Το μοναδικό ρεκόρ του Αλέκου Τζανετάκου: Ο «καρπαζοεισπράκτορας» του ελληνικού σινεμά έκανε 17 αρραβώνες και δεν παντρεύτηκε ποτέ!
Παρόλα αυτά, το ξύλο ήταν αληθινό
Ο Αλέκος Τζανετάκος είναι μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες, που ανέδειξε το ελληνικό σινεμά, γνωστός και ως ο «καρπαζοεισπράκτορας», που δεχόταν... κανονικό ξύλο, αλλά ήταν και αρκετά άστατος στην προσωπική του ζωή.
Σε συνέντευξη του, αρχικά, ο ηθοποιός είχε πει: «Οι καρπαζιές που έτρωγα βροχή στις ταινίες ήταν αληθινές, ο σβέρκος μου το ξέρει! Στην ταινία σφαλιάρες, το ίδιο και στο θέατρο, δύο παραστάσεις, έτρωγα ξύλο από τις έξι το πρωί μέχρι τη μία τη νύχτα. Κάποτε παίζαμε στο θέατρο με τον Λάμπρο τον Κωνσταντάρα, αυτόν τον πρίγκιπα του θεάτρου, που μου είχε κουδουνίσει το μυαλό με τη χερούκλα του. Είχε μακρύ χέρι σαν παντόφλα και όταν το σήκωνε για να αμολήσει τον κεραυνό (τη σφαλιάρα), γινότανε σεισμός οκτώ Ρίχτερ και τα μάτια μου έβλεπαν αστράκια στον αέρα. Του έλεγα: ρε Λάμπρο, δεν μπορείς να βάζεις λιγότερη δύναμη;».
Η μεγάλη καριέρα του ηθοποιού τόσο στο σινεμά όσο και το θέατρο, ξεκίνησε από βιοποριστική ανάγκη, με έναν ιστορικό ηθοποιό παράλληλα να ζει τώρα δύσκολες στιγμές.
Αυτός ήταν ο Αλέκος Τζανετάκος - Τα παιδικά χρόνια, η ηθοποιία και... το χούι των αρραβώνων
Ο Αλέκος Τζανετάκος γεννήθηκε το 1937 στα Μανιάτικα του Πειραιά και ήταν το μοναδικό αγόρι από τα πέντε παιδιά της οικογένειας.
Από μικρός αναγκάστηκε να δουλέψει για να ενισχύσει το οικογενειακό εισόδημα και όπως έχει δηλώσει δεν ντρεπόταν να κάνει διάφορες δουλειές: «Άρχισα κι εγώ να δουλεύω κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά. Σφουγγαρίκι στις αυλές και στα πεζοδρόμια των πλουσίων, δεν ντρεπόμουν, αλλά ποτέ δεν ζητιάνεψα. Θυμάμαι τη μάνα μου που μας έκοβε μία μικρή φέτα ψωμί, την έβρεχε και την πασπάλιζε με ζάχαρη ή κάποιες φορές την άλειφε με θρεψίνη και περιμέναμε πότε θα ’ρθει η Κυριακή να φάμε κρέας με μακαρόνια, μετά το κατηχητικό».
Οι δύο από τις αδελφές του είχαν ήδη μπει στον καλλιτεχνικό χώρο ως μουσικοχορευτικό ντουέτο με το όνομα Τζάνετ Σίστερς.
Ο Αλέκος βλέποντας τις οικονομικές απολαβές των αδελφών του, αποφάσισε να στραφεί κι εκείνος στην τέχνη.
Δεν έγινε χορευτής, παρόλο που τον έχουμε δει να χορεύει σε αρκετές ταινίες, αλλά ηθοποιός.
Όπως αποδείχτηκε από την πορεία του ως φοιτητής της Σχολής Θέατρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, εκτός από ανάγκη για δουλειά, είχε και μεγάλο ταλέντο. Μαθήτευσε πλάι στον Τσαρούχη, τον Βολονάκη, τον Χατζιδάκι και άλλους σημαντικούς δασκάλους και αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, γράφτηκε στη σχολή κινηματογράφου του Λυκούργου Σταυράκου από όπου αποφοίτησε με άριστα. Ο ηθοποιός, αγαπούσε πολύ την ταχύτητα και είχε διακριθεί σε αγώνες.
Το 1956 έκανε την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία «η Αρπαγή της Περσεφόνης», ενώ λίγο νωρίτερα είχε αρχίσει να παίζει και στο θέατρο. Τη δεκαετία του ’60 υπέγραψε συμβόλαιο με τη Φίνος Φιλμ και με τη συμμετοχή του σε δημοφιλείς ταινίες η καριέρα του απογειώθηκε.
Ωστόσο, κατά τη θητεία του στην εταιρεία δεν έπαιξε ποτέ πρωταγωνιστικό ρόλο, κάτι που τον πίκρανε κι έτσι αποφάσισε να μετακινηθεί στην Καραγιάννης – Καρατζόπουλος.
Με την πτώση του κινηματογράφου, αφοσιώθηκε στο θέατρο, όπου άφησε εποχή με τη συνεργασία του με τον Θανάση Βέγγο. Το 1985 απέκτησε δικό του θίασο. Στα τέλη της δεκαετίας, άρχισε να αποσύρεται καθώς όπως είχε δηλώσει δεν του άρεσε το star system που είχε δημιουργηθεί στον καλλιτεχνικό χώρο. Ωστόσο, παραδέχτηκε ότι κέρδισε αρκετά χρήματα από το επάγγελμά του, ώστε να μπορεί να ζει άνετα μέχρι το τέλος.
Ο Αλέκος Τζανετάκος τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε μόνος. Παρόλο που δεν συγκαταλέγεται στους έλληνες ζεν πρεμιέ, είχε μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες.
Στην αυτοβιογραφία του αποκάλυψε πως είχε αρραβωνιαστεί 17 φορές, χωρίς κανένας από τους αρραβώνες να φτάσει με γάμο. Εκτός από τις γυναίκες, ο ηθοποιός είχε πάθος με την ταχύτητα, τις μηχανές και τα αυτοκίνητα και δεν ήταν λίγες οι φορές που διακρίθηκε σε αγώνες ταχύτητας.
Όπως είπε σε παλαιότερη συνέντευξή του στη «Μηχανή του Χρόνου» «δεν πήγαινε για πρωταθλητισμό, αλλά αγαπούσε πολύ τα αυτοκίνητα, ενώ χαρακτήριζε τη Lancia που είχε «γκόμενά» του». Ο Αλέκος Τζανετάκος έφυγε από τη ζωή στις 11 Απριλίου του 2010, σε ηλικία 73 ετών, έπειτα από προβλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν για αρκετό καιρό, με πιο σοβαρό, ένα ανεύρυσμα στην κοιλιακή αορτή.
Θρήνος για την αδελφή του
«Αυλαία» έπεσε για την ηθοποιό και θιασάρχισσα Νίνα Τζάνετ, σε ηλικία 86 ετών, η οποία ήταν η μικρότερη αδελφή του Αλέκου Τζανετάκου και τέταρτη κατά σειρά αδελφή του. Ο θάνατος της σημειώθηκε την περασμένη Δευτέρα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και χωρίς να το μάθει κανείς.
Η Νίνα Τζάνετ ευτύχησε να κάνει μια τεράστια καριέρα στο Ακροπόλ και να γίνει η «κολλητή» του Μάνου Κατράκη, της Λίντα Άλμα, της Ρένας Βλαχοπούλου, της Ελένης Προκοπίου και πολλών άλλων μεγάλων ονομάτων εκείνης της εποχής. Όμως, «έφυγε» βυθισμένη στο σκοτάδι της άνοιας και του Πάρκινσον.
Τον θάνατο της γνωστής ηθοποιού αποκάλυψε ο μοναχογιός της, Γρηγόρης Αποστολίδης μιλώντας στον δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα στην Espresso. «Ευχαριστώ τον Θεό που μου έστειλε μια τέτοια μητέρα. Ήταν τόσο σπουδαία γυναίκα που έμεινε χήρα πολύ νέα και δεν ξαναπαντρεύτηκε για να μην πάρει άλλο επώνυμο. Πιστεύω από εκεί πάνω που βρίσκεται, στον θίασο του ουρανού, θα τους κάνει όλους να χορεύουν και να γελάνε».
Στην ερώτηση εάν η Νίνα Τζάνετ έφυγε ευτυχισμένη από τη ζωή, ο γιος της συγκινήθηκε. «Νομίζω ναι, έφυγε ευτυχισμένη. Αναπολούσε πολλές φορές τα παλιά και μου έλεγε διάφορες ιστορίες εκείνης της εποχής. Η μητέρα μου ήταν ένας πολύ συνεσταλμένος άνθρωπος. Από το θέατρο έφυγε πριν από περίπου 25 χρόνια, πάνω στο απόγειο. Ήθελε να τη θυμούνται όπως παλιά. Το μόνο πικρό είναι ότι τα τελευταία χρόνια έπασχε από άνοια και Πάρκινσον και αυτό την είχε δυσκολέψει πολύ στην επικοινωνία μας».
Aκολουθήστε μας στo Google News
