Οι αγαπημένες καραμέλες τσάρλεστον που αγαπάμε όλοι! - Κάτι που έχει μείνει από το παρελθόν!

Μπορεί να υπάρχουν ακόμα οι καραμέλες που λατρεύουμε και απολαμβάνουμε όλοι και αναφερόμαστε στις καραμέλες "τσάρλεστον" αλλά θυμίζουν μια άλλη εποχή! Οι καραμέλες που χαρακτήρισαν τα παιδικά χρόνια των γονιών αλλά και τα δικά μας είναι από μόνες τους ένα γλυκό!

Τα παλαιότερα χρόνια τα παιδιά συνήθιζαν να παίρνουν τις καραμέλες τσάρλεστον και να τις θεωρούν το τέλειο γλυκό και λιχουδιά που θα μπορούσαν να έχουν! Βέβαια εκείνη την εποχή που όλα ήταν διαφορετικά χαρακτηριστικό ήταν και τα χύμα τσιγάρα που πουλούσαν!

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Survivor 2024 spoiler 19/04: Όλη η αλήθεια για την σκανδαλώδη αποχώρηση του Τζέιμς - Η μυστική συμφωνία με τον Ατζούν

Το παρελθόν μιας Αθήνας αλλά και μιας επαρχίας που νοσταλγούν πολλοί και ιδιαίτερα όσοι έζησαν ανέμελα παιδικά χρόνια!

Παρακάτω θα διαβάσετε μια χαρακτηριστική συζήτηση που είχαν τα μέλη μιας οικογένειας:

Με ζήτησες παππού;...Ναι παιδί μου..Πάρε μια δραχμή ...και πήγαινε μέχρι την αγορά να μου πάρεις 50 λεπτά τσιγάρα και τα ρέστα καραμέλες δικές σου..! Όλα αυτά με μια δραχμή.! Αυτός ήταν ένας καθημερινός διάλογος με τον παππού μου και η καλύτερη μου στιγμή..! Σωτήριον έτος 1963....φτώχεια μαύρη.! Με τα 50 λεπτά (πενηνταράκι η πέντε δεκάρες) έπαιρνα πέντε καραμέλες (τσάρλεστον ) ενώ ο παππούς -που ήταν και φανατικός καπνιστής- έπαιρνε πέντε τσιγάρα "πούλμαν" όπως τα έλεγαν τότε τα τσιγάρα με το φίλτρο γιατί ήσαν μακρυά ...σαν αστικό λεωφορείο..!! Φτώχεια τότε αλλά και το χιούμορ ενέπνεε τους ανθρώπους εκείνης της εποχής.

Πλέον να αγοράσει κάποιος χύμα τσιγάρα, προς είκοσι λεπτά του ευρώ το καθένα. Η οικονομική κρίση μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω και μας υιοθετεί συνήθειες από άλλες εποχές.

Τα παραδοσιακά Ελληνικά φαγητά που χάθηκαν με τα χρόνια!

Η μπομπότα, η θρεψίνη, το ζαχαρόψωμο και άλλα τρόφιμα «των φτωχών» που χόρταιναν τους Έλληνες τον περασμένο αιώνα.

Η μπομπότα

Γνωστή και ως το ψωμί ή η πίτα των φτωχών, η μπομπότα ήταν η εναλλακτική του σπάνιου σε δύσκολες περιόδους αλευριού από σιτάρι. Ήταν στην ουσία ένας χυλός από καλαμποκάλευρο, αλατισμένο νερό και λάδι, αυγό ή κάποια γέμιση, αν υπήρχε.

Θρεψίνη και πετιμέζι

Ως την δεκαετία του ’60, τότε που δεν υπήρχαν… πραλίνες φουντουκιού και maple syrup για να αλείφουμε στο ψωμί, οι φέτες αλείφονταν κατά κόρον με πετιμέζι ή θρεψίνη. Το πετιμέζι είναι το παχύρρευστο προϊόν που προκύπτει από τον μούστο των σταφυλιών, ενώ η θρεψίνη, που κυκλοφορούσε στο εμπόριο σε κουτί με μια χαρακτηριστικότατη φωτογραφία ενός μικρού παιδιού, ήταν μια κρέμα που αποκαλούταν και σταφιδίνη, επίσης από τα σταφύλια.

Ζαχαρόψωμο

Μια φέτα ψωμί με ζάχαρη ήταν ο πιο γρήγορος και οικονομικός τρόπος να ξεκινήσουν τα παιδιά τη μέρα τους πριν φύγουν για το σχολείο, τις περασμένες δεκαετίες. Η «συνταγή» είναι πολύ απλή: Το ψωμί απλώς βρεχόταν ελαφρώς με νερό και πασπαλιζόταν με ζάχαρη.

Τσιγαρίδες

Σε παλαιότερες εποχές ανά την Ελλάδα – και σε κάποιες επαρχίες ακόμη – κάθε οικογένεια είχε το γουρουνάκι της, που «θυσιαζόταν» κοντά στα Χριστούγεννα. Επειδή όμως δεν έπρεπε να πάει χαμένο καθόλου κρέας, τα μικρά κομμάτια από ξύγκι που περίσσευαν, έμπαιναν σε καζάνια με νερό και αλάτι, και προέκυπταν κομμάτια χοιρινού σαν μπέικον, που διατηρούνταν ως και τα επόμενα Χριστούγεννα.

Μπλουγούρι και τραχανάς

Στην ύπαιθρο το μπλουγούρι (γνωστό πλέον ευρέως ως πλιγούρι) και ο τραχανάς ήταν πάντα χειροποίητα και πιο διαδεδομένα από τα ζυμαρικά όπως τα μακαρόνια και το ρύζι που μπήκαν τις τελευταίες δεκαετίες στην κουζίνα και κέρδισαν το… μονοπώλιο των συνοδευτικών στα πιάτα.

Το πλιγούρι είναι ψιλό δημητριακό από αποξηραμένο σιτάρι και ο τραχανάς, ξινός ή γλυκός, είναι ζυμαρικό φτιαγμένο από αλεύρι και γάλα ή γιαούρτι. Ευτυχώς, αυτά τα δύο χαμένα τρόφιμα, επανήλθαν το τελευταίο διάστημα, ακόμα και στις κουζίνες μεγάλων σεφ, που αποφάσισαν να πρωτοτυπήσουν με μια επιστροφή σε παλιές αξίες, κάνοντας τάση το «τραχανότο» ή βρίσκοντας στο πλιγούρι το «νέο» super food.

Ρεβιθόψωμο

Τα ρεβίθια στην Κατοχή ήταν χρήσιμα ακόμα και για την παρασκευή υποκατάστατου ροφημάτων όπως ο καφές. Αλλά με το συγκεκριμένο όσπριο και αλεύρι, φτιαχνόταν και ψωμί, το λεγόμενο ρεβιθόψωμο που με λίγο αλεύρι και λάδι, γέμιζε το τραπέζι σε εποχές ανέχειας.