Ο "Δράκος του Σέιχ Σου" είναι ακόμα εκεί έξω: Μύθοι και αλήθειες, 50 χρόνια μετά την εκτέλεση Παγκρατίδη!
«Μανούλα μου γλυκιά είμαι αθώος». Ξημερώματα 16ης Φεβρουαρίου 1968 και ο Αριστείδης Παγκρατίδης (σ.σ. «Αρίστος» για τους φίλους) πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Το όνομα του ίσως να μην λέει τίποτα στους περισσότερους, ποιος όμως δεν θυμάται τον «δράκο του Σέιχ Σου» -όπως τουλάχιστον τον ονόμασε ο Τύπος της εποχής- που μέχρι και την τελευταία στιγμή, στην εξομολόγηση του πριν οδηγηθεί στον θάνατο, επέμενε ότι είναι αθώος.
Γεννημένος μέσα στη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1940, ο Παγκρατίδης είδε τον στρατιωτικό πατέρα του να εκτελείται από άντρες του ΕΛΑΣ μπροστά σε όλη την οικογένειά του. Έζησε παιδικά χρόνια μέσα στη φτώχεια, εγκατέλειψε γρήγορα το σχολείο και έγινε περιθωριακός, ενώ κατά την εφηβική του ηλικία κλείστηκε σε αναμορφωτήριο στην Κέρκυρα. Είχε συλληφθεί για κλοπή ποδηλάτου. Μετά τον εγκλεισμό του θα εργαστεί σε διάφορες δουλειές, από οικοδομή ως και «γύρο του θανάτου» (σ.σ. ένα σόου της εποχής, με μηχανή σε λούνα παρκ), ενώ θα κατηγορηθεί ως ομοφυλόφιλος που εκδίδεται ακόμη και για ένα πιάτο φαγητό. Στην εποχή του «φακελώματος» των πάντων θα καταγραφεί ως άτομο διεστραμμένο και επικίνδυνο.
Ακόμη και σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος που εκτελέστηκε είναι με βεβαιότητα ο διαβόητος «δράκος του Σέιχ Σου». Απαντήσεις δεν θα δώσουν τα βιβλία που κυκλοφόρησαν από άτομα με γνώση της υπόθεσης που για περισσότερα από πέντε χρόνια είχε περίοπτη θέση στα κείμενα των αστυνομικών συντακτών της εποχής. Ακόμη και ο χώρος της Τέχνης ασχολήθηκε με την περίπτωση Παγκρατίδη, με τον «δράκο του Σέιχ Σου» να μεταφέρεται στο θέατρο, στον κινηματογράφο, να γίνεται τραγούδι και ποίηση.
Η δράση του «δράκου του Σέιχ Σου»
Μάρτιος του 1957 και μία καθηγήτρια του Αμερικανικού Κολλεγίου κάνει βόλτα στο δάσος του Σέιχ Σου, ένα δασάκι πολύ κοντά στη Θεσσαλονίκη που αποτελούσε «φωλιά» για ερωτευμένα ζευγαράκια, αλλά και άτομα που αρέσκονταν να σουλατσάρουν στη φύση. Ένας άγνωστος της επιτίθεται με πέτρα, με την καθηγήτρια να σώζεται χάρη στις φωνές της που άκουσαν άλλα άτομα που περιφέρονταν στον δασάκι. Οκτώβριος του 1958 και ένα ερωτευμένο ζευγάρι δέχεται την επίθεση αγνώστου, ενώ το ίδιο συμβαίνει με άλλο ζευγάρι τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Αρκετά πριν ο Τύπος της εποχής γράψει για «δράκο» το ίδιο άτομο, εκμεταλλευόμενο το σκοτάδι και την πυκνή βλάστηση, αποπειράται να σκοτώσει με πέτρα τους Παναγιώτη Αθανασίου και Ελεωνόρα Βλάχου. Ο ίδιος επιχειρεί να βάσει την κοπέλα, ενώ από θαύμα -καθώς η παγωνιά ανέκοψε την αιμορραγία- το ζευγάρι σώζεται. Το ημερολόγιο δείχνει 19 Φεβρουαρίου 1959. Δεν θα έχουν την ίδια τύχη ο ίλαρχος Κωνσταντίνος Ραϊσης και η φίλη του Ευδοξία Παληογιάννη, που θα βρεθούν νεκροί στις 6 Μαρτίου 1959 στην περιοχή του αεροδρομίου της Μίκρας. Το επόμενο «χτύπημα» έρχεται στις 3 Απριλίου 1959, με τη δολοφονία της εργαζόμενης στο Δημοτικό Νοσοκομείο, Μελπομένης Πατρικίου.
Η φήμη του «δράκου» αρχίζει να απλώνεται στη Θεσσαλονίκη, οι γυναίκες κλείνονται στα σπίτια τους, τα ζευγάρια αποφεύγουν τις βραδινές βόλτες και ο δράστης επικηρύσσεται για εκατό χιλιάδες δραχμές. Η Αστυνομία, μετά από σκληρή κριτική που της ασκεί ο Τύπος της εποχής, κινητοποιείται στον μέγιστο βαθμό, ωστόσο, ο ένοχος δεν μπορεί να βρεθεί. Ο δράστης, φοβούμενος ίσως την αποκάλυψη του, ξαφνικά σταματά τις επιθέσεις. Την ίδια ώρα οι κάτοικοι της πόλης «βλέπουν» παντού τον δολοφόνο, οι αστυνομικοί τρέχουν πότε απ’ εδώ και πότε απ’ εκεί, αλλά «δράκος» πουθενά.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τεράστια ανάσα: Δείτε πως θα πάρετε 1.800 ευρώ μόνο με ένα κλικ εδώ!
Το μοιραίο βράδυ του «Αρίστου»
Μετά από μία πενταετία ηρεμίας στην περιοχή του Σέιχ Σου, ένας οδηγός του ΟΑΣΘ, ο Λάζαρος Μαρίνος, ακινητοποιεί τον Αριστείδη Παγκρατίδη την ώρα που πηδάει από τη μάντρα του ορφανοτροφείου «Μέγας Αλέξανδρος». Το ημερολόγιο δείχνει 8 Δεκεμβρίου 1963. Όπως ο ίδιος θα ομολογήσει μπήκε μεθυσμένος νύχτα στο ορφανοτροφείο σε «αναζήτηση γυναίκας». Τον Οκτώβριο του 1964 καταδικάζεται σε κάθειρξη 9 ετών για «εξαναγκασμόν εις ασέλγειαν» μιας 11χρονης τροφίμου. Κατά την ανάκριση, μέσα σε μια εβδομάδα, θα ομολογήσει ότι ήταν ο «δράκος του Σέιχ Σου», θα δικαστεί «τετράκις εις θάνατον», τον Φεβρουάριο του 1966. Παρά τις προσπάθειες του «Αρίστου» να πείσει ότι δεν έχει σχέση με τα προ πενταετίας εγκλήματα το δικαστήριο δεν ακούει τίποτα και τον καταδικάζει εις θάνατο. «Είναι αλήθεια, κ. ανακριτά, ότι υπάρχουν ενέσεις που λες την αλήθεια; Εάν υπάρχουν, σας παρακαλώ να μου κάνετε μία, γιατί μ’ έβαλαν στην Ασφάλεια να πω πράγματα που ούτε γνωρίζω ούτε έκανα!», καταθέτει ο ίδιος χωρίς αποτέλεσμα.
Δίκη παρωδία, χωρίς ουσιαστικά στοιχεία
Στη δίκη δεν προσκομίστηκε κανένα στοιχείο, ούτε ακούστηκε κάποια μαρτυρία που να επιβεβαιώνει ότι ο Παγκρατίδης ήταν ο «δράκος του Σέιχ Σου». Ούτε ταύτιση αίματος προέκυψε ούτε οι τρίχες που βρέθηκαν στα χέρια των θυμάτων, φαίνονταν να ανήκουν στον 24χρονο.
Επίσης το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψιν την κατάθεση δύο νοσοκόμων που ήρθαν σε οπτική επαφή με τον δράστη και δεν τον αναγνώρισαν στο πρόσωπο του «Αρίστου». Κατά το τελευταίο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας ο εισαγγελέας της έδρας Μιχαήλ Σγουρίτσας ζήτησε να κηρυχθεί αναρμόδιο το δικαστήριο, επειδή «κύριος σκοπός ήταν η ανθρωποκτονία και κατά δεύτερο λόγο η ληστεία και η σεξουαλική ικανοποίηση» και να γίνει νέα δίκη από κακουργιοδικείο!
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αποκάλυψη - σοκ: Τι βρέθηκε δίπλα στην σορό της Ειρήνης Λαγούδη που δείχνει ξεκάθαρα ότι πρόκειται για δολοφονία;
Ωστόσο, η πρόταση απορρίφθηκε η έδρα δεν δέχτηκε κανένα ελαφρυντικό και έκρινε τον Παγκρατίδη ένοχο κατά το κατηγορητήριο για τις τρεις δολοφονίες κ.λπ. πράξεις που «εξετελέσθησαν μετά ιδιαιτέρας σκληρότητος, χαρακτηριζόμεναι ως ιδιαζόντως ειδεχθείς και ο δράστης τούτων ως επικίνδυνος εις την δημοσίαν ασφάλειαν». Χρόνια αργότερα ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαρουχάς θα γράψει το βιβλίο «Ο δράκος που διέφυγε», στο οποίο υποστηρίζει ότι ο Παγκρατίδης δεν ήταν ο «δράκος» και αφήνει να εννοηθεί ότι ξέρει ποιος ήταν.
Ο Αριστείδης Παγκρατίδης θα κρατηθεί στις φυλακές του Γεντί Κουλέ, στο Επταπύργιο, για σχεδόν δύο χρόνια. Το πρωινό της 16ης Φεβρουαρίου οδηγείται στο Σέιχ Σου -το δάσος με το οποίο είχε συνδεθεί- και στις 07:06 θα εκτελεστεί. «Μανούλα μου γλυκιά, είμαι αθώος», ήταν τα τελευταία λόγια του. Η οικογένεια του δεν είχε καν ειδοποιηθεί.
Πηγή: reader.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
