Στην Αρχαία Ρώμη έκαναν μπάνιο με έλαια και... Δεν πάει το μυαλό σας

Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι είχαν διαφορετικές συνήθειες, που σήμερα φαντάζουν περίεργες και εξωπραγματικές. Θα κάνατε εσείς ποτέ μπάνιο με έλαια;

Φαίνεται πως η Αρχαία Ρώμη δεν έχει να κάνει μόνο με τη φιλοσοφία, τις μονομαχίες και τα θέατρα. Οι Ρωμαίοι άφησαν πολλά μυστήρια στο πέρασμά τους, αλλά και παραδόσεις που μάλλον δεν έχετε ακούσει στο μάθημα της Ιστορίας. Το ίδιο και οι Αρχαίοι Έλληνες, που δεν έτρωγαν επίτηδες τρόφιμα, τα οποία καταναλώνουμε σήμερα, και λέγεται ότι μας υπνωτίζουν.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Δυστυχώς επιβεβαίωσε τα χειρότερα ο Γιάννης Καλλιάνος: «Έχω μία ανησυχία ότι...» - Έτσι θα εξελιχθεί η κακοκαιρία τις επόμενες ώρες (video)

Οι Ρωμαίοι πλένονταν καθημερινά, όμως δε χρησιμοποιούσαν σαπούνι. Τρίβονταν με διάφορα έλαια και χρησιμοποιούσαν ειδικές ξύστρες, για να αφαιρέσουν τη βρωμιά.

Ιστορία για την Αρχαία Ρώμη

Η αρχαία Ρώμη ήταν αρχικά ένας ιταλικός οικισμός, που χρονολογείται από τον 8ο αιώνα π.Χ. και αναπτύχθηκε στην πόλη της Ρώμης και στη συνέχεια έδωσε το όνομά του στην αυτοκρατορία, της οποίας αποτέλεσε την έδρα, καθώς και στον εκτεταμένο πολιτισμό που ανέπτυξε η αυτοκρατορία.

Ανήκοντας γεωγραφικά στον χώρο της Μεσογείου Θάλασσας και με επίκεντρο την πόλη της Ρώμης, εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες του αρχαίου κόσμου με πληθυσμό περίπου 50-90.000.000 κατοίκους (περίπου το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού) και καλύπτοντας έκταση 6,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα κατά τη διάρκεια του 1ου και του 2ου αιώνα μ.Χ.

Αυτά τα ονόματα έδιναν οι Αρχαίοι Έλληνες στους σκύλους τους - Δεν πάει το μυαλό σας

Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν τα δικά τους ονόματα για να δίνουν στους σκύλους τους, και σήμερα όταν τα ακούμε μας φαίνονται αστεία και περίεργα. Ποια είναι αυτά;

Πολλά από αυτά που κάνανε στην αρχαιότητα μας φαίνονται αξιοσημείωτα γιατί δεν τα έχουμε συνηθίσει, και ένα ακόμα παράδειγμα είναι αυτό που έκαναν με το ελαιόλαδο. Φανταστείτε τώρα να φωνάζετε τους σκύλους σας με τα παρακάτω ονόματα:

Η Αταλάντη, η διάσημη κυνηγός της Ελληνικής μυθολογίας, ονόμασε το σκυλί της Αύρα. Ένα αρχαιοελληνικό βάζο του 560πχ απεικόνιζε την Αταλάντη με άλλους ήρωες και τα κυνηγόσκυλα τους να σκοτώνουν τον σπουδαίο κάπρο της Καλυδωνίας.

Επτά ονόματα σκύλων αναγράφονται στο αγγείο (κάποια παραβιάζουν τον νόμο του Ξενοφώντα) ο Ορμητικός, ο Μεθέπων, ο Εγέρτης, ο Κόραξ, ο Μαρπσάς, ο Λάμπρος και ο Εύβολος.

Άργος λεγόταν ο πιστός σκύλος του Οδυσσέα, που πριν πεθάνει αναγνώρισε τον κύριο του μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια.

Ο Ρωμαίος ποιητής Όβιδος (Ovid) δίνει τα ονόματα των 36 σκύλων του Ακταίωνα, του άτυχου κυνηγού της ελληνικής μυθολογίας που ξεσκίστηκε από την αγέλη του, ανάμεσα τους ήταν ο Τίγρης, η Λαίλαπα, ο Αίολος και ο Αρκάς.

Ο Πόλουξ αναφέρει άλλα 15 ονόματα σε μία λίστα που βρέθηκε στην Κολουμέλλα. Η μεγαλύτερη όμως συντάχθηκε από τον λάτρη αυτών των ζώων Ξενοφώντα. Διάσημα ονόματα ήταν: ο Λευκός, ο Μελανός, ο Άνθος, η Θύελλα, ο Θηρευτής, ο Σκαφτιάς, ο Φύλαξ και διάφορα άλλα.

Ο Μέγας Αλέξανδρος τίμησε τον πιστό του σκύλο τον Πέριτα ονομάζοντας μια πόλη στο όνομα του. Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς υπενθυμίζουν να επαινούν τους πιστούς τετράποδους συντρόφους τους. Ο Άρειος, ο ιστορικός της μακεδονικής εκστρατείας, αναφέρει:

«Ένας πρέπει να αγγίξει το κεφάλι του σκύλου του, να το χαϊδέψει τραβώντας απαλά τα αυτιά του και να πει το όνομα του ή μια-δυο ενθαρρυντικές εκφράσεις, όπως “μπράβο” και “καλό σκυλί”.»

Ο Ξενοφώντας έγραψε για τα κυνηγόσκυλα τον 4o αιώνα π.Χ. και υποστήριξε πως τα καλύτερα ονόματα είναι μικρά, μία ή δύο συλλαβές, ώστε να προφέρονται εύκολα. Κανένα ελληνικό κυνηγόσκυλο δεν ονομαζόταν Θρασύβουλος ή Θουκυδίδης!

Η σημασία του ονόματος ήταν πολύ σημαντική για την ψυχολογία αφεντικού-σκυλιού, ονόματα που εξέφραζαν ταχύτητα, κουράγιο, δύναμη, εμφάνιση και άλλες αξίες ήταν συχνά. Ο ίδιος ο Ξενοφών ονόμασε το αγαπημένο του σκυλί «Ορμή».