Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

Άγιος Παΐσιος: Οι προσευχές των παιδιών μπορούν να κάνουν θαύματα!

Συγκλονιστικός!

7 Φεβρουαρίου 2020 08:02
Άγιος Παΐσιος: Οι προσευχές των παιδιών μπορούν να κάνουν θαύματα!

Άγιος Παΐσιος: Με τις προσευχές των μικρών παιδιών μπορούν να γίνουν θαύματα. Ό,τι ζητούν από τον Θεό τους το δίνει, γιατί έχουν αθωότητα και ο Θεός ακούει την καθαρή προσευχή τους. Με την ευκαιρία θυμάστε ποιο ήταν το πραγματικό όνομα του Άγιου Παΐσιου!

Θυμάμαι, μια φορά που οι γονείς μας είχαν πάει στο χωράφι, με είχαν αφήσει στο σπίτι με τα δύο μικρότερα αδέλφια μου. Ξαφνικά ο ουρανός μαύρισε και άρχισε καταρρακτώδης βροχή.

– Τι θα κάνουν τώρα οι γονείς μας, είπαμε. Πώς θα έρθουν στο σπίτι;

Τα δυο μικρά άρχισαν να κλαίνε.

– Ελάτε, τους είπα, θα παρακαλέσουμε τον Χριστό να σταματήσει την βροχή.

Γονατίσαμε και τα τρία μπροστά στο εικονοστάσι και προσευχηθήκαμε. Σε λίγα λεπτά η βροχή σταμάτησε.

Οι γονείς πρέπει να βοηθούν με διάκριση τα παιδιά από μικρά να πλησιάσουν τον Χριστό και να ζήσουν από μικρά τις ανώτερες χαρές, τις πνευματικές. Όταν αρχίσουν να πηγαίνουν στο σχολείο, πρέπει σιγά-σιγά να τα μάθουν να μελετούν κάποιο πνευματικό βιβλίο και να τα βοηθούν να ζουν πνευματικά.

Τότε θα είναι αγγελούδια και με την προσευχή τους θα έχουν μεγάλη παρρησία προς τον Θεό.

Τέτοια παιδιά είναι κεφάλαια πνευματικά για τα σπίτια.

Ειδικά τα συναξάρια πολύ βοηθούν τα μικρά παιδιά στην πνευματική ζωή.

Από το βιβλίο του Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου: “Λόγοι, τόμος Δ’, Οικογενειακή ζωή”, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Ανατριχίλα: Το συγκλονιστικό θαύμα στον τάφο του Γέροντα Παϊσιου…

Αυτό είναι το συγκλονιστικό θαύμα στον τάφο του Γέροντα Παϊσιου…

Ο ίδιος ισχυρίζεται πως η «παρουσία» του Γέροντα Παϊσιου του άλλαξε τη ζωή. Κάνει λόγο για θαύμα. Εξιστορείται το γεγονός και αφήνουμε στη κρίση σας τα υπόλοιπα…

«Από τα δώδεκα μου χρόνια υπέφερα από δαιμόνιο. Η ζωή μου είχε γίνει μαρτύριο. Μετά τους εξορκισμούς που μου διαβάζανε αισθανόμουν σαν να με είχαν δείρει.

Το Α” Σάββατο των νηστειών, το έτος 1995, ο πνευματικός μου προγραμμάτισε να κάνουμε αγρυπνία στην Σουρωτή.
Πριν ξεκινήσουμε, αισθάνθηκα άγριο πόλεμο. Σε όλη την αγρυπνία δεν αισθάνθηκα καθόλου νύστα. Ήμουν στο κέντρο της Εκκλησίας κάτω και γύρω-γύρω μοναχές. Τελείωσε η αγρυπνία και άρχισαν να διαβάζουν αγιασμό. Αγρίεψα πολύ. Με πήγαν να φιλήσω τα λέιψανα του Αγίου Αρσενίου.

Ήταν η πρώτη φορά, το λέω και ανατριχιάζω, που αισθάνθηκα και σωματικά κάψιμο. Στο τέλος γύρισα και είπα «Παΐ., Παΐ.». Με ρώτησε η Ηγουμένη : «Παΐσιος;» και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Τότε αγρίεψα πάρα πολύ, άρχισα να τσιρίζω, με πήγαν στον τάφο, και εκεί φώναξα τρεις φορές «Άγιος».

Ενώ ήθελα και προσπαθούσα να φύγω με πιάσανε και… με το ζόρι με ξαπλώσανε στον τάφο του Γέροντα ανάσκελα. Είδα τότε το γέροντα να ανασηκώνεται από τη μέση και πάνω σαν να ξυπνά από ύπνο, όχι σαν νεκρός. Ήταν ακριβώς ο ίδιος με τα γένια και τα ράσα του. Ήταν θέμα δευτερολέπτου. Με ακούμπησε με το χέρι του στο μέτωπο και την ίδια στιγμή είδα να βγαίνει μαύρος καπνός από το στόμα μου. Ηρέμησα παντελώς, αλλά ο σωματικός πόνος δεν έφυγε αμέσως. Κοιμήθηκα και από τον πόνο ξυπνούσα λέγοντας «Πονάω πολύ».

Επί σαράντα μέρες όμως ένοιωθα μια τέτοια χαρά, που από την χαρά μου έκλαιγα. Ίσως να ήταν παράτολμο αυτό που είπα : «Θεέ μου, έστω και μια ολόκληρη ζωή να βασανίζομαι όπως πρώτα, φθάνει να αισθανθώ πάλι, έστω και για ένα λεπτό αυτή την χαρά».

 

Retromania

Ροή ειδήσεων

Share