Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

Λάμπρος Κωνσταντάρας: Αυτή είναι η σπάνια φωτογραφία μετά τον θάνατο του!

Ήρθε στο φως της δημοσιότητας!

30 Ιουνίου 2019 20:10
Λάμπρος Κωνσταντάρας: Αυτή είναι η σπάνια φωτογραφία μετά τον θάνατο του!

Μια σπάνια φωτογραφία του Λάμπρου Κωνσταντάρα με την κατά 25 χρόνια μικρότερη σύζυγο του είδε το φως της δημοσιότητας.

Ο επιτυχημένος και γοητευτικό αείμνηστος ηθοποιός είχε τη του γυναικά, μέχρι που γνώρισε την Φιλιώ Κεκάτου, την δεύτερη σύζυγο του η οποία στάθηκε στο πλευρό του μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Άρης Λουπάσης στο προφίλ του στο Instagram δημοσίευσε μια σπάνια φωτογραφία του Λάμπρου Κωνσταντάρα και της Φιλιώς και πέγραψε: «Μια από τις σπάνιες φωτο του αξέχαστου Λάμπρου Κωνσταντάρα με την δεύτερη και τελευταία σύζυγο της ζωής του Φιλιω Κεκατου.

Γνωρίστηκαν το 1961 όταν εκείνος ήταν σε ηλικία 48 ετών και εκείνη μόλις 23 και μετά από δέκα χρόνια σχέσης παντρεύτηκαν το 1971 όπου έζησαν μαζί αγαπημένοι και ερωτευμένοι μέχρι το τέλος του Λάμπρου το καλοκαίρι του 1985. Υπήρξε όχι μόνο ένας μεγάλος και σπουδαίος ηθοποιός αλλά και ένας από τους γοητευτικότερους άντρες της εποχής και μέγας γυναικοκατακτητης, ένας γνήσιος μπον βιβερ, στην σχέση του όμως με την Φιλιω όπως αναφέρεται έδειξε μεγάλη αφοσίωση και εκτίμηση στο πρόσωπο της.

Ήταν «το λιμάνι του» όπως δηλωνε ο ίδιος, η γυναίκα που ήταν δίπλα του στα χρόνια της μεγάλης «ανόδου» αλλά και στις δυσκολίες του, ο άνθρωπος που τον βοήθησε να ωριμάσει σαν προσωπικότητα και σαν καλλιτέχνης και το κυριότερο στάθηκε σαν «βράχος» στα τελευταία του χρόνια και στα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε».

«Στο διάβ@λο…γιατί σε μένα;»: Το παράπονο του Κωνσταντάρα πριν πεθάνει! Συγκλονιστική αποκάλυψη!

Στις 5 Ιουνίου 1985, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εικόνες» η τελευταία συνέντευξη του Λάμπρου Κωνσταντάρα στον Δημήτρη Λυμπερόπουλο, στη Βάρκιζα. Ο δημοσιογράφος κατέγραψε την εμπειρία του από την συνάντηση με τον αγαπημένο πρωταγωνιστή, καθώς η υγεία του ήταν πολύ επιβαρυμένη. Δεν μιλούσε. Έγραφε και κρατούσε σημειώσεις σε ένα μπλοκάκι. Δεν θύμιζε σε τίποτα τον λαμπερό Λάμπρο Κωνσταντάρα της δεκαετίας του 60. Τα δημοσιεύματα της εποχής τον αποκαλούσαν ο «έγκλειστος της Βάρκιζας».

Κλεισμένος τα τελευταία χρόνια στο σπίτι του στη Βάρκιζα, ύστερα από δυο εμφράγματα Ο Δημήτρης Λυμπερόπουλος θυμάται: Εντελώς άφωνος, από δυο εγκεφαλικά, είχε αποσυρθεί από το θέατρο και τον κόσμο δυο χρόνια. Μετά λίγες εβδομάδες ο δημοφιλής καλλιτέχνης έφυγε για πάντα… Εδώ και δυο χρόνια ένας άνθρωπος μένει έγκλειστος στον ίδιο τον εαυτό του…Πρόκειται για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, που απομονωμένος σ΄ ένα διαμέρισμα στη Βάρκιζα,με τη γυναίκα του Φιλιώ, δεν θέλει να μιλήσει με κανένα, αποφεύγει να διαβάσει εφημερίδα και να δει τηλεόραση – εκτός από τα αθλητικά – και με πείσμα έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τον έξω κόσμο… Έγκλειστος ποιος; Ο Λάμπρος που όταν βρισκότανε σε αέναη κίνηση, έσφυζε από ζωή πάνω στη σκηνή του θεάτρου, μπροστά στα φώτα και τις κάμερες, ανάμεσα στους φίλους και τις θαυμάστριες, στον ανώνυμο κόσμο που τον λάτρευε…Τώρα δεν μιλάει σε κανένα, παρά μόνο στη γυναίκα του Φιλιώ και στο γιό του Δημήτρη, όταν έρχεται να τον δει… Οι κουβέντες του οι απαραίτητες, συνοδευόμενες από νοήματα…Ναί – Όχι – Νερό… Λέξεις συντήρησης, απομόνωσης και γαλήνης, της σιωπής.

«Στο διάβολο », λέει ο Λάμπρος. Είναι η μόνη φράση που βγαίνει πεντακάθαρα από το στόμα του…Και μετά γράφει στο χαρτί, με το αριστερό του χέρι, τρεις συγκλονιστικές λέξεις: «γιατί σε μένα;»… Όταν τον είδα, βρισκόταν ανακαθιστός στο κρεβάτι του με φανελίτσα και σλιπάκι. Άντρακλας. Απαράλλαχτος όπως πριν 25 χρόνια, που έπαιζε τερματοφύλακας στην ομάδα των ηθοποιών κατά των δημοσιογράφων… -Γεια σου παιχταρά τερματοφύλακα, του είπα, έσκυψα και τον φίλησα. Το βλέμμα του καρφώθηκε σαν μαχαιριά στα μάτια μου. Και τα δικά του, τα καταγάλανα, βουρκώσανε.

Είμαι σίγουρος πως χάρηκε που τον είπα παιχταρά, παρά να τον εξυμνούσα ως ηθοποιό ή ως δον Ζουάν ή ως ρέκορντμαν ακροαματικότητας στη τηλεόραση, αφού ως «Λαμπρούκος» είχε πλησιάσει το εκατό τα εκατό! Κι΄όταν κάποιοι θαυμαστές περνάνε κάτω από τη βεράντα του στο πρώτο όροφο και τον γνωρίζουν, αυτός τους γνέφει με το σήμα της νίκης.

Βουβός αλλά χαμογελαστός. Του μιλούσα και μου έγραφε στο μπλοκάκι.

– Θα ξανάρθω, του είπα. Με κοίταξε κατάματα και έγραψε στο χαρτί «ίσως να μη ξανασυναντηθούμε…».

Φεύγοντας, είχα την εντύπωση ότι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας δεν άντεχε βουβός, απομονωμένος από τον κόσμο… Ήθελε να φύγει, για να τον θυμούνται όπως ήταν στη ζωή, στη σκηνή και να μη σχολιάζουν με θλίψη ότι είχε χάσει τη φωνή του, την ενεργητικότητά του, έγκλειστος σε ένα σπίτι μακριά από το θέατρο και το στούντιο… Η εντύπωση έγινε πεποίθηση, όταν θυμήθηκα ότι την τελευταία του γραφή στο χαρτάκι, την έσκισε με νευρικότητα σε κομματάκια… Στιγμές στη Βάρκιζα μετά την απομάκρυνση του από τα φώτα της δημοσιότητας Αντιγράφω από το ημερολόγιό του, που μου έδωσε: …( μετά από μεγάλες λόρδες στο Παρίσι ) βρίσκω δουλειά ως φωτομοντέλο σε διαφημίσεις των «Πεζό» και «Φίλιπς» και κυρίως του μεγαλύτερου ράφτη του Παρισιού, του Κριντ κι΄άρχισα να κερδίζω χρήματα…

Έπαιρνα 200 φράγκα τη φωτογραφία κι΄έτσι μπόρεσα να ανανεώσω τη γκαρνταρόμπα μου και να γνωρίσω καλύτερο κόσμο του «Μον Παρνάς». Δεν θα ξεχάσω ένα βράδυ, που με μιά συντροφιά φίλων γνώρισα την Έντιθ Πιάφ. Τραγουδούσε στις αυλές των λαικών πολυκατοικιών, ήταν τύπος της γειτονιάς κι΄όλοι την φώναζαν «λα μομ Πιάφ», δηλαδή η μούμια Πιάφ…Εκείνο το βράδυ ο Ανρί Γκαρά, διάσημος τότε, της έδωσε ένα γερό φιλοδώρημα. Πριν λίγο καιρό, ενώ οι δίσκοι της Πιάφ πουλιόνταν σε όλο τον κόσμο, ο Γκαρά, ο μεγάλος γόης της εποχής του, αυτοκτονούσε πάμπτωχος και ξεχασμένος από τους πάντες.

 

Retromania

Ροή ειδήσεων

Share