Γέροντας Παΐσιος: Τι δουλειά έκανε πριν μονάσει;
Από μικρός βγήκε στη βιοπάλη!
Ο Γέροντας Παΐσιος, κατά κόσμον Αρσένιος Ενζεπίδης, γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, σε ένα χωριό νότια της Καισαρείας και ήταν το 8ο παιδί της οικογένειας.
Ο πατέρας του ήταν πρόεδρος του χωριού και ο νονός του,ο ιερέας της ενορίας. Λίγες ημέρες μετά τη γέννηση του η ανταλλαγή πληθυσμών που ξερίζωσε τους Έλληνες της Μικράς Ασίας ανάγκασε και την οικογένειά του να εγκατασταθεί στην Κόνιτσα.
Η οικογένεια έφτασε στην Ελλάδα και για μικρό χρονικό διάστημα διέμεινε στο λιμάνι του Πειραιά. Αργότερα, ταξίδεψε από εκεί στην Κέρκυρα, όπου και εγκαταστάθηκαν για μόλις για ενάμιση χρόνο.
Αμέσως μετά μετακόμισαν στην Ηγουμενίτσα για να εγκατασταθούν τελικά στην Κόνιτσα, όπου και ο μικρός Αρσένιος τελείωσε το σχολείο και έλαβε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο».
Ο Γέροντας Παΐσιος, από μικρός ξεκίνησε να εργάζεται ως ξυλουργός για να βοηθήσει την οικογένεια του. Το 1945 κατετάγη στον στρατό, όπου και υπηρέτησε επί πενταετία.
Στα χρόνια του εμφυλίου υπηρέτησε ως ασυρματιστής, χωρίς να αποφύγει το πεδίο της μάχης στην πρώτη γραμμή. Απολύθηκε το 1949, οπότε και ανακοίνωσε στους γονείς του, την επιθυμία του να μονάσει.
Πρότυπό του ήταν ο νονός του, ο οποίος του είχε δώσει το όνομά του και είχε πει στους γονείς του ότι θα έπαιρνε τη θέση του.
Ο νεαρός Αρσένιος επισκέφθηκε το Άγιο Όρος για πρώτη φορά στα 25 του χρόνια, όπου του έδωσαν το όνομα Αβέρκιος, και αρχικά κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στη Μονή Εσφιγμένου.
Ο 25χρονος νεαρός τότε είχε πάρει την απόφασή του να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και βρέθηκε στο Άγιο Όρος. Ξεκίνησε από τη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, πήγε στη μονή Εσφιγμένου και έπειτα στη Μονή Φιλοθέου, όπου του δόθηκε και το όνομα Παΐσιος.
Το 1957 έστειλε μια φωτογραφία του στη μητέρα του Ευλαμπία. Πίσω από τη φωτογραφία, την αποχαιρετούσε επισήμως σύμφωνα με το dogma.gr.
«Και δια μητέρα εις το εξής, θα έχω την Παναγίαν», της είπε.
«Μαννούλα μου σε χαιρετώ εγώ πάω να μονάσω, Φεύγω την μάταιαν ζωήν, τον πλάνον, να γελάσω, Στην μοναξιάν στην έρημον τα νιάτα να περάσω, Δια την αγάπην του Χριστού, όλα θα τα θυσιάσω. Όλα του κόσμου τα αγαθά, σαν σκύβαλλα θα αφήσω, Να εκτελέσω την πρώτη εντολήν, τον Θεόν να αγαπήσω Με τον σταυρόν στον Γολγοθάν, τον Ιησούν ν’ακολουθήσω, Και εις την άνω Ιερουσαλήμ, εύχομαι να σε συναντήσω. Φεύγω απ’ την μεγάλην σου στοργήν, μαννούλα να μπορέσω Δια να ήμεθα αιώνια μαζί, τον Ιησούν, θα παρακαλέσω, Διαυτό μικρός εθέλησα τα μαύρα, δια να φορέσω, Να αφιερωθώ εις τον Χριστόν, του Θεού να αρέσω. Και δια μητέρα εις το εξής, θα έχω την Παναγίαν, Να με φυλάξη αβλαβή, απ’ του εχθρού την πανουργίαν Μάννα μου με κατάνυξιν, στην έρημον εδώ στην ησυχίαν Θα εύχομαι πάντα δια εσέ, και διόλην την πολιτείαν.
Μοναχού Παϊσίου Φιλοθεΐτου. Αγ. Όρος 1-5-1957 Αφιερούται στην σεβαστήν μου Μητέραν».
Το 1954 μόνασε στη Μονή Φιλοθέου και χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παίσιο τον Β’ ονομάζεται Παίσιος. Το 2015 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον ανακήρυξεΆγιο, ενώ τον περασμένο Νοέμβριο με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ανακηρύχθηκε και Προστάτης του Στρατιωτικού Σώματος των Διαβιβάσεων»
Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για θαύματα του Άγιου Παίσιου, δεν τα γνώριζε κανείς!
Συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τα θαύματα του Αγίου Παϊσίου που δεν βγήκαν στο φως. Διαβάστε όσα εξομολογείται ο Ανέστης Μαυροκέφαλος, ο «αρχοντάρης» του Αγίου, του ανθρώπου που για έξι χρόνια έζησε δίπλα στον φωτισμένο γέροντα.
Ο Ανέστης Μαυροκέφαλος έζησε τα θαύματα του αγίου και έγινε «αρχοντάρης» και «ταχυδρόμος» του γέροντα στο κελί Παναγούδα στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου, όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Εδώ και αρκετά χρόνια, ο 50χρονος αγρότης έχει φτιάξει με τη βοήθεια αρκετών πιστών το «σπίτι» του αγίου Παΐσιου, το εκκλησάκι που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο έξω από το χωριό Μαΐστρο στην Αλεξανδρούπολη.
Για πρώτη φορά έλυσε τη σιωπή του και εξιστόρησε σε γνωστή εφημερίδα τις ξεχωριστές στιγμές που έζησε δίπλα του.
Οταν έφτασαν στο κελί του, ο γέροντας αρχικά δεν τους μιλούσε. «Θέλουμε να δούμε τον γέροντα και να τον συμβουλευτούμε» του είπαν, για να τους απαντήσει εκείνος: «Ο γέροντας δεν είναι εδώ, ελάτε μια άλλη μέρα». Ηθελε να τους δοκιμάσει, να διαπιστώσει τη δύναμη της πίστης τους. «Δεν φεύγουμε, αν δεν δούμε τον γέροντα» του απάντησαν. Εκείνος, τότε, τους αποκάλυψε την ταυτότητά του και τους δέχτηκε.
«Ο συμφοιτητής μου είχε πολύ μακριά μαλλιά και ο γέροντας πήρε ένα ψαλίδι και του είπε ότι θα τον κούρευε. Οσο τον κούρευε, άρχισε να του λέει λεπτομέρειες και πράγματα για τη ζωή του. Δεν το πιστεύαμε» είπε στην εφημερίδα ο 50χρονος αγρότης. Η συνάντησή τους εξελισσόταν με αυτόν τον τρόπο, ωστόσο ο Ανέστης Μαυροκέφαλος δεν είχε πάρει καμία απάντηση για τον εαυτό του. «Εμένα δεν θα μου πεις κάτι γέροντα;» ρώτησε τον άγιο Παΐσιο, για να του απαντήσει: «Εσύ θα έρθεις χιλιάδες φορές δίπλα μου και θα σ’ τα πω λίγα λίγα». Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε το «ταξίδι» του Ανέστη δίπλα στον γέροντα.
Κοντά στην Εκκλησία
«Κατάλαβε μόνος του ότι θα κολλήσω και θα πηγαίνω συνέχεια δίπλα. Μετά είπε ότι ήθελε να πάρει τηλέφωνο, αλλά εννοούσε την προσευχή. Δεν ασχολούμασταν με την Εκκλησία τότε. Είχαμε κοινή καταγωγή και η οικογένειά μου ήταν κοντά στην Εκκλησία, όχι όμως εγώ, αλλά από τότε άρχισα να πιστεύω και πάλι. Κόλλησα σαν μαγνήτης και πήγαινα και τον έβλεπα κάθε Σαββατοκύριακο. Ως την κοίμησή του, το 1994, τον έβλεπα κάθε Σαββατοκύριακο» ανέφερε ο Ανέστης Μαυροκέφαλος.
Οι γονείς του κ. Ανέστη νόμιζαν ότι το παιδί τους θα γινόταν μοναχός, αλλά εκείνος ήξερε τι θα έκανε, καθώς ο άγιος του είχε πει: «Θα κάθεσαι κοντά μου και θα κάνεις τον «αρχοντάρη» (αυτός που κερνάει τους προσκυνητές στα μοναστήρια)». Χιλιάδες προσκυνητές έφταναν από όλο τον κόσμο!
«Να αναθέτουμε το μέλλον μας στον Θεό. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό έχει μητέρα την πίστη, με την οποία προσευχόμαστε και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας» ήταν μία φράση από τις πολλές που τους έλεγε. Τα λόγια, η σοφία αλλά και τα θαύματα που έκανε ο γέροντας δημιούργησαν έναν τεράστιο μύθο γύρω από το όνομά του. Μια ιστορία που διαπίστωναν ότι ήταν αληθινή τη στιγμή που τον επισκέπτονταν. Πάρα πολλοί αλλοδαποί ευεργετήθηκαν. Του μιλούσαν ιαπωνικά, ο γέροντας απαντούσε στα ελληνικά και ο Ιάπωνας καταλάβαινε!
«Είδα προσκυνητές να έρχονται από το Μεξικό, από την Αυστραλία, εκείνος τους μιλούσε ελληνικά και καταλάβαιναν όλοι! Απ’ όπου και αν προέρχονταν, τον καταλάβαιναν. Μέχρι και ο Δαλάι Λάμα τον επισκέφθηκε για να τον γνωρίσει, γιατί είχε ακούσει τόσα για εκείνον!»
Εκτός από το καθήκον του «αρχοντάρη», ο 50χρονος σήμερα αγρότης είχε και άλλη μία αποστολή. Ανθρωποι με προβλήματα πήγαιναν κοντά του και του ζητούσαν να τους πάει στον γέροντα ή του έδιναν ρούχα τους για να του τα δώσει και να τα ευλογήσει, προκειμένου να γίνουν καλά.
«Εκανα τον ταχυδρόμο μεταξύ των αρρώστων και του γέροντα, και εκείνος μου απαντούσε. Του πήγαινα καρκινοπαθείς και τους άγγιζε το ασθενές σημείο. «Δεν είναι τίποτα…», τους έλεγε, «έχουν κάνει λάθος οι γιατροί»! Γυρνούσαν πίσω και διαπίστωναν ότι δεν είχαν τίποτα! Οι άντρες έλεγαν για τα παιδιά τους και τη ζωή τους. Ο γέροντας σταύρωνε ρούχα και τα φορούσαν οι άρρωστοι και γίνονταν καλά» θυμάται ο Ανέστης Μαυροκέφαλος.
Συγκλονιστικές είναι οι αφηγήσεις του «αρχοντάρη» και «ταχυδρόμου» του αγίου σχετικά με τα θαύματα που έκανε. Συγκλονισμένος θυμάται τον άγιο να γιατρεύει έναν παράλυτο Γερμανό: «Μια μέρα, το 1990, ήρθε ένας Γερμανός που είχαν ακούσει στην παρέα του ότι έκανε θαύματα. Μου είπαν ότι ήταν καθολικοί. Ο Γερμανός ανέβηκε στο μοναστήρι παράλυτος, τον κουβαλούσαν στα χέρια οι συμπατριώτες του. Πήγε μπροστά στον γέροντα και του είπε ότι είχε πρόβλημα. Ο γέροντας τον σταύρωσε και του είπε «σήκω πάνω, δεν έχεις τίποτα». Και τότε σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει! Ηταν η πιο συγκλονιστική εμπειρία που έχω ζήσει».
Ακόμη ένα θαυματουργό περιστατικό έζησε όταν πήγε στον άγιο Παΐσιο έναν άνθρωπο, ο οποίος είχε καρκίνο στον πνεύμονα. «Τον χτύπησε στα πνευμόνια και του είπε ότι έχουν κάνει λάθος οι γιατροί. Ο καρκινοπαθής τού έδειξε τον όγκο στις μαγνητικές και ο γέροντας του απάντησε «Κάνε ξανά εξετάσεις». Λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός ζει μέχρι σήμερα! Ο άγιος πολεμούσε και τα δαιμόνια. Είχε χάρισμα κατά των δαιμόνων. Θεράπευσε πολλούς δαιμονισμένους. Μόνο με την παρουσία του, δεν άντεχαν, τους σταύρωνε και έφευγαν».
Σχετικά με την Τουρκία και όσα προφήτευε ο Παΐσιος, ο Ανέστης Μαυροκέφαλος μας είπε: «Οταν τον ρώτησα πώς θα καταλάβω αν είμαστε κοντά σε πόλεμο με την Τουρκία, δεν μου είπε χρόνο. Είπε: «Θα καταλάβεις από σημάδια, όταν γίνουν λειτουργίες σε εκκλησίες της Μικράς Ασίας. Αυτό είναι ένα σημάδι. Αλλο σημάδι είναι ότι θα δείτε να κλείνουν τον Ευφράτη ποταμό με φράγματα και δεν θα τον αφήνουν να φτάσει στο Ιράν. Και το τελευταίο σημάδι είναι όταν δεις στην τηλεόραση να επεκτείνουμε τα μίλια μας προς την Τουρκία. Τότε θα πρέπει να ξεκαθαριστεί το θέμα, θα κατέβουν οι Ρώσοι και θα μας σώσουν».
Πήγαινε στην άλλη ζωή και ξαναγύριζε
Οι τελευταίες μάχες του αγίου το 1994 ήταν αρκετά σκληρές. Οταν τον βρήκε ο καρκίνος, εξομολογήθηκε στον Ανέστη ότι ήταν κάτι που ήθελε από πολύ μικρός.
«Ελεγε ότι ντρεπόταν να ζητήσει από τον Θεό να τον κάνει καλά. Πρέπει να μαζέψουμε πνευματικό μισθό από την υπομονή που θα κάνουμε για τις αρρώστιες. Το είχε ζητήσει από μικρός από τον Θεό να του δώσει καρκίνο, για να μαρτυρήσει για τον Θεό!» αναφέρει και προσθέτει: «Το υπέμεινε με καρτερία. Δεν παραπονέθηκε ποτέ. Ειρωνευόταν τον πόνο του, για να πάρει δύναμη ο άρρωστος. Ελεγε στους αρρώστους «έχω και εγώ καρκίνο» και τους έσωζε».
Οπως λέει ο «αρχοντάρης», ο άγιος Παΐσιος πήγαινε στην άλλη ζωή και γύριζε: «Ο γέροντας μας έλεγε ότι ο Θεός τον πήγαινε στην άλλη ζωή. Τον ρωτούσα πώς είναι οι νεκροί συγγενείς μου και έλεγε πού βρίσκεται ο καθένας. «Ζω κάποιο διάστημα στον παράδεισο και στην κόλαση» έλεγε ο γέροντας… Πολλές φορές έχανε την αίσθηση του χρόνου και κατόπιν ρωτούσε τι ώρα και τι μέρα ήταν. Πήγαινε και ερχόταν στην άλλη ζωή. Εβλεπε ποιοι θα τον επισκέπτονταν».
Όταν πριν από 15 χρόνια αποφάσισε να φτιάξει ναό προς τιμήν του γέροντα στην Αλεξανδρούπολη
Η ιστορία πίσω από τη δημιουργία της εκκλησίας και του σπιτιού του αγίου είναι συγκλονιστική. Πριν από 15 χρόνια, ο Ανέστης Μαυροκέφαλος αποφάσισε να φτιάξει την εκκλησία του ένα χιλιόμετρο έξω από το χωριό Μαΐστρο στην Αλεξανδρούπολη, αλλά δεν ήξερε αν έπρεπε. Από οικονομικής πλευράς, ήταν αδύνατον να το κάνει μόνος.
Όμως πίσω από την ιστορία της ανοικοδόμησης του ναού κρύβεται ακόμη ένα θαύμα του αγίου, μετά την κοίμησή του αυτή τη φορά. «Οταν έφτιαξα το εκκλησάκι πριν από 15 χρόνια, δεν ήταν ακόμη άγιος. Ζήτησα βοήθεια από έναν φίλο, εκπαιδευτικό στην Αθήνα και έτσι μαζεύτηκαν τα χρήματα. Εκείνος ζήτησε χρήματα και από άλλους συναδέλφους του εκπαιδευτικούς. Μία συνάδελφός του δεν έδινε χρήματα, λέγοντάς του ότι δεν με γνώριζε. Υστερα από μία εβδομάδα τής φανερώθηκε ο γέροντας, την έπιασε από το χέρι της και της έκανε ξενάγηση στον χώρο που ήταν να ανεγερθεί η εκκλησία. Της είπε: «Είμαι χαρούμενος που θα κάνω δικό μου σπίτι». Με πήρε τηλέφωνο και μου το είπε. Ηρθε οδικώς και είδε το σημείο και δεν πίστευε πως είναι το ίδιο. Ετσι κατάλαβα ότι έκανα τη σωστή κίνηση και πήρα την πρωτοβουλία να φτιάξω το «σπίτι» του αγίου μας» είπε.
Σήμερα ο ίδιος βρίσκεται καθημερινά εκεί και βλέπει έως και μουσουλμάνους να έρχονται και να ανάβουν ένα κερί.
Aκολουθήστε μας στo Google News
