Μεγάλη Δευτέρα: Η Εκκλησία θυμάται τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο και το γεγονός της άκαρπης συκιάς!

Η Εκκλησία θυμάται τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο και το γεγονός της άκαρπης συκιάς που ξεράθηκε, όταν ο Κύριος την καταράστηκε.

Το βράδυ στις Εκκλησίες ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τρίτης, όπου στην υμνολογία κυριαρχεί η Παραβολή των 10 Παρθένων (Ιδού ο Νυμφίος έρχεται, Τον νυμφώνα σου βλέπω).

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

«Υγρό πυρ» από τον Τάσο Αρνιακό: Θα πνιγεί η χώρα - «Κόκκινος» συναγερμός για 6 περιοχές (video)

Η Βασιλεία των Ουρανών, μας λέει ο Ιησούς, μοιάζει με την παραβολή των 10 Παρθένων. Η ιστορία τους εν τάχει:

Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένοι περιμένουν το Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη.

Οι φρόνιμες παίρνουν μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους και λάδι, όχι όμως και οι μωρές.

Ο νυμφίος, όμως, αργεί, οι παρθένες νυστάζουν και κοιμούνται.

Όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», οι μωρές παρθένες ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, αργοπορούν και μένουν έξω από το γάμο, δηλαδή «εκτός νυμφώνος».

Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον κβ’ 15 - κγ’ 39)

Έπειτα από τη «μετά βαΐων και κλάδων» είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και την απήχηση των λόγων του στο λαό, οι Αρχιερείς και Φαρισαίοι αποφασίζουν να παγιδεύσουν τον Ιησού με συζήτηση.

Ο Κύριος τους αποστομώνει και ελέγχει την υποκρισία των Φαρισαίων.

Το κατηγορητήριό του ξεκινά με τις φράσεις: «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί...»
Ρήσεις από το Ευαγγέλιο και την υμνολογία της ημέρας, που χρησιμοποιούμε στον καθημερινό μας λόγο:

«Αποδότε ουν, τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».

«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». (Από τους ακρογωνιαίους λίθους της χριστιανικής διδασκαλίας)

«Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες».

«Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού» («μένω εκτός του νυμφώνος» είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε σήμερα).
Λαογραφία

Σε πολλά μέρη είναι γνωστό για την εβδομάδα των Παθών ένα επιγραμματικό στιχούργημα, με διάφορες κατά τόπους παραλλαγές:

Μεγάλη Δευτέρα - μεγάλη μαχαίρα

Μεγάλη Τρίτη - μεγάλη λύπη

Μεγάλη Τετάρτη - ο Χριστός εχάθη

Μεγάλη Πέμπτη - ο Χριστός ευρέθη

Μεγάλη Παρασκευή - ο Χριστός στο καρφί

Μεγάλο Σάββατο - ο Χριστός στον τάφο

Μεγάλη Κυριακή - μπαμ απο δω, μπαμ απο κει,
τρων' αρχόντοι και φτωχοί.

Από τη Μεγάλη Δευτέρα οι Κερκυραίες νοικοκυρές αρχίζουν τις προετοιμασίες και την παρασκευή των παραδοσιακών κερκυραϊκών τσουρεκιών «φογάτσα» και «κολομπίνα», και τα δυο ενετικής προέλευσης.

Η «φογάτσα» είναι το πασχαλινό ψωμί της Κέρκυρας.

Είναι στρογγυλό και για την παρασκευή τους απαιτούνται όλα σχεδόν τα υλικά ενός απλού τσουρεκιού, αβγά, γάλα, ζάχαρη, βούτυρο, αλεύρι, μαγιά, βανίλια και ξύσμα πορτοκαλιού με τη διαφορά όμως να έγκειται ότι στη συνταγή προστίθεται το παραδοσιακό κερκυραϊκό λικέρ, κουμ κουάτ με κομματάκια από γλυκό του κουταλιού κουμ κουάτ.

Η «κολομπίνα» παράγεται από τα ίδια σχεδόν υλικά αλλά έχει σχήμα πλεξούδας ή περιστεριού. Στολίζεται με ένα κόκκινο αβγό αλλά και ένα φτερό.

Παράλληλα, αξίζει να διαβάσετε την ιστορία του Τιμίου Σταυρού!

Κυριακή των Βαΐων: Τι γιορτάζουμε σήμερα;

Μια ανάσα πριν την Μεγάλη εβδομάδα είναι η Κυριακή των Βαϊων. Μεγάλη γιορτή πριν ξεκινήσει η εβδομάδα των παθών ώστε να καταλήξουμε στην Ανάσταση και το Πάσχα.

Γνωρίζετε την ιστορία;

Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.

Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».

Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.

Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.

Τι συμβολίζουν τα βάγια;

Στις σλαβικές χώρες για παράδειγμα οι χριστιανοί κρατούσαν κλαδιά από ιτιές. Στην Ελλάδα η δάφνη (βάγια) που ήταν ήδη συμβολικό φυτό τελετών και δοξαστικό σύμβολο του Απόλλωνα αντικατέστησε τον φοίνικα και η Κυριακή των Φοινίκων έγινε Κυριακή των Βαΐων . Έχουν γονιμοποιό δύναμη, για αυτό γίνονται βαγιοχτυπήματα σε ότι καρπίζει.

Το Σάββατο του Λαζάρου: Ποιος ήταν ο Λάζαρος;

Σήμερα είναι το Σάββατο του Λαζάρου.Όλοι γνωρίζουμε πάνω κάτω την ιστορία Λαζάρου και το Θείο θαύμα του Χριστού. Επίσης γνωρίζουμε ότι μετά το θαύμα του Λαζάρου και ξεκινάει η εβδομάδα των Παθών που καταλήγει στο Σταύρωση και μετά την Ανάσταση.

Το θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου αποτελεί ένα από τα πιο ξεχωριστά επιτεύγματα του Χριστού,σύμφωνα με όσα αναφέρουν τις Αγιες Γραφές, πριν την θυσία του Θεανθρώπου και την Ανάσταση. Ωστόσο, πέραν του ίδιου του περιστατικού, λίγα πράγματα είναι γνωστά για τον άνθρωπο που ο Ιησούς διέταξε να εξέλθει του τάφου, νικώντας σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη τον θάνατο.

Ο Λάζαρος υπήρξε αδερφός της Μάρθας και της Μαρίας – η τελευταία ήταν η γυναίκα που έπλυνε με μύρο τα πόδια του Χριστού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της – και ζούσε μαζί τους στο χωριό Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Φαίνεται πως ο Ιησούς είχε φιλοξενηθεί αρκετές φορές στο σπίτι των αδερφών στο δρόμο του για την Ιερουσαλήμ.

Ο Λάζαρος ο τετραήμερος
Η Καινή Διαθήκη αναφέρει πως ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και στη συνέχεια πέθανε. Ο Χριστός συνάντησε τις αδερφές του τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του και πραγματοποίησε το θαύμα. Δάκρυσε και φώναξε προς το μέρος του τάφου: «Λάζαρε δεύρο έξω!», ανασταίνοντας τον Λάζαρο τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του.

Ας θυμιθούμε την ανατριχιαστική στιγμή από την πασίγνωστη σειρά "O Ιησούς από την Ναζαρέτ"

Αυτός είναι και ο λόγος που ο Λάζαρος αποκαλείται από την εκκλησία και τετραήμερος, καθώς έμεινε τέσσερις ημέρες στον Κάτω Κόσμο πριν ο Ιησούς τον επαναφέρει στη ζωή. Οι γραφές αναφέρουν πως τότε, ο Λάζαρος ήταν 30 ετών.

Οι απειλές για τη ζωή του και η διαφυγή στην Κύπρο

Η δραστηριότητα του Χριστού είχε ενοχλήσει το ιερατείο στα Ιεροσόλυμα, που εκτός από τον ίδιο, φαίνεται πως είχε βάλει στο στόχαστρο και τον Λάζαρο. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει πως οι αρχιερείς τον αναζητούσαν προκειμένου να τον σκοτώσουν, αφού ο Λάζαρος ήταν η ζωντανή απόδειξη του θαύματος.

Ο Λάζαρος καταφεύγει στην Κύπρο, όπου συναντά τους αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα που τον χειροτονούν πρώτο επίσκοπο της αρχαίας πόλης Κίτιο. Ο Λάζαρος παρέμεινε στο νησί μέχρι το τέλος της ζωής του.

Η δραστηριότητά του εκεί, του απέδωσε ένα ακόμη όνομα, εκείνο του δίκαιου. Λέγεται πως εκείνος συνδέεται με την Αλυκή της Λάρνακας, που την εποχή που ζούσε ο Λάζαρος ήταν αμπελώνας. Καθώς το μέρος αυτό αποτέλεσε σημείο έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ δύο αδερφών. Ο επίσκοπος Κιτίου φέρεται να αποξήρανε την περιοχή, μετατρέποντάς τη σε αλυκή για να δώσει ένα μάθημα στα δύο αδέρφια.

Ο αγέλαστος Λάζαρος
Άλλο ένα επίθετο που συνοδεύει την ιστορία του Λαζάρου είναι Λάζαρος ο αγέλαστος. Οι παραδόσεις τον θέλουν από την ημέρα της ανάστασής του, σκυθρωπό και αγέλαστο. Λέγεται πως όσα είδε και βίωσε τέσσερις ημέρες στον Αδη. Δεν γέλασε, λένε, ποτέ στα 30 χρόνια που έζησε μετά το θαύμα του Χριστού. Η μόνη φορά που χαμογέλασε είναι όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο. «Το ένα χώμα κλέβει το άλλο» φέρεται να είπε στη θέα της κλοπής.

Μετά το θάνατό του, το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, έπειτα από εντολή του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού.