Ο Πάρης Σκαρτσολιάς, μιλά αποκλειστικά στο AthensMagazine, για τη νέα του θεατρική παράσταση, το «Καφέ της Χαράς» και τη συνεργασία του με τον Χάρη Ρώμα

Τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε μέσα από την τηλεοπτική σου συμμετοχή στο «Καφέ της Χαράς», τον λατρέψαμε στο «Ταμάμ» και τον θαυμάσαμε πολλάκις μέσα από τις θεατρικές του εμφανίσεις. Είναι ταλαντούχος, ευγενικός και ένας πολλά υποσχόμενα ηθοποιός.

Ο λόγος φυσικά, για τον Πάρη Σκαρτσολιά, με τον οποίο είχα την τιμή να κάνω μια υπέροχη συνέντευξη για το AthensMagazine.

Πώς ένιωσε για το remake του «Καφέ της Χαράς» και πώς ήταν η συνεργασία του με τον Χάρη Ρώμα; Θα τον δούμε κάπου τηλεοπτικά; Ποια ήταν η πιο ακραία εκδήλωση θαυμασμού που είχε και πώς πέρασε στην καραντίνα; Ο Πάρης Σκαρτσολιάς, μιλά στο AthensMagazine και εμείς τον ακούμε με προσοχή.

Απολαύστε την υπέροχη συνέντευξη με τον Πάρη Σκαρτσολιά

Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για την παράσταση «Αμερικάνικος Βούβαλος» και για τον ρόλο σου σε αυτή;

Ο «Αμερικάνικος Βούβαλος» είναι ένα έργο του David Mamet, είναι γραμμένο τη δεκαετία του '70 και ουσιαστικά βρισκόμαστε στο Σικάγο, στην Αμερική, σε ένα παλαιοπωλείο, στη φάση που τα πράγματα αλλάζουν. Στην Αμερική έρχεται μία νέα τάξη πραγμάτων, όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, όπου για να τα καταφέρεις και να επιβιώσεις πρέπει να κλέψεις, να κάνεις απάτες, να υπερτερείς σε πονηριά για να έχεις και εσύ ένα κομμάτι από την πίτα.. αυτό που λέγαμε Αμερικάνικο Όνειρο, το οποίο τελικά, όπως αποδείχτηκε ήταν μία φούσκα.

Βρισκόμαστε σε ένα παλαιοπωλείο λοιπόν. Οι πρωταγωνιστές είναι τρείς, ο άνθρωπος που έχει το παλαιοπωλείο, ονόματι Ντον, ένας «παρατρεχάμενος», ο Τιτς και ο μικρός Μπόμπι, τον οποίο υποδύομαι εγώ.

Ο Μπόμπι, είναι πρώην χρήστης ναρκωτικών, τον οποίο έχει μαζέψει από τον δρόμο ο παλαιοπώλης, έχει αποτοξινωθεί και του έχει δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και για αυτό και ο Μπόμπι πέρα από το ότι τον έχει ως πατρική φιγούρα, έχει και ως αυτοσκοπό να ικανοποιεί τον Ντον, να του επιστρέφει όση από την καλοσύνη που του έχει δείξει.

Πρόκειται για μια πολιτική σάτιρα του Mamet, ως προς τα τότε πολιτικά φαινόμενα, τα οποία δεν απέχουν και πολύ από τα τωρινά... μάλιστα και στην Ελλάδα, ζήσαμε μια μικρογραφία του Αμερικάνικου Ονείρου μετά την μεταπολίτευση. Οπότε αφορά και άμεσα όσους έρχονται να δουν την παράσταση.

Πόσο εύκολο ήταν για σένα να ενσαρκώσεις τον ρόλο ενός πρώην ναρκομανή και να μπεις στην ψυχοσύνθεσή του;

Θεωρώ ότι κανένας ρόλος αυτού του βεληνεκούς δεν είναι εύκολος, διότι είναι πάρα πολύ μακριά από εσένα. Για να βρεις που συγκλίνεις και που μπορείς να συναντηθείς με αυτόν τον άνθρωπο έρχεται μετά από δοκιμές, έρευνα, διάβασμα.

Σίγουρα αυτό που με φόβιζε και δεν ήθελα με τίποτα να φανεί σαν αποτέλεσμα είναι να είναι κάτι σχηματικό. Δηλαδή το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν πρέπει να υποδυθείς κάτι το οποίο δεν το ξέρεις, αλλά το έχεις δει, είναι να φτιάξεις το σχήμα του και να το κάνεις σε μια σχηματική υπερβολή, το οποίο θα φανεί και ψεύτικο, τουλάχιστον σε μια συνθήκη, όπως αυτή που δίνει ο Mamet, που έχει και έναν κάποιο ρεαλισμό.

Δεν ήθελα να καταλήξει να είναι καρτούν, ήθελα αυτός που θα έρθει να καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον Μπόμπι, μέχρι να αποκαλυφθεί από τους άλλους ότι ήταν πρώην χρήστης.

Προτιμάς θέατρο ή τηλεόραση;

Και τα δύο έχουν τη μαγεία τους. Βέβαια αυτό το ζωντανό πράγμα, το ευμετάβλητο και η επικινδυνότητα που έχει το θέατρο, (επειδή είναι ότι κάνεις εκείνη τη στιγμή, δεν έχει δεύτερη ευκαιρία) με εξιτάρει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλα μαγικά πράγματα στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο.

Ας μιλήσουμε και λίγο για το «Καφέ της Χαράς«, μια σειρά μέσα από την οποία σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε. Πόσο χρονών ήσουν τότε και πώς ήταν για ένα παιδί να πρωταγωνιστεί σε μια σειρά.

Ήμουν δώδεκα χρονών όταν ξεκίνησε το «Καφέ της Χαράς» και 14 όταν τελείωσε. Ήταν πολύ κουραστικό. Από την άλλη, σίγουρα το έβλεπα σαν παιχνίδι, αλλά σίγουρα είχε και θυσίες από άποψη χρόνου. Όσο αφορά τη δουλειά σαν δουλειά ήταν κάτι μαγικό, ένα παιχνίδι που μου άρεσε πολύ. Άλλες φορές πιο εύκολο, άλλες πιο δύσκολο. Αλλά σίγουρα ήταν και μια πολύ κουραστική περίοδος.

Πώς ήταν να συνεργάζεσαι με έναν εξαιρετικό ηθοποιό όπως ο Χάρης Ρώμας;

Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος! Καλλιτεχνικά δε θα μιλήσω, η δουλειά του μιλάει από μόνη της. Ο Χάρης είναι ένας άνθρωπος με πολύ ανοιχτή καρδιά. Είναι ένας άνθρωπος που είτε είσαι ο κολλητός του είτε ο περιπτεράς της γειτονιάς, άμα του ζητήσεις κάτι και καταλάβει ότι έχεις ανάγκη θα τρέξει δίχως αύριο, σε υπερβολικό βαθμό κάποιες φορές. Είναι υποστηρικτικός!

Έχεις επαφές με τα παιδιά από το καστ;

Με κάποιους έχω κρατήσει... αλλά λόγω δουλειών με μερικούς έχουμε χαθεί!

Πώς σου φάνηκε η ιδέα του remake του «Καφέ της Χαράς» όταν το πρωτοάκουσες;

Τρελάθηκα, γιατί ήταν ότι τελείωνα το Θέατρο Τέχνης, την σχολή μου και είχα ξεκινήσει να σκέφτομαι το και "μετά τι"; Είχα κλείσει θέατρο αλλά ήταν μόνο αυτό. Και την κατάλληλη στιγμή, λίγο πριν της εξετάσεις με πήρε ο Χάρης και μου είπε για το remake. Με ρώτησε αν με ενδιαφέρει και του απάντησα αμέσως θετικά. Ήταν θεόσταλτο, τρελάθηκα.

Ο Χάρης Ρώμας με την Άννα Χατζησοφιά, έκαναν κάτι που δεν το περίμενα, κράτησαν ναι μεν την παλιά κουλτούρα του «Καφέ της Χαράς», αλλά ταυτόχρονα φτιάξανε και μια φρέσκια ιστορία που τρέχει παράλληλα και έτσι δημιουργήσαν και κάτι εντελώς καινούργιο.

Πώς ήταν για σένα η φάση της καραντίνας;

Για μένα δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη περίοδος, γιατί κάναμε γυρίσματα. Σταματήσαμε δηλαδή, μονάχα για έναν μήνα. Έκανα και θέατρο σε live streaming και έκανα και για εκεί πρόβες. Οπότε η καθημερινότητά μου δεν άλλαξε και πολύ.

Θα παιχτεί ξανά στους κινηματογράφους το «Πολικό Εξπρές», εσύ έκανες voice over εκεί. Μίλα μας λίγο για αυτή σου την εμπειρία.

Ήμουν το παιδάκι, ο πρωταγωνιστής. Είχα πάθει σοκ, μου άρεσε πολύ, δεν περίμενα ότι θα είναι τόσο εντυπωσιακή ταινία.

Είχες ποτέ κάποια ακραία εκδήλωση θαυμασμού;

Ακραίο τρόπο όχι. Ίσως μια φορά στο παλιό σπίτι κάτι πιτσιρίκια, όταν έπαιζα στο «Ταμάμ», που κάπως με είχαν δει, μου είχαν αφήσει σημειώματα και δωράκια, έξω από το σπίτι. Είχα πάθει ένα μικρό σοκ.

Θα σε δούμε κάπου τηλεοπτικά;

Φέτος υπήρξαν κάποιες συζητήσεις, αλλά τα προγράμματα δεν μπορούσαν να συνδυαστούν με τίποτα και τελικά δεν έκατσε, ενώ κάναμε μεγάλη προσπάθεια και εγώ η παραγωγή. Για του χρόνου ποτέ δεν ξέρεις, το συζητάμε.

Σίγουρα δεν θέλω να κάνω κάτι απλώς για να το κάνω. Ποτέ δεν το έκανα ότι πρόταση και να είχα. Δεν θα δεχτώ ότιδήποτε απλά για να μπω στην τηλεόραση.