Η Βερόνικα Δαβάκη πρωταγωνιστεί σε ένα από τα καλύτερα παιδικά θεατρικά έργα. Μας μίλησε για την παράσταση και όχι μόνο!
Σαν παιδιά που είμαστε, δεν χάνουμε ποτέ ευκαιρία για καλό παιδικό θέατρο.
Άλλωστε, το όνομα της Κάρμεν Ρουγγέρη αποτελεί εγγύηση ποιότητας. Έτσι,
βρεθήκαμε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης όπου απολαύσαμε την παράσταση «Η
γέννηση του κόσμου και ιστορίες των θεών του Ολύμπου». Από την εξαιρετική
παράσταση, ξεχωρίσαμε την θεά Ήρα, την κατά κόσμο Βερόνικα Δαβάκη. Ηθοποιός
και τραγουδίστρια, η γοητευτική και ταλαντούχα Βερόνικα Δαβάκη, που γεννήθηκε
στην Κρήτη, πρωτοήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Νομική Σχολή. Το
μέλλον της όμως δεν ήταν η δικηγορία αλλά η μαγεία του θεάματος! Με σημαντικές
σπουδές στο κλασικό τραγούδι, το πιάνο, τη θεωρία μουσικής και φυσικά την
υποκριτική (στο θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν), η Βερόνικα Δαβάκη έχει ήδη στο
ενεργητικό της αξιόλογους ρόλους και συνεργασίες
Πώς ανακάλυψες την αγάπη σου για το θέατρο;
Φαίνεται περίεργο αλλά δεν το ανακάλυψα. Ήταν πάντα εκεί και το ήξερα εξαρχής.
Ανακάλυψα αργότερα δρόμους και διαδρομές για να φτάσω πιο κοντά στο θέατρο.
Ακόμα ανακαλύπτω και περιπλανιέμαι.
Η μουσική πώς μπήκε στη ζωή σου και η ποια η σημασία του ρεμπέτικου και
σμυρνέικου τραγουδιού;
Η μουσική μπήκε στη ζωή μου από τα σχολικά μου χρόνια. Όταν ήρθα στην Αθήνα,
έφερα και το πιάνο μου μαζί! Ένα ηλεκτρικό! Ξεκίνησα μαθήματα τραγουδιού γιατί θα
εξεταζόμουν σ’ αυτό στις εισαγωγικές εξετάσεις των δραματικών σχολών. Και βρέθηκα
να σπουδάζω κλασικό τραγούδι. Τα ρεμπέτικα και τα σμυρνέικα μου μιλάνε περισσότερο
από άλλες μουσικές. Τα αναζητώ, έχω ανάγκη να τα ακούω. Εκείνα με οδήγησαν στο
λαϊκό και το έντεχνο. Αυτό σε προσωπική βάση. Πέραν τούτου, το ρεμπέτικο είναι μια
πολύ σημαντική στιγμή της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού. Στη Σμύρνη δε, στα
τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα συνέβαινε εκρηκτική η συνάντηση Ανατολής
και Δύσης. Η μουσική και το τραγούδι της εποχής την εμπεριέχουν αυτή την έκρηξη.
Μίλησε μας για τη συνεργασία σου με την Κάρμεν Ρουγγέρη και τον ρόλο της θεάς Ήρας.
Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με την κυρία Ρουγγέρη. Όταν μιλήσαμε για
αυτήν την παράσταση δεν φαντάστηκα πως με ήθελε για τον ρόλο της θεάς Ήρας. Είναι
πιθανό και εκείνη να μην το είχε φανταστεί! Οι θεοί της κυρίας Ρουγγέρη είναι
ανθρώπινοι, έχουν δέρμα, αναπνέουν, αστειεύονται, θυμώνουν όπως άλλωστε τους θέλει
και η μυθολογία να κάνουν. Αυτό που τους διαφοροποιεί από τους κοινούς θνητούς είναι
πως έχουν το άλλοθι του ανεξήγητου! Μπορούν να φέρονται αλλοπρόσαλλα χωρίς να
δίνουν εξηγήσεις! Αυτό συμβαίνει και με τη θεά Ήρα! Είναι προστάτιδα της οικογένειας
και του έγγαμου βίου. Παράλληλα έχει κι αυτή ... τις ιδιοτροπίες της!
Πώς ανταποκρίνεται το παιδικό κοινό στην παράσταση;
Είναι πολύ συγκινητικό γιατί στα παιδιά οι αντιδράσεις είναι αυθόρμητες και χωρίς
καλλωπισμούς! Γουρλώνουν τα μάτια τους λες και προσπαθούν να δουν όλα όσα
φαίνονται, να εξαντλήσουν την εικόνα, χειροκροτούν, τραγουδούν, ενθουσιάζονται!Είναι πολλά παιδιά που έρχονται με το σχολείο και μετά ζητούν από τους γονείς τους
τα ξαναφέρουν την Κυριακή!
Εκτός από το παιδικό, συμμετέχεις στην παράσταση «Νίκη» στο Θέατρο Ελληνικός
Κόσμος σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Ποιο ρόλο υποδύεσαι;
Συμμετέχω στην παράσταση υποδυόμενη πολλούς μικρούς ρόλους και τραγουδάω σε
κάποιες από τις σκηνές. Το έργο είναι επικό και πολυπρόσωπο. Διαπερνά πολλές
περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Προκειμένου να δώσει το στίγμα της κάθε εποχής ο
Σταμάτης Φασουλής χρησιμοποιεί εκτός των άλλων και τη μουσική. Εκεί συνεισφέρω κι
εγώ τραγουδιστικά. Ο αγαπημένος μου ρόλος είναι η Αρμόδια, μια δημόσια υπάλληλος
με έντονο το κωμικό στοιχείο, η οποία αρέσκεται στο να κάνει τη ζωή των άλλων
δύσκολη! Και η Αρμένισσα με το παραδοσιακό ερωτικό τραγούδι της… Μάλλον θα τους
πω όλους σιγά σιγά…!
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε στη σκηνή έργα που στηρίζονται στη βιογραφία
επωνύμων. Μια τέτοια εμπειρία έζησες μέσα από τη μουσική παράσταση «Μαρίκα»
στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, που αναφερόταν στη ζωή της Μαρίκας Νίνου. Πώς
βλέπεις αυτή την τάση;
Η παράσταση «Μαρίκα» ήταν ένα μουσικοχορευτικό θέαμα που είχε ως αφορμή στιγμές
από τη ζωή της Νίνου. Εκεί κλήθηκα να ερμηνεύσω τα τραγούδια της. Το θέατρο
διηγείται ιστορίες. Οι ιστορίες που έχουν τις ρίζες τους σε πραγματικά γεγονότα
αποκτούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιατί είναι ευκολότερο για τον θεατή να ταυτιστεί.
Είναι πολύ δελεαστικό να δεις έναν πραγματικό ήρωα, μια σημαντική προσωπικότητα να
ζωντανεύει στη σκηνή. Σ’ αυτή την περίπτωση το θέατρο δανείζεται λίγο και τον ρόλο
του βιβλίου. Ερχόμαστε σε επαφή με την ιστορία από έναν άλλον δρόμο. Γνωρίζοντας το
παρελθόν μπορείς και φαντάζεσαι το μέλλον, είναι πολύ σημαντικό αυτό.
Τα προσεχή σου σχέδια;
Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου θα μου κάνουν σίγουρα παρέα ολόκληρο τον χειμώνα.
Τα σχέδια μου αυτή τη στιγμή είναι μουσικά αλλά σε εμβρυακή μορφή άρα όχι
ανακοινώσιμα! Είναι κάτι διασκευές που ετοιμάζω.... δεν θα πω περισσότερα!
Συνέντευξη στον Νεκτάριο – Γεώργιο Κωνσταντινίδη
Aκολουθήστε μας στo Google News
