Μάριος Φραγκούλης & Dulce Pontes θα μας ταξιδέψουν με τραγούδια της Μεσογείου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Πρεμιέρα την Τετάρτη για δύο μόνο εμφανίσεις
Ο Μάριος Φραγκούλης και η Dulce Pontes έρχονται στο Μέγαρο Μουσικής για να μας οδηγήσουν σε μια μαγευτική μουσική διαδρομή στη Μεσόγειο με τραγούδια από τα λιμάνια και τις θάλασσές της. Αν είσαι λάτρης της μουσικής ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σε περιμένει για μία αξέχαστη μουσική βραδιά στο Θέατρο Άλσους.
Στην πρεμιέρα τους την Τετάρτη 10 Μαΐου δύο μοναδικές και ιδιαίτερες φωνές ενώνονται σε ένα θαλασσινό ταξίδι για το όνειρο, σε μια ανεπανάληπτη ακουστική -και όχι μόνο- εμπειρία. Στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης θα συνταξιδέψουν τραγούδια πλημμυρισμένα από το φως της Πορτογαλίας, της Ελλάδας, των λιμανιών που έχουμε αγαπήσει από την Ιταλία και την Ισπανία μέχρι την Κορσική και τη Γαλλία.
Ταυτότητα Εκδήλωσης
Ημερομηνία: Από: 09/05/2023 Εως: 10/05/2023
Ώρα έναρξης: 20.30
Τοποθεσία:
Eισιτήρια:
Πληροφορίες / Κρατήσεις:
Τηλ: 210 72 82 333 | megaron.gr
«Βάκχες» του Ευριπίδη στο κηποθέατρο Παπάγου
Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι της τραγωδίας «Βάκχες» μοιράζονται σε δύο πολύ σημαντικούς ηθοποιούς. Στον ρόλο του Διόνυσου θα δούμε τον Δημήτρη Λάλο και στο ρόλο του Πενθέα τον Γιώργο Χριστοδούλου. Με την ευκαιρια, να σας υπενθυμίσουμε ότι αυτή τη περίοδο παίζεται η παράσταση «Σωτηρία με λένε» στο θέατρο Αυλαία.
Η παράσταση προσεγγίζει ερμηνευτικά το έργο και διερευνά την διονυσιακή μανία ή «βακχεία» με βασικά εργαλεία τον λόγο του Ευριπίδη, τον συνδυασμό της σύγχρονης με την παραδοσιακή μουσική, και μια κινησιολογία βασισμένη στην τελετουργία των Αναστεναρίων, που πιθανότατα αποτελεί επιβίωση θρησκευτικών πρακτικών από τη λατρεία του Διονύσου.
Αντλώντας από την προσωπική τους εμπειρία και συμμετοχή στα δρώμενα των Αναστεναρίων ο μουσικός Γιώργος Μαυρίδης και η σκηνοθέτης Έλενα Μαυρίδου συνδυάζουν στοιχεία του δρώμενου, που έχουν συγγένεια με τη Βακχεία, με σύγχρονη μουσική. Μια δυναμική εκδοχή των Βακχών με τις ρίζες της βαθιά στην παράδοση.
Συνδυάζοντας live τον φυσικό ήχο της λύρας και του νταουλιού με το ηχοτοπίο και το sound design της σύγχρονης μουσικής τεχνολογίας, σ’ έναν σκηνικό χώρο όπου τα υλικά της φύσης, όπως το ξύλο, το νερό, το στάχυ, αναμιγνύονται και συνομιλούν με σύγχρονα, συνθετικά υλικά, οδηγούμαστε σταδιακά στην βακχεία του έργου του Ευριπίδη. Καθώς εκτυλίσσεται η τραγωδία, τα σώματα των ηθοποιών ελευθερώνονται σε έναν οργιαστικό χορό, καταργώντας τα θεατρικά όρια.
Τί μένει στο τέλος για το κοινό και τους ήρωες όταν η μουσική σταματάει και καλούμαστε να συλλογιστούμε το αδιέξοδο της ανθρώπινης ύπαρξης μας; Είναι ζωντανός ο Διόνυσος σήμερα;
Το έργο
Ο Διόνυσος, καρπός της ένωσης του Δία με τη Σεμέλη, κόρη του βασιλιά της Θήβας Κάδμου, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως θεός και δεν τιμήθηκε ποτέ στην πατρίδα της μητέρας του.
Έχοντας ήδη κατακτήσει την Ασία, ο Διόνυσος καταφθάνει τώρα στη Θήβα, συνοδευόμενος από έναν όμιλο γυναικών από την Λυδία -των Βακχών- που τον ακολουθούν πιστά. Σκοπός του να διαδώσει τη λατρεία του στη Θήβα και σε όλη την Ελλάδα, αλλά και να δώσει ένα μάθημα στους ασεβείς που τον αρνούνται. Πιο άσπονδος, ανάμεσά τους, ο Πενθέας, εγγονός του Κάδμου και βασιλιάς πλέον της Θήβας.
Ενώ η βακχική μανία εξαπλώνεται στην πόλη, πείθοντας ακόμη και τον Κάδμο και τον γέρο μάντη Τειρεσία για την αναγκαιότητα της αποδοχής του νέου θεού, ο Πενθέας, απόλυτος και άτεγκτος, επιμένει να αμφισβητεί τη θεϊκή υπόσταση του Διονύσου και αποφασίζει να καταστείλει με τη βία τις αποχαλινωμένες εκδηλώσεις αυτής της παράξενης ανατολίτικης λατρείας. Ηθικά αυτάρεσκος και συγχρόνως ανατριχιαστικά αστόχαστος, απορρίπτει τα «διπλωματικά ανοίγματα» του Διονύσου και αντιδρά με πανικό και υπεροψία μπροστά στην πολιτισμική διαφορά. Όμως η λογική, αντιστρέφεται σε τρέλα, κατοπτρικό είδωλο της «τρέλας» που ήθελε να καταπνίξει. Καθώς η πλοκή του έργου ξεδιπλώνεται, ο Πενθέας γλιστρά στην παγερή νομιμότητα, και πέφτει στην απαγορευμένη επιθυμία. Από τιμωρός της βακχείας γίνεται ο ίδιος αβοήθητο άθυρμά της. Στο τέλος, θα οδηγηθεί στη μοίρα του ντυμένος γυναίκα, συμπαρασύροντας στον όλεθρο ολόκληρο τον βασιλικό οίκο των Θηβών.
Παρότι ξένος στην πόλη, ο Διόνυσος φώλιαζε ήδη κρυφά στην καρδιά της, όπως και κάπου βαθιά μέσα στον αλαζονικό μονάρχη της.
Στις «Βάκχες», που γράφτηκαν προς το τέλος της ζωής του και πρωτοπαρουσιάστηκαν μετά τον θάνατό του, ο Ευριπίδης ανεβάζει στη σκηνή, πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη ταυτόχρονα, τον Διόνυσο, τον θεό της τραγικής τέχνης που είναι, όπως και η βακχεία, ένα παράξενο μείγμα τρόμου και απόλαυσης, οικείου και ξένου, ελέου και φόβου. Άγριο και ποιητικό, γοητευτικό και ανατριχιαστικό, το έργο αποκαλύπτει την αινιγματική, δισυπόστατη φύση του θεϊκού πρωταγωνιστή του, σε μια μοναδική τελετουργία προς τιμήν του.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία Έλενα Μαυρίδου
Μετάφραση Θεόδωρος Στεφανόπουλος
Μουσική Γιώργος Μαυρίδης
Σκηνικό – Κοστούμια Δήμητρα Λιάκουρα
Κίνηση Μπέττυ Δραμισιώτη
Φωτισμοί Περικλής Μαθιέλλης
Δραματουργός Κατερίνα Διακουμοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη Πέτρος Αλαφούζος
Βοηθός Ενδυματολόγου Ευγενία Μπούρντα
Video Θωμάς Παλυβός
Επικοινωνία Ειρήνη Λαγουρού
Παραγωγή Νέα Εποχή
Διανομή
Διόνυσος Δημήτρης Λάλος
Κάδμος Θανάσης Δόβρης
Πενθέας Γιώργος Χριστοδούλου
Δούλος Στέργιος Κοντακιώτης
Άγγελος α’ Γιώργος Τριανταφυλλίδης
Άγγελος β’ Δήμητρα Κούζα
Αγαύη Έλενα Μαυρίδου
Χορός
Κική Καραΐσκου, Δήμητρα Κούζα, Σοφία Κουλέρα, Χριστίνα Μαριανού, Μαριάμ Ρουχάτζε
Μουσικοί επί Σκηνής
Γιώργος Μαυρίδης, Βασίλης Κόκλας
Aκολουθήστε μας στo Google News
