«Οι Επιβάτες της Αποβάθρας 5»: Ένα συναρπαστικό βιβλίο με ανθρώπινη διάσταση που θα σε κάνει να κολλήσεις

Είναι 07:15 το πρωί. Περιμένεις, όπως κάθε μέρα, να έρθει το τρένο σου για να πας στη δουλειά σου. Το τρένο φτάνει. Μπαίνεις μέσα. Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις δεκάδες γνώριμα πρόσωπα, τα οποία αναγνωρίζεις οπτικά, αλλά δεν έχεις ιδέα, ούτε για τα ονόματά τους, ούτε για τις ζωές τους.

Πώς να λένε άραγε τον Κύριο με τα γκρίζα μαλλιά και τον χαριτωμένο σκύλο που περιμένει κάθε πρωί στην ίδια αποβάθρα με εσένα; Ποια να είναι η δουλεία της πολύ όμορφης νεαρής κοπέλας, που παίρνει το τρένο δύο στάσεις μετά από εσένα;

Άραγε πώς θα ήταν το πρωϊνό σου, εάν μπαίνοντας στο τρένο μίλαγες με όλους αυτούς τους ανθρώπους; Αν μπορούσες να πεις μια καλημέρα ή αν μπορούσες να τους βοηθήσεις ή να σε βοηθήσουν σε κάτι;

Η συγγραφέας Clare Pooley, αναρωτιέται τι θα γινόταν αν σπάγαμε τον νούμερο ένα κανόνα της μετακίνησης με ΜΜΜ, που λέει ότι «ποτέ δεν μιλάμε σε αγνώστους» και δίνει την απάντησή της μέσα από το καινούργιο της βιβλίο με τίτλο «Οι Επιβάτες της Αποβάθρας 5».

Αλήθεια, οι εικασίες που έκανες για την όμορφη κοπέλα με τα μακριά, ξανθά μαλλιά και τα πάντοτε προσεγμένα παπούτσια, είναι σωστές; Πόσο πιθανόν είναι αυτό; Δεν μπορείς να κρίνεις ένα βιβλίο μονάχα από το εξώφυλλο και αυτή η φράση χρησιμοποιείτε χρόνια και έχει απόλυτο δίκιο.

Η αλήθεια είναι ότι η περίοδος της καραντίνας ενέτεινε το αίσθημα της αποξένωσης. Μακριά από αγαπημένους ανθρώπους και χωρίς τη δυνατότητα να έρθεις σε επαφή με νέα άτομα, να διευρύνεις τον κύκλο σου ή να μάθεις νέα πράγματα, για νέα πρόσωπα.

Ο άνθρωπος είναι φύση κοινωνικό ον, είχε πει ο Αριστοτέλης, οπότε μπορούμε να φανταστούμε πόσες αρνητικές συνέπειες, μπορεί να είχε ο εγκλεισμός και η έλλειψη επαφής με τον άνθρωπο.

Το νέο βιβλίο της Clare Pooley, η οποία πολύ εύλογα αναρωτιέται «τι μαγικό θα μπορούσε να είχε συμβεί, αν μιλούσε με τους επιβάτες», σε οδηγεί από την αποξένωση, στην επαφή με τον άνθρωπο, με ένα απροσδόκητα ευχάριστο και ανεπιτήδευτο τρόπο.

«Οι Επιβάτες της Αποβάθρας 5»

«Οι Επιβάτες της Αποβάθρας 5», είναι το καινούργιο βιβλίο της Clare Pooley, το οποίο μιλά για μια ομάδα ετερόκλιτων ανθρώπων, οι οποίοι γνωρίζονται και έρχονται κοντά, μετά από ένα απροσδόκητο γεγονός και τότε συνειδητοποιούν ότι οι εικασίες που έκαναν ο ένας για τον άλλον δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Το βιβλίο μπορεί να είναι πεντακοσίων σελίδων, αλλά διαβάζεται εύκολα. Οι χαρακτήρες σε συνεπαίρνουν και ειδικότερα η Αϊόνα, ενώ όσο περισσότερο συνεχίζεις το διάβασμα, τόσο περισσότερο σε τραβάει σαν μαγνήτης.

Ευχάριστο, συναρπαστικό, ενδιαφέρον, ενώ παράλληλα δίνει εντελώς ανεπιτήδευτα τροφή για σκέψη. Πόσο λάθος κρίνουμε τους ανθρώπους απλά και μόνο από την εμφάνιση τους; Πόσο όμορφο θα ήταν να λες καλημέρα, σε αυτά τα πρόσωπα, που συναντάς καθημερινά;

Παράλληλα, η ρεαλιστική παρουσίαση των χαρακτήρων, με καθημερινά προβλήματα και σκέψεις, που μπορούν να απασχολούν πολλούς ανθρώπους και το ψυχολογικό υπόβαθρο, που τους δίνεται, σε κάνει να ταυτίζεσαι και να προσμένεις για τη συνέχεια.

Η συναρπαστική Αϊόνα

Κάθε χαρακτήρας στο βιβλίο είναι διαφορετικός και κάθε ένας από αυτούς έχει τα δικά του προβλήματα, τις δικές του σκέψεις και κάνει τις δικές του υποθέσεις. Υπάρχει όμως ένας χαρακτήρας, ο οποίος πραγματικά με ενθουσίασε και αυτός δεν είναι άλλος από την Αϊόνα.

Η Αϊόνα είναι συναρπαστική, ευχάριστη, αυθόρμητη και πάνω απ' όλα ξέρει να ζει τη ζωή της, έτσι όπως την θέλει.

«Είθε να είσαι πάντοτε πιο πολύ σαν την Αϊόνα», γράφει στην αρχή του βιβλίου η Clare Pooley, απευθυνόμενη στην κόρη της και η αλήθεια είναι ότι αφού διάβασα το μυθιστόρημα, κατάλαβα ακριβώς γιατί το γράφει.

Μια γυναίκα που δεν φοβάται να είναι ο εαυτός της, αληθινή και επιτυχημένη.

Οι σκέψεις μου

Για ένα διάστημα το βιβλίο «Οι Επιβάτες της Αποβάθρας 5», έγινε η βραδινά μου ρουτίνα, πριν από τον ύπνο. Ένα βιβλίο που κάθε φορά που το άνοιγα με ενθουσίαζε και με έκανε να ανυπομονώ για τη συνέχεια.

Πώς θα εξελιχθούν οι σχέσεις μεταξύ των επιβατών; Πώς γνωρίστηκε η Αϊόνα με τη Μπία, τι θα γίνει με τον Πιρς; Τι θα γίνει με την Έμι και τον Σαντζέϊ;

Είμαι σίγουρη ότι αν μπορούσα να δω το πρόσωπό μου στον καθρέπτη την ώρα που διάβαζα το βιβλίο, θα έβλεπα να σχηματίζονται διαρκώς, διάφορες εκφράσεις στο πρόσωπό μου.

Έπειτα, με έκανε να αναρωτιέμαι; Πώς θα ήταν αλήθεια αν οι επιβάτες ενός τρένου, άρχισαν να μιλάν μεταξύ τους; Τι μαγικό θα συνέβαινε;

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και μπορείς να το βρεις εδώ.