Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

7 αληθινοί εξορκισμοί που προκάλεσαν σάλο (Photo & Video)

21 Μαΐου 2017 16:50
7 αληθινοί εξορκισμοί που προκάλεσαν σάλο (Photo & Video)

Βρίσκονται στο λυκόφως της συνείδησης. Δεν είσαι ποτέ σίγουρος τι και αν συνέβη, όμως ο παγκόσμιος Τύπος έχει καταγράψει συγκλονιστικές ιστορίες, που απασχόλησαν την κοινή γνώμη επί μήνες, κάποτε και χρόνια.

Άνθρωποι που μιλούν άγνωστες σε αυτούς γλώσσες, μαντεύουν μυστικά, περπατάνε στους τοίχους, ουρλιάζουν σαν κτήνη μπροστά σε ένα παπά. Επτά περιπτώσεις της... μεγάλης αντριχίλας, που λένε πως το Κακό... υπάρχει.

Anneliese Michel, το κορίτσι-λουλούδι που έσβησε από ασιτία

Η Anneliese Michel γεννήθηκε το 1952 στη Δυτική τότε Γερμανία, από ultra-πιστούς καθολικούς γονείς. Το κορίτσι μεγάλωνε με τις τρεις αδερφές της και είχε μια κανονική ζωή μέχρι τα 16 της, όταν έπαθε την πρώτη σοβαρή επιληπτική κρίση. Μπήκε σε ψυχιατρείο και έπαιρνε τα φάρμακα με την οκά για να αντιμετωπίσει την επιληψία και την κατάθλιψή της.

Στα είκοσί της πήγε στο Πανεπιστήμιο του Würzburg, αλλά τα συμπτώματά της χειροτέρεψαν δραματικά. Τα θρησκευτικά αντικείμενα έμοιαζε να της κάνουν κακό: Αντιδρούσε πολύ άσχημα σε σταυρούς και εκκλησίες, εικόνες, μίλαγε για όνειρα με δαίμονες και άκουγε φωνές να την καταδικάζουν στην κόλαση.

Έγινε επιθετική, άρχισε να αυτο-τραυματίζεται, και να κάνει τα πιο παράδοξα πράγματα: Γδυνόταν παντελώς, ουρούσε στο πάτωμα και έγλειφε τα υγρά σαν σκύλος.

Άρχισε να τρώει κοριούς και έντομα. Οι γονείς της είχαν πλέον πειστεί: ήταν δαιμονισμένη.

Εδώ μπαίνει στην ιστορία ο Josef Stangl, καθολικός επίσκοπος που έδωσε άδεια για τον εξορκισμό της νεαρής. Σχεδόν 70 τελετές έγιναν μέσα σε δύο χρόνια, 1975 και 1976 —μέχρι το θάνατο της Anneliese. Τρεις μέρες μετά τα 22α γενέθλια της άρχισε ο πρώτος εξορκισμός, με το τυπικό του Rituale Romanum.

Η οικογένεια σταμάτησε να της παρέχει πλέον καμία θεραπεία με φάρμακα, καταφεύγοντας μόνο στη θρησκεία. Μέσα στους επόμενους 10 μήνες, το κορίτσι υπέστη 67 εξορκισμούς. Μία ή δύο φορές την εβδομάδα, επί περίπου 4 ώρες, δύο τοπικοί ιερείς, ο Ernst Alt και ο Arnold Renz προσπαθούσαν να εκδιώξουν τους δαίμονες από το κορμί της Άννα.

Η αντίδραση ήταν ανατριχιαστική: δινόταν μια «μάχη» στην οποία το κορίτσι εξοβέλιζε βρισιές και κατάρες με μια βαθιά, διεστραμμένη απόκοσμη τρομακτική φωνή γεμάτη μίσος και θυμό. Μάλιστα, οι τελετές αυτές που κρατούνταν κρυφές ηχογραφήθηκαν από την οικογένεια. Κάποια στιγμή, η Anneliese σταμάτησε οριστικά να τρώει. Την 1η Ιουλίου 1976 πέθανε στο σπίτι της.

Η αυτοψία έδειξε πως πέθανε από ασιτία και αφυδάτωση: επί ένα χρόνο, όσο διακρούσαν οι εξορκισμοί, τρεφόταν με έντομα και τα ούρα της. Τη στιγμή του θανάτου της, η 22χρονη Anneliese ζύγιζε μόλις 30 κιλά. Τα γόνατά της ήταν τσακισμένα από τις υποχρεωτικές πολύωρες γονυκλισίες των εξορκισμών και είχε πάθει πνευμονία από την παρατεταμένη ακινησία.

Ο εισαγγελέας εισηγήθηκε πως ο θάνατος της Άννας μπορούσε να έχει αποφευχθεί μέχρι και μια βδομάδα πριν την έλευσή του. Όμως κανείς δεν την πήγε σε ένα νοσοκομείο. Οι γονείς και οι δύο ιερείς κατηγορήθηκαν για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Η δίκη στις 30 μαρτίου 1978 προκάλεσε σάλο.

Οι γιατροί κατέθεσαν πως η κατάσταση της Άννας έχριζε ιατρικής περίθαλψης και πως η θρησκευτική έκφραση ήταν μια αντίδραση του σαλεμένου μυαλού της στην απίστευτα αυστηρή καθολική της ανατροφή και πως όλα ήταν παραισθήσεις.

Η Εκκλησία προσήγαγε τις μαγνητοταινίες στο δικαστήριο για να αποδείξει πως η Άννα είχε καταληφθεί από δαίμονες, μεταξύ των οποίων ο Λούσιφερ, ο Κάιν, ο Ιούδας Ισκαριώτης, ο Χίτλερ, ο Νέρων, κ.α. Επίσης, οι εξορκισμοί είχαν αποτέλεσμα, ισχυρίστηκαν, πριν το θάνατο της Άννα.

Το δικαστήριο δέχτηκε την ανθρωποκτονία και επιδίκασε μόλις 6 μήνες με 3 ετή αναστολή, αλλά ο πραγματικός κολασμός προήλθε από την κοινή γνώμη, η οποία για καιρό ασχολούνταν με τις φρικιαστικές πλευρές αυτής της πολύ «εύγλωττης» για την γερμανική κοινωνία υπόθεσης.

Πως μια οικογένεια, με επίκεντρο τους δύο γονείς, μπορεί να σκοτώσει το ίδιο της το παιδί, φορτώνοντας την ψυχή του με αβάσταχτες ενοχές, με δολοφονικό μίσος για τον εαυτό και τις ανάγκες του, που χρείονται αυθωρεί «αμαρτία». Η Annelise πέθανε γιατί έκανε την επανάστασή της κατά νεός καθολικισμού τόσο αυστηρού ώστε να σκοτώνει τη ζωή...

Ο αληθινός «Εξορκισμός της Anna Ecklund»

Η υπόθεση του εξορκισμού της Anna Ecklund πάει πίσω σε ένα φυλλάδιο του 1936 με τον τίτλο «Φύγε Σατανά!- Μια ανατριχιαστική περιγραφή δαιμονικής κατοχής στην Αϊόβα» (Begone Satan: A Soul Stirring Account of Diabolical Possession in Iowa.) Ο πατήρ Carl Vogl συνέγραψε το κείμενο, που περιγράφει τα παθήματα μιας αφοσιωμένης Καθολικής ονόματι Anna Ecklund.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Survivor: Δείτε πλάνα ντοκουμέντο από τον χορό του Αγγελόπουλου - Τι έγινε στο ελληνοτουρκικό γλέντι που δεν θα δείξει ο Σκάι (Video)

Αυτοί που φρόντιζαν την Άννα λέγεται πως την καταράστηκαν το 1908 βάζοντάς της μαγικά βοτάνια στο φαγητό. Όταν η Άννα έγινε 14 περίπου ετών, άρχισαν να φαίνονται σημάδια πως είναι δαιμονισμένη. Μίλαγε άγνωστες γλώσσες και έβγαζε ανατριχιαστικούς λαρυγγισμούς από τα έγκατα λες. Μετεωρίζονταν και σκαρφάλωνε στους τοίχους του δωματίου σαν παράξενο ζώο. Είχε διεστραμμένες σεξουαλικές εκφράσεις και βλασφημούσε αποφεύγοντας με βία ο,τιδήποτε θρησκευτικό.

Ο πρώτος της εξορκισμός έγινε το 1912, αλλά εις μάτην: οι δαίμονες ξαναγύρισαν επτά φορές πιο ισχυροί, όπως προειδοποιεί η Βίβλος. Ακολούθησαν άλλοι τρεις εξορκισμοί σε ένα μοναστήρι στο Earling της Iowa τέλη του 1928. Μετά από 23 μέρες στην κόλαση, το καλό νίκησε το κακό.

Robbie Mannheim: Αυτός είναι ο πραγματικός «Εξορκιστής»

Η ιστορία του Robbie Mannheim (δεν είναι το πραγματικό όνομα) σόκαρε τόσο πολύ εκείνη την εποχή ώστε την μετέτρεψαν στη διάσημη ταινία τρόμου. Ήταν έφηβος τη δεκαετία του '40 όταν άρχισαν να του συμβαίνουν απίστευτα πράγματα.

Όπως και στην ταινία, οι φρίκες του Robbie άρχισαν όταν ξεκίνησε να συμμετέχει σε ένα Ouija board, αυτό το τραπεζάκι-πνευματιστική δέλτος, με το οποίο καλούσαν τα πνεύματα. Ήταν πολύ της μόδας τότε και το οποίο του έδωσε η θεία του, που είχε θέση μάνας - κι απ' ότι φαίνεται σοβαρά ψυχικά προβλήματα. Ο Robbie και η οικογένειά του άρχισαν να ακούνε περίεργους θορύβους γύρω από το σπίτι και να βλέπουν αντικείμενα να κινούνται μόνα τους. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Μώλωπες και εκδορές από το πουθενά στο σώμα του Robbie, όλο και πιο βίαιες καταστάσεις. Στον πρώτο εξορκισμό από τον Πατέρα Hughes, ρώτησαν το αγόρι το όνομά του. Απάντησε: «Είμαι λεγεώνες». Για να προστατεύσουν το αγόρι από τη δημοσιότητα του έδωσαν το ψευδώνυμο “Roland Doe”.

Έπειτα από 30 εξορκισμούς και και μια μετακόμιση, ο Roland φαίνεται πως απαλλάχτηκε από τα δεινά του. Ο συγγραφέας Thomas B. Allen είχε άλλη γνώμη: «Ίσως έπασχε από ψυχική ασθένεια ή υπέστη σεξουαλική κακοποίηση. Ίσως και να ''μαγείρεψε'' την όλη υπόθεση».

Smurls: Το σπίτι που το πήρε και το... σήκωσε

Μια υπόθεση που πήρε τρομερή δημοσιότητα στις ΗΠΑ: πέρα από τα δεκάδες άρθρα και τις αναφορές στον Τύπο, έγινε βιβλίο, τηλεοπτική ταινία, μέχρι που επέσυρε και την προσοχή των φημισμένων ερευνητών του paranormal Ed και Lorraine Warren.

Όταν ο τυφώνας 'Αγκνες διέλυσε το σπίτι τους το 1972, Jack και η Janet Smurl μετακόμισαν σε ένα νέο με τους γονείς τους, τον Τζον και τη Μαίρη. Το σπίτι αρκούσε για δύο οικογένειες οπότε ο Jack, Janet και οι δυο της κόρες Down και Heather μπορούσαν να μείνουν στο ένα διαμέρισμα και οι παππούδες στο άλλο.
Η οικογένεια Smurl έπρεπε να το ανακαινίσει.

Τους πρώτος 18 μήνες όλα ήταν καλά. Τότε, το 1974 άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα πράματα. Στην αρχή ήπια. Εργαλεία εξαφανίζονταν και ξαναβρίσκονταν, κηλίδες μούχλας έβγαιναν μέσα από τη φρέσκια μπογιά. Συσκευές της κουζίνας έπαιρναν φωτιά, η τηλεόαραση εξερράγη, ενώ φριχτές άγνωστες μυρωδιές κατέκλυζαν ξαφνικά το σπίτι.

Σιγά σιγά το πράγμα άρχισε να σκληραίνει. Συρτάρια ανοιγόκλειναν μόνα τους, το ραδιόφωνο έπαιζε χωρίς να είναι στην πρίζα, βήματα στο διάδρομο χωρίς επισκέπτη... Την ίδια χρονιά, η οικογένεια γεννά δίδυμα την Shannon και την Carin, εν μέσω όλης αυτής της χλαπαταγής του παρά φύσιν. Το 1985 όμως, τα πράγματα σκούρυναν φρικτά. Άρχιζαν να βλέπουν ανθρώπινες σκιές να εξαφανίζονται μέσα από τοίχους, ενώ ο πολυέλαιος έπεσε και παραλίγο να σκοτώσει τη μικρή Shannon.

Τα μέλη της οικογένειας άρχισαν να ακούνε φωνές, ενώ ο ίδιος ο Τζακ άκουσε μια νύχτα στο κρεβάτι τον ψίθυρο μιας γυναίκας και γυρίζοντας είδε μια σκιά να ανεβαίνει στα πόδια της συζύγου του. Η Τζάνετ ανέφερε πως ένας άγνωστος τη σήκωσε ψηλά και την κράδαινε στον αέρα και μετά την πέταξε στο δωμάτιο. Ο Τζάκ ισχυρίστηκε πως ένα succubus μπήκε στο σαλόνι και τον βίασε ενώ έβλεπε μπέιζμπολ στην TV. Ακόμη και οι γείτονες άκουγαν κραυγές στο σπίτι ενώ έελειπε η οικογένεια.

Τρομαγμένη, η οικογένεια κάλεσε ένα ντούο... δαιμονολόγων. Η «ειδικός» Lorraine Warren, απεφάνθη ότι οι Smurl μοιραζόντουσαν το σπίτι με 4 πνεύματα: μια άκακη γριά, ένα νέο και πιθανώς βίαιο κορίτσι, έναν άντρα που υπέφερε και πέθανε στο σπίτι αυτό, και ένα δαίμονα που χρησιμοποιούσε τα άλλα τρία πνεύματα για να τους καταστρέψει.

Προσευχές, αγιασμοί, όμως λίγο αργότερα ο Τζακ ισχυρίστηκε πως τον βίασε ένας δαίμονας. Τρομοκρατημένοι οι Smurl απευθύνθηκαν στην εκκλησία. Δύο εξορκισμοί, κανένα αποτέλεσμα. Τα μίντια ξεσάλωσαν. Συνεντεύξεις, δελτία ειδήσεων, κουτσομπολιά. Είδαν κι απόειδαν οι κατατρεγμένοι και το 1987 μετακόμισαν σε μια διπλοκατοικία. Λένε ότι τα υπερφυσικά φαινόμενα τους ακολούθησαν. Η ιστορία τους έγινε βιβλίο από τον δημοσιγράφο Robert Curran: Οι στοιχειωμένοι – Ιστορία μιας οικογένειας. Γεγογός ή αρρωστημένη φαντασία της οικογένειας; Ποιος να ξέρει...

Clara Germana Cele: Η ορφανή που ξεμπρόστιαζε τα απόκρυφα

Η Clara Germana Cele ήταν ένα 16χρονο ορφανό κορίτσι από το Natal της Νότιας Αφρικής. Ήταν το μακρινό 1906 όταν άρχισε να φέρεται παράξενα. Μίλαγε και καταλάβαινε γλώσσες που της ήταν άγνωστες και άρχισε να μαντεύει πράγματα για ανθρώπους που συναντούσε και να τα λέει πριν συμβούν. Μάρτυρες λένε πως είχε υπερβολική δύναμη, μπορούσε μάλιστα να αιωρείται και να σκαρφαλώνει στους τοίχους σαν τον Spiderman…

Έδερνε τις μοναχές στο μοναστήρι και τις εκσφενδόνιζε μακριά. Έλεγαν ακόμη πως η φωνή της είχε ένα απερίγραπτο, διεστραμμένο τόνο «Ούτε τα λιοντάρια δεν είχαν τέτοιο βρυχηθμό, ούτε οι εξαγριωμένοι ταύροι τέτοιο χλιμίντρισμα. Σαν ένα κοπάδι από άγρια ζώα ενορχηστρωμένα από το Σατανά». Ήξερε τα πιο κρυφά μυστικά και τις αμαρτίες που είχε κάνει όποιος την πλησίαζε και τις ξεμπρόστιαζε με τον πιο άμεσο και άγριο τρόπο.

Αργότερα, η Cele εξομολογήθηκε πως είχε κάνει συμφωνία με τον Σατανά και του παρέδωσε το σώμα της. Όταν όμως την έρραιναν με αγιασμένο νερό, καταλάγιαζε. Σημάδι απεφάνθησαν πολλοί, πως δεν επρόκειτο για ψυχική ασθένεια. Δύο ιερείς πάλευαν επί δύο μέρες πάνω της για να εξορκίσουν το κακό. Έπιασε, λένε τον παπά από το λαιμό και λίγο έλειψε να τον πνίξει με το ράσο του, αλλά τη γλίτωσε. Το κορίτσι επέζησε του βασανιστικού 48ωρου και λένε πως συνέχισε τη ζωή του.

Σκέτο “Julia”: «Φύγε, ηλίθιε παπά!»

Ο Δρ Richard Gallagher είναι πιστοποιημένος ψυχίατρος και επίκουρος καθηγητής κλινικής ψυχιατρικής στο New York Medical College. Το 2008 διέγνωσε πως μια ασθενής του, την οποία αποκαλεί για λόγους ιατρικού απορρήτου απλά “Julia”, έπασχε από δαιμονική κατοχή. Ο Gallagher ισχυρίστηκε πως η ασθενής, που είχε μακρύ παρελθόν με ομάδες σατανιστών, έμπαινε σε μια κατάσταση trance καθώς ο ίδιος και άλλοι έλεγαν προσευχές και θρησκευτικές επικλήσεις.

Μίλαγε επίσης ξένες γλώσσες (τις οποίες δεν είχε μάθει) και γρύλλιζε με παράξενες φωνές, ούρλιαζε πράματα όπως «Φύγε, ηλίθιε παπά!». Ο Δρ Gallagher, ο οποίος επίσης παράλληλα με την ιατρική του ιδιότητα είναι ενταγμένος στη Διεθνή Ένωση Εξορκιστών, δημοσίευσε την αναφορά του στην New Oxford Review. Αλλά και υπάλληλοι στην ψυχιατρική κλινική ανέφεραν πως την είδαν να δείχνει ικανότητες μέντιουμ.

«Έλεγε πληροφορίες για τους συγγενείς, το νοικοκυριό, τους θανάτους και τις ασθένειες στις οικογένειες μελών της ομάδας,χωρίς να της έχει πει ποτέ κάποιος κάτι. Για παράδειγμα, ήξερε για την προσωπικότητα και τον ακριβή τρόπο θανάτου (ήτοι, τον ακριβή τύπο καρκίνου) ενός συγγενή κάποιου γιατρού, πράγμα το οποίο κανείς δεν θα μπορούσε να είχε μαντέψει.

Μια φορά είπε (παρόλο που βρίσκονταν σε άλλη πόλη): «Ε λοιπόν αυτές οι γάτες έπαθαν αμόκ χτες το βράδυ έτσι δεν είναι;». Πράγματι δύο γάτες στο σπίτι ενός από τους ανθρώπους του προσωπικού, είχαν επιτεθεί άγρια η μια στην άλλη τα ξημερώματα». Η Julia (όπως και πολλοί άλλοι που υπέστησαν εξορκισμό) αιωρούνταν πάνω από το κρεβάτι και μαζευόταν με πόνο όταν της έριχναν αγιασμό.

Εν τέλει διάφοροι ιερείς ανέλαβαν και της έκαναν εξορκισμό: Στην αρχή έπεφτε σε trance, κι έπειτα άρχιζε να μιλάει λατινικά και Ισπανικά, που δεν ήξερε. Έβγαζε διάφορες φωνές: «ξεκάθαρα επιθετικές, αναιδείς, βλάσφημες, ακραία σκατολογικές. Οι φωνές καταριώνταν και έβριζαν τους συμμετέχοντες με τον πιο χυδαίο τρόπο. Ήταν απειλητικές, σαν να προσπαθούσαν να αμυνθούν – ''Άστην ήσυχη'', ''Σταματήστε, πόρνες'' (στις μοναχές), «Θα το μετανιώσεις'', και άλλα παρόμοια.

Οι παπάδες είπαν πως παρόλο που ο εξορκισμός τη βοήθησε, η ψυχή της Τζούλια δεν είχε πλήρως ελευθερωθεί, και συνέχισε να μάχεται με τους δαίμονές της.

Carolyn Perron: Στο σπίτι της κρεμασμένης...

Εάν έχετε δει την ταινία The Conjuring-Το Κάλεσμα (2013), τότε ξέρετε την ανατριχιαστική ιστορία της οικογένειας Perron. Αυτή η ιστορία τρόμου άρχισε το 1970, όταν μετακόμισαν σε ένα περίεργο σπίτι στο Rhode Island που νόμιζαν πως είναι το σπίτι των ονείρων τους.

Με το που εγκαταστάθηκαν άρχισαν τα περίεργα. Άκουγαν περίεργους απόκοσμους ήχους, τους τραβούσαν και τους πέταγαν από το κρεβάτι τη νύχτα άγνωστες δυνάμεις, μέχρι που είδαν και το φάντασμα μιας γυναίκας που έμαθαν πως είχε κρεμαστεί από το ταβάνι της κρεβατοκάμαρας. Η Carolyn είδε κι έπαθε: Την τρυπούσε και την έσπρωχνε αριστερά και δεξιά από κάτι που η ίδια περιέφραψε ως βελόνα.

Όταν παρόλα αυτά η οικογένεια επέμεινε στο να παραμείνει στο σπίτι, η Carolyn κατελήφθη από δαίμονες. Παραζαλισμένοι, οι Perrons ήρθαν σε επαφή με δύο ερευνητές παραφυσικών δεδομένων τον Ed και τη Lorraine Warren, οι οποίοι διετείνοντο πως ανακάλυψαν τα βρώμικα μυστικά του κτιρίου. Ισχυρίζονταν πως το κτίσμα είχε ζήσει εγκλήματα και αυτοκτονίες, μεταξύ των οποίων μια υποτιθέμενη μάγισσα που θυσίασε το παιδί της στο διάβολο.

Έκαναν πνευματιστικούς καθαρισμούς αλλά φευ!, δεν μπορούσαν να απαλλάξουν το σπίτι από τα βάσανά του. Το 1980, η οικογένεια πούλησε επιτέλους το σπίτι και δραπέτευσε στην Τζόρτζια. Το κακό λένε πως ακολούθησε τους Perrons και νοτιότερα, αν και ήταν λιγότερο άγριο από τις καταστάσεις που έζησαν στο Rhode Island.

Michael Taylor: 40 δαίμονες και ένας άγριος φόνος

Ο Michael και η Christine Taylor ήταν ένα θρησκευόμενο ζευγάρι που ζούσε την ήσυχη αγλική πολίχνη Ossett. Το 1974, η Christine κατηγόρησε τον άντρα της πως είχε παράνομο δεσμό με κάποια από τις κυρίες της αδελφότητας όπου προσευχόντουσαν. Η κατηγορία εξαγρίωσε τον Michael: άρχισε να ουρλιάζει ασχημοσύνες και βρισιές και να φέρεται παράξενα.

Όταν η συμπεριφορά του χειροτέρεψε, οι ιερείς της Αγγλικανικής Εκκλησίας αποφάσισαν να τον καθάρουν από τους δαίμονές του. Ο εξορκισμός ήταν εξαντλητικός, διήρκεσε όλη τη νύχτα. Εκείνοι ισχυρίστηκαν ότι απάλλαξαν τον Michael από περισσότερους από 40 δαίμονες, αλλά πίστευαν πως κάποιες δυνάμεις έμεναν μέσα του. Ίσως είχαν δίκιο.

Λίγο μετά τη λήξη του εξορκισμού, ο Michael πήγε σπίτι και δολοφόνησε τη γυναίκα του, «ξηλώνοντας» το πρόσωπο της καθώς και το σκυλάκι τους, και μετά γύρναγε στους δρόμους γυμνός, πνιγμένος στο αίμα... Η απόφαση στη δίκη; Αθώος για λόγους παράνοιας.

Πηγή: newsonly.gr

 

Οικονομία

Ροή ειδήσεων

Share