Διαμελισμός της Συρίας σε 3 νέα κράτη! Ποια θα είναι ώστε να σταματήσει τις εντάσεις το Ισραήλ;
Τον διαμελισμό της ζητούν Ισραηλινοί
Με τη Συρία να παραμένει σε αναταραχή, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη επίθεση τζιχαντιστών στη Δαμασκό, ένα άρθρο του ισραηλινού μέσου Times of Israel με τίτλο «Χωρίστε τη Συρία» έρχεται να ρίξει... λάδι στη φωτιά.
Ο συντάκτης του άρθρου, Ζεβ Φάρμπερ, ακαδημαϊκός και ραβίνος, προτείνει ότι η μόνη βιώσιμη λύση για την επίτευξη ειρήνης στην περιοχή είναι ο διαμελισμός της Συρίας σε τρία ξεχωριστά κράτη. Κατά την άποψή του, ένα από αυτά θα ανήκει στους Δρούζους, ένα άλλο στους Αλεβίτες και το τρίτο στους Σουνίτες μουσουλμάνους.
Οι Δρούζοι, ένα αραβικό έθνος με μοναδική θρησκευτική ταυτότητα, συνδυάζουν στοιχεία από διάφορες φιλοσοφίες και θρησκείες, όπως ο Ισμαηλισμός (κλάδος του Σιιτικού Ισλάμ), ο Χριστιανισμός, ο Γνωστικισμός, ο Νεοπλατωνισμός, ο Ζωροαστρισμός, ο Βουδισμός, ο Μανιχαϊσμός και ο Πυθαγορισμός.
Η πρόταση αυτή, ωστόσο, αναμένεται να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, καθώς αγγίζει βαθιά ευαίσθητες ιστορικές και πολιτικές ισορροπίες της περιοχής.
Διαβάστε επίσης: «Τύμπανα» πολέμου σε όλο τον κόσμο: «Ξυπνήστε, δεν είμαστε έτοιμοι για αυτό που έρχεται»
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται, οι αιτίες της βάναυσης στάσης του καθεστώτος Άσαντ απέναντι στον συριακό λαό σχετίζονται με την «ευαίσθητη» θέση των Αλαουιτών. Το άρθρο εξηγεί ότι, μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον απόηχο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί διαίρεσαν τις "σφαίρες επιρροής" τους με στόχο να ελέγξουν το Λεβάντε, την περιοχή που απέσπασαν από τους Οθωμανούς.
Αρχικά, η παράκτια περιοχή όπου κατοικούσαν οι Αλαουίτες προοριζόταν να διοικείται απευθείας από τους Γάλλους, ενώ η υπόλοιπη Συρία θα λειτουργούσε ως αυτόνομη αραβική χώρα. Το 1922, η περιοχή των Αλαουιτών αναγνωρίστηκε ως αυτόνομη οντότητα, γνωστή ως "Κράτος της Λατάκειας", ξεχωριστά από τη Συρία. Ταυτόχρονα, οι Δρούζοι στην περιοχή Hawran (που περιλαμβάνει τα ισραηλινά Υψίπεδα του Γκολάν, το νότιο τμήμα της Συρίας και το βόρειο της Ιορδανίας) είχαν επίσης αποκτήσει ανεξαρτησία. Η αυτονομία του Κράτους της Λατάκειας καταργήθηκε το 1936, όταν οι Γάλλοι ενοποίησαν τη Συρία.
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι οι Αλαουίτες τότε εκλιπαρούσαν τους Γάλλους να μην προχωρήσουν σε αυτή την ενσωμάτωση, καθώς φοβούνταν πως η ζωή τους δεν θα ήταν ασφαλής ως μειονότητα σε ένα σουνιτικό κράτος. Ο προπάππους του Μπασάρ Αλ Άσαντ, Σουλεϊμάν Αλί αλ Άσαντ, φέρεται να έστειλε επιστολή όπου υποστήριζε ότι οι Αλαουίτες προτιμούσαν να παραμείνουν αυτόνομοι υπό γαλλική προστασία αντί να ενταχθούν σε ένα ενιαίο σουνιτικό κράτος στη Συρία. Ωστόσο, το αίτημά τους αγνοήθηκε. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Αλαουίτες διεκδίκησαν θέσεις εξουσίας, επιδιώκοντας να διασφαλίσουν την ασφάλειά τους μέσω της σκληρής καταστολής κάθε αντιπολίτευσης.
Τρία κράτη
Ως μοναδική λύση για τον τερματισμό των συγκρούσεων ο ισραηλινός αρθρογράφος υποστηρίζει ότι πρέπει η Συρία να «κοπεί» σε τρία κομμάτια:
- «οι Αλεβίτες πρέπει να μεταρρυθμιστούν ως κράτος της Λατάκειας, με διεθνή προστασία έναντι της σουνιτικής Συρίας, ώστε να μπορέσουν να εδραιωθούν». Η εκτίμησή μου είναι ότι, σε 20 χρόνια, η Λατάκεια μπορεί να είναι μια νέα Σιγκαπούρη.
- Οι Δρούζοι πρέπει επίσης να απελευθερωθούν από αυτό που μπορεί να είναι ένα επικίνδυνο, αντιδραστικό καθεστώς, με το Χαβράν ως δική του πολιτεία. Τα σύνορά τους θα προστατεύονται από το Ισραήλ, το οποίο θα προτιμούσε σθεναρά ένα σύνορο με μια χώρα Δρούζων παρά με μια σουνιτική Συρία, η οποία θα μπορούσε να πάει σε εξτρεμιστική κατεύθυνση- θυμηθείτε, το ISIS είχε προσπαθήσει να καταλάβει και τη Συρία.
- Η υπόλοιπη Συρία θα εδραιωθεί ως σουνιτική χώρα. Η ελπίδα μου είναι ότι θα είναι ειρηνική και προοδευτική, αλλά δεν είναι κάτι που ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να ελέγξει.
Αν και η συγκεκριμένη θέση δεν αποτελεί επίσημη στάση του Ισραήλ, το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν καταλάβει σημαντικά τμήματα εδαφών όπου διαβιούν οι Δρούζοι, χαρακτηρίζοντάς τα ως «νεκρή ζώνη», δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο άρθρο δεν γίνεται καμία αναφορά στους Κούρδους, οι οποίοι ελέγχουν ένα σημαντικό τμήμα της χώρας.