Ζήνα Κουτσελίνη: «Μία φωνή μου λέει "Μη φοβάσαι". Γυρίζω και βλέπω ότι δίπλα μου ήταν η εικόνα της Παναγίας!» - Ανατριχιάζει για το θαύμα που έσωσε τη ζωή της κόρης της (Video)
«Όλο αυτό έγινε στο όνειρό μου αλλά ήταν σαν αν το ζω. Η εικόνα της Παναγίας ήταν καφέ και κίτρινη που κρατά το μωρό της μπροστά»
Ένα θαύμα που έζησε με την Παναγία θέλησε να μοιραστεί η Ζήνα Κουτσελίνη στον αέρα της εκπομπής «Αλήθειες με τη Ζήνα», με αφορμή τα 11 χρόνια από την κοίμηση του γέροντα Κύριλλου. Παράλληλα, η δημοσιογράφος αποκάλυψε τον δύσκολο δρόμο προς την κορυφή, αποκαλύπτοντας πως καθάριζε τουαλέτες.
Η παρουσιάστρια του Star είπε αρχικά: «Είναι πολύ δύσκολο για μένα να το μοιραστώ, είναι δύο χρόνια μετά από τη στιγμή που μου συνέβη. Ήταν 25η Μαρτίου, είχα τρία παιδιά μέσα στο αμάξι, την κόρη μου και δύο συμμαθήτριές της, πηγαίναμε κάπου. Κάποια στιγμή, μία κοπέλα χωρίς να δει γυρίζει αριστερά στην κεντρική λεωφόρο.
Αν έτρεχα παραπάνω, η στροφή της θα έβρισκε ακριβώς το πίσω κάθισμα που είναι τα τρία παιδιά. Εκεί ένιωσα ότι σταμάτησε η ζωή μου, ένιωσα ότι είχα πιάσει πάτο με όλα αυτά που συνέβαιναν, με τις δυσκολίες αυτού του επαγγέλματος.
Γενικότερα εκεί ακριβώς ένιωσα τον πάτο της ζωής μου, εκεί που είδα κατάματα τον θάνατο. Φρόντισα και βρήκα τον Ηγούμενο της Μονής του Οσίου Δαυίδ, τον Γέροντα Γαβριήλ για να εξομολογηθώ. Αυτό διήρκεσε τρεις φορές, είχαμε τον covid. Έγινε σταδιακά γιατί πρέπει να πάρεις όλα τα τελώνια και να αρχίσει για κάθε τελώνι να λες τις αμαρτίες σου.
Φτάνει η στιγμή που ανοίγει το Μοναστήρι και μπορούμε να πάμε να το επισκεφτούμε. Όμως σε αυτό το στάδιο μεταξύ της εξομολόγησης και του ανοίγματος του Μοναστηριού, δολοφονείται ο Γιώργος Καραϊβάζ».
«Μία φωνή μου λέει "Μη φοβάσαι". Γυρίζω και βλέπω ότι δίπλα μου ήταν η εικόνα της Παναγίας!»
Η Ζήνα Κουτσελίνη συνέχισε τη διήγησή της, λέγοντας: «Εκεί είναι πια που η ψυχή μου δεν αντέχει τίποτα, δεν μπορώ να σηκωθώ, δεν μπορώ να έρθω στη δουλειά μου, δεν μπορώ να ξανακάνω αυτήν την εκπομπή. Ο Γέροντας Γαβριήλ μας διαβάζει, φροντίζει για όλους μας, προκειμένου να αντεπεξέλθουμε στις ανάγκες της καθημερινότητας.
Τότε είναι που η Μονή του Οσίου Δαυίδ κάθε μέρα εκπέμπει λειτουργίες και για να μπορέσω να λειτουργήσω σε αυτήν την εκπομπή ακούω τις ψαλμωδίες ακόμα και στη σύσκεψη. Νιώθω ότι έχω χάσει τα πόδια μου, τα χέρια μου, τα πάντα.
Φτάνει η στιγμή για να επισκεφτώ το Μοναστήρι, εκεί είναι πια που δεν ξέρω αν μπορώ να τα καταφέρω να φτάσω στο Μοναστήρι. Νιώθω ένα τίποτα, με όλες τις αμαρτίες της ζωής που κουβαλάμε όλοι. Νιώθω ότι πρέπει να μηδενίσω το κοντέρ της ζωής μου και να ξεκινήσω από την αρχή. Εκεί που κοιμάμαι το βράδυ για να πάμε στο Μοναστήρι.
Θα πηγαίναμε εγώ, η Στάθα Καραϊβαζ, η Στέλλα Ζώη με τον αδερφό της, η Δέσποινα Δούκα η φίλη μου που με γνώρισε με τον Γέροντα Γαβριήλ.
Ξαφνικά, στον ύπνο μου μου, ενώ προσεύχομαι και λέω “Θεέ μου, σήκωσέ με το πρωί να πάω στο Μοναστήρι, μην μπει κανένας πειρασμός και με πάει πάλι πίσω”. Όπως κοιμάμαι έρχεται στο δεξί μου αυτί μία φωνή και μου λέει “Ζήνα μη φοβάσαι, από εδώ και πέρα είμαι εγώ στη ζωή σου και θα είμαι για πάντα”.
Φοβήθηκα, τρόμαξα, δεν ήθελα να γυρίσω να δω ποιος ήταν. Ξαφνικά, πήρα την απόφαση να γυρίσω και βλέπω ότι δίπλα μου ήταν η εικόνα της Παναγίας. Όλο αυτό έγινε στο όνειρό μου αλλά ήταν σαν αν το ζω. Η εικόνα της Παναγίας ήταν καφέ και κίτρινη που κρατά το μωρό της μπροστά».
Aκολουθήστε μας στo Google News
