Ανατριχιάζει η Άννα Φλωρινιώτη: «Χθες ένιωσα τον πατέρα μου... Ξαφνικά ένα άσπρο πράγμα να με σπρώχνει» (video)
Το περιστατικό που περιέγραψε ότι βίωσε μετά τον θάνατο του Γιάννη Φλωρινιώτη
Η Άννα Φλωρινιώτη και η Γωγώ Γαρυφάλλου εμφανίστηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας 12 Ιουνίου στον Alpha και μίλησαν για τον Γιάννη Φλωρινιώτη, που έφυγε από τη ζωή την προηγούμενη Τρίτη (6/6).
Ιδιαίτερα συγκινημένη η Άννα Φλωρινιώτη θυμήθηκε στιγμές με τον πατέρα της και αποκαλύπτει ένα περίεργο περιστατικό που συνέβη χθες ενώ είχε πάει για ποτό.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκοπό και δεν είχα αντοχή να βγω πουθενά, αλλά είπα ότι αυτή τη φορά θα κάνω ό,τι θα έκανε ο πατέρας μου. Τα πάντα, θα ντύνομαι, θα στολίζομαι και θα κάνω ό,τι του αρέσει», ανέφερε αρχικά η Άννα για το πώς αποφάσισε να περάσει το πένθος.
Στη συνέχει αναφέρθηκε σε ένα περίεργο περιστατικό που της συνέβη και την έκανε να νιώσει τον πατέρα της δίπλα της. «Ξέρω ότι με βλέπει. Είναι δίπλα μου. Εχθές τον ένιωσα κιόλας, ένιωσα ένα άσπρο πράγμα να με σπρώχνει και γυρνάω και λέω «ποιος είναι;». Ήμουν με έναν φίλο μου, δεν ήμουν καλά και είπα στον φίλο μου να πάμε για ένα ποτό. Όπως καθόμασταν και γυρνάμε και οι δύο σαν να μας έσπρωξε κάποιος. Αναρωτηθήκαμε αν ήταν σερβιτόρος, αλλά τελικά δεν ήταν. Παγώσαμε. Ήταν σαν ένα άσπρο πράγμα να μας έκανε έτσι… Συγχρόνως. Το είδε και ο φίλος μου. Κι άντε εγώ είμαι τρελή και βλέπω οράματα, ο φίλος μου;», είπε χαρακτηριστικά.
Γιάννης Φλωρινιώτης: «Ήμουν 15, ήμουν πρώτη Λυκείου και... Ξεκίνησα να δουλεύω μαζί του σε ένα μαγαζί στη Συγγρού» - Οι αναμνήσεις της κόρης του, Αννούλας και οι τελευταίες στιγμές μαζί του
Η οικογένεια του Γιάννη Φλωρινιώτη βρέθηκε στην εκπομπή «Το Πρωινό». Η κόρη του, Άννα, θυμάται πώς ξεκίνησε να δουλεύει δίπλα του και περιέγραψε πώς ήταν οι τελευταίες στιγμές μαζί του.Παράλληλα, η σύζυγός του, Μάχη, μίλησε για τη γνωριμία τους αλλά και το πώς διαχειρίζεται την απώλειά του.
«Ήμουν 15, ήμουν πρώτη Λυκείου και... Ξεκίνησα να δουλεύω μαζί του σε ένα μαγαζί στη Συγγρού»
«Ήμουν 15, ήμουν πρώτη Λυκείου και ξεκίνησα ως χορεύτρια. Του χορογραφούσα το μπαλέτο και κάποια στιγμή ξεκίνησα να δουλεύω μαζί του σε ένα μαγαζί στη Συγγρού. Πήγαινα χόρευα, με γυρνούσε σπίτι και ξαναγυρνούσε στο μαγαζί. Διάβαζα στο καμαρίνι. Δεν δεν ήταν η μάνα μου θα ήμασταν στο δρόμο.
Ήμασταν οι πρώτοι που χτύπησε η κρίση. Όταν τον πλησίαζαν για τα λεφτά τα τελευταία χρόνια έλεγε ότι τα “έχει η Αννούλα”. Εγώ δεν τα δίνω ούτε για τον πυρετό μου. Του τα μάζευα τα λεφτά γιατί ήταν ικανός να τα δώσει όλα.
Έχει χαρίσει και πολλά ρούχα. Όταν έρχονταν θαυμαστές του ή άνθρωποι που έκαναν παρόμοια σόου, άνοιγε την ντουλάπα και τους έλεγε να διαλέξουν ποιο θέλουν.
Όταν έφυγε γιατί ήμουν από πάνω, τον είχα αγκαλιά και του έλεγα “Φτου σου, πόσο όμορφος είσαι”. Δεν τον άφηνα, τον είχα αγκαλιά, τον είχα σφίξει και έλεγα ότι θα τον ετοιμάσω εγώ.
Οι άνθρωποι είχαν κάτσει σε μια γωνία και με κοιτούσαν. Τους έλεγα “μην αγχώνεστε. Θα τα κάνω εγώ όλα σπίτι μου”. Οι γιατροί καθόντουσαν σε μια γωνία, δεν μου μιλούσαν και με περίμεναν».
Aκολουθήστε μας στo Google News
