Βόμβα στα εργασιακά για τους αρνητές εμβολίου: "Μπορεί ο εργαζόμενος να τεθεί σε αργία ή διαθεσιμότητα"
Μια απόφαση που προκαλεί τριγμούς!
Προ των ευθυνών τους θα πρέπει να βρεθούν όσοι επιλέξουν να μην εμβολιαστούν όπως είπε πριν λίγες μέρες ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης.
«Θα πρέπει να ενημερώσουμε τους εργαζομένους ότι για την ασφάλεια της επιχείρησης θα πρέπει να εμβολιαστούν όλοι και όποιος δεν θέλει να εμβολιαστεί, θα πρέπει να αναλάβει και τις συνέπειες της αποφάσεώς του. Δεν μπορεί μια επιχείρηση να κινδυνεύει να κλείσει επειδή ένας υπάλληλος θέλει να ασκήσει το, δήθεν δικαίωμά του, να μην εμβολιαστεί. Στην υπάρχουσα εργασιακή νομοθεσία μια επιχείρηση μπορεί να απολύσει έναν υπάλληλο εάν ο εργαζόμενος θέτει σε κίνδυνο την επιχείρηση» είχε πει στην ΕΡΤ.
Ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Κώστας Χρυσόγονος είπε στον ΑΝΤ1 ότι «το Κράτος λειτουργεί με τρόπο επιπόλαιο και ερασιτεχνικό. Πρέπει να ενημερωθεί ο κόσμος για την ανάγκη του εμβολιασμού, να γίνει μια συστηματική οργάνωση για να πειστούν οι πολίτες».
Όπως επισήμανε «επί της ουσίας, υποχρεωτικός ο εμβολιασμός δεν μπορεί να γίνει. Δεν μπορεί να σε συλλαμβάνει ο αστυνομικός και να σε πηγαίνει στο νοσοκομείο και να σου κάνουν το εμβόλιο ούτε (μπορεί να γίνει υποχρεωτικός) με την έννοια της επιβολής ποινικών κυρώσεων σε όποιον δεν κάνει το εμβόλιο».
Αρνητές εμβολίου: Μπορεί ο εργαζόμενος να τεθεί σε αργία ή διαθεσιμότητα
Σχολιάζοντας το ενδεχόμενο απόλυσης ενός υπαλλήλου, λόγω του μη εμβολιασμού του ο καθηγητής είπε ότι «θα ήταν υπέρμετρος περιορισμός των συνταγματικών δικαιωμάτων».
«Η πανδημία μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω της δημιουργίας τείχους προστασίας, επομένως μέχρι να υπάρξει αυτό, μπορεί ο εργαζόμενος να τεθεί σε αργία ή διαθεσιμότητα, με δραστική μείωση των αποδοχών που θα καταβάλλει ο ΟΑΕΔ ή το Κράτος και όχι ο εργοδότης φυσικά. Η απόλυση είναι ένα οριστικό μέτρο», σημείωσε ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου.
Συμπλήρωσε ότι «και ο αρνητής έχει το δικαίωμα στην αξία του ανθρώπου, όμως και το Κράτος έχει το δικαίωμα για τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που διαθέτει για την αντιμετώπιση της πανδημίας που είναι το εμβόλιο», προσθέτοντας «το Σύνταγμα καθιερώνει την αρχή της αναλογικότητας. Οι περιορισμοί μπορούν να επιβάλλονται, αλλά δεν πρέπει να υπερβαίνουν το μέτρο της αναγκαιότητας. Δεν μπορείς να τον απολύσεις πχ. μετά από τριάντα χρόνια δουλειάς, αλλά μέχρι να αντιμετωπιστεί η πανδημία, μπορείς να τον βγάλεις σε αργία ή διαθεσιμότητα».
Όπως επισήμανε ο κ. Χρυσόγονος, ακόμη δεν υπάρχουν σχετικές δικαστικές αποφάσεις, αλλά εκτίμησε ότι τα παραπάνω εντάσσονται στο όριο της νομιμότητας.
«Αυτός ο οποίος αρνείται το εμβόλιο, μπορεί να τεθεί σε επαγγελματικό περιθώριο, μέχρι να αντιμετωπιστεί η πανδημία και εφόσον έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο, δεν μπορούμε να πούμε ότι ισχύσει για έναν νυχτοφύλακα που είναι μόνος του» ανέφερε.
Τα δικαιώματα των αρνητών του εμβολίου
Νόμος για υποχρεωτικό εμβολιασμό υπάρχει. Η σχετική ρύθμιση βρίσκεται στον 4675/2020 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ πέρσι τον Μάρτιο, στο ξεκίνημα της υγειονομικής περιπέτειας. Στο σχετικό άρθρο αναφέρονται τα εξής: «Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, μετά από γνώμη της ΕΕΔΥ, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου.
Με την ανωτέρω απόφαση ορίζονται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού, η ρύθμιση της διαδικασίας του εμβολιασμού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια».
Όπως μπορείτε να αντιληφθείτε από τη διατύπωση, η Πολιτεία έχει τη θεσμική ισχύ και ευελιξία προκειμένου να επιβάλει τους εμβολιασμούς σε «ομάδα πληθυσμού», ας πούμε στους υγειονομικούς, με τις αντίστοιχες κυρώσεις προς τους αρνητές. Και απ’ ό,τι φαίνεται κάτι τέτοιο θα συμβεί από Σεπτέμβριο.
Ωστόσο όταν ανοίξουν οι πλατφόρμες εμβολιασμού για όλες τις ηλικίες, τότε αναμένεται να τεθεί το θέμα των προνομίων προς τους εμβολιασμένους. Προς το παρόν η κυβερνητική εκπρόσωπος απέκλεισε το ενδεχόμενο.
Αργότερα, όμως, μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε αυτό. Ενδεχομένως να υπάρξει ένα νομικό debate για τον αποκλεισμό, από σειρά εκδηλώσεων, των ανθρώπων που επιλέγουν να μην εμβολιαστούν. Για παράδειγμα, τα γυμναστήρια θα ανοίξουν μόνο για εμβολιασμένους, θα γίνουν συναυλίες στις οποίες μαζί με το εισιτήριο θα χρειάζεται και η βεβαίωση εμβολιασμού.
Οι εμβολιασμένοι δεν θα κάνουν self tests και πάει λέγοντας. Είναι η πρώτη φορά που επιβάλλεται περιορισμός στην ελευθερία των κινήσεων με κριτήριο υγειονομικά χαρακτηριστικά και μάλιστα επί του εν δυνάμει κινδύνου.
Κοινώς, δεν θα αποκλείονται ασθενείς ή αποδεδειγμένοι φορείς του ιού, αλλά όλοι οι μη εμβολιασμένοι, καθώς θα θεωρούνται πιθανοί φορείς και συνεπώς επικίνδυνοι για τη δημόσια Υγεία.
Εδώ θα μπορούσε να κυλήσει αρκετό νερό στον μύλο της συζήτησης, αλλά σε ακραίους καιρούς συμβαίνουν και ακραία πράγματα, το θεσμικό πλαίσιο δέχεται αντίστοιχες προσαρμογές. Σε μερικές εβδομάδες, λοιπόν, θα υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών με διαφορετικά δικαιώματα. Και είναι άγνωστο για πόσο καιρό θα βρίσκεται εν ισχύ αυτή η διάκριση.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα συμπεριφερθούν αυτοί που θα υφίστανται τον αποκλεισμό. Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι υπόκεινται σε διακρίσεις λόγω προσωπικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, καθώς αμφισβητείται εμπράκτως το δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν.
Από την άλλη, βέβαια, η πλειοψηφία δύναται να ισχυριστεί ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα της στην Υγεία κ.λπ. Κατά μία εκδοχή, είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε ένα διαχωρισμό που θα αντιστοιχεί στην πνευματική κατάσταση των πολιτών, ειδικά για όσους απέχουν από τον εμβολιασμό για να γλιτώσουν το «σφράγισμα» ή την «αλλοίωση του DNA τους». Πώς θα συμπεριφερθούν, αλήθεια, όλοι αυτοί;
Θα υποστούν σιωπηρώς τη διάκριση; Θα διαμαρτυρηθούν; Θα συσπειρωθούν; Θα υπάρξει, άραγε, πολιτικός χώρος που θα τους προσφέρει φιλοξενία; Συμπέρασμα; Εμβολιαστείτε και παρακολουθήστε το θέαμα. Θα υπάρξουν εκδηλώσεις όπου το πραγματικό ενδιαφέρον δεν θα είναι στη σκηνή, αλλά στην είσοδο.
Aκολουθήστε μας στo Google News
