Στα μπλε η Ακρόπολη για τα Δικαιώματα του Παιδιού!
Ένα υπέροχο θέαμα για καλό σκοπό!
Στα μπλε βάφτηκε η Ακρόπολη δείχνοντας με έναν μοναδικό θέαμα πως στηρίζει έμπρακτα την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων των Παιδιών που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου.
Unicef: 12 εκατομμύρια έφτασαν οι γάμοι ανηλίκων μέσα σε ένα χρόνο!
Η απόφαση για το χρώμα των φώτων πάρθηκε βάσει του γραφείου της UNICEF αφού το μπλε είναι το επίσημο χρώμα του οργανισμού.
Στην επέτειο, φωταγωγημένα με μπλε χρώμα, συμμετέχουν μνημεία και σημαντικά κτήρια σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσά τους, είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, ο Πύργος της Σαγκάης στην Κίνα, το Πάνθεον στην Γαλλία, η Πέτρα στην Ιορδανία.
Στον περσινό εορτασμό, συμμετείχαν μεταξύ άλλων, η Όπερα του Σίδνεϊ, η Αψίδα του Θριάμβου ο Πύργος στο Παρίσι, το Empire State Building στη Νέα Υόρκη και το Ολυμπιακό Κέντρο Κολύμβησης στο Πεκίνο και άλλα προβεβλημένα διεθνώς μνημεία.
Μέσα στα 30 χρόνια από την υπογραφή της Σύμβασης, η UNICEF έχει προσφέρει εξαιρετικά σημαντικό έργο για τα δικαιώματα του παιδιού, σε ό,τι αφορά την υγεία και την παροχή υγειονομικών υπηρεσιών (εμβολιασμοί, νεοπλασίες κ.λ.π.), τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, την κοινωνική πρόνοια, την παιδική εργασία, τη σεξουαλική εκμετάλλευση, την εμπορία παιδιών και την προστασία τους από ναρκωτικά, καθώς και άλλες μορφές εκμετάλλευσης των παιδιών.
Η Σύµβαση για τα ∆ικαιώµατα του Παιδιού υιοθετήθηκε οµόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεµβρίου του 1989. Έως σήµερα έχει επικυρωθεί από 193 χώρες, ενώ δεν την έχουν επικυρώσει δύο. Η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 ∆εκεµβρίου του 1992.
Τα οφέλη για όλα τα παιδιά, ύστερα από την υπογραφή της διεθνούς σύμβασης πριν από 30 χρόνια, είναι ιστορικά. Ωστόσο παρ' ότι τα παιδιά σήμερα ζουν περισσότερο και είναι πιο υγιή, απειλούνται από την κλιματική αλλαγή και τον ηλεκτρονικό εκφοβισμό, όπως δείχνει η έκθεση της UNICEF.
Σύμφωνα με την έκθεση η θνησιμότητα σε παιδιά κάτω των 5 ετών μειώθηκε κατά 60% από το 1989. Περισσότερα παιδιά πηγαίνουν σήμερα στο δημοτικό και τα δικαιώματά τους έχουν ενταχθεί σε νόμους που έχουν θεσπιστεί σε πολλές χώρες.
Αλλά η πρόοδος που έχει σημειωθεί δεν θεωρείται ισότιμη. Καθώς τα φτωχά παιδιά κάτω των πέντε ετών που ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από ασθένειες που θα μπορούσαν να έχουν προληφθεί σε σχέση με τα παιδιά πιο πλούσιων οικογενειών.
Πόσα Ρίχτερ αντέχει η Ακρόπολη;
Η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας στέκουν αγέρωχα εδώ και 2.500 χρόνια, έχοντας αντέξει πάμπολλες φυσικές καταστροφές. Από σεισμούς μέχρι πυρκαγιές και από βομβαρδισμούς μέχρι λεηλασίες. Όμως έχουν όρια, όπως κάθε ανθρώπινη κατασκευή.Αυτός είναι ο λόγος που ο Παρθενώνας μένει όρθιος επί 2.500 χρόνια ενώ δεν έχει θεμέλια!
Ποιά είναι αυτά;
Η συμπεριφορά του μνημείου, σε ό,τι αφορά την αντοχή του στους σεισμούς, είναι ένα θέμα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες τους επιστήμονες που καλούνται να απαντήσουν σε ένα ερώτημα το οποίο δεδομένης της σεισμικότητας του ελλαδικού χώρου, μόνο ρητορικό δεν είναι.
Ωστόσο, όπως και σχεδόν οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με αυτή την σχετικά νέα επιστήμη της σεισμολογίας, τίποτε δεν είναι απλό και δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν πως σημαντικό ρόλο στην εξαιρετική στατικότητα του μνημείου έχει παίξει ο τρόπος κατασκευής του. Συγκεκριμένα, η κατασκευή σπονδυλωτών κιόνων μοιάζει να είναι το «μυστικό» που κρατά την Ακρόπολη στη θέση της. Οι κίονες έχουν τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπεται –μέχρι ενός βαθμού- η μετακίνησή τους με την ελάχιστη δυνατή τριβή και συνεπώς καταπόνηση.
Αυτή την τεχνοτροπία την συναντά κανείς πάντως σε πολλούς αρχαιοελληνικούς ναούς που χτίστηκαν περίπου την ίδια περίοδο. Κάποιοι από αυτούς άντεξαν επίσης στο πέρασμα του χρόνου και τις δοκιμασίες από τον Εγκέλαδο.
Άλλοι, όμως, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην γειτονική Ιταλία, δεν τα κατάφεραν. Για παράδειγμα, ο ναός της Ολυμπίας στην Ηλεία κατέρρευσε από ένα ισχυρό σεισμικό γεγονός πριν από 25 αιώνες, ενώ σε αντίστοιχα αίτια οφείλεται και η κατάρρευση του ναού του Απόλλωνα στην Φθιώτιδα.
Η Ακρόπολη, πέρα από την μέθοδο κατασκευής και τοποθέτησης των κιόνων, δεν είχε την δική τους τύχη, λόγω της σύνθεσης του εδάφους του βράχου, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν υπάρχει κάποιο κοντινό ρήγμα που να θεωρείται ικανό να δώσει ένα γεγονός που θα μπορούσε να την απειλήσει.
Ωστόσο υπάρχει και η άποψη που έχει διατυπωθεί και θέλει τον Παρθενώνα (και όχι μόνο) να κινδυνεύει από ένα σεισμό ο οποίος δεν θα έχει επίκεντρο την Αττική.
Σύμφωνα με αυτή τη θέση, πρόβλημα μπορεί να προκύψει από μια δόνηση η οποία θα προέρχεται από ένα σημείο στα 100 με 200 χιλιόμετρα μακριά και θα είναι αρκετά ισχυρό. Ο καθηγητής Κυριαζής Πιτιλάκης που διδάσκει Τεχνική Σεισμολογία και Σεισμική Μηχανική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, θεωρεί ότι ο βράχος είναι ευάλωτος σε γεγονότα που εκτός από ισχυρή ένταση, θα πρέπει να έχουν και μεγάλη χρονική διάρκεια.
Οι περισσότεροι από τους καταγεγραμμένους σεισμούς, σε αυτή την κρίσιμη απόσταση των 100 χιλιομέτρων περίπου, δεν έχουν την διάρκεια και την έκλυση ενέργειας που απαιτείται για να ρίξει τον Παρθενώνα ή κάποιο άλλο κτίσμα στην ευρύτερη περιοχή, όπως για παράδειγμα τα Προπύλαια.
Σε αυτό που συμφωνεί η πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας είναι ότι οι σεισμοί που συναντά κανείς στην Ελλάδα, βάσει μεγέθους, διάρκειας, απόστασης και εστιακού βάθους δεν είναι ικανοί να απειλήσουν το μνημείο. Φυσικά, αυτό δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να συμβεί έναν γεγονός πέρα από τα συνηθισμένα, αλλά κάτι τέτοιο ισχύει για κάθε περιοχή της Ελλάδας και ο φόβος ή ο κίνδυνος δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια περιοχή της Αθήνας.
Για την ώρα πάντως εμφανίζονται σχετικά καθησυχαστικοί, όσο καθησυχαστικοί τουλάχιστον τους επιτρέπει να είναι η ίδια η φύση του φαινομένου, που παραμένει απρόβλεπτο και κρύβει (παρά την πρόοδο των τελευταίων δεκαετιών) πολλά κρυμμένα μυστικά σχετικά με τον τρόπο εκδήλωσής του.
Το βέβαιο είναι ότι για να υποστεί ζημιές ο Παρθενώνας απαιτείται ένα σεισμικό γεγονός μεγάλου μεγέθους. Πόσο ακριβώς;
Σε άρθρο του 1996, στον τόμο «Archaeoseismology» (επιμέλεια Στ. Στείρου και Ρ. Τζόουνς) με τίτλο «Σεισμικές φθορές στα μνημεία της Ακρόπολης των Αθηνών», ο Μανόλης Κορρές σημείωνε ότι αν και «τα τελευταία 100 χρόνια διάφοροι σεισμοί έπληξαν την Αθήνα, μόνο εκείνος του 1981, μεγέθους 6,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, με επίκεντρο περίπου 70 χλμ. από την Αθήνα, προξένησε μια μετατόπιση μικρότερη του ενός εκατοστού στους γωνιαίους κίονες της ανατολικής πλευράς του μνημείου», ενώ ενδεικτικά ο ισχυρότερος μετασεισμός, της τάξης των 6,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, δεν επέφερε καμία απολύτως μετατόπιση.
Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι η Ακρόπολη κατά βάση κινδυνεύει πολύ περισσότερο από την ανθρώπινη δραστηριότητα, παρά από αυτή της φύσης. Ήταν η φωτιά που ξέσπασε το 267 μ.Χ μετά το πέρασμα μιας βαρβαρικής φυλής, ο βομβαρδισμός του Μοροζίνι κατά τον ενετοτουρκικό πόλεμο, το 1687 και κυρίως όσα ακολούθησαν στην προσπάθεια αναστήλωσής της.
Η τοποθέτηση, δηλαδή, υλικών όπως ο σίδηρος που ήταν απολύτως ασύμβατα με το μάρμαρο, ευμετάβλητα στις αλλαγές θερμοκρασίες,που προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερες καταστροφές από αυτές που υποτίθεται θα επιδιόρθωναν.
Τις τελευταίες δεκαετίες οι ειδικοί διαθέτουν πολύ καλύτερη γνώση των μυστικών του μνημείου. Το ίδιο πράγμα ισχύει σχετικά με τον βαθμό κατανόησης των σεισμών. Έτσι, μέχρι ενός βαθμού, είναι δυνατή η συντήρηση και παράλληλα η πρόληψη ώστε η σύγχρονη θωράκιση του Παρθενώνα να ενισχύσει την αξεπέραστη ιδιοφυία των κατασκευαστών του πριν από 2.500 χρόνια, που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το σήμα κατατεθέν του δυτικού πολιτισμού είναι ακόμη εκεί σε πείσμα πολλών, συμπεριλαμβανομένου και του Εγκέλαδου.
Aκολουθήστε μας στo Google News
