Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

Απίστευτο: Ένας νέος πλανήτης θα προστεθεί στο ηλιακό σύστημα! (Photo)

Πλανήτης νάνος!

30 Οκτωβρίου 2019 11:55
Απίστευτο: Ένας νέος πλανήτης θα προστεθεί στο ηλιακό σύστημα! (Photo)

Μαζί με την Ceres και τον Πλούτωνα υπάρχουν τρεις άλλοι γνωστοί νανο-πλανήτες στο ηλιακό σύστημα, που ονομάζονται Haumea, Makemake και Eris!

Δείτε επίσης: NASA: Αποκαλύπτει live τι συμβαίνει με τις Μαύρες Τρύπες! - Το πιο σκοτεινό φαινόμενο του Σύμπαντος! (Video)

Το ηλιακό μας σύστημα θα μπορούσε να αποκτήσει έναν νέο πλανήτη - έναν πλανήτη νάνο, για να είμαστε ακριβείς - αφού οι αστρονόμοι εξέτασαν ένα τεράστιο διαστημικό βράχο σε μια ζώνη αστεροειδών.

Η Hygiea είναι αρκετά μεγάλη για έναν αστεροειδή. Στα 280 μίλια, είναι και πολύ μεγαλύτερος από τον αστεροειδή που εξάλειψε τους δεινόσαυρους, και μπορεί να γίνει ο μικρότερος πλανήτης νάνων στο ηλιακό σύστημα.

Έτσι θα αναταγωνιστεί την Ceres, μήκους 550 μίλια, που βρίσκεται στην ίδια ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία. Τα ευρήματα ήρθαν αφού μια διεθνής ομάδα εξέτασε τη Hygeia χρησιμοποιώντας το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότου Παρατηρητηρίου.

Ένας πλανήτης νάνων, σύμφωνα με τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση (IAU), είναι ένα ουράνιο αντικείμενο που περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι που είναι ικανό να στροβιλίζεται από τη δική του βαρύτητα αλλά δεν έχει τη βαρυτική κυριαρχία για να καθαρίσει την περιοχή γύρω από την τροχιά του καταναλώνοντας ή εκσφενδονίζοντας μακριά μικρότερα αντικείμενα στη διαδρομή του.

Το πιο διάσημο παράδειγμα είναι ο Πλούτωνας, ο οποίος έγινε νανοπλανήτης το 2006, αφού η IAU άλλαξε τις απαιτήσεις που όριζαν έναν πλανήτη.

Μαζί με την Ceres και τον Πλούτωνα υπάρχουν τρεις άλλοι γνωστοί νανο-πλανήτες στο ηλιακό σύστημα - Haumea, Makemake και Eris. Οι Ceres και Hygiea μοιράζονται τον τεράστιο χώρο με 7.000 άλλα μέλη, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου αστεροειδούς που ονομάζεται Vesta.

Σελήνη: Εντοπίστηκε μυστηριώδης μεταλλική μάζα κάτω από την αθέατη πλευρά της!

Μια μυστηριώδης ανώμαλη μάζα τεραστίων διαστάσεων εντοπίσθηκε κάτω από την επιφάνεια της «σκοτεινής» πλευράς του φεγγαριού.

Βρίσκεται κάτω από τον μεγαλύτερο κρατήρα πρόσκρουσης του ηλιακού μας συστήματος, τη σεληνιακή λεκάνη Νοτίου Πόλου-Αιτκεν, διαμέτρου περίπου 2.000 χιλιομέτρων.

Πιθανώς η ανεξήγητη μάζα αποτελεί απομεινάρι από ουράνιο σώμα, ίσως κάποιον μεγάλο μεταλλικό αστεροειδή, που κάποτε συγκρούστηκε κατακλυσμικά με τη Σελήνη και δημιούργησε τον κρατήρα 'Αιτκεν πριν περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Ενα μέρος του αστεροειδούς πιθανώς βρίσκεται ενσωματωμένο ακόμη στον μανδύα του φεγγαριού (το ενδιάμεσο στρώμα μεταξύ φλοιού και πυρήνα).

Μπορεί όμως να πρόκειται και για κάτι άλλο, σύμφωνα με τους επιστήμονες που έκαναν την ανακάλυψη και δεν ξέρουν ακόμη ούτε για τι υλικό ακριβώς πρόκειται, ούτε από πού προέρχεται.

«Φανταστείτε ένα όγκο μετάλλου πέντε φορές μεγαλύτερο από το μεγάλο νησί της Χαβάης και θαμμένο κάτω από το έδαφος. Αυτή χονδρικά είναι η τελείως απρόσμενη μάζα που ανιχνεύσαμε», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Πίτερ Τζέιμς, επίκουρος καθηγητής πλανητικής γεωφυσικής του Κολλεγίου Μπέιλορ του Τέξας, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters», σύμφωνα με τη βρετανική «Indepedent» και το Space.com.

Η υπόγεια μάζα, που φθάνει σε βάθος 300 χιλιομέτρων, έγινε αντιληπτή από την ανάλυση των στοιχείων της αποστολής GRAIL και του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA.

H σελήνη συρρικνώνεται και αποκτά ρωγμές απο τους σεισμούς!

Η Σελήνη πιθανότατα παραμένει ενεργή τεκτονικά, όπως η Γη και δεν είναι ένα αδρανές γεωλογικά σώμα, όπως κάποτε πίστευαν οι επιστήμονες.

Οι νέες αναλύσεις των σεισμών που είχαν καταγράψει οι σεισμογράφοι, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί από τους αστροναύτες των αποστολών «Απόλλων» της NASA και λειτούργησαν στο φεγγάρι από το 1969 έως το 1977.

Οι επιστήμονες αποδίδουν τη συνεχιζόμενη τεκτονική δραστηριότητα στο γεγονός ότι το καυτό εσωτερικό της Σελήνης ακόμη ψύχεται αργά, με αποτέλεσμα ο δορυφόρος σταδιακά να συρρικνώνεται και να αποκτά ρωγμές, όπως ένα σταφύλι ξεραίνεται και γίνεται μια ροζιασμένη σταφίδα μικρότερη σε μέγεθος.

Με τον τρόπο αυτό, στην επιφάνεια της Σελήνης έχουν δημιουργηθεί χιλιάδες μικρές επιφανειακές , οι οποίες φθάνουν σε μήκος αρκετών χιλιομέτρων. Καθώς η μια πλευρά του σεληνιακού φλοιού σπρώχνει προς την άλλη κατά μήκος του ρήγματος, δημιουργούνται ανυψώσεις ύψους έως 100 μέτρων. Γύρω από αυτές τις περιοχές συμβαίνουν κατά καιρούς σεισμοί.

«Το φεγγάρι έχει με κάποιο τρόπο καταφέρει να παραμείνει τεκτονικά ενεργό μετά από 4,51 δισεκατομμύρια χρόνια», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής, πλανητικός επιστήμων Τόμας Γουότερς του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν της Ουάσιγκτον, ο οποίος έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών "Nature Geoscience".

Οι αποστολές «Απόλλων» 11,12, 14, 15 και 16 είχαν καταγράψει με τους σεισμογράφους τους -εκτός από 11.000 σεισμούς σε μεγάλα βάθη 800 έως 1.100 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια- 28 επιφανειακούς σεισμούς μεγέθους έως 5,5 βαθμών, οκτώ από τους οποίους συνέβησαν κοντά στα επιφανειακά ρήγματα του φεγγαριού. σεληνιακό δορυφόρο LRO της NASA.

Η Σελήνη δεν είναι το μοναδικό σώμα του ηλιακού συστήματος που κρυώνει και συρρικνώνεται σταδιακά, δημιουργώντας ρήγματα εξαιτίας αυτού του «ζαρώματος». Ο πιο κοντινός στον Ήλιο και μικρότερος πλανήτης, ο Ερμής, επίσης κάνει κάτι ανάλογο.

 

Ειδήσεις

Ροή ειδήσεων

Share