Το σύνδρομο Down δεν τους εμπόδισε να ζήσουν 25 υπέροχα χρόνια παντρεμένοι και τους χώρισε μόνο ο θάνατος!

Παρακάτω θα διαβάσετε μια αληθινή ιστορία για ένα ζευγάρι διαφορετικό από τα άλλα! Το σύνδρομο Down δεν τους εμπόδισε να ζήσουν 25 υπέροχα χρόνια παντρεμένοι και τους χώρισε μόνο ο θάνατος!

Το ζευγάρι γνωρίστηκε αρχικά πριν από περίπου τρεις δεκαετίες σε ένα χορό για άτομα με αναπηρίες, όταν η Kρις ερωτεύτηκε τρελά με τον άνδρα των ονείρων της. Αγοράκι με σύνδρομο Down σβήνει το κεράκι της τούρτας του και είναι ό,τι πιο γλυκό είδαμε σήμερα!

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Survivor 2024 trailer 18/04: Ουρλιάζουν από ευτυχία οι παίκτες - Η ανακοίνωση του Γιώργου Λιανού έκρυβε μια τεράστια έκπληξη

Συχνά, η κοινωνία αντιλαμβάνεται όσους έχουν αναπτυξιακές ή διανοητικές αναπηρίες ανίκανους να ζήσουν μια πλούσια και εκπληκτική ζωή λόγω της αναπηρίας τους. Ωστόσο, ο Πολ, 56 ετών, και η Kρις Σάρουν Ντε Φορτζ, 59 ετών, και οι δύο διαγνώστηκαν με σύνδρομο Down , μπόρεσαν να αποδείξουν στους επικριτές τους ότι έκαναν λάθος με την αγάπη που έχουν ο ένας για τον άλλον.

Δυστυχώς, μετά από 25 χρόνια ευτυχισμένου γάμου , που ονομάστηκε “ο μεγαλύτερος γάμος με σύνδρομο Down”, τελείωσε όταν ο Πολ πέθανε εξαιτίας της πρώιμης νόσου του Αλτσχάιμερ. Ωστόσο, η Kρις τον θυμάται με αγάπη.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, το ζευγάρι από τη Νέα Υόρκη, γνωρίστηκε τη δεκαετία του ’80 και άμεσα συμπάθησαν ο ένας τον άλλον. Άρχισαν να μιλάνε και τελικά ξεκίνησαν να βγαίνουν ραντεβού. Συνέχισαν τα ραντεβού για μερικά χρόνια μέχρι το 1988, όταν η Kris έκανε πρόταση γάμου στην αγάπη της ζωής της, σπάζοντας όλα τα στερεότυπα.

Η Kρις εξήγησε σε μια συνέντευξη: “Με έκανε να γελάω, κοίταξα στα μάτια του και είδα το μέλλον μου, και τότε έκανα την πρόταση γάμου. Είπε ναι.”

Τόσο η Kρις όσο και ο Πολ ήταν εκστασιασμένοι που ζούσαν παντρεμένοι μεταξύ τους, αλλά υπήρχαν πολλοί που αμφέβαλλαν την ικανότητά τους να ζήσουν τη ζωή τους ως ένα ευτυχισμένο παντρεμένο ζευγάρι.

Αρχικά, οι αρχές της Πολιτείας της Νέας Υόρκης δεν πείστηκαν για την ικανότητά τους να συναινούν σε μια σχέση. Ωστόσο, μετά από χρόνια πειθούς και πολυάριθμες δοκιμασίες για να μετρήσουν τις σeξουαλικές τους γνώσεις, συναισθήματα και ανάγκες, τους επιτράπηκε να παντρευτούν το 1993.

Η ζωή τους μαζί ως παντρεμένο ζευγάρι δεν ήταν διαφορετική από αυτή των άλλων τυπικών ζευγαριών. Το ζευγάρι ζούσε μαζί σε διαμέρισμα που υποστηριζόταν από το κράτος για άτομα με ειδικές ανάγκες, μοιράζοντας ένα υπνοδωμάτιο.

Τόσο η Kris όσο και ο Paul είχαν δουλειές: Η Kρις δούλευε στην Pizza Hut, ενώ ο Πολ εργάστηκε στο εργαστήριο Arc of Onondaga, μια ομάδα που εργάζεται για την υποστήριξη ατόμων με αναπηρίες. Για να τους βοηθήσουν με κάποιες από τις καθημερινές τους δραστηριότητες, είχαν φροντιστές που έμειναν μαζί τους σε ένα δεύτερο δωμάτιο. Το ζευγάρι έγιναν νονοί για την ανιψιά τους, αν και δεν είχαν δικά τους παιδιά.

Ήταν μόλις πριν από περίπου ένα χρόνο όταν ο Πολ άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα άνοιας. Η ασθένεια επηρεάζει περίπου το ήμισυ του συνόλου των ανθρώπων που έχουν διαγνωστεί με σύνδρομο Down ηλικίας άνω των 50 ετών.

Η αδελφή της Kρις, η Σούζαν Σάρουν, δήλωσε για την εξέλιξη: Σιγά σιγά, συνηθίζεις ότι αρχίζει να σβήνει η μνήμη του. Ήταν ακόμα μέλος της οικογένειας, αλλά δεν αναγνώριζε πραγματικά τους ανθρώπους … Όταν έβλεπε την Kris, την κοίταζε απλά.” Τελικά, οι ανάγκες του αυξήθηκαν σε ένα σημείο όπου έπρεπε να απομακρυνθεί από το σπίτι τους, αφήνοντας την Kρις απολύτως συγκλονισμένη.

Με την ευκαιρία της επετείου τους, το ζευγάρι ανανέωσε αυθόρμητα τους όρκους του. Πριν το θάνατό του, η Kρις είχε ζωγραφίσει στον άντρα της μια όμορφη πεταλούδα.

Εξήγησε: “Ήμουν πολύ, πολύ αναστατωμένη, έδωσα την εικόνα στον αγαπημένο μου, και το αγάπησε … σκέφτομαι τον Πολ να πετάει στον αέρα … Και να είναι ελεύθερος”.

Την επέτειο του γάμου τους τον Αύγουστο, που θα ήταν η 26η επέτειά τους, η Kρις θα ταξιδέψει στο αγαπημένο τους τόπο διακοπών, τα βουνά Adirondack στη Νέα Υόρκη, για να σκορπίσει τη στάχτη της τέως συζύγου της. Από το γάμο τους, η αδελφή Σούζαν σημείωσε, “Είχαν μια άνευ όρων αγάπη. Συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον.”

Παιδί 4 ετών με σύνδρομο Down φροντίζει τα τρία ανάπηρα αδέλφια του και συγκινεί το διαδίκτυο!

Ένα μικρό αγοράκι από τη Βουλγαρία που έχει σύνδρομο Down και υιοθετήθηκε από μια οικογένεια στην Αμερική, βοηθάει τα τρία αδέλφια του με ειδικές ανάγκες – παρά το γεγονός ότι δεν μπορεί να μιλήσει ακόμη αγγλικά. Δύναμη ζωής: Η πρωταθλήτρια της γυμναστικής με σύνδρομο Down που έγινε και μανεκέν!

Ο Simon Clark είναι μόλις τεσσάρων ετών, όμως βοηθά τον 33χρονο πατέρα του Jeremy και την 31 ετών μητέρα του Nicole να ταΐσουν τον 6χρονο αδελφό του Alex, ο οποίος επίσης έχει σύνδρομο Down, και τα άλλα δύο αδέλφια του, τον 5χρονο David και τον 6χρονο Jon, που πάσχουν από εγκεφαλική παράλυση.

Στο αξιολάτρευτο βίντεο, ο νεαρός φαίνεται να φροντίζει με αγάπη τα αδέλφια του πριν τα καληνυχτίσει με ένα γλυκό φιλί! Ό,τι πιο συγκινητικό έχετε δει: 6χρονος ταΐζει τον παππού του που πάσχει από άνοια!

Από τότε που μετακόμισε από τη Βουλγαρία, ο Simon βοηθά τα αδέλφια ταΐζοντας τα και λατρεύει να περνάει χρόνο τους.

Μιλώντας για τον απίστευτο χαρακτήρα του νεαρού, ο Jeremy, ο οποίος έχει μεγάλη εμπειρία στην εκπαίδευση παιδιών με ειδικές ανάγκες, δήλωσε: “Τον περασμένο μήνα, ο Simon μπήκε στην οικογένειά μας. Είναι το τέταρτο παιδί που υιοθετήσαμε με τη γυναίκα μου.”

“Ο Simon λατρεύει να παίζει με τους αδελφούς του και είναι πολύ στοργικός μαζί τους. “

Ο Jeremy και η Nicole ήθελαν πάντα να υιοθετήσουν παιδιά και να μεγαλώσουν έτσι την οικογένειά τους.

“Ο Simon αγαπά τους ανθρώπους. Ενώ δεν μπορεί ακόμα να μιλήσει αγγλικά, είναι ο πιο ομιλητικός από τα παιδιά μας.”

Το να μεγαλώνεις τέσσερα παιδιά με ειδικές ανάγκες απαιτεί πολλή δουλειά. Όμως οι νέοι γονείς λένε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από τέσσερις γλυκές φωνούλες μέσα στο σπίτι τους.

“Μπορεί να χρειάζομαι μισή ώρα μόνο για να τους ξυπνήσω και να πλύνω τα δόντια τους, όμως δεν θα άλλαζα με τίποτα τη ζωή που ζούμε τώρα.”

"Ευτυχώς η σύζυγός μου, η οποία ήταν νοσοκόμα για 10 χρόνια, εγκατέλειψε τη δουλειά της για να μπορεί να μεγαλώσει τα παιδιά μας.”

Παρά τις δυσκολίες, ο Jeremy λέει ότι τα παιδιά με ειδικές ανάγκες τους δίνουν τεράστια αγάπη και χαρά.

“Η φροντίδα αυτών των παιδιών είναι μια μοναδική εμπειρία. Είναι πάντα ενθουσιασμένα και γεμάτα χαρά και είναι ευχαριστημένα με πράγματα που άλλα παιδιά μπορεί να θεωρούν δεδομένα.”