Πέθανε ο Χρίστος Σιοπαχάς!
Θλίψη!
Πέθανε σε ηλικία 72 ετών ο γνωστός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου και πρώην διευθυντής του ΘΟΚ, Χρίστος Σιοπαχάς. Ο σκηνοθέτης πέθανε ξαφνικά στο σπίτι του στο Φρέναρος από ανακοπή καρδιάς. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα με την καρδιά του.
Ο Σιοπαχάς γεννήθηκε στο Φρέναρος Αμμοχώστου το 1947. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, Υποκριτική στη Σχολή Λυκούργου Σταυράκου και Σκηνοθεσία Κινηματογράφου - Τηλεόρασης στο Πανενωσιακό Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου της Μόσχας (M.A.) στο εργαστήρι του Γιoύρι Γιεγκόροφ. Στο σημείο να σας θυμίσουμε ότι πέθανε θρυλική τραγουδίστρια!
Έκανε πρακτική στην ΜΟΣΦΙΛΜ κοντά στον σκηνοθέτη Μιχαήλ Σβέϊτσερ. Δούλεψε σαν σκηνοθέτης στο ραδιόφωνο, τηλεόραση, θέατρο και κινηματογράφο. Έχει γράψει κριτική θεάτρου και κινηματογράφου για εφημερίδες και σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Διετέλεσε Διευθυντής του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου την περίοδο 1995-1998.
Διακρίθηκε με το Βραβείο Σκηνοθεσία για τη μεσαίου μήκους ταινία του «Κόκκινο στο Άσπρο» στο 12ο Φεστιβάλ Φοιτητών Κινηματογράφου, Μόσχα 1978 (η πρώτη φορά που βραβεύτηκε μη Ρώσος σκηνοθέτης), ενώ έλαβε επίσης Χρυσή Σφαίρα για την ταινία «Η κάθοδος των εννιά» στο 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας (1985), Βραβείο του Ιδρύματος της Γαλλίας για την ίδια ταινία στο Φεστιβάλ της Αιξ-αν-Προβάνς και Βραβείο Σκηνοθεσία Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1984 για την ίδια ταινία. Το 1995 η ταινία του «Το φτερό της μύγας» έλαβε Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Άλλη ταινία του είναι η «Κόκκινη Πέμπτη» (2003). Η τελευταία του ταινία «Πέντε Σελίνια Νάιλον» ολοκληρώθηκε το 2016, αλλά δεν έχει προβληθεί εξαιτίας νομικών διαφορών με τον παραγωγό.
Έχει υπογράψει επίσης τις ταινίες μικρού μήκους «Ο ήρωας της σιωπής» (1976), «Πολίτες» (1977), τις ταινίες ντοκιμαντέρ «Καθρέπτες» (1975), «Μια άλλη Κύπρος» (1976), «Υπάρχει ένα αστέρι» (1979), «Η Χαρίτα Μάντολες στέκεται δίπλα μου» (1980), «Ο χρόνος της πραγματικότητας» (1987), «Μαουτχάουζεν» (1988), «Χαρίλαος Φλωράκης- Η προσωπογραφία ενός ηγέτη» (1989), «Το 1940 και η Κύπρος» (1993), «Το χρήμα και οι τράπεζες» (2000), ενώ είχε κάνει και σειρές ντοκιμαντέρ για λογαριασμό της ΕΡΤ.
Η τελευταία του παράσταση στον ΘΟΚ ήταν ο «Ρινόκερος» του Ιονέσκο το 2014 ενώ η πρώτη ήταν το 1994 με το έργο του Μπράιαν Φρίελ «Χορεύοντας στη Λουνάσα» που θεωρείται ιστορική.Έχει επίσης σκηνοθετήσει στο ελεύθερο θέατρο στην Κύπρο, στη Μόσχα, αλλά και στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας. Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 11π.μ. στη γενέτειρά του το Φρέναρος.
Βαρύ πένθος για τον Σωκράτη Αλαφούζο!
Δύσκολες στιγμές περνάει ο Σωκράτης Αλαφούζος. Ο Σωκράτης Αλαφούζος έχασε τον αδελφό του κι έγραψε ένα συγκινητικό μήνυμα στο facebook.
«Ο αδελφός μου ο Γιώργος, ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, μια αγνή ψυχή, γεμάτη καλοσύνη και περηφάνια. Η ζωή το έφερε να μην μεγαλώσουμε μαζί, μια και είχαμε διαφορετικές μητέρες.
Ευχήθηκα πολλές φορές στην ζωή μου να είμαστε όλοι μαζί, να μπορούσαμε να είχαμε μια όμορφη μεγάλη οικογένεια, μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο χαρούμενες φωνές, ευτυχία και αγάπη. Αυτό ίσως να απάλυνε κάπως και τον δικό μου πόνο.Να σας θυμίσουμε: Σκοτώθηκε ο Αλέξανδρος Γκαμπλιώνης: Σπαραγμός για τον 26χρονο αστυνομικό!
Η διαδρομή της ζωής του δεν ήταν εύκολη και πάλεψε ενάντια στον πόνο, την έλλειψη αγάπης, την αδικία, την εγκατάλειψη που βίωσε στα παιδικά του χρόνια.
Αυτά έγιναν ένας γίγαντας και πολλές φορές ο αγώνας ήταν άνισος. Κατάφερε να χτίσει μια όμορφη οικογένεια με μια υπέροχη σύντροφο δίπλα του και να κάνουν μια υπέροχη κόρη που έφερε στον κόσμο δυο υπέροχα εγγόνια.
Αδελφέ μου, αυτό ήθελε δύναμη, θάρρος και αγάπη για να το καταφέρεις. Και το κατάφερες! Γιατί τα είχες όλα αυτά σε αφθονία μέσα σου. Ξέρω ότι ο γίγαντας ερχόταν συχνά και πάλευες μαζί του και ίσως ο αγώνας να ήταν άνισος και να φαίνεται τώρα ότι νίκησε.
Αλλά αγαπημένε μου αδερφέ, Γιώργο μου… Αν ο Παράδεισος είναι εκεί, θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες του για σένα. Δεν σκέφτομαι κανέναν πιο άξιο από σένα να πάρει δίκαια την θέση του εκεί.
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που το επόμενο πρωί αυτό το κοράκι ήρθε όταν βγήκα στον κήπο, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και άρχισε να βγάζει δυνατές κραυγές.
Να σας θυμίσουμε με την ευκαιρία: Σοκ στην Πέλλα: Σκύλος επιτέθηκε και τραυμάτισε 2χρονο κοριτσάκι!
Ένα σύμβολο των ψυχών που έφυγαν… Ίσως ήθελες να μου πεις κάτι, να με αποχαιρετήσεις…. Έβγαλα μια φωτογραφία σαν ανάγκη για να θυμάμαι την στιγμή. Μου έστειλες φως, γιατί είσαι φως και ανήκεις στο φως. Μέχρι να ξαναβρεθούμε αδελφέ μου θα ζεις πάντα μέσα στην καρδιά μου».
Aκολουθήστε μας στo Google News
