«Έφυγε» από τη ζωή ο Κάρολος Φιξ!
Απόγονος της γνωστής ζυθοποΐας!
Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 92 ετών άφησε ο Κάρολος Φιξ, απόγονος της οικογένειας που το όνομά της έγινε συνώνυμο με την μπύρα στην Ελλάδα. Πρίν από λίγες ημέρες έφυγε από την χωή και ο Γιάννης Σπαθάς!
Ο γνωστός επιχειρηματίας είχε χτυπήσει σοβαρά στα πόδια πριν από λίγο καιρό και νοσηλευόταν στο Υγεία. Όταν ξεπέρασε το πρόβλημα, υπέστη νέο σοβαρό τραυματισμό, αυτή τη φορά στα πλευρά, ο οποίος έμελλε να είναι και μοιραίος.
Η ζυθοποιία Φιξ ιδρύθηκε το 1864 από τον Βαυαρό Γιοχαν Καρλ Φιξ στην Αθήνα. Ως προμηθευτής της βασιλικής αυλής στην Ελλάδα διατήρησε την επιχείρηση επί περίπου 100 χρόνια σε πολύν υψηλά στάνταρ στην αγορά.
Η εταιρεία απέκτησε ιδιόκτητο εργοστάσιο στη Λεωφόρο Συγγρού το 1893 (το γνωστό κτίριο όπου βρίσκεται και ο ομώνυμος σταθμός του μετρό και του τραμ). Το 1900 η μπίρα της βραβεύτηκε στην έκθεση του Μιλάνου.
Μετά την πτώχευση της εταιρείας το 1983 και πολλές αποτυχημένες προσπάθειες αναβίωσης της εμπορικής της ονομασίας, η μπίρα Φιξ επανιδρύθηκε από νέους ιδιοκτήτες και παράγεται πάλι από το 2009 στο ίδιο ζυθοποιείο. Μετά από επενδύσεις ξένων ανταγωνιστών στην Ελλάδα και τον γάμο της χήρας Ιωάννου Φιξ με τον Γαρουφαλιά, η εταιρεία έπεσε σε κρίση και χρεοκόπησε το 1983. Το όνομα περιήλθε στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας, η οποία το πούλησε στην εταιρεία Κουρτάκη.
Σήμερα ανήκει στην ιδιοκτησία της «Ολυμπιακής Ζυθοποιίας» του δανέζικου ομίλου Carlsberg, που σε νέες εγκαταστάσεις στην Εύβοια παράγει και εμφιαλώνει τη νέα Φιξ.
Πέθανε ο Αρτούρ Μπράουνερ!
Θλίψη προκάλεσε ο θάνατος του κορυφαίου παραγωγού ταινιών ο Αρτούρ Μπράουνερ! Πέθανε χθες Κυριακή στο Βερολίνο σε ηλικία 100 ετών. Κατάφερε και επιβίωσε του Ολοκαυτώματος.. Δυστυχώς άλλη μια τραγωδία συντάραξε τον καλλιτεχνικό χώρο..
Γεννημένος την 1η Αυγούστου 1918 στην πόλη Λοτζ, γιος ενός εμπόρου ξυλείας, επιβίωσε της εξόντωσης των Εβραίων της Πολωνίας καταφεύγοντας με την οικογένειά του στη Σοβιετική Ένωση.
Ο Αρτούρ Μπράουνερ μετανάστευσε στο Βερολίνο μετά τον πόλεμο και ίδρυσε την εταιρία κινηματογραφικών παραγωγών CCC, στον αμερικανικό τομέα της πόλης. Ένα άλλο μέρος της οικογένειάς του μετανάστευσε στο Ισραήλ.
«Η Γερμανία χάνει έναν από τους πιο σημαντικούς μεταπολεμικούς κινηματογραφικούς παραγωγούς της» ανέφερε σε μια ανακοίνωση η υφυπουργός Πολιτισμού Μόνικα Γκράτερς. «Το να βλέπουμε πως ένας διωκόμενος Πολωνός Εβραίος μεταναστεύει μετά τον πόλεμο στη χώρα των δολοφόνων της οικογένειάς του, για να κάνει την παραγωγή ταινιών και να συμμετάσχει στη δημοκρατική ανοικοδόμηση της Γερμανίας, είναι ένα μεγάλο δώρο για τη χώρα μας», είπε
Μεγάλος θαυμαστής του Φριτς Λανγκ, ήταν ο παραγωγός μέσα σε 70 χρόνια, περισσότερων από 300 ταινιών, πολλές από τις οποίες έγιναν επιτυχίες, όπως η σειρά γερμανικών γουέστερν με ήρωα τον Ινδιάνο Βινέτου.
Αυτές οι πολύ επικερδείς παραγωγές του επέτρεψαν να χρηματοδοτήσει ταινίες για την ιστορία του Ολοκαυτώματος, έμμονη ιδέα μιας ολόκληρης ζωής γι΄αυτόν τον επιζώντα και ένα θέμα που άργησε να φθάσει στις γερμανικές οθόνες.
Μεταξύ των ταινιών που σημάδεψαν το κοινό και την κριτική: Europa, Europa, για ένα ορφανό Εβραιόπουλο που βρίσκεται στην καρδιά της ναζιστικής ελίτ (1990) ή ακόμη το The White Rose (Λευκό Ρόδο -- 1982) για ένα δίκτυο Γερμανών αντιστασιακών.
Το 1972, η ταινία στην οποία ήταν συμπαραγωγός, «Ο κήπος των Φίντζι-Κοντίνι» για τη χρυσή ιταλική εβραϊκή νεολαία στην αυγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και των διώξεων, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τζόρτζιο Μπασάνι σε σκηνοθεσία του Βιτόριο ντε Σίκα, κέρδισε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.
Aκολουθήστε μας στo Google News
