Έβερεστ: Αυτός είναι ο λόγος που πεθαίνουν τόσοι ορειβάτες!
Η μεγαλύτερη πρόκληση για κάθε ορειβάτη!
Σε υψόμετρο 8.848 μέτρων, η προσδοκία της υψηλότερης κορυφής του κόσμου,στο Έβερεστ προσελκύει δεκάδες χιλιάδες επίδοξους ορειβάτες!
“Το παράθυρο της ευκαιρίας να ανέβει κανείς στο Έβερεστ είναι μικρό και περιορίζεται μόνο για λίγες μέρες τον Μάιο. Οι καλύτερες καιρικές συνθήκες για την κατάκτηση της κορυφής εμφανίζονται συνήθως το χρονικό διάστημα μεταξύ 10 και 30 Μαΐου.
Πρόκειται για ένα μικρό “παράθυρο” καιρού, όταν το Jet stream στο βόρειο ημισφαίριο βρίσκεται σε ύφεση και η υγρασία από τους μουσώνες του Ινδικού βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα.
“Τότε όλοι θέλουν να πάνε στην κορυφή. Και με τη βιασύνη ο κίνδυνος αυξάνεται” λέει ο Αλαν Αμέτε, ένας από τους ορειβάτες που έχουν κατακτήσει αρκετές φορές την “στέγη του κόσμου”.
Τις τελευταίες ημέρες τουλάχιστον 11 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Έβερεστ, επειδή πολλοί ήθελαν να φτάσουν ταυτόχρονα στην κορυφή.
“Το τελευταίο διάστημα ακούσαμε ιστορίες φρίκης για τις προσπάθειες αναρρίχησης που διαρκούν 10, 12 ή ακόμα και 14 ώρες από τη νότια πλαγιά μέχρι την κορυφή.
Λόγω της κυκλοφοριακής συμφόρησης, θα χρειαστούν άλλες έξι ώρες για να επιστρέψουν στη βάση – δηλαδή συνολικά κάπου 20 ώρες, αυτό είναι τρελό”, λέει ο Αμέτε.
Ο κίνδυνος στο Έβερεστ δεν πηγάζει κυρίως από τη δυσκολία της μορφολογίας του εδάφους, αλλά από την έλλειψη οξυγόνου.
Από τα 7.000 μέτρα και πάνω, η περιεκτικότητα σε οξυγόνο φτάνει στα 40 – 47 hectopascals με αποτέλεσμα ο οργανισμός να μην μπορεί να δεσμεύσει το απαραίτητο οξυγόνο για να επιβιώσει.
Ακόμη και αν η κίνηση του ορειβάτη είναι χαλαρή, το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να αντέξει για πολύ σε τέτοιες συνθήκες.
Είναι λοιπόν φυσικό ότι δεν είναι δυνατή μια πολυήμερη παραμονή σε αυτό το υψόμετρο – στη “ζώνη του Θανάτου” όπως αποκαλούν οι ορειβάτες την περιοχή πάνω από τα 7.000 μέτρα υψόμετρο.
Πάνω από 8.000 μέτρα, η περιεκτικότητα σε οξυγόνο είναι τόσο χαμηλή ώστε η επιβίωση είναι εξαιρετικά απίθανη μετά από 48 ώρες.
Πολλοί γιατροί λένε ακόμη ότι 24 ώρες σε αυτή τη ζώνη θα οδηγήσουν αναπόφευκτα στον θάνατο.
“Το πρόβλημα της κυκλοφοριακής συμφόρησης στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου δεν είναι καινούργιο. Αλλά δυστυχώς δεν συγκινεί τους ταξιδιωτικούς πράκτορες και πάνω απ’ όλα τους υπεύθυνους πολιτικούς του Νεπάλ.
Για τους οργανωτές ορειβατικών εκδρομών, τα κέρδη είναι πολύ περισσότερα. Φτάνουν ανά πελάτη από 40.000 έως 70.000 ευρώ. Μια επιχείρηση που κανείς δεν θέλει να χάσει” γράφει η Frankfurter Rundschau.
Συχνά ο θάνατος επέρχεται λόγω πνευμονικού ή εγκεφαλικού οιδήματος με τη συσσώρευση υγρού στους πνεύμονες ή τον εγκέφαλο.
Η μόνη σωτηρία: η άμεση κάθοδος από το μεγάλο υψόμετρο. Ακούγεται απλό, αλλά στην πραγματικότητα η κυκλοφοριακή συμφόρηση καθιστά την ταχεία κάθοδο αδύνατη.
Μποτιλιάρισμα στο...Έβερεστ! (Φωτό)
Κοσμοσυρροή ορειβατών στις πλαγιές του Έβερεστ εξαιτίας των καλών καιρικών συνθηκών.
Την Τετάρτη πάνω από 200 ορειβάτες προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τις καλές καιρικές συνθήκες, προκειμένου να φτάσουν στην κορυφή καικ για τη μοναδική θέα.
Η viral φωτογραφία δείχνει τους ορειβάτες να περιμένουν υπομονετικά προκειμένου να φτάσουν στην κορυφή του εμβληματικού όρους.
Σύμφωνα με το υπουργείο Τουρισμού του Νεπάλ αυτή την άνοιξη η κυβέρνηση εξέδωσε αριθμό ρεκόρ αδειών για ορειβάτες που αντιπροσωπεύουν 44 ομάδες – ήτοι δηλαδή 381 άτομα, τους περισσότερους από το 1953.
Οι πρώτες Ελληνίδες που κατέκτησαν το Έβερεστ!
«Σήμερα το πρωί, η Βανέσσα Αρχοντίδου (ΑΟΣ) και η Χριστίνα Φλαμπούρη (ΕΟΣ Αχαρνών) έγιναν οι πρώτες Ελληνίδες που ανέβηκαν στην κορυφή του Everest. Πολλά συγχαρητήρια και στα δύο κορίτσια!», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Αθηναϊκός Ορειβατικός Σύλλογος. Οι δυο Ελληνίδες αλπινίστριες αναχώρησαν στις 5 Απριλίου για το Νεπάλ βάζοντας στόχο να ανεβάσουν την ελληνική σημαία στη «Στέγη του Κόσμου», που βρίσκεται 8.848 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, και το κατάφεραν.
Σε συνέντευξη πριν το ταξίδι τους, είχαν πει πως το μεγαλύτερο εμπόδιο για εκείνες ήταν το οικονομικό κομμάτι. «Στην Ελλάδα ακόμη και οι Ολυμπιονίκες μας δυσκολεύονται να βρουν στήριξη, πόσο μάλλον εμείς που δεν είμαστε επαγγελματίες αθλήτριες αλλά δύο συνηθισμένες γυναίκες με ένα ασυνήθιστο όνειρο». Όπως εξηγούν, κίνητρό τους είναι «η ευτυχία». «Ανεβαίνουμε στα βουνά γιατί αυτό μας κάνει ευτυχισμένες και μας δίνει έμπνευση και λόγο να σηκωνόμαστε το πρωί από το κρεβάτι μας με όρεξη. Ο καθένας πρέπει να ψάξει και να βρει αυτό τον λόγο για τον εαυτό του γιατί μόνο έτσι μπορεί να αισθανθεί πλήρης και να γίνει καλύτερος για τον ίδιο αλλά και για το κοινωνικό σύνολο», λένε οι ίδιες.
Στόχος τους είναι η ανάβαση των επτά υψηλότερων κορυφών των ηπείρων του κόσμου. Μέχρι στιγμής η Βανέσα Αρχοντίδου και η Χριστίνα Φλαμπούρη έχουν καταφέρει να βρεθούν στις πέντε από τις επτά κορυφές- Aconcagua (6.962μ στην Αργεντινή- Νότιο Αμερική), Elbrus (5.642μ στη Ρωσία- Ευρώπη), McKinley/Denali (6.190μ στην Αλάσκα των ΗΠΑ- Βόρεια Αμερική), Carstensz Pyramid (4.884μ στην Παπούα- Ωκεανία) και Kilimanjaro, (5.895μ στην Τανζανία- Αφρική). «Το ότι ήμασταν οι πρώτες Ελληνίδες που πάτησαν την ψηλότερη κορυφή στην Αλάσκα δεν ήταν αυτοσκοπός. Για εμάς είναι σημαντικό να προβάλλουμε την Ελλάδα και να την πηγαίνουμε ψηλά έστω και υπό αυτό το πρίσμα», αναφέρουν. Η όλη προσπάθεια έγινε κάτω από την «ομπρέλα» του φορέα «A woman can be», το οποίο πλαισιώνει και το 7 Summits project.
Aκολουθήστε μας στo Google News
