Οι θεωρίες συνωμοσίας για τον «δράκο» του Σέιχ Σου! Η σκοτεινή υπόθεση και τα φονικά που ανατριχιάζουν ακόμα και μισό αιώνα μετά!!!
Ο μεγαλύτερος αστικός «μύθος» της Θεσσαλονίκης, ίσως και ολόκληρης της Ελλάδας. Τυπικός ενσαρκωτής του ο Αριστείδης Παγκρατίδης που εκτελέστηκε για εγκλήματα σεξουαλικού περιεχομένου. Ωστόσο, πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για την ενοχή ή την αθωότητά του. «Μανούλα μου, είμαι αθώος!» ήταν οι τελευταίες ατάκες του διαβόητου, φερόμενου ως «δράκου του Σέιχ Σου», Αριστείδη Παγκρατίδη, πριν τον «γαζώσουν», αφού τον είχαν οδηγήσει στο εκτελεστικό απόσπασμα έξω από τα τείχη του Γεντί Κουλέ. Ένας νέος 28 ετών, υποτίθεται ειδεχθής εγκληματίας -αναμφίβολα ντοκουμέντα πάντως υπήρξαν μόνο για τη δολοφονίας ενός θύματος -που τον Φεβρουάριο του '68 βροντοφώναξε για τελευταία φορά την αθωότητά του. Μάταια.
Της ΝΤΟΝΑΤΕΛΛΑΣ ΑΔΑΜΟΥ
Ο «Αρίστος», ο «αλητήριος», ο «περιθωριακός», ο «τελειωμένος», όπως τον έλεγαν, καταδικάστηκε «τετράκις εις θάνατον» για τρία εγκλήματα που έκαναν τη Νύμφη του Θερμαϊκού να παγώσει, και μάλιστα λίγο μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Όταν ακόμα οι μνήμες του χαμού του ήταν νωπές.
1959 και τρία εγκλήματα συγκλονίζουν τη Θεσσαλονίκη: Στις 19/2 άγνωστος λιθοβολεί και κλέβει τον Αθανάσιο Παναγιώτου και την Ελεονώρα Βλάχου στο Σέιχ Σου. Φεύγει και τα θύματα επιβιώνουν καθώς το ανυπόφορο κρύο φρέναρε την αιμορραγία. Μια εβδομάδα μετά, στη Μίκρα, εκτελούνται -μετά από λιθοβολισμό επίσης- και ληστεύονται οι Κωνσταντίνος Ραΐσης και Ευδοκία Παληογιάννη, ενώ η γυναίκα είχε βιαστεί κιόλας. Έναν μήνα μετά, και ενώ ο τρόμος είναι διάχυτος, για την ακρίβεια στις 3/4, άγνωστος μπαίνει στο Δημοτικό Νοσοκομείο δίπλα στο Σέιχ Σου, σκοτώνοντας (αφού είχε φυσικά κλέψει προηγουμένως) τη μοδίστρα της κλινικής Μελπομένη Πατρικίου.
Έκτοτε ο τρόμος σκορπίζεται σε κάθε γωνιά της πόλης. Οι ντόπιοι φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους, να περάσουν έστω στα διπλανά δρομάκια από το δάσος του Σέιχ Σου. Δεν θέλουν ούτε να διανοηθούν πως θα βρεθούν κοντά στον «τόπο του εγκλήματος». Εύλογα. Τα σπίτια κλειδώνονται και ξανακλειδώνονται. Μετά τα μεσάνυχτα οι δρόμοι αδειάζουν ως διά μαγείας. Κανείς δεν ξέρει αν θα είναι το επόμενο θύμα του «δράκου». Η κατάσταση «ξεδιπλώνεται» γλαφυρά και στα έντυπα της εποχής. Η τρομολαγνεία εξάλλου από τότε είναι μιντιακό «φετίχ», αν και τότε τουλάχιστον υπήρχε αφορμή.
Όργιο φημών
Οι καταγγελίες απανωτές με τους αστυνομικούς να έχουν επιδοθεί σε ένα τρελό κυνήγι του «κύριου κανένα». Ουδείς φέρεται να είναι ύποπτος. Οι μέρες περνούν και οι ελπίδες σιγά-σιγά λιγοστεύουν. Οι εικασίες που εκφράζει ο καθένας, και φυσικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, οργιάζουν: «Είναι αστυνομικός που σταμάτησε», «πλούσιος που έφυγε στο εξωτερικό»... Τόσα πολλά τα σενάρια. Τα χρόνια κυλάνε και το '63 πια, στις αρχές Δεκεμβρίου συγκεκριμένα, ο 24χρονος τότε Αριστείδης Παγκρατίδης από τα Λαγκάδικα συλλαμβάνεται. Όπως θα πει ο ίδιος, είχε μεθύσει και «αναζητούσε γυναίκα». Το περίεργο, ότι την αναζητούσε στο... ορφανοτροφείο «Μ. Αλέξανδρος». Τον επόμενο Οκτώβριο δικάζεται και καταδικάζεται σε 9χρονη φυλάκιση για «εξαναγκασμό σε ασέλγεια» 11χρονης τροφίμου. Στην ανάκριση, που διαρκεί μία εβδομάδα, ομολογεί ότι ήταν ο «δράκος του Σέιχ Σου» και τον Φεβρουάριο του '66 καταδικάζεται «τετράκις εις θάνατον». Εκτελείται δύο χρόνια μετά στο δάσος του Σέιχ Σου. Νωρίτερα, όμως, έχει μιλήσει για εξαναγκασμό σε ομολογία, ενώ, καταλήγοντας, επικαλείται τη μητέρα του. Έκτοτε βρίσκουν πρόσφορο έδαφος διαπλεκόμενα σενάρια, θεωρίες συνωμοσίες σχετικά με τον «δράκο» ή μήπως τελικά τους «δράκους» του δάσους; Τα σενάρια τώρα, μισό σχεδόν αιώνα μετά, οργιάζουν. Δεν έχει εξακριβωθεί τι ακριβώς συνέβη εκείνη την ιδιαίτερη, σκοτεινή περίοδο.
Παιδί ακόμα, ο «Αρίστος», όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του πατέρα του, η οποία έγινε από την ΕΑΜ. Με τη μητέρα του έφυγαν άρον-άρον στην Τούμπα προκειμένου να γλιτώσει και εκείνη την εκτέλεση. Λεφτά δεν υπήρχαν, το σχολείο αποτελούσε πολυτέλεια και έτσι κατέληξε να πηγαίνει τρεις χρονιές στην Α' Δημοτικού... Παράλληλα έκανε θελήματα από έφηβος και μην έχοντας άλλη -όχι εύκολη τουλάχιστον- λύση άρχισε να πουλάει το κορμί του... «για ένα πιάτο φαγητό, για ένα καρβέλι ψωμί και γάλα. Τον γνωρίζω από τα 14. Τον "σέρνω" ποτέ στο βουνό, πότε στα εβραίικα μνήματα, πότε στο σπίτι μου και "του κάνω τη δουλειά" για 15 δρχ.», κατέθεσε ένας από τους κατά καιρούς εραστές του στην προανάκριση, σοκάροντας δικαστήριο και ενόρκους. Όπως ανέφερε ο εισαγγελέας Πρωτοδικών στην πρότασή του για έκδοση βουλεύματος, «ο Παγκρατίδης, ουδεμίας τυχών επιμελείας και διαπαιδαγωγήσεως, ετράπη εις την οδόν της διαφθοράς, αποκτήσας πολλάς ανωμαλίας χαρακτήρος και διαστροφάς... Ήταν ενεργητικός ομοφυλόφιλος, ηδονοβλεψίας, κλέπτης, υπεξαιρέτης, πότης, λιποτάκτης και καταχραστής χασίς».
Καταδίκη και θεωρίες συνωμοσίας
Αλλά στην περίπτωση των τριών εγκλημάτων, οι εκτελέσεις ήταν τελείως διαφορετικές. Στην περίπτωση της Μίκρας έχουμε διπλό φόνο και βιασμό της κοπέλας, που, όπως έγραφαν εξάλλου και τα περισσότερα έντυπα της εποχής, έγινε -και ήταν το πιο προφανές- προτού το θύμα ξεψυχήσει! Στα άλλα δύο, όμως, δεν υπάρχουν σημάδια βιασμού. Μάλιστα, αργότερα, το '71, συνελήφθη 40χρονος για την επίθεση σε ζευγάρι, ο οποίος μάλιστα ομολόγησε πως είχε δραστηριότητες στο Σέιχ Σου ακόμα και πριν το '59 αλλά χωρίς νεκρούς: Εκείνος ομολόγησε απόπειρα ανθρωποκτονίας, τρεις ληστείες, δύο απόπειρες, δύο κλοπές και δύο απόπειρες βιασμού! Εν ολίγοις, δεν υπήρχαν αδιαμφισβήτητα τεκμήρια πως ο Παγκρατίδης ήταν ο δράστης της Μίκρας και του Νοσοκομείου. Ο Παγκρατίδης από την πρώτη στιγμή, στην προανακριτική εξέταση, δήλωσε «αθώος», τονίζοντας: «Είναι αλήθεια, κ. ανακριτά, ότι υπάρχουν ενέσεις που λες την αλήθεια; Εάν υπάρχουν, σας παρακαλώ να μου κάνετε μία γιατί με έβαλαν στην Ασφάλεια να πω πράγματα που ούτε γνωρίζω ούτε έκανα!»... Προσοχή, δεν αναφέρθηκε σε βασανιστήρια αλλά σε ψυχολογικό πόλεμο και στεγνό πρεσάρισμα που δέχθηκε στη φυλακή. Παρόλα αυτά, ο εισαγγελέας, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, εξαρχής θεώρησε πως βρισκόταν απέναντι σε έναν ειδεχθή εγκληματία (τρεις δολοφονίες, δυο τραυματισμοί, ληστείες, βιασμός ήταν αυτά που του είχαν χρεώσει, εξάλλου) και ζήτησε «τετράκις ισόβια», με το δικαστήριο, ύστερα από δεκαπεντάλεπτη σύσκεψη, να αποφαίνεται: «Τετράκις εις θάνατον».
O Aριστείδης Παγκρατίδης έμεινε στις φυλακές του Γεντί Kουλέ, στο Eπταπύργιο για δύο χρόνια έως την 6η Φεβρουαρίου 1968, οπότε και οδηγήθηκε στο Σέιχ Σου -το όνομα με το οποίο είχε συνδεθεί- όπου και εκτελέστηκε στις 7:06 το πρωί. Μέχρι εκείνη, την τελευταία στιγμή, όταν βρέθηκε μπροστά στο απόσπασμα υπερασπίστηκε την αθωότητά του, αν και η οικογένειά του δεν είχε ειδοποιηθεί...
Οι φήμες, ωστόσο, οργίαζαν ακόμα και πολλά χρόνια μετά πως πραγματικός «δράκος» ήταν νεαρός μανιοκαταθλιπτικός επιστήμονας. Για την ακρίβεια, τα δημοσιεύματα υποδήλωναν ως έναν από τους υπόπτους για «δράκο» τον Aίαντα Σκλαβούνο, του οποίου η οικογενειακή έπαυλη γειτνίαζε με το Σέιχ Σου. Διενεργήθηκε έρευνα και το «αξίωμα» απορρίφθηκε πανηγυρικά. Άλλοι πάλι πρόσαπταν τον «τίτλο» του «δράκου» σε βιομήχανο που είχε ως συνεργό τον σοφέρ του, τον οποίο και φυγάδευσε στην Αμερική, με τον ίδιο να μετακόμισε στην πρωτεύουσα, και άλλα πάλι σενάρια ήθελαν τον ένοχο να είναι ο γιος επιφανούς επιχειρηματία...
Ασφαλώς και μιλάμε για μια ιστορία που τα είχε όλα: Φόνους, διαστροφή, πορνεία, φτώχεια, παιδεραστές... Ο κόσμος, μετά από τόσες περιρρέουσες θεωρίες συνωμοσίας, δεν ήταν πεπεισμένος για την ενοχή του. Μπορεί ο «Αρίστος» Παγκρατίδης να εκτελέστηκε, αλλά η ιστορία με τον «δράκο του Σέιχ σου» δεν έχει βρει φως στο τούνελ.
Ο «δράκος του Σέιχ Σου» στο σανίδι
Την περασμένη εβδομάδα ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι, και συγκεκριμένα στο ΚΘΒΕ, το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη «Ο γύρος του θανάτου», σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, που ταξιδεύει τους θεατές στην εποχή του Παγκρατίδη. Ο συγγραφέας, χωρίς να τον αθωώνει ούτε και να τον καταδικάζει, τον σκιαγραφεί ως προσωπικότητα και περιγράφει την περιοχή της Τούμπας εκείνα τα χρόνια «όλο παράγκες ξύλινες», με «χαμόσπιτα με σκεπές από τενεκέδες ή κεραμίδια». Ο κόσμος του περιθωρίου στη «φαρέτρα» του συγγραφέα και του σκηνοθέτη, αν και ο ίδιος -ο αριστερών φρονημάτων Παγκρατίδης- απέχει.
Ωστόσο, είναι λες και βρίσκεται στο σανίδι όλη την ώρα: Σαν να υφίσταται. Δίνει βροντερό «παρών» από τους μονολόγους εννέα προσώπων που θα μπορούσαν να είναι κομμάτια από το ανεξερεύνητο, μέχρι τέλους, παζλ της ζωής του. Ένα παζλ που μοιάζει ανολοκλήρωτο. Μοιάζει σαν να λείπει κομμάτι-κλειδί, ωστόσο το λόγο παίρνουν ένας παιδικός φίλος, μια λαϊκή τραγουδίστρια, ένας ρουφιάνος περιπτεράς, ένας αστός, μια τραβεστί, μια καθαρίστρια, ένας δημοκρατικός αστυνομικός, ένα παλιό αφεντικό και ένας θαμώνας του λιμανιού.
Aκολουθήστε μας στo Google News
