ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΕΔΩ! Πόλεμος για τον "θησαυρό" της Έλενας!!! Η κόντρα ανάμεσα στην κόρη της Ναθαναήλ και τον Τάσο Μητρόπουλο!!!
«Το σπίτι της Έλενας είναι δικό μου. Ο Τάσος ήταν σαν πατέρας μου. ΗΤΑΝ. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως από τότε που έφυγε η Έλενα αναθεώρησα πολλά πράγματα που πίστευα για αρκετό κόσμο». Με αυτά τα λόγια η μονάκριβη κόρη της Έλενας Ναθαναήλ, Ίνκα Τσαγκάρη, περνάει στην αντεπίθεση και μιλάει πρώτη φορά μετά από όσα έχουν συμβεί όλο αυτό το διάστημα μεταξύ εκείνης και του πρώην συντρόφου τής αξέχαστης Έλενας, Τάσου Μητρόπουλου. Μια αγάπη που έγινε μίσος, ένα γυαλί που ράγισε και κανείς δεν ξέρει αν θα ξανακολλήσει. Όπως δεν ξέρει μέχρι πού θα φτάσει η δικαστική διαμάχη τους παρόλο που οι ίδιοι αποφεύγουν να αναφέρουν οτιδήποτε σχετικό με τις νομικές κινήσεις τους. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, όμως, και οι δύο πλευρές έχουν ήδη ακολουθήσει τη δικαστική οδό για το «θησαυρό» της Έλενας, το κτήμα και το σπίτι στην Εύβοια. Έναν τόπο που η Ναθαναήλ λάτρεψε όσο και το παιδί της.
Του Νίκου Νικόλιζα
Πέρασαν ήδη πέντε χρόνια από τον ξαφνικό χαμό της. Τα υγρά μάτια της μονάκριβης κόρης της Ίνκας δεν έχουν καλά καλά στεγνώσει για την απώλεια της πολυαγαπημένης της μάνας, φίλης, αδερφής Έλενας. Της γυναίκας που την έφερε στον κόσμο και της έδωσε τα πάντα. Κυρίως αγάπη. Στο πρόσωπο της Ίνκας, σήμερα βλέπεις εκείνη. Άλλωστε μοιάζουν τόσο πολύ, που δύσκολα διακρίνεις διαφορές.
Πέντε χρόνια μετά το θάνατό της, η Ίνκα κάνει απολογισμό ζωής. Για πρώτη φορά μιλάει ανοιχτά για θέματα που μέχρι πρότινος προσπαθούσε να «καλύψει», σεβόμενη την αγάπη που είχε η μητέρα της για τον πρώην σύντροφό της Τάσο Μητρόπουλο. «Καλωσόρισες» μου λέει και με ξεναγεί στον δικό της προσωπικό χώρο που σπάνια, μπαίνει ξένος. Βάζει μια κούπα καφέ, χαμηλώνει το βλέμμα και με σπασμένη φωνή μου λέει: «Πέρασα πολλά αυτά τα πέντε χρόνια της απουσίας της. Θέλω να την προστατεύσω».
Μέσα από τα υγρά και γεμάτα από Έλενα μάτια της διαπιστώνεις πως η Ίνκα κρύβει πολλά. Για τη μάνα της, για τον Τάσο, ίσως και για εκείνη. «Θυμάμαι τα πάντα. Τα πιο μικρά και μεγάλα πράγματα. Τον τρόπο που με αγκάλιαζε, που μου μιλούσε. Τον τρόπο που με έκανε να γελάω, τα φαγητά της, τα πάντα... Δεν έχω να θυμηθώ στιγμές μαζί της αλλά ολόκληρη ζωή», μας λέει ξεναγώντας μας σε έναν κόσμο ευαίσθητο, μιας άλλης εποχής, πλασμένο από αγάπη.
«Όλα ήταν θαμπά»
Θέλω να τη ρωτήσω πολλά. Διστάζω. Δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει, καθώς ο χαμός της Έλενας είναι αναμφισβήτητα νωπός, όχι μόνο για την Ίνκα αλλά και για όλους αυτούς που αγάπησαν την Ναθαναήλ. «Θυμάμαι πως όταν την έχασα, έψαχνα κάτι που να αγαπάει πολύ, το πιο πολύτιμο για εκείνη ώστε να το κουβαλάω πάντα μαζί μου. Φυσικά συνειδητοποίησα ότι το πιο πολύτιμο πράγμα που είχε και το κουβαλάω πάντα μαζί μου... είμαι εγώ. Αυτό, λοιπόν, έπρεπε και πρέπει να το διαφυλάξω», λέει και κοιτάζει μια φωτογραφία που είναι μαζί, πάνω από το καπνισμένο και γεμάτο από αναμνήσεις τζάκι.
Η περιήγηση στη ζωής της Ίνκας είναι κάτι παραπάνω από συγκλονιστική, αφού στο πρόσωπό της αντικρίζεις την καλοσυνάτη Έλενα. «Ένιωθα πάρα πολύ μόνη μου όταν έφυγε η μάνα μου... Η Έλενα ήταν ό,τι είχα και δεν είχα στη ζωή μου. Ήταν η μητέρα μου, η αδελφή μου, η καλύτερή μου φίλη. Ένιωθα χάλια. Όμως δεν θα μπορούσα με τίποτα να αφαιρέσω τη ζωή μου. Δεν το σκέφτηκα καν, γιατί δεν είναι αυτό που θα ήθελε εκείνη για εμένα. Άλλωστε πώς να αφαιρέσω μια ζωή όταν μου την έχει χαρίσει η ίδια με τόσο πολλή αγάπη. Tο μόνο που θυμάμαι από εκείνες τις στιγμές είναι πως όλα ήταν θαμπά, πολύ θαμπά και γκρι και έλειπε για να μου πει πως όλα θα πάνε καλά», μας απαντά για τα συναισθήματά της αμέσως μετά το χαμό εκείνης.
Ο θάνατος ποτέ δεν μπήκε στις συζητήσεις τους, καθώς πίστευαν στην αιώνια ζωή όπου μαζί θα πορεύονταν, πριν κοπεί το νήμα της ζωής της τόσο πρόωρα. «Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν συζητούσα μαζί της για το θάνατο. Θεωρούσα πως όλες οι μαμάδες -όπως και η μαμά μου- είναι "σούπερ μαμά" και δεν θα πάθαινε ποτέ τίποτα. Αλλά πώς θα μπορούσε ένα παιδί να μην κλάψει για την μητέρα του; Και ανεξαρτήτως ηλικίας - κακά τα ψέματα η μάνα ηλικία δεν έχει... Όσο χρόνων και να είσαι το ίδιο πονάει», αναφέρει και σηκώνεται από την καρέκλα πηγαίνοντας στην κουζίνα για ένα ποτήρι νερό. Ο κόμπος στο λαιμό τής Ίνκας είναι διαρκής. Η Έλενα γνώριζε την κρισιμότητα της κατάστασής της; Ρωτάμε: «Πιστεύω πλέον πως ναι. Ίσως όχι τόσο τη σοβαρότητα. Δηλαδή το ότι θα "έφευγε" τόσο γρήγορα», μας απαντά.
«Η τελευταία εικόνα»
Καθημερινά Έλενα και Ίνκα μιλούσαν για ώρες ολόκληρες, λέγοντας η μικρή τις δικές της περιπέτειες στην πολύβουη πρωτεύουσα. Εκείνη, απομακρυσμένη από την Αθήνα, έμενε μακριά, πιστή στο κτήμα της Εύβοιας. Το κτήμα που με τόσο κόπο είχε δημιουργήσει για να ζήσει μια ζωή χωρίς σταριλίκια, αλλά ως αγρότισσα. «Θυμάμαι όλες μας τις στιγμές. Κυρίως εκείνη την τελευταία φορά που είχαμε πάει για μπάνιο μαζί στην Εύβοια. Το καλοκαίρι του 2007. Κάτι είχαμε πει, δεν θυμάμαι, αλλά γελούσαμε τόσο πολύ. Γελούσε τόσο δυνατά σαν κοριτσάκι. Αυτό θα το θυμάμαι πάντα. Το αίσθημα της ξεγνοιασιάς των παιδικών χρόνων που σου μετέδιδε», λέει και κλαίει σαν μικρό παιδί. Σαν να μην την είχε γευτεί όσο εκείνη θα ήθελε. Σαν να της έλειπε το σ' αγαπώ, οι λέξεις, το άρωμά της.
Ο καθρέφτης που βρίσκεται στο χολ του σπιτιού μού δίνει το έναυσμα για να την ρωτήσω «αν μέσα από τον καθρέφτη όταν βρίσκεται μπροστά βλέπει εκείνη». «Πάντα υπάρχει μέσα μου, είμαι φτιαγμένη από εκείνη. Πολλές φορές αναγνωρίζω στοιχεία της στις εκφράσεις μου και σαστίζω», λέει με ειλικρίνεια: «Η Έλενα ήταν πάντα ευχαριστημένη από τις επιλογές της γιατί δεν ήταν επιπόλαιος άνθρωπος. Γενικότερα δεν είχε πικρίες. Δεν εξέφραζε κακία ή παράπονο για κανέναν. Όπως έλεγε κσι εκείνη, ήταν χορτάτη από τη ζωή».
Η αντιστάρ Έλενα
Για περισσότερα από 30 χρόνια η Έλενα ζούσε και ανέπνεε για το κτήμα της Εύβοιας. Ένα κτήμα που ξεκίνησε από το μηδέν δημιουργώντας ακόμα και το δικό της κρασί, πασίγνωστο σε όλους τους καλλιτεχνικούς κύκλους. Τη ρωτάμε γιατί τόσο μεγάλη «αποτοξίνωση». «Όσοι ήξεραν καλά την Έλενα γνώριζαν ότι ήταν αυτό που λέμε αντιστάρ. Πιστεύω ότι πήρε όσα της δόθηκαν με την αξία της όταν έπρεπε. Μετά και η ίδια κουράστηκε. Ήταν άνθρωπος ήπιων τόνων. Ήσυχη. Γι' αυτό και στην Εύβοια βρήκε το καταφύγιό της». Ένα καταφύγιο στο οποίο υποδέχονταν ελάχιστους φίλους, αφού ήθελε να το προστατέψει και να το κρατάει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η κουβέντα με την Ίνκα πηγαίνει και στην εποχή της μεγάλης δόξας της Έλενας και στο αν κατάφερε να αποκτήσει χρήματα. «Ναι φυσικά και έβγαλε. Ιδιαίτερα την εποχή που έγινε γνωστή. Όλο αυτό, όμως, το "μπαμ" δεν την επηρέασε σαν άνθρωπο. Άλλωστε η Έλενα προερχόταν από μια πολύ εύπορη οικογένεια, αφού ο παππούς της, ο Περικλής Ναθαναήλ, ήταν ο πρώτος που έφερε τα μεταξωτά στην Ελλάδα. Τα ομώνυμα μεταξωτά Ναθαναήλ», μας λέει και μας ξεναγεί στις ρίζες της. «Η μάνα μου, λοιπόν, μεγάλωσε έτσι. Έπειτα που απέκτησε δικά της χρήματα δεν ήταν ο τύπος της γυναίκας που θα τα έκανε κομπόδεμα. Όλα αυτά, όμως, με την πάροδο του χρόνου -να για παράδειγμα το κτήμα στην Εύβοια- έγιναν αυτό που λέμε κουμπαράς! Γι' αυτό και δούλευε και τα τελευταία χρόνια, για να μπορεί να συντηρεί και το κτήμα», λέει και μας δείχνει μια φωτογραφία της ίδιας με τη μάνα της στο εσωτερικό του σπιτιού τους.
Η Ίνκα παρόλο που είναι παιδί της πανέμορφης Έλενας Ναθαναήλ, ενός από τα πιο δυνατά κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πρόσωπα, εν τούτοις δεν κρύβει ότι η ίδια πέρασε και περιόδους που είχε βιοποριστικά προβλήματα. «Δεν έχω λόγο να το κρύψω. Άλλωστε στις μέρες που ζούμε υπάρχουν άνθρωποι με χειρότερα προβλήματα. Ευτυχώς που είχα κάποιους δικούς μου ανθρώπους κοντά μου». Όταν έχασε τη μάνα της είχε ψυχολογική στήριξη από συναδέλφους της Έλενας: «Με βοήθησαν και με στήριξαν πάρα πολύ άνθρωποι εντός χώρου, ο Λάκης Κομνηνός, ο Τάκης Ζαχαράτος, αλλά και άτομα που ήταν εκτός χώρου όπως η φίλη της μαμάς μου η Αθηνά Πάνου, οι δικοί μου φίλοι και φυσικά η οικογένειά μου».
«Ο Τάσος ΗΤΑΝ σαν πατέρας μου...»
Η κουβέντα σιγά σιγά πηγαίνει και στον Τάσο Μητρόπουλο. Τον άνθρωπο που έμεινε δίπλα στην Έλενα για περισσότερα από 20 χρόνια, διαγράφοντας μια παράλληλη ζωή που πολλοί ζήλεψαν και θα ήθελαν να είχαν. Πέντε χρόνια μετά, και μετά τα νομικά προβλήματα που η Ίνκα έχει να αντιμετωπίσει με τον Τάσο Μητρόπουλο, τι άποψη έχει για μια παλιότερη δήλωσή της που έλεγε ότι ο Τάσος ήταν σαν πατέρας της; «Ναι, ισχύει. Το είχα πει. Ο Τάσος ήταν σαν πατέρας μου. ΗΤΑΝ. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως μετά που έφυγε η Έλενα αναθεώρησα πάρα πολλά πράγματα που πίστευα για αρκετό κόσμο», λέει σήμερα αποκλειστικά στη «News», ρίχνοντας ευθείες βολές κατά του τελευταίου συντρόφου της μητέρας της. Θέλει να πει κι άλλα, αλλά σταματά. Το ύφος της δεν κρύβει πλέον την αποστροφή που νιώθει απέναντί του. Αλλάζει αμέσως κουβέντα και μιλάει για το σπίτι της μητέρας της στην Εύβοια και πόσο έντονα νιώθει ακόμα την παρουσία της Έλενας εκεί: «Νιώθω σαν να είναι εκεί... Νομίζω πως θα γυρίσω το κεφάλι και θα είναι κοντά μου... Νιώθω ασφάλεια, προστασία». Τα μάτια της για μία ακόμα φορά βουρκώνουν. Με ένα χαρτομάντιλο σκουπίζει τα δάκρυά της. «Δεν μπορώ να μην κλάψω για εκείνη. Ήταν τα πάντα για εμένα», μας λέει, ενώ για το θέμα του γάμου και τις απόψεις της Έλενας που τόσο αντίθετη ήταν, η Ίνκα μας λέει: «Πίστευε απλά πως ο έρωτας και η αγάπη είναι συναισθήματα τόσο έντονα και αληθινά που είναι αστείο να επισφραγίζονται με μια υπογραφή σε ένα άψυχο κομμάτι χαρτί. Νομίζω κιόλας πως και η τελετή ως τελετή της φαινόταν κάπως αστεία».
Θέλοντας να παγώσω για λίγο τα συναισθήματά της, ζητάω να μου αποκαλύψει τι ισχύει τελικά με το σπίτι της Εύβοιας και όσα ακούγονται τον τελευταίο καιρό περί δικαστικής διαμάχης με τον Τάσο Μητρόπουλο. Αρχικά παγώνει. Δεν περιμένει την ερώτηση. Δείχνει να ενοχλείται μόνο και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του Τάσου. «Τί να ισχύει; Δεν καταλαβαίνω! Ξέρεις κάτι που δεν ξέρω;». Γελάει αμήχανα αλλά μετά ξεσπάει: «Το σπίτι και γενικότερα το κτήμα στην Εύβοια αφού ήταν της Έλενας και είμαι η μοναδική της κληρονόμος, κατ' επέκταση είναι δικό μου. Οπότε ισχύει αυτό που ήξερες πάντα, "το κτήμα της Έλενας"», λέει θέλοντας να σταματήσει κάθε είδους συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα, καθώς -όπως υποστηρίζει- υπάρχουν ακόμα ανοιχτά μέτωπα, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά την κόντρα που υπάρχει για το καταφύγιο της αγαπημένης της μητέρας και τη δικαστική διαμάχη που έπεται.
«Ξεκίνησα μια νέα ζωή...»
Πέντε χρόνια μετά η Ίνκα έχει αλλάξει σελίδα, αν και το άρωμα της Έλενας δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει για εκείνη. Έχοντας συντροφιά τον πολυαγαπημένο της πατέρα, απλά θυμάται. Θέλει να θυμάται. «Ο πατέρας μου είναι αυτή την στιγμή ό,τι έχω και δεν έχω. Οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές. Ναι μεν ήμουν παιδί χωρισμένων γονιών αλλά πάντοτε είχα πολύ καλές σχέσεις με τον πατέρα μου όπως και η Έλενα. Πάντα στις δύσκολες στιγμές μου είναι ο πρώτος που θα τρέξει. Ιδιαίτερα τώρα που είναι και μαμά και μπαμπάς μαζί», λέει και βουρκώνει, ενώ μας παρακαλεί να αναφέρουμε τους νέους της εργοδότες που βρίσκονται στο πλευρό της εδώ και μερικές εβδομάδες. «Δοξάζω τον Θεό. Εργάζομαι στην Matrix. Μια μεσιτική εταιρεία αντασφαλίσεων (με θυγατρικές στην Κύπρο και στην Αγγλία) με έδρα την Αθήνα που είναι και ο επίσημος μεσίτης των Lloy'ds στην Ελλάδα. Δουλεύω ως προσωπική γραμματέας του Διευθύνοντος Συμβούλου κύριου Δημήτρη Τσεσμετζόγλου, ο οποίος είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους του χώρου. Μην πω ο πιο αξιόλογος, θα παρεξηγηθούν οι υπόλοιποι! Χαχαχα!! Τι να σου πω Νικόλα μου. Νομίζω πως το παρελθόν είναι για να μένει πίσω. Να ξεχνάμε τις κακές στιγμές αλλά να μας γίνονται μαθήματα, να κρατάμε τις ωραίες εικόνες και να προχωράμε μπροστά. Βέβαια έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν λησμονείς τις κακές στιγμές ή τις άσχημες εικόνες, απλά ξεχνιέσαι...»
Aκολουθήστε μας στo Google News
