ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! Ο άγνωστος Γολγοθάς της Τάμτα! Πώς άλλαξε δραματικά από τη μια μέρα στην άλλη η ζωή του pop idol!!!
Ο χωρισμός των γονιών της, τα δύσκολα φτωχικά χρόνια, η εξαφάνιση του πατριού της, η απαγωγή και ο γάμος στα 14, μια ζωή σαν μυθιστόρημα μέχρι που ήρθε το «Greek Idol» και όλα άλλαξαν...
Της Τζώρτζιας Συρίχα
Δώδεκα χρόνια πέρασαν από τότε που η Τάμτα ήρθε από τη Γεωργία στην Ελλάδα με μια βαλίτσα στο ένα χέρι και στο άλλο το κοριτσάκι της, την Άνια, 5 χρόνων. Εκείνη ήταν μόλις στα είκοσι, φρεσκοχωρισμένη, ένα νεαρό, όμορφο κορίτσι που παρά τα βάσανα και τις στενοχώριες που βίωσε στην πατρίδα της από μικρή ηλικία, κρατούσε σαν όπλο της την αισιοδοξία και πίστευε ότι η ζωή θα της δείξει και την καλή της πλευρά, τη χαμογελαστή. Και δεν έπεσε έξω, αν και δεν πιστεύει στα παραμύθια. Φαίνεται, όμως, πως μια καλή νεράιδα την άγγιξε με το ραβδί της και από τη μια μέρα στην άλλη άλλαξαν όλα.
Τα δύσκολα παιδικά της χρόνια
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Τυφλίδα, την πρωτεύουσα της Γεωργίας, στις 10 Ιανουαρίου 1981. Η μητέρα μου ήταν υπάλληλος σε Υπουργείο. Ο πατέρας μου ήταν και αυτός υπάλληλος σε Υπουργείο αλλά σε άλλη πόλη, στο Κοπαίσι, που ήταν χιλιομετρικά αρκετά μακριά, όσο περίπου είναι η απόσταση Αθήνας- Θεσσαλονίκης.
Έχω άλλα τρία αδέλφια, έναν αδελφό από τη μεριά της μαμάς μου και έναν αδελφό και μια αδελφή από τον πατέρα μου. Οι γονείς μου είχαν χωρίσει από τότε που ήμουν πολύ μικρή και -για να είμαι ειλικρινής- δεν τους θυμάμαι καν μαζί από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω.Υπήρξαν στιγμές που αναζητούσα τον μπαμπά μου και ρωτούσα τη μητέρα μου: «Μαμά γιατί τα άλλα παιδιά έχουν μπαμπά και εγώ δεν έχω;.
Δεν μπορώ να πω, όμως, ότι σε γενικές γραμμές μου έλειπε η αντρική παρουσία από το σπίτι, ίσως ήταν και πολύ έντονη η προσωπικότητα της μαμάς μου και με κάλυπτε. Ποτέ δεν άκουσα από το στόμα της κακιά κουβέντα για τον μπαμπά, δεν τον πρόσβαλε ποτέ. Οι γονείς μου είχαν σχετικά καλές σχέσεις μεταξύ τους, αν
και είχαν χωρίσει. Με τον μπαμπά μου επικοινωνούσα ελάχιστα και τον έβλεπα περίπου δύο φορές το χρόνο για μία μέρα, γιατί ζούσε σε άλλη πόλη.
Ήμουν 5 χρόνων όταν η μητέρα μου αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί και να ζήσει με έναν άλλον άντρα. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν ήμουν και τόσο χαρούμενη με την απόφασή της, όχι γιατί μου είχε κάνει κάτι ο άνθρωπος, αλλά επειδή είναι πολύ δύσκολο για ένα παιδί να δεχτεί την παρουσία ενός ξένου ανθρώπου μέσα στο ίδιο του το σπίτι».
Η περίεργη εξαφάνιση του πατριού
«Τον πατριό μου δεν πρόλαβα να τον αγαπήσω, όταν ήμουνα 6 χρόνων έφυγε για ένα ταξίδι στη Ρωσία, γιατί έκανε εκεί κάποιες επιχειρήσεις, και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Ποτέ δεν μάθαμε αν είναι ζωντανός ή πεθαμένος, το πιο πιθανό είναι να μην ζει, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε κανένα τρόπο να πάρουμε εκείνη την εποχή κάποιες πληροφορίες. Ψάξαμε να τον βρούμε, η μαμά μου ταλαιπωρήθηκε πολύ, ήταν και ο πόλεμος εκείνη την περίοδο, δεν τα καταφέραμε! Δεν μάθαμε ποτέ τίποτα, αν πέθανε ή τον σκότωσαν. Σίγουρα κάτι σοβαρό του συνέβη, γιατί δεν φεύγει έτσι απλά κάποιος και δεν εξαφανίζεται από προσώπου γης, ιδιαίτερα άμα έχει πίσω του και οικογένεια. Κάτι έγινε...
Τότε γεννήθηκε και ο αδελφός μου και άρχισα να νιώθω πολύ καλύτερα που δεν ήμουνα μόνη. Από 5 χρόνων άρχισα να ασχολούμαι με το τραγούδι, με προέτρεψε η μαμά μου σε αυτό, βλέποντας ότι μου αρέσει και έχω κάποιο ταλέντο. Θυμάμαι ότι με έγραφε παντού -ανήκαν στο Δήμο και ήταν δωρεάν-, για να μάθω πιάνο, να κάνω φωνητική, από το Ωδείο μέχρι και σε συγκρότημα παραδοσιακών χορών πήγαινα. Από τα έξι μου χρόνια έως τα δώδεκα ήμουν ήδη μέλος σε ένα συγκρότημα, που το αποτελούσαν παιδάκια της ίδιας ηλικίας με εμένα, που έπαιζαν όλα τα όργανα. Λεγόταν "Mergedi" (στα ελληνικά σημαίνει "ρίζες"), τραγουδούσα αλλά ήμουν και παρουσιάστρια, σύστηνα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας στον κόσμο που μας έβλεπε. Πηγαίναμε σε συναυλίες, εμφανιζόμασταν σε πολλά μέρη, θυμάμαι ότι κάναμε πολλές πρόβες και για ατελείωτες ώρες. Σε ηλικία 12 χρόνων γράφτηκα σε ένα μουσικό θέατρο, κουραζόμουν πάρα πολύ και έπρεπε κάποια στιγμή να αποφασίσω τι ήθελα να κάνω, περισσότερο γιατί δεν τα προλάβαινα όλα με το σχολείο.
Στα 12 έκανα μόνο πιάνο και μουσικό θέατρο, οι Mergedi εξάλλου ήταν παιδικό συγκρότημα και είχα πια μεγαλώσει για να τους ακολουθώ.
Πρώτη φορά ταξίδεψα σε ηλικία 6 χρόνων με το συγκρότημα και μάλιστα μόνη μου, η μαμά μου δεν μπορούσε να με ακολουθήσει γιατί είχε γεννήσει τον αδελφό μου, με τη συνοδεία φυσικά άλλων γονιών και δασκάλων.
Από μικρή ήμουν ανεξάρτητο παιδί, η μαμά μου μπορεί να ήταν δίπλα μου, όμως δεν κατάφερνε να με ακολουθεί παντού. Μου άρεσε η ανεξαρτησία και τις περισσότερες φορές πήγαινα μόνη μου στα μαθήματα. Βέβαια, όλες μου οι δραστηριότητες ήταν σε κοντινή απόσταση από το σπίτι μου. Για ένα παιδί 6 χρόνων δεν είναι και εύκολο να κινείται μόνο του. Πιστεύω, όμως, ότι οι εμπειρίες που αποκόμισα σε πολύ μικρή ηλικία με έκαναν να ωριμάσω πολύ γρήγορα. Μην περιμένεις να σου πω ότι έπαιζα με κούκλες! Δεν θυμάμαι καθόλου τον εαυτό μου να παίζει με κούκλες, δεν τις συμπαθούσα ιδιαίτερα και μάλιστα όταν μου τις έκαναν δώρο εγώ τους έκοβα τα μαλλιά, αυτό ήταν το παιχνίδι μου!»
Η ξαφνική απαγωγή και ο γάμος στα 14
«Δεν μπορώ να σου πω αν ήμουν αγοροκόριτσο ή γυναίκα, γιατί δεν πρόλαβα να ερωτευτώ, δεν πήγαινα σε πάρτι και εκδηλώσεις που έκαναν φίλοι μου, επειδή δεν είχα χρόνο. Υπήρξε περίοδος που κυριολεκτικά δεν προλάβαινα ούτε να φάω. Η μαμά μου με κυνήγαγε πολλές φορές στην πόρτα με το κουτάλι στο χέρι, γιατί έπρεπε να μπω στο σπίτι και να φύγω πάλι.
Δεν θυμάμαι να ήμουν ευαίσθητο παιδί. Σκληρή με έκαναν κάποια στιγμή οι καταστάσεις. Υπήρξαν περίοδοι στη ζωή μου που είχα γίνει πάρα πολύ σκληρή, όχι απέναντι στους άλλους, απλά ήταν η δική μου άμυνα για να αντιμετωπίζω κάποια πράγματα και να ξεπεράσω τις δυσκολίες.
Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια, αλλά δεν πρόλαβα να τελειώσω το σχολείο. Έφτασα μέχρι τη Β' Γυμνασίου, παντρεύτηκα και εδώ άρχισαν τα δύσκολα... Ως παντρεμένη δεν επιτρεπόταν να πάω σε κανονικό σχολείο και πήγαινα νυχτερινό, την τελευταία χρονιά έκανα και ιδιαίτερα μαθήματα και πέρασα στο Πανεπιστήμιο για να κάνω σπουδές ξένων γλωσσών.
Ήμουνα 14 χρονών όταν γνώρισα τον άντρα μου και εκείνος ήταν πολύ μικρός, στα 16! Δεν είχα προλάβει να ζήσω τον έρωτα, δεν τον ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα, μια γνωριμία ήταν, ούτε έμεινα έγκυος όπως πολλοί νομίζουν και αναγκάστηκα να παντρευτώ. Καμία σχέση! Μην πιστεύετε αυτά που λένε, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Ένα βράδυ με φώναξε ο άντρας μου να πάμε να μιλήσουμε γιατί κάτι ήθελε να μου πει, με έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο και με έκλεψε χωρίς τη δική μου συγκατάθεση. Με πήγε σε ένα χωριό και μείναμε εκεί, δεν μπορούσα από ντροπή να γυρίσω πίσω, η κοινωνία που ζούσα ήταν πολύ μικρή, είχε μια περίεργη νοοτροπία και υπήρχε πολύ κουτσομπολιό. Η μητέρα μου, βέβαια, επέμενε και μου έλεγε να μην με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, αλλά δεν μπορούσα, ντρεπόμουνα, έτσι είχα μεγαλώσει . Είπα λοιπόν τότε "έγινε ό,τι έγινε ας μείνω εδώ", και έτσι έμεινα παντρεμένη 6 χρόνια.
Τα είχα παρατήσει όλα και μου κόστισε πολύ αυτό! Δεν ήταν καθόλου εύκολο για εμένα να συνηθίσω σε αυτήν τη ζωή, παρόλο που έμεινα έγκυος σχεδόν αμέσως και δεν προλάβαινα ούτως ή άλλως να κάνω κάποια δραστηριότητα. Από την μια μέρα στην άλλη άλλαξε η ζωή μου... Έκανα τόσα πολλά που μου έδιναν μεγάλη χαρά και ξαφνικά δεν έκανα τίποτα.
Μπερδεμένη και καταπιεστική θα τη χαρακτήριζα εκείνη την εποχή, αφού έπρεπε να δεχτώ ότι έτσι θα περνούσα στη συνέχεια και δεν το άντεχα αυτό! Δεν γινόταν! Πήρα το παιδί μου και ήρθα στην Ελλάδα για να δω τη μαμά μου που είχε έρθει στο μεταξύ εδώ. Εξάλλου είχα να τη δω τρία χρόνια. Είχα προγραμματίσει να καθίσω για έναν μήνα. Γύρισα πίσω και ξαναέφυγα για πάντα τη δεύτερη φορά.
Η μαμά μου πέρασε πολύ δύσκολα στη Γεωργία. Όταν έφυγα από το σπίτι την έδιωξαν από τη δουλειά της, ήταν μόνη της με ένα παιδί, γινόταν πόλεμος, έφυγε από τη χώρα αφήνοντας τον αδελφό μου στη θεία μου και ήρθε στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή. Καθάριζε σπίτια και φρόντιζε παιδάκια, ήταν το στήριγμά μας, έπρεπε να δουλέψει για να μας βοηθήσει οικονομικά. Εγώ ήθελα να "αδειάσω" λίγο από τα προβλήματα, χρειαζόμουν λίγο αέρα ελευθερίας, είχα μπουκώσει από τόσες ευθύνες και ήθελα να αναπνεύσω. Ταυτόχρονα, έπρεπε να αντιμετωπίσω τον άντρα μου που μου ζητούσε να γυρίσω πίσω. Εκεί οι άντρες δεν σε αφήνουν έτσι εύκολα να φύγεις, και μάλιστα όταν υπάρχει ένα παιδί. Πέρασε πολύς χρόνος για να δεχτεί το χωρισμό, μιλήσαμε πολύ γιατί χρειαζόμουν τη συγκατάθεσή του για να πάρω το παιδί. Στο τέλος είδε πόσο πολύ καταπιεζόμουν και με άφησε να φύγω. Η κόρη μου ήταν 6 χρόνων τότε.
Βοηθούσα τη μαμά μου να καθαρίζει παρά το ότι εκείνη ήταν τελείως αρνητική σε αυτό, δεν είχα χαρτιά και δεν μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι πιο σταθερό. Για 2-3 μήνες πρόσεχα ένα παιδάκι για μερικές ώρες, το μάθαινα και Αγγλικά, τον Παναγιώτη, περίμενα να περάσει λίγος καιρός να βγεί νόμος για τους αλλοδαπούς και να βγάλω την άδεια παραμονής. Μια κυρία, που η μαμά μου καθάριζε το σπίτι της, της είπε για το "Super Idol". Στην αρχή ήμουν διστακτική, αλλά στο τέλος με έπεισαν και πήγα».
Όταν η ζωή χαμογελά
«Η μητέρα μου επέμενε και τελικά πήρα μέρος στο διαγωνισμό ταλέντων το 2003. Πέρασα φανταστικά εκεί, έχω να θυμάμαι τα καλύτερα, είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση, γι' αυτό ήμουν και συνεργάσιμη, προσπάθησα να προσαρμοστώ στα καινούρια δεδομένα της ζωής μου και κοίταξα να αρπάξω την ευκαιρία που μου παρουσιαζόταν. Βγήκα δεύτερη και έτσι άρχισαν όλα. Πολλοί άνθρωποι με στήριξαν και τους λέω ένα μεγάλο "ευχαριστώ", από την κυρία που ήταν στην παραγωγή μέχρι τον κόσμο που με ψήφιζε. Με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή ο Αντώνης Ρέμος, του χρωστάω πολλά, με είδε στο παιχνίδι και μου ζήτησε να πάω να δουλέψω αμέσως μαζί του στο "Αθηνών Αρένα", που ήταν τότε με τον Νταλάρα. Με στήριξε στην αρχή η εταιρεία μου Minos- Emi, μετά η Εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων Erodios που ανήκω τώρα και κάπως έτσι πήραν τα πράγματα το δρόμο τους.
Η μαμά μου νομίζω ότι είναι πια πολύ περήφανη για εμένα και της άξιζε να πάρει τόση χαρά. Είμαι ευτυχισμένη περισσότερο γι' αυτήν. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που μόλις μαθαίνει κάτι όμορφο για εμένα τρέχει να με αγκαλιάσει και -πίστεψέ με- δεν είναι τόσο εκδηλωτική που να της αρέσουν οι αγκαλιές. Η κόρη μου, που τώρα είναι 17 χρόνων, νιώθει υπερήφανη, αλλά θα τα καταλάβει όλα πολύ αργότερα. Έχουμε αναπτύξει μια υπέροχη σχέση μεταξύ μας και τα συζητάμε όλα. Τον πατέρα μου τον έχω δει μόνο μια φορά από τότε, περισσότερο τον βλέπει η Άννι που πηγαίνει κάθε καλοκαίρι στη Γεωργία.
Δεν είμαι σε τόσο άνετη οικονομική κατάσταση όπως νομίζει ο κόσμος, επειδή είμαι καλλιτέχνης, και όχι μόνο εγώ, πολλοί συνάδελφοί μου, αλλά δεν είμαι αχάριστη! Περνάω απλά. Εγώ δεν είχα ποτέ λεφτά ούτε η οικογένειά μου, οπότε θα ήμουν πολύ αχάριστη να παραπονιέμαι. Απλά ζω με αυτά που έχω. Η αλήθεια είναι ότι έχω περάσει πάρα πολύ δύσκολα οικονομικά και έχω δει πολύ φτώχεια γύρω μου, ειδικά όταν η μητέρα μου έμεινε ξαφνικά άνεργη. Υπήρξαν περίοδοι της ζωής μου που μάζευα και έτρωγα σκέτα χόρτα από το χωριό μου, φορούσα δανεικά ρούχα της ξαδέλφης μου - είναι τόσο άσχημα όλα αυτά και δεν θέλω να τα ξαναζήσω. Κατάλαβα ότι μεγαλύτερη σημασία έχει να είμαστε καλοί άνθρωποι και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον όταν υπάρχει ανάγκη. Στη Γεωργία όταν δεν είχαμε να φάμε εμείς μας τάιζαν οι γείτονες και όταν εκείνοι δεν είχαν να φάνε τους ταΐζαμε εμείς, αυτό θα πει ανθρωπιά. Μακάρι να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο και εύχομαι σύντομα να αλλάξουν τα πράγματα για όλο τον κόσμο προς το καλύτερο.»
Η μία σημαντική συνεργασία διαδέχεται την άλλη, συνεργάζεται με όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες, ενώ το μότο ζωής που ακολουθεί είναι «ό,τι δεν εξελίσσεται, χάνεται ». Αλλάζει το στυλ της -αποτελεί fashion icon πια- με τη συνεργασία της Αλεξάνδρας Κατσαΐτη που επιμελείται την εικόνα της πολλά χρόνια - μιλάνε πολύ προκειμένου να αποφασίσουν για τις όποιες στυλιστικές μεταμορφώσεις της. Και της Τάμτα της αρέσει να μεταμορφώνεται συνεχώς στο στυλ, στο χρώμα μαλλιών, το διασκεδάζει -όπως λέει- πάρα πολύ να βλέπει τον εαυτό της κάθε φορά διαφορετικό.
Αυτόν το χειμώνα εμφανίζεται δίπλα στον Νίκο Βέρτη στη «Fantasia» και ασχολείται με τη δουλειά της και μόνον... Μετά από μια πολύχρονη σχέση με τον Γρηγόρη Πετράκο, ο γάμος δεν την απασχολεί καθόλου αυτή την περίοδο και δεν είναι ερωτευμένη - «δεν είναι καιρός για έρωτες τώρα», λέει και συμπληρώνει ότι η Άνια, η κόρη της, δεν θέλει να γίνει τραγουδίστρια, «βιολόγος ή ψυχολόγος, δεν έχει ακόμα καταλήξει, πάντως τραγουδίστρια δεν την βλέπω με τίποτα».
Aκολουθήστε μας στo Google News
