Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

Νανά Καραγιάννη: Η συγκλονιστική εξομολόγηση λίγο πριν τον θάνατό της! - «Ήθελα να εκδικηθώ τους γονείς μου...»

2 Ιουλίου 2017 18:13
Νανά Καραγιάννη: Η συγκλονιστική εξομολόγηση λίγο πριν τον θάνατό της! - «Ήθελα να εκδικηθώ τους γονείς μου...»

Η είδηση θανάτου της Νανάς Καραγιάννη έσκασε σαν βόμβα και το πανελλήνιο δεν μπορεί να το συνειδητοποιήσει ακόμα.

Η παρουσιάστρια που βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στην Κυψέλη λίγο καιρό πριν είχε παραχωρήσει μια συνέντευξη – κατάθεση ψυχής στην δημοσιογράφο και φίλη της, Ρομίνα Ξύδα, και στο Πρώτο Θέμα.

Παρακάτω θα βρείτε ένα μικρό απόσπασμα από την συγκλονιστική αυτή συνέντευξη γραμμένο από την ίδια την δημοσιογράφο:

Συναντηθήκαμε την περασμένη Πέμπτη. Σ’ ένα καφέ στα Κάτω Πατήσια: «Μόνο φωτογράφο μη φέρεις», μου είχε πει. «Έλα μόνη σου. Την ψυχή μου θέλω να σου ανοίξω. Φωτογράφισε αυτήν…». Φτάνω στο ραντεβού μας μία ώρα νωρίτερα, στις δέκα το πρωί. Νιώθω την ανάγκη για λίγο χρόνο μόνη μου, να ζυμώσω μέσα μου τις ατάκες και τις εικόνες της πριν το μεγάλο μας ραντεβού, πριν την μετατροπή του συναισθήματος σε ξερές δημοσιογραφικές ερωτήσεις. Δεν προλαβαίνω. Την βλέπω να με περιμένει καθισμένη στην άκρη ενός κεντρικού τραπεζιού.

Μπροστά της, ένας καφές κι ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα. Της δίνω το χέρι μου, το ακουμπάει απαλά τόση είναι η δύναμή της κι ύστερα μου λέει ότι πρέπει να φάω. Πως είμαι πολύ αδύνατη, ίδια με εκείνη. Δεν είμαι, αλλά η Νανά δεν το βλέπει. Δεν της χαλάω χατίρι. Παραγγέλνει κρουασάν, τυρόπιτες, «κι ό,τι άλλο έχετε γιατί πεινάμε». Μοιάζει να είναι καλά. Που και που τσιμπολογάει σαν πουλάκι, συνεχώς ανάβει το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο: «Δεν θα το κόψω ποτέ. Μόνο αυτό μου έμεινε…»

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Survivor: Η Ευρυδίκη Βαλαβάνη επέστρεψε στην Ελλάδα! - Δείτε την πρώτη φωτογραφία που ανέβασε!

Ξεκινάει να μιλάει μόνη της, χωρίς πλάνο, χωρίς ερωτήσεις. Για πρώτη φορά στη ζωή της είναι, λέει, καλά. Τον νίκησε τον σκατοθάνατο, πέρσι τέτοια εποχή, μέσα σε κάποιον θάλαμο εντατικής. «Δεμένη με είχαν γιατί όσο βρισκόμουν σε κώμα ένιωθα μια λάμψη να με τραβάει προς την πλευρά της κι εγώ ήθελα να πάω προς τα εκεί. Δεν θα ξαναμπώ στην εντατική. Προτιμώ να πεθάνω… Αν και δεν θέλω να πεθάνω όχι για το τομάρι μου αλλά για τη μάνα μου, για να μην λυπηθεί εκείνη…»

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Survivor: Έρχονται τα πάνω κάτω στο παιχνίδι λίγο πριν τον τελικό! - Το βέτο του Τούρκου παραγωγού!

Μου λέει πως ποτέ δεν αισθάνθηκε όμορφη. Ποτέ αγαπητή. Ποτέ το παιδί που κάποιος νοιάστηκε για εκείνο. Και πως εκείνο το πεινασμένο για αγάπη παιδί άρχισε να αυτοκαταστρέφεται για λίγα ψίχουλα αγάπης:

«Ήθελα να εκδικηθώ τους γονείς μου. Να νιώσουν ενοχές για την αγάπη που δεν ένιωσα να μου δίνουν. Τώρα δεν θέλω άλλο πια. Αρκετά τους ταλαιπώρησα. Και τους συγχώρεσα…». Λέει κι άλλα για εκείνα τα χρόνια και κάθε φορά που επιστρέφει πίσω τα μάτια της βουρκώνουν. Το χειρότερό της, θα ήταν λέει να αποκτήσει σύζυγο και παιδί. Θέλει να είναι μόνη. Κατάμονη. Χωρίς υποσχέσεις αγάπης, χωρίς «επιταγές» έρωτα γιατί πάντα τις «σκάνε» σαν βόμβες στα χέρια και την ισοπεδώνουν. Έχασε, λέει, τα πάντα και είπε πολλά ψέματα. Δεν έτρωγε όσο πόσταρε, δεν άκουγε όσο έπρεπε, δεν πάλεψε όσο έδειχνε. Μπορεί και να μην μπορούσε. Μπορεί και να μην ήθελε. Τώρα όμως θέλει αλλά δεν ξέρει αν μπορεί. Μπορεί;

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ποιοι θα είναι οι πρωταγωνιστές του Survivor 2!

Λίγοι άνθρωποι στάθηκαν, λέει, ουσιαστικά κοντά της κι αυτοί «δεύτερης σειράς»;

«Τα πρωτοκλασάτα ονόματα το έκαναν για να πουλήσουν, τα δευτεροκλασάτα γιατί είναι άνθρωποι». Επιμένει να μην κοιτάμε πίσω παρά μόνο μπροστά. Στις χαρές που θα έρθουν, στα κιλά που θα πάρει: «Τα εξήντα θα φτάσω! Θα το δεις!». Της λέω ότι δεν την πιστεύω, με ικετεύει να το κάνω: «Κοίτα πως τρώω. Κοίτα το χέρι μου πως πάχυνε. Δες το πρόσωπό μου πως έφτιαξε… Έλα να βγούμε μια φωτογραφία να δούνε όλοι ότι είμαι καλά. Και να τα γράψεις ωραία την Κυριακή στο Θέμα. Έτσι όπως πάντα ήθελα να με βλέπουν. Να δώσουμε χαρά στον κόσμο που με αγαπάει. Μου το υπόσχεσαι;». Της το υπόσχομαι. Όπως κι ότι θα βγούμε μαζί για φαγητό και για ποτό και για κουτσομπολίκι: «Έχω να σου πω τόσα για τους γλίτσες που κυβερνούν τα ΜΜΕ που θα γελάς για μια ολόκληρη ζωή…».

Κλείνω το μαγνητόφωνο. Ποζάρουμε μαζί στο φακό. Εκείνη, με πιο μεγάλο χαμόγελο απ’ το δικό μου. Κι ύστερα, γέρνει προς την πλευρά μου και μου λέει ψιθυριστά: «Σε παρακαλώ, πάρε με αγκαλιά γιατί δεν μπορώ να περπατήσω καλά. Πάρε με, αλλά μην το πεις πουθενά».

Την παίρνω αγκαλιά. Βγαίνουμε οι δυο μας, ένα σώμα, στην Πατησίων. Αυτοκίνητα, βλέμματα, κίνηση, κόσμος, αποχαιρετιστήριο φιλί, τελευταία ατάκα: «Ωραία να τα γράψεις. Αισιόδοξα. Δεν αντέχω άλλη λύπη. Δεν μπορώ άλλα δάκρυα. Δεν θέλω άλλο πόνο». Δεν μπορώ να τα γράψω «ωραία», ρε Νανά. Το ξαφνικό φευγιό σου «έσπασε» τον όρκο που σου έδωσα. Τα κομμάτια του βρίσκονται κάπου στην Πατησίων και ο πόνος πάνω από ένα «βουβό» πληκτρολόγιο.

Πηγή: youweekly.gr

 

Ειδήσεις

Ροή ειδήσεων

Share