Ένας πίνακας ζωγραφικής στο Πήλιο: Πινακάτες από ψηλά (Video)
Ψηλά στο βουνό των Κενταύρων
Στο αγαπημένο μας Πήλιο θα ξαναβρεθούμε μία ακόμη φορά στις αποδράσεις μας στην Ελλάδα για να γνωρίσουμε μαζί ένα καλά κρυμμένο μυστικό του βουνού των Κενταύρων και του βασιλιά Πηλέα. Κι όταν λέμε μυστικό αρκεί να αναφέρουμε πως οι Πινακάτες ήταν “κρυμμένες” από τον υπόλοιπο κόσμο μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες. Το ρεύμα στο χωριό πρωτοήρθε το 1973, το λεωφορείο από και προς τον Βόλο το 1978, ενώ ο δρόμος από την γνωστή και τουριστική Βυζίτσα άνοιξε μόλις το 1999.
Δείτε επίσης: Έχει γράψει ιστορία: Αυτό είναι το παλαιότερο καφενείο της Ελλάδας που μετρά δύο αιώνες
Που βρίσκονται οι Πινακάτες
Οι Πινακάτες είναι κοινότητα του Δήμου Νοτίου Πηλίου στη περιοχή της Μαγνησίας στη Θεσσαλία. Το πανέμορφο χωριό βρίσκεται χτισμένο στις πλαγιές του Πηλίου σε υψόμετρο 580 μέτρων με θέα τον Παγασητικό. Aπέχει περίπου 25 χλμ. ανατολικά από τον Βόλο και 5 χλμ. ανατολικά από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας ενώ απέχει ίση απόσταση και από τις Μηλιές.
Ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με την παράδοση η ονομασία Πινακάτες προέρχεται από κάποιον από τους πρώτους κατοίκους του χωριού ο οποίος ονομάζονταν Πινακάς καθώς ήταν κατασκευαστής πήλινων ή ξύλινων πιάτων που στην πηλιορείτικη λαλιά αποκαλούνταν «πινάκια».
Η πρώτη αναφορά στις Πινακάτες γίνεται στην Γεωγραφία Νεωτερική περί της Ελλάδος. Συγγραφείς του έργου ήταν ο Δανιήλ Φιλιππίδης και ο Γρηγορίος Κωνσταντάς (Βιέννη, 1791). Εκεί σημειώνεται πως το χωριό είχε περίπου 100 σπίτια επομένως συμπεραίνουμε πως το χωριό είχε ιδρυθεί παλαιότερα.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι Πινακάτες, όπως και η γειτονική Βυζίτσα ήταν «μαχαλάδες» που υπάγονταν στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας. Ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Δ΄ παραχώρησε τα περισσότερα χωριά του Πηλίου στη μητέρα του, απαγόρευσε την εγκατάσταση των Τούρκων σε αυτά, καθώς τα χαρακτήρισε ως “βακούφια”. Ανάμεσά σε αυτά αναφέρονται και οι Πινακάτες. Τα προνόμια αυτά αποδείχτηκαν πολύ σημαντικά για την οικονομία τους. Στα χωριά αυτά αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα οι εμπορικές δραστηριότητες, η βιοτεχνία και νέες καλλιέργειες. Οι κύριες ασχολίες των Πινακιωτών ήταν η κτηνοτροφία, η καλλιέργεια ελαιών, η αμπελουργία και η οινοποιία, αλλα και η καλλιέργεια «συκαμινιών» (μουριές) και η παραγωγή μεταξιού από τους μεταξοσκώληκες.
Προπολεμικά, όπως προαναφέραμε η καλλιέργεια της ελιάς είχε δώσει μεγάλη οικονομική άνθηση στις Πινακάτες. Ο ντόπιος έμπορος Ιωάννης Γ. Σαραφόπουλος ο οποίος είχε πλουτίσει στην Αίγυπτο, ίδρυσε το 1900 το πρώτο ατμοκίνητο ελαιοτριβείο και σαπωνοποιείο στην περιοχή του Πηλίου. Το συγκεκριμένο εργοστάσιο απασχολούσε περίπου 300 εργάτες. Στην ακμή του ο οικισμός αριθμούσε μέχρι και 2000 κατοίκους.
Την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, 5 μόνο οικογένειες έμεναν στις Πινακατες τον χειμώνα .Οι Πινακάτες παρέμειναν για χρόνια μακριά από τον τουρισμό, στη σκιά των γνωστών γειτονικών χωριών, όπως η Μακρινίτσα και οι Μηλιές. Ο ηλεκτρισμός άργησε να φθάσει όπως και η οδική σύνδεση μέσω λεωφορείου με τον Βόλο. Μέχρι τότε όλες μετακινήσεις γινόταν μέσω των μονοπατιών με τα πόδια ή με τα μουλάρια.
Τι θα δείτε στις Πινακάτες
Αναμφίβολα αυτό που τραβάει το βλέμμα του επισκέπτη στις Πινακάτες είναι η πλατεία του χωριού. Είναι σίγουρα μία από τις γραφικότερες του Πηλίου με έναν επιβλητικό πλάτανο άνω των πεντακοσίων ετών. Στην πλατεία βρίσκεται η μικρή βασιλική του Αγίου Δημητρίου και η μαρμάρινη βρύση με τις λεοντοκεφαλές του 1894.
Αξίζει επίσης να επισκεφτείτε την Αγία Κυριακή στο λόφο απέναντι από τις Πινακάτες. Η απίστευτη θέα από τη μια μεριά στο χωριό και από την άλλη στον Παγασητικό θα σας ανταμείψει.
Όμορφος είναι και ο σιδηροδρομικός σταθμός στις Πινακάτες απ’ όπου το Τρενάκι του Πηλίου περνάει και κάνει στάση στον οικισμό “Ογλάς”.
Πηγή: thesekdromi.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
