Το νησάκι της Ελλάδας που δεν βρίσκεται στην θάλασσα αλλά σε λίμνη
Ένα από τα λίγα λιμνίσια της χώρας
Ατελείωτες ακτές και νησιά που είναι φημισμένα ακόμη και σε όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα ξεχωρίζει για τα νησιά ενώ είναι γεγονός ότι ανάμεσα στα δεκάδες δημοφιλή υπάρχουν και τόσα άγνωστα που πολύ συχνά δεν είναι καν κατοικήσιμα. Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία νησιών στην Ελλάδα. Αυτά που δεν είναι στη θάλασσα αλλά σε κάποια από τις λίμνες της χώρας.
Το Βιδρονήσι είναι ένα από αυτά που ξεχωρίζει όχι μόνο για την τοποθεσία του αλλά και για το γεγονός ότι αποτελεί καταφύγιο για πολλά πουλιά και άλλα ζώα. Ένας επίγειος παράδεισος που μάλιστα προστατεύεται με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Με την ευκαιρία, δείτε το ελληνικό νησί με τους ομορφότερους πεζοδρόμους.
Βιδρονήσι: Το νησί που βρίσκεται στην Ελλάδα αλλά όχι στη θάλασσα
Το Βιδρονήσι, λοιπόν, βρίσκεται στις Πρέσπες και συγκεκριμένα στην μικρή Πρέσπα και αποτελεί στην πραγματικότητα ένα μικρό νησί με πολλή ζωή. Κι αυτό καθώς εκεί βρίσκουν καταφύγιο δεκάδες ζώα και πουλιά που αγαπούν τα νερά της λίμνης και αυτό είναι το σπίτι τους. Το μικροσκοπικό νησάκι το οποίο οι ντόπιοι το αποκαλούν και «Βιδρινέτσι» διοικητικά υπάγεται στην Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας και σίγουρα το έχεις δει από μακριά αν έχεις βρεθεί στις Πρέσπες. Και λέμε από μακριά καθώς δεν επιτρέπεται να προσεγγίσεις το νησί για έναν πολύ σημαντικό λόγο.
Το νησί αποτελεί καταφύγιο για πολλά πουλιά τα οποία έχουν καταφέρει έτσι να προστατεύουν τα σπίτια τους και τους νεοσσούς. Η ηρεμία αυτή θα διαταρασσόταν σοβαρά αν κάθε λίγο έφτανε και μία βάρκα με επισκέπτες ή ψαράδες.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν λειτουργεί και το εκκλησάκι το οποίο βρίσκεται πάνω στο Βιδρονήσι. Ένα λιμνίσιο νησί που αποτελεί πλέον σπίτι μόνο για τα πουλιά. Έχει αποφασιστεί επισήμως να λειτουργεί ως προστατευόμενος βιότοπος και ως καταφύγιο για αργυροπελεκάνους και κορμοράνους. Οι εικόνες, ωστόσο, από ψηλά δείχνουν την ομορφιά όχι μόνο του νησιού αλλά και ολόκληρης της περιοχής των Πρεσπών.
Το πρώτο «Μετρό» της ιστορίας - Αξεπέραστο θαύμα των Αρχαίων Ελλήνων σε νησί του Αιγαίου!
Ευπαλίνειο όρυγμα: Αποκαλύπτουμε την πηγή του Ευπαλινείου Ορύγματος. 2.500 χρόνια τρέχει αδιάκοπα και τροφοδοτεί την αρχαία δεξαμενή που βρίσκεται στο υπόγειο ξωκλησιού στο χωριό Αγιάδες Σάμου. Ένα αξεπέραστο θαύμα της μηχανικής!
Ο αρχαίος “μετροπόντικας” θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν στη Σάμο. Στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π.Χ,, οι αρχαίοι Έλληνες υπό την καθοδήγηση του Μεγαρίτη μηχανικού Ευπαλίνου, έσκαψαν σήραγγα 2,5 χιλιομέτρων ξεκινώντας από 2 αντίθετες πλευρές και συναντήθηκαν στη μέση με ακρίβεια μέτρου. Χωρίς ουδεμία απόκλιση, ενώ σε αυτό το σημείο να θυμίσουμε και γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες δεν αρρώσταιναν από καρκίνο - Αυτό που έκαναν ήταν...
Το Ευπαλίνειο Υδραγωγείο
Το νερό της πηγής τρέχει ακόμη και σήμερα και συλλέγεται σ’ αυτό το αρχαίο υδραγωγείο. Το νερό τροφοδοτεί την αρχαία δεξαμενή που βρίσκεται στο υπόγειο ξωκλησιού στο χωριό Αγιάδες Σάμου.
Σκοπός του έργου ήταν η ύδρευση της αρχαίας πόλης της Σάμου που βρισκόταν στα νότια του όρους “Κάστρο”, από τη μεγάλη πηγή των Αγιάδων που βρισκόταν στη βόρεια πλευρά. Έτσι λοιπόν κατασκευάστηκε αυτός ο αγωγός ύδρευσης συνολικού μήκους 2.385 μέτρων, εκ των οποίων τα 1.035 μέτρα διέρχονται μέσα από τη σήραγγα.
Ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν δυο παράλληλες σήραγγες, είναι ότι κατά το χρόνο σχεδιασμού και υλοποίησης του έργου η πηγή βρισκόταν σε ορισμένο ύψος (υψηλότερο από το επίπεδο της στοάς), αλλά μετά την κατασκευή της κύριας στοάς, η πηγή άρχισε να αναβλύζει χαμηλότερα, συνεπώς δε μπορούσε πλέον με φυσική ροή να οδηγηθεί στη στοά αυτή.
Για το λόγο αυτό έγινε αναγκαία η διάνοιξη μιας βοηθητικής, μικρότερης σήραγγας, σε χαμηλότερο επίπεδο. Η μικρότερη σήραγγα διανοίχτηκε μέσα από την κύρια στοά, με τη βοήθεια κάθετων ορυγμάτων.
Ο αγωγός θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας, εάν αναλογιστεί κανείς πως η κατασκευή του άρχισε συγχρόνως και από τα δύο άκρα του και οι σήραγγες που διανοίγονταν με αυτόν τον τρόπο, συναντήθηκαν στη μέση και αποτέλεσαν ενιαίο όρυγμα.
Η πραγματοποίηση του έργου προϋπέθετε την ορθή επίλυση του σχετικού γεωμετρικού προβλήματος και ακριβέστατη χάραξη πάνω στο έδαφος. Όπως γράφει ο Ηρόδοτος, το έργο αυτό το ανέθεσε στον Ευπαλίνο ο τύραννος Πολυκράτης γιατί τον θεωρούσε έναν από τους σπουδαιότερους αρχιτέκτονες της εποχής του.
Υπολογίζεται ότι η μέση ημερήσια παροχή νερού ήταν 400 κυβ. μ. Το νερό έφτανε μέχρι τη βόρεια είσοδο της σήραγγας με υπόγειο πήλινο αγωγό, μήκους 890 μ.
Απίστευτες λεπτομέρειες
Το μέγιστο βάθος από την κορυφή του βουνού είναι 180 μ. και το υψόμετρο από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 55 μ. Αποτελείται από έναν διάδρομο και μία τάφρο, το βάθος της οποίας κυμαίνεται από 3,80 μ. στο βόρειο άκρο, μέχρι 8,90 μ. στο νότιο άκρο, με κλίση 0,6%, ώστε να διευκολύνεται η φυσική ροή του νερού μέσα από πήλινους αγωγούς τοποθετημένους στον πυθμένα της.
Το νερό έφθανε σε δεξαμενές και κρήνες της αρχαίας πόλης της Σάμου (σημερινό Πυθαγόρειο) μέσω υπόγειου αστικού αγωγού, ο οποίος έχει εντοπιστεί κατά μήκος του σύγχρονου δρόμου, που οδηγεί από το Ευπαλίνειο υδραγωγείο στο Πυθαγόρειο.
Το εκπληκτικό στη διάνοιξη της σήραγγας είναι ότι η λάξευση έγινε ταυτόχρονα και από τις δύο πλαγιές του λόφου βόρεια και νότια, και τα δύο συνεργεία συναντήθηκαν στο μέσον περίπου της σήραγγας με μικρή απόκλιση από την ευθεία.
Υπολογίζεται ότι τα δύο συνεργεία, που δούλευαν με σφυρί και καλέμι, χρειάστηκαν 8-10 χρόνια για να ολοκληρώσουν το έργο. Για φωτισμό στο εσωτερικό της σήραγγας χρησιμοποιούσαν λύχνους λαδιού, που βέβαια επιβάρυναν την ατμόσφαιρα και δυσκόλευαν ακόμη περισσότερο το έργο.
Η επίτευξη της διάνοιξης έγινε με τους υπολογισμούς του Ευπαλίνου, χρησιμοποιώντας απλά όργανα μέτρησης. Στα τοιχώματα της σήραγγας, που ενισχύθηκαν κατά τόπους με λιθοδομή, σώζονται λέξεις, γράμματα και σημάδια κόκκινου χρώματος που αποτελούν μαρτυρίες αυτών των μετρήσεων, αλλά και ονόματα εργατών.
Aκολουθήστε μας στo Google News
