Η μέρα που το Κασμίρ σείστηκε: Σαν σήμερα, 08 Οκτωβρίου 2005, τα 7.6 Ρίχτερ που άφησαν πίσω τους 86.000 νεκρούς
2005: Σεισμός 7,6 Ρίχτερ χτυπά το Κασμίρ, με απολογισμό πάνω από 86.000 νεκρούς, 69.000 τραυματίες και σχεδόν 3 εκατομμύρια αστέγους. Πρόκειται για μία από τις φονικότερες φυσικές καταστροφές του 21ου αιώνα.
Σαν σήμερα, στις 8 Οκτωβρίου του 2005, ο κόσμος πάγωσε στο άκουσμα της είδησης μιας από τις φονικότερες φυσικές καταστροφές του 21ου αιώνα. Ένας καταστροφικός σεισμός μεγέθους 7,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ έπληξε το Κασμίρ, μια ορεινή περιοχή στα σύνορα μεταξύ Πακιστάν, Ινδίας και Κίνας. Η τραγωδία άφησε πίσω της έναν τραγικό απολογισμό: περισσότεροι από 86.000 νεκροί, 69.000 τραυματίες και σχεδόν 3 εκατομμύρια άστεγοι.
Το χρονικό του εφιάλτη
Ήταν 8:50 το πρωί, ώρα Πακιστάν, όταν η γη άρχισε να τρέμει βίαια. Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίστηκε 19 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Μουζαφαραμπάντ, της πρωτεύουσας του υπό πακιστανική διοίκηση Κασμίρ. Η δόνηση ήταν τόσο ισχυρή που έγινε αισθητή σε ολόκληρη την περιοχή, από την Καμπούλ του Αφγανιστάν μέχρι το Δελχί της Ινδίας.
Μέσα σε λίγα λεπτά, πόλεις και χωριά ισοπεδώθηκαν. Τα περισσότερα κτίρια, κατασκευασμένα από πλίνθους και ξύλο, δεν άντεξαν την ένταση του σεισμού και κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα. Η καταστροφή ήταν καθολική, με σχολεία, νοσοκομεία και δημόσια κτίρια να γίνονται ερείπια.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία λόγω του δύσβατου ορεινού εδάφους. Ο σεισμός προκάλεσε μαζικές κατολισθήσεις, οι οποίες έκοψαν δρόμους, απέκλεισαν χωριά και εμπόδισαν τη διάσωση. Οι κάτοικοι βρέθηκαν παγιδευμένοι, χωρίς πρόσβαση σε βοήθεια, φαγητό και νερό. Η ιατρική περίθαλψη ήταν ανύπαρκτη, με χιλιάδες τραυματίες να βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση.
Η «σιωπηλή» τραγωδία
Η αρχική αντίδραση της διεθνούς κοινότητας ήταν αργή. Ο σεισμός συνέβη σε μια περιοχή που βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής διαμάχης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, γεγονός που δυσκόλεψε την άμεση ανταπόκριση και τον συντονισμό των προσπαθειών. Οι πρώτες ημέρες μετά την καταστροφή χαρακτηρίστηκαν από πανικό και απουσία σχεδίου. Ο ΟΗΕ ανέλαβε να συντονίσει τη διεθνή βοήθεια, αλλά οι δυσκολίες ήταν τεράστιες.
Το Πακιστάν, η χώρα που επλήγη περισσότερο, κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά οι αρχές δεν είχαν την υποδομή να διαχειριστούν μια τέτοια καταστροφή. Ο αριθμός των νεκρών αυξανόταν ώρα με την ώρα, καθώς οι διασώστες έδιναν μάχη με τον χρόνο, τον παγωμένο καιρό και την έλλειψη εξοπλισμού. Οι ελικόπτερα ήταν η μοναδική λύση για να φτάσει η βοήθεια στα απομονωμένα χωριά, αλλά ο αριθμός τους ήταν περιορισμένος. Οι εικόνες από τα κατεστραμμένα χωριά και τις χιλιάδες οικογένειες που είχαν χάσει τα πάντα έκαναν τον γύρο του κόσμου, προκαλώντας παγκόσμια συγκίνηση.
Από την καταστροφή στην αναγέννηση
Ο σεισμός του 2005 αποτέλεσε ένα σκληρό μάθημα για τις κυβερνήσεις της περιοχής. Αν και η τραγωδία έφερε στην επιφάνεια τις χρόνιες πολιτικές εντάσεις, παράλληλα, οι προσπάθειες αλληλεγγύης ήταν πρωτοφανείς. Η διεθνής κοινότητα κινητοποιήθηκε, με χώρες και ανθρωπιστικές οργανώσεις να στέλνουν ομάδες διάσωσης, γιατρούς, τρόφιμα και φάρμακα.
Διαβάστε επίσης
Μετά την αρχική φάση της διάσωσης, ακολούθησε η τιτάνια προσπάθεια της ανοικοδόμησης. Τα επόμενα χρόνια, δισεκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για την ανοικοδόμηση σπιτιών, σχολείων και νοσοκομείων. Οι κυβερνήσεις και οι οργανισμοί έμαθαν από τα λάθη του παρελθόντος και έδωσαν έμφαση στην αντισεισμική δόμηση, με την ελπίδα ότι μια παρόμοια τραγωδία δεν θα επαναληφθεί.
Η 8η Οκτωβρίου 2005 θα μείνει στην ιστορία ως η μέρα που ο σεισμός έπληξε το Κασμίρ, αλλά και ως η μέρα που οι άνθρωποι, παρά τις πολιτικές τους διαφορές, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να βοηθήσουν τους πληγέντες. Η μνήμη των χιλιάδων θυμάτων παραμένει ζωντανή, υπενθυμίζοντάς μας τη δύναμη της φύσης, αλλά και την αλληλεγγύη που μπορεί να αναδείξει η ανθρωπότητα στις πιο δύσκολες στιγμές.
