Κινητικός νευρώνας: Η νόσος που έπασχε ο Στήβεν Χόκινγκ, ο διασημότερος επιστήμονας μετά τον Αϊνστάιν
Πολύ δύσκολη η περίπτωση σου σπουδαίο επιστήμονα
Ο Στήβεν Χόκινγκ ήταν ένα από τα σπουδαιότερα επιστημονικά κεφάλαια όλων των επόχών. Ήταν άγγλος θεωρητικός φυσικός και αστροφυσικός, ο διασημότερος επιστήμονας μετά τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. Είναι γνωστός από τη διατύπωση μιας θεωρίας για τις μαύρες τρύπες, βασισμένης τόσο στη θεωρία της σχετικότητας, όσο και στην κβαντομηχανική. Ασχολήθηκε επίσης με τη μελέτη των ιδιαίτερων προβλημάτων του χωροχρόνου και συνέγραψε το μπεστ-σέλερ «Το χρονικό του χρόνου» (1988).
Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του παρέμεινε καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, εξαιτίας μιας ανίατης νευρολογικής νόσου και για πολλά χρόνια μιλούσε με συνθετική φωνή.
Ποιος ήταν ο Χόκινγκ;
Ο Στίβεν Γουίλιαμ Χόκινγκ γεννήθηκε στην Οξφόρδη στις 8 Ιανουαρίου 1942. Ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά του ιατρικού ερευνητή Φρανκ Χόκινγκ και της Έιλιν Γουόκερ, που εργαζόταν ως γραμματέας σε ερευνητικό ινστιτούτο. Και οι δύο γονείς του ήταν απόφοιτοι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Το 1959 έγινε δεκτός και ο ίδιος στο φημισμένο πανεπιστήμιο και μέσα σε τρία χρόνια σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική. Το 1966 κι ενώ είχε διαγνωστεί με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, μία εκφυλιστική ασθένεια γνωστή και ως νόσος του Γκέρινγκ, έλαβε το διδακτορικό του από το αντίπαλο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ με τη διατριβή «Ιδιότητες των διαστελλομένων συμπάντων».
Θυμηθείτε επίσης: Σαν σήμερα γεννήθηκε το αστέρι της επιστήμης, ο θρυλικός Στήβεν Χόκινγκ
Ακολούθως εντάχθηκε στο ερευνητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η γενική παράλυση από την οποία προσβλήθηκε δεν τον κατέβαλε και συνέχισε με αμείωτο ενδιαφέρον το έργο του καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Η Θεωρία για τις Μαύρες Τρύπες
Αρχικά ασχολήθηκε με τη μελέτη της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και ιδιαίτερα με τη φυσική των μαύρων τρυπών. Το 1971 διατύπωσε την υπόθεση για τον σχηματισμό, μετά τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang), πολυάριθμων αντικειμένων συνολικής μάζας της τάξης των 10⁹ τόνων, ο όγκος των οποίων, όμως, είναι συγκρίσιμος με αυτόν του πρωτονίου.
Ο Χόκινγκ είχε τη Νόσο του κινητικου νευρώνα
Η νόσος του κινητικού νευρώνα είναι γνωστή και με τις ονομασίες πλάγια μυατροφική σκλήρυνση, νόσος του Charcot και σύνδρομο Lou Chering και είναι η νόσος που είχε ο Στίβεν Χόκινγκ.
Βασικά χαρακτηριστικά και η συνβολή της επιστήμης
Η ακριβής αιτιολογία εκδήλωσης παραμένει άγνωστη. Κύριες αιτίες θεωρούνται γενετικοί παράγοντες (οικογενής μορφή), η ακραία σωματική καταπόνηση (ιδιαίτερα σε βετεράνους αθλητές που έκαναν χρήση αναβολικών / ντόπινγκ) καθώς και ιογενείς παράγοντες στα πλαίσια μιας καθυστερημένης και μη φυσιολογικής – αυτοάνοσης αντίδρασης σε κάποιον ιό.
Η νόσος του κινητικού νευρώνα είναι μία εκφυλιστική νόσος η οποία επηρεάζει τόσο τον ανώτερο κεντρικό όσο και τον κατώτερο περιφερικό νευρώνα των κινητικών νευρικών οδών (εγκέφαλος, νωτιαίος μυελός). Η νόσος μπορεί να προσβάλει τον ανώτερο και κατώτερο νευρώνα ξεχωριστά αλλά και ταυτόχρονα.Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι υπάρχει μεγάλη ατομική ποικιλομορφία στην εμφάνιση των συμπτωμάτων.
Κυρίως παρατηρούνται κινητικές διαταραχές οι οποίες παρουσιάζουν τάσεις συνεχούς προοδευτικής επιδείνωσης, ενώ δεν παρατηρούνται αισθητικές και γνωστικές διαταραχές (άνοια, προβλήματα αντίληψης – μνήμης).
Η διαχείριση της νόσου περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία με στόχο την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου.
Η ατομική ποικιλομορφία εμπόδιο στην αυτο-εξυπηρέτηση
Λόγω της τεράστιας ατομικής ποικιλομορφίας, η φυσικοθεραπεία είναι διαφορετική για κάθε ασθενή, ενώ ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης της νόσου πρέπει να τείθονται ρεαλιστικοί εξατομικευμένοι στόχοι. Συνθήκες, όπως η σπαστικότητα, η αδυναμία, η κόπωση, η παράλυση, η κακή ισορροπία, αλλάζουν τον τρόπο λειτουργίας του ασθενή.
Στο τελικό στάδιο της νόσου, η ολική εξάρτηση των ασθενών από τη φροντίδα τρίτων ατόμων είναι τελικά αναπόφευκτη. Το φυσικοθεραπευτήριο υποστηρίζει και την κατ’ οίκον αποκατάσταση σε ασθενείς που δεν μπορούν να μετακινηθούν, με στόχο την βελτίωση ή τη διαχείριση των καθημερινών δραστηριοτήτων.
Οι διακρίσεις και τα επιστημονικά στοιχήματα
Η σημαντική συμβολή του Χόκινγκ στη Φυσική του απέφερε πολλές διακρίσεις. Το 1974, σε ηλικία μόλις 32 ετών, η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Μεγάλης Βρετανίας τον εξέλεξε ως έναν από τα νεότερα μέλη της. Το 1977 έγινε καθηγητής της Βαρυτικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, ενώ δύο χρόνια αργότερα καθηγητής Μαθηματικών στο ίδιο πανεπιστήμιο, σε μία έδρα που παλαιότερα κατείχε ο Νεύτων.
Αν και δεν κατάφερε – ή δεν πρόλαβε – να πάρει το Νόμπελ, είχε τιμηθεί με πολλά άλλα σημαντικά βραβεία (Αϊνστάιν, Βολφ, Κόπλεϊ κ.ά.). Επίσης, αρεσκόταν να βάζει επιστημονικά στοιχήματα με άλλους φυσικούς, αν και είχε μία τάση να τα χάνει, όπως για παράδειγμα όταν το 2012 έχασε 100 δολάρια, επειδή είχε στοιχηματίσει ότι ποτέ δεν θα ανακαλυπτόταν το μποζόνιο του Χιγκς, το οποίο βρέθηκε στο CERN λίγο μετά!
Προσωπική Ζωή
Στην προσωπική του ζωή, ο Στίβεν Χόκινγκ είχε παντρευτεί τη συμφοιτήτριά του Τζέιν Γουάιλντ το 1965 (δύο χρόνια μετά τη διάγνωση της νόσου του) κι έκαναν τρία παιδιά, αλλά χώρισαν το 1991, καθώς η κατάστασή της υγείας του εκ των πραγμάτων έκανε τρομερά δύσκολες τις συνθήκες του γάμου. Η γυναίκα του έγραψε αργότερα ότι είχαν καταντήσει «αφέντης» και «σκλάβα».
Το 1995 παντρεύτηκε μία από τις νοσοκόμες του, την Ελέιν Μέισον, ένας γάμος που διήρκεσε 11 χρόνια και στη διάρκεια του οποίου η αστυνομία κλήθηκε να διερευνήσει κατηγορίες για επιθέσεις που δέχτηκε ο Χόκινγκ από τη σύζυγό του. Όμως, ο ίδιος αρνήθηκε κάτι τέτοιο και η αστυνομία αναγκάστηκε να σταματήσει τις έρευνες.
Ο Στίβεν Χόκινγκ πέθανε στις 14 Μαρτίου 2018 στο σπίτι του στο Κέμπριτζ, σε ηλικία 76 ετών.
Aκολουθήστε μας στo Google News
