Το ήξερες; Πόσα τσιγάρα την ημέρα προκαλούν ζημιά;

Το έχεις ακούσει σίγουρα και ίσως το έχεις πει κιόλας: «Όχι, εντάξει, το ελέγχω, καπνίζω λίγα τσιγάρα τη μέρα εγώ».

Και κάπως έτσι συνεχίζει κάποιος, λιγάκι απενεχοποιημένα, τη συνήθεια αυτή που τόσο πολύ αγάπησε ο λαός μας. Με φανατικούς καπνιστές παντού τριγύρω (μα παντού όμως) το δικό του “κοινωνικό” κάπνισμα φαντάζει ακίνδυνο.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Δυστυχώς επιβεβαίωσε τα χειρότερα ο Γιάννης Καλλιάνος: «Έχω μία ανησυχία ότι...» - Έτσι θα εξελιχθεί η κακοκαιρία τις επόμενες ώρες (video)

Εδώ όλοι κάνουν ένα και δύο και τρία πακέτα, σου λέει τι θα πάθω εγώ με το ένα ή δύο ή τρία τσιγαράκια που κάνω με τον καφέ; Να σου πω την αλήθεια, εγώ προσωπικά το βρήκα ευκολότερο να το κόψω τελείως παρά να μετράω τα τσιγάρα μου. Και γιατί τελικά να τα μετράω; Θα καταπιεζόμουν με στόχο δήθεν να αποφύγω κινδύνους συνεχίζοντας όμως να απολαμβάνω το ρημάδι ενώ τελικά την επικίνδυνη ζώνη δεν θα τη γλίτωνα. Δεν θα σου πω κάτι καινούριο διότι οι σχετικές έρευνες έχουν δημοσιευτεί εδώ και μερικά χρόνια. Όμως συναντώ τόσο συχνά ανθρώπους που μου λένε ότι κάνουν λίγα τσιγάρα τη μέρα με εκείνο το ύφος που μαρτυρά αβεβαιότητα αλλά ταυτόχρονα και μια χαλαρότητα που με κάνει να σκέφτομαι ότι τα αποτελέσματα δεν προωθήθηκαν στο κοινό όσο θα έπρεπε.

Όποιος/α θέλει λεπτομέρειες ας ρίξει μια ματιά στους συνδέσμους που παραθέτω. Ένα από τα κύρια συμπεράσματα των ερευνών είναι ότι ακόμα και με λίγα τσιγάρα τη μέρα ο κίνδυνος να την πάθεις τη ζημιά είναι πολύ αυξημένος σε σχέση με το να μην κάπνιζες. Για παράδειγμα τα θανατηφόρα καρδιακά επεισόδια τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες που κάπνιζαν 1 έως 4 τσιγάρα τη μέρα ήταν τρεις φορές συχνότερα σε σχέση με τους μη καπνιστές. Σε αυτές τις μικρές δόσεις καπνού η αύξηση του κινδύνου είναι απότομη και μη γραμμική.

Για τις γυναίκες που κάπνιζαν 1 έως 4 τσιγάρα τη μέρα ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο του πνεύμονα ήταν πέντε φορές υψηλότερος. Ακόμα και το παθητικό κάπνισμα ανεβάζει τους κινδύνους καρδιακών επεισοδίων κατά 30%. Φυσικά όσο περισσότερα τσιγάρα κάνεις και για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα είσαι καπνιστής τόσο το χειρότερο. Όμως το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι ότι στο θέμα του καπνίσματος δεν υπάρχει ακίνδυνη ζώνη.

Απλά κόψ’ το αν θες να εκμηδενίσεις αυτόν τον σημαντικότατο παράγοντα ζημιάς. Οι καπνιστές ζουν κατά μέσο όρο 14 χρόνια λιγότερο… δεν είναι μικρό το νούμερο. Μια σκέψη που κάνω είναι ότι για κάποιον που κάνει παιδιά στα 35 και ζει έως τα 75, αυτά τα 14 χρόνια είναι περίπου το ένα τρίτο της ζωής του ως γονιός. Και μάλλον δεν θα προλάβει να γίνει παππούς ή γιαγιά. Και αν είσαι από αυτούς/ες που σχεδιάζουν τη διατροφή τους, γυμνάζονται και γενικά θέλουν να προσέχουν σκέψου ότι όλα αυτά τα κάνεις τσάμπα και βερεσέ αν καπνίζεις εφόσον μπροστά στη ζημιά του τσιγάρου τα υπόλοιπα δεν συγκρίνονται.

Μαύρες σκέψεις και θα μου πεις δεν είναι απαραίτητο να συμβούν σε σένα αυτά… όμως με το ρημάδι μπαίνεις ψηλά στη λίστα. Φαντάσου τι φορτίο

Και κράτα αυτό τουλάχιστον… ότι σκέφτομαι και ζω έξυπνα σημαίνει πως κάθε τόσο αναρωτιέμαι ποιο είναι το κόστος της κάθε απόλαυσης και πόσα από αυτά που κάνουμε είναι επιλογές ή κολλήματα του χρόνου.

«Μάνα, ξέρω ότι με αγαπάς. Σου αρέσω όμως;» Οι σκέψεις μιας μητέρας και ενός παιδιού, που περνάει εφηβεία!

Ποιες είναι οι σκέψεις που κάνει μια μητέρα όταν το παιδί της είναι στην εφηβεία; Ποιες είναι οι ανασφάλειες και οι φοβίες του παιδιού όμως σε αυτήν την δύσκολη περίοδο;

Ακούμε αυτή τη φράση και αμέσως μας έρχονται στο μυαλό λέξεις όπως «αντίδραση», «νεύρα», «συγκρούσεις», «έλλειψη επικοινωνίας και κατανόησης». Και όλοι όσοι έχουν ή είχαν παιδιά στην εφηβεία καταλαβαίνουν πόσο δύσκολη περίοδος μπορεί να γίνει για την οικογένεια.

Αξίζει να το διαβάσετε και πιστεύω ότι όσοι αντιμετωπίζετε κάτι αντίστοιχο θα το βρείτε ιδιαίτερα βοηθητικό.

«Παιδί μου δυσκολεύομαι να σου μιλήσω από τότε που μπήκες στην εφηβεία. Έχω μπερδευτεί τελείως. Σου λέω να φέρεσαι πιο ώριμα να είσαι πιο υπεύθυνος αλλά εσύ γίνεσαι έξαλλος. Από την άλλη όταν σε αντιμετωπίζω σαν παιδί πάλι έξαλλος γίνεσαι.

Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέπτεται τι καλά που ήταν όταν ήσουν μικρός αλλά αμέσως τη διώχνω αυτή τη σκέψη. Είναι όμως αλήθεια ότι δεν αναγνωρίζω εκείνο το λατρεμένο μου παιδάκι ,παρά μόνο όταν κάποιες φορές έρχομαι και σε χαζεύω την ώρα που κοιμάσαι ,όπως τότε.

Η επικοινωνία μας οδηγεί πάντα σε σύγκρουση και εγώ πονάω κάθε φορά .Και όσο και αν οι αλλαγές στο κορμάκι σου έγιναν σταδιακά και δεν τις κατάλαβα ,οι αλλαγές στη συμπεριφορά σου με αιφνιδίασαν και τώρα είμαι τελείως αμήχανη και μπερδεμένη. Και ενώ είχα ενημερωθεί ,είχα διαβάσει ,είχα συζητήσει για αυτό που θα συνέβαινε τώρα νιώθω ότι έχει φύγει η γη κάτω από τα πόδια μου.

Ξέρω ότι πρέπει να σταματήσω να καθαρίζω για σένα κάθε φορά που νιώθω ότι απειλείσαι ή ότι σε αδικούν .Σου υπόσχομαι να μην σε καταπιέζω όσον αφορά τα μαθήματα και την εκπαίδευσή σου αν και ξέρεις ότι δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω ότι είναι απαραίτητα. Ξέρω ότι πρέπει να είμαι δυνατή για να αντέξω την φυσιολογική εφηβική σου επιθετικότητα αλλά είναι άλλο πράγμα στη θεωρία και άλλο στη πράξη.

Ξέρω πολύ καλά ότι έχεις δικά σου όνειρα και σχέδια και ,αλήθεια σου λέω, θα προσπαθήσω αυτά να γίνουν και οι δικές μου προσδοκίες από σένα. Ξέρω ότι πρέπει να σταματήσω να φοβάμαι μην πάθεις κάποιο κακό ,να τρέμω .Ξέρω ότι μόνο άμα σε αφήσω να κάνεις τα δικά σου λάθη θα μάθεις ,ότι μόνο εάν ρισκάρεις θα ωριμάσεις αλλά δεν μου είναι εύκολο. Πρέπει επίσης να κόψω τη ακατανίκητη συνήθεια να θυμώνω με τα δικά σου λάθη .Nα μην είμαι τόσο πολύ από πάνω σου και να σου δώσω περισσότερο χώρο δικό σου .Εσύ πάντα μου τα έλεγες όλα. Τώρα δυσκολεύομαι να σε αφήσω να έχεις μυστικά από μένα και πράγματα αφανέρωτα. Τρέμω μην μπλέξεις ,μην σε πληγώσουν, δεν θα το αντέξω αυτό.