Από τα 2 χρόνια ζωής του παιδιού σας διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του!
Κάθε στάδιο είναι ξεχωριστό και μοναδικό!
Κάθε στιγμή με το παιδί σας είναι ξεχωριστή και μοναδική και για αυτό πρέπει να απολαμβάνετε τα πάντα! Τι πρέπει να περιμένετε όμως οι γονείς από τα 2 χρόνια ζωής και μετά του παιδιού σας;
Η συμπλήρωση των δυο ετών όμως, μοιάζει ακόμα πιο ξεχωριστή αφού το παιδί αρχίζει πια και δείχνει τον χαρακτήρα του, μιλάει και περπατάει κανονικά.
Έτσι και οι γονείς είναι φυσιολογικό να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια.
Οι περισσότεροι γονείς ρωτάνε κάθε τόσο τον παιδίατρό τους αν το παιδί τους αναπτύσσεται φυσιολογικά. Ο γιατρός με βάση κάποιους επιστημονικούς κανόνες, μπορεί κάθε στιγμή να εκτιμήσει και να πληροφορήσει τους γονείς αν το παιδί τους είναι αυτό που λέμε «εντός των φυσιολογικών ορίων» ή υστερεί σε κάτι και πρέπει να πάρουν μέτρα προς αποκατάσταση.
Μια κρίσιμη και σημαντική στιγμή είναι όταν το παιδί θα γίνει δυο χρόνων. Σε αυτή την ηλικία θα πρέπει να εκτιμηθεί η κατάσταση της κινητικότητας του, η σωματική του ανάπτυξη, η ικανότητα του λόγου του και άλλα πολλά.
Ας δούμε,λοιπόν, μερικούς από τους παράγοντες που ενδιαφέρουν αυτή την ηλικία.
Η ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ:
– το παιδί είναι σε θέση να στέκεται πια όρθιο.
– είναι σε θέση να ανεβαίνει και να κατεβαίνει τις σκάλες έστω με μικρή βοήθεια.
-προσπαθεί και συνήθως το καταφέρνει να ανοίγει τις πόρτες.
-μπορεί να σκαρφαλώνει στα έπιπλα (καρέκλες, καναπέδες, κρεβάτια).
-μπορεί να χρησιμοποιήσει το πιρούνι και το κουτάλι για να τρώει.
-μαθαίνει να πλένει τα χεράκια του και να τα σκουπίζει.
-μαθαίνει να βγάζει τα παπούτσια και τις κάλτσες.
-μπορείνα τοποθετεί κύβους και τουβλάκια το ένα πάνω στο άλλο.
Η ΟΜΙΛΙΑ:
-μπορεί να βάζει τρεις λέξεις στη σειρά και να κάνει μια μικρή πρόταση.
-έχει μάθει, θυμάται και χρησιμοποιεί περίπου πενήντα λέξεις έστω και παραποιημένες.
-χρησιμοποιεί πολύ συχνά τις εκφράσεις «γιατί;», «τί είναι αυτό;» και επιμένει στο «όχι».
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ:
-αναγνωρίζει και κάνει φίλους.
-επιλέγει συγκεκριμένα παιχνίδια και τα θεωρεί δικά του (αναπτύσσει το αίσθημα της ιδιοκτησίας).
-αρχίζει να ελέγχει τους σφιγγτήρες του και ειδοποιεί ότι θέλει να κάνει τσίσα του.
Μερικά TIPS για την βελτίωση της ανάπτυξης του:
-ελαττώστε στο ελάχιστο τον χρόνο που βλέπει τηλεόραση και γενικά tablet και κινητά.
-αυξήστε τον χρόνο απασχόλησης του με βιβλία παραμύθια και εκπαιδευτικά.
-βρείτε τρόπους και εναλλακτικές λύσεις ώστε να μπορείτε να αρνείστε και να καθοδηγείτε το παιδί εκεί που θέλετε χωρίς πίεση.
-μην το ρωτάτε συχνά «τι θέλεις μωρό μου;» αλλά να του προτείνετε τις εκδοχές που θέλετε να επιλέξει : «θέλεις αυτό η’ εκείνο;»
Σε κάθε περίπτωση να θυμάστε ότι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Τα στοιχεία της φυσιολογικής ανάπτυξης μπορεί να ποικίλουν και να διαφέρουν από παιδί σε παιδί και μόνο ο ειδικός παιδίατρος μπορεί να εκτιμήσει σωστά την εξέλιξη του παιδιού.
Υπόθεση πιπίλα: Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς!
Η υπόθεση της πιπίλας είναι κάτι που ανησυχεί όλους τους γονείς! Τι πρέπει να γνωρίζουν όμως; Οι γονείς δίνουν την πιπίλα για να ησυχάσει το μωρό κι έτσι καταλήγουν στην κατάχρηση της πιπίλας. Θα πρέπει να ψάξετε να βρείτε την αιτία της ανησυχίας του μωρού και να δείτε αν υπάρχουν άλλοι τρόποι για να το ηρεμήσετε.
Tα μωρά γεννιούνται με το αντανακλαστικό του θηλασμού. Μερικά μωρά θέλουν να θηλάζουν περισσότερο από άλλα και οι γονείς καταλήγουν στην πιπίλα. Την ίδια δουλειά μπορεί να κάνει το δάχτυλο (αντίχειρας) ή η γροθιά του, ιδιαίτερα μετά τον 2ο μήνα που το μωρό έχει τα πρώτα ενοχλήματα της οδοντοφυΐας και βάζει το δάχτυλο.
Το πιπίλισμα του αντίχειρα είναι μια από τις πιο κοινές συνήθειες των μικρών παιδιών. Ένα ποσοστό 50 με 85% των παιδιών κάποια στιγμή πιπιλούν τον αντίχειρά τους. Η συνήθεια ξεκινάει από νωρίς και είναι απόλυτα φυσιολογική σε βρέφη και μικρά παιδιά.Μεταξύ 2 και 4 μηνών το βρέφος ξεκινά να γνωρίζει τον κόσμο κιναισθητικά (δηλαδή να ανακαλύπτει τις ιδιότητες των πραγμάτων και των ίδιων του των χεριών μέσα από τις αισθήσεις της αφής, της γεύσης, της όσφρησης και την κίνηση) και εντείνεται το στοματικό στάδιο.
Διαβάστε του μία ιστορία, μιλήστε του για να κοιμηθεί αντί να κάνετε χαρούμενο το μωρό βάζοντας μια πιπίλα στο στόμα. Εάν χρησιμοποιείτε την πιπίλα και τη νύχτα, του γίνεται συνήθεια και όταν ξυπνάει δεν ξανακοιμάται, παρά μόνο αν του βάλετε στο στόμα την πιπίλα. Σε περίπτωση που το μωρό συνηθίσει την πιπίλα από την πρώτη εβδομάδα, υπάρχει πιθανότητα να μπερδέψει την θηλή της με την πιπίλα, γι αυτό μην του δίνετε πιπίλα πριν το μωρό συνηθίσει να θηλάζει την θηλή της μητέρας του (μετά τις πρώτες 20 μέρες).
Ποιες είναι οι επιπτώσεις;
Τόσο η πιπίλα όσο και το πιπίλισμα του δαχτύλου παραμορφώνουν το στόμα, αλλά η παραμόρφωση αυτή διορθώνεται αν το πιπίλισμα διακοπεί πριν το μωρό βγάλει τα μόνιμα δόντια του. Η πιπίλα έχει βρεθεί να προστατεύει το μωρό από τον αιφνίδιο θάνατο, χωρίς να έχει διευκρινιστεί με ποιόν τρόπο ακριβώς.
Ωστόσο η πιπίλα είναι προτιμότερη από το δάχτυλο διότι η παραμόρφωση στόματος και δοντιών είναι μικρότερη. Αν δεν μπορείτε να αποφύγετε την πιπίλα για το μωρό σας, διαλέξτε μία που να μην αποτελείται από πολλά κομμάτια διότι πιθανόν να σπάσουν και να καταπιεί κάποιο κομμάτι το μωρό σας. Ποτέ μην χρησιμοποιείτε αλυσίδα ή σχοινί γύρω από τον λαιμό με την πιπίλα ή στην κούνια ή στο καρότσι, διότι κινδυνεύει να πνιγεί το μωρό σας. Προτιμότερη είναι η πιπίλα από σιλικόνη (πλένεται εύκολα, δεν κολλάει στο στόμα, είναι μαλακή, διαρκεί περισσότερο και πλένεται στο πλυντήριο πιάτων ). Υπάρχουν και ορθοδοντικές πιπίλες.
Προσπαθήστε να δώσετε την πιπίλα όσο γίνεται αργότερα, τον 2ο ή 3ο μήνα, που θα έχει ενοχλήσεις από τα δόντια και θα χρησιμοποιήσει το δάχτυλο. Γενικά, η πιπίλα πρέπει να χρησιμοποιείται περιστασιακά και με σύνεση.
Σε περίπτωση που μάθει το μωρό σας την πιπίλα, θα πρέπει να φροντίσετε να την κόψετε στην ηλικία των 3 ετών. Ειδικότερα για το πιπίλισμα του αντίχειρα η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής Οδοντιατρικής αναφέρει πως δεν προκαλεί κανένα μόνιμο ανατομικό πρόβλημα στο στόμα ή στα δόντια εάν δεν συνεχιστεί μετά την ηλικία των 5 ετών. Σύμφωνα με την ίδια Ακαδημία, τα περισσότερα παιδιά σταματούν την συνήθεια από μόνα τους ανάμεσα στις ηλικίες των 2 και 4 ετών. Δεν υπάρχει κανένας λόγος οι γονείς να ανησυχούν πριν από την ηλικία αυτή, γιατί πρόκειται για μια φυσιολογική συμπεριφορά. Τα παιδιά που θηλάζουν για καιρό και απογαλακτίζουν σταδιακά – όχι απότομα, σύμφωνα με τις διεθνείς επιστημονικές συστάσεις, τείνουν να μην αναπτύσσουν επίμονες στοματικές έξεις όπως το πιπίλισμα του αντίχειρα και η χρήση πιπίλας.
Επίμονο πιπίλισμα του αντίχειρα μετά την ηλικία των 4 με 5 ετών χρήζει διερεύνησης ως πιθανή εκδήλωση άγχους. Στην αντιμετώπιση προσπαθούμε να χειριζόμαστε το παιδί με θετικό και όχι αρνητικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τις τεχνικές της επιβράβευσης, της απόσπασης προσοχής, των προνομίων, και όχι της επίπληξης και της τιμωρίας.
Aκολουθήστε μας στo Google News
