Τρίτη, 21 Ιανουαρίου 2025

«Θα ευχόμουν να πεθάνω...»: Η Κάτια Δανδουλάκη μίλησε για τον... θάνατό της!

«Θα ευχόμουν να φύγω από τη ζωή χωρίς να το καταλάβω. Ένας άλλος φόβος είναι να μη χάσω το μυαλό μου, που συνειδητά τον αποδιώχνω»

10 Ιανουαρίου 2025 11:27
«Θα ευχόμουν να πεθάνω...»: Η Κάτια Δανδουλάκη μίλησε για τον... θάνατό της!
Από ATHENSMAGAZINE TEAM

Η Κάτια Δανδουλάκη υποδέχθηκε τον νέο χρόνο με αγαπημένα της πρόσωπα και πλέον επικεντρώνεται στις επαγγελματικές της υποχρεώσεις. Σε πρόσφατη συνέντευξή της, η καταξιωμένη ηθοποιός μίλησε για την επιλογή της να ακολουθήσει την υποκριτική, καθώς και για τους βαθύτερους φόβους που την απασχολούν. Με ειλικρίνεια, ευχήθηκε να μην δοκιμαστεί από προβλήματα υγείας και να έχει ένα ανώδυνο τέλος, όταν έρθει η ώρα της, αφήνοντας πίσω μια γεμάτη και δημιουργική ζωή.

Η Κάτια Δανδουλάκη παραχώρησε μια εκ βαθέων συνέντευξη στον Αντώνη Μποσκοΐτη για το ένθετο Docville, όπου μίλησε, μεταξύ άλλων, για τους φόβους της, αλλά και για την επιθυμία της να αποχωρήσει από τη ζωή ήσυχα και ανεπαίσθητα, χωρίς να το αντιληφθεί.

Διαβάστε επίσης: Αποκάλυψη-βόμβα από Δανδουλάκη για Φιλιππίδη - «Κάποιες γυναίκες ήθελαν...»

«Θα ευχόμουν να πεθάνω...»: Η Κάτια Δανδουλάκη μίλησε για τον... θάνατό της!

Έχετε ακούσει την άποψη που λέει πως οι ηθοποιοί δεν είστε και πολύ στα καλά σας;

Σωστότατη άποψη. Είναι δηλαδή κανονικό ένας να θέλει να υποδύεται κάποιον άλλο; Σίγουρα δεν είμαστε πολύ κανονικοί, γιατί ρισκάρουμε εκεί που δεν μας παίρνει και έχουμε μια τρέλα πάνω από τους κανόνες της λογικής. Χτίζουμε παλάτια στην άμμο, το θέατρο είναι η τέχνη του εφήμερου.

Τι σας φοβίζει;

Ο ρεαλιστικός φόβος είναι τα κενά στο αεροπλάνο, που σημαίνει πως δεν θέλω κάτι οδυνηρό και απότομο στη ζωή μου. Ποτέ δεν μπόρεσα να νικήσω τον φόβο των αεροπλάνων, όπως κι αυτόν της ενδεχόμενης ταλαιπωρίας πριν από το βιολογικό τέλος.

Θα ευχόμουν να φύγω από τη ζωή χωρίς να το καταλάβω. Ένας άλλος φόβος είναι να μη χάσω το μυαλό μου, που συνειδητά τον αποδιώχνω.

Η πρώτη ένδειξη, ξέρετε, είναι για τους ηθοποιούς το να μη θυμούνται τα λόγια τους και η έλλειψη της αίσθησης του χιούμορ. Έλεγα, για παράδειγμα, στη μάνα μου διάφορα αστεία περιστατικά από τα γυρίσματα και γελούσαμε πολύ. Κάποια στιγμή της μιλούσα και δεν αντιδρούσε στα αστεία. Ήταν η αρχή της άνοιας της. Έτσι πήγαμε στο γιατρό και τα τελευταία χρόνια έβλεπα τα μάτια της, που δεν υπήρχα εγώ μέσα τους.

 

Gossip

Ροή ειδήσεων

Share