«Ξεσπά» δημόσια ο Αντώνης Κανάκης: «Είναι ανάγκη να μας περνάτε μέσα από αυτή την παγίδα;»
Η ανάρτησή του που φέρνει τροφή για σκέψη
Ο Αντώνης Κανάκης ουδέποτε έχει κρύψει τους προσωπικούς και κοινωνικούς του προβληματισμούς, εκφράζοντάς τους δημόσια, με τον γνωστό παρουσιαστή να αναφέρεται αυτή την φορά σε ένα κρίσιμο ζήτημα, αν και έτερος άνθρωπος της τηλεόρασης υπήρξε κόλαφος εναντίον του.
Ο ίδιος τοποθετήθηκε προχθές (1/2) με μια ανάρτηση που προκαλεί προβληματισμό σχετικά με την καταναλωτική μανία του κοινού, καθώς και στο πώς αυτή ενισχύεται με κάθε τρόπο τεχνηέντως, με αφορμή ένα αεροπορικό του ταξίδι.
Η ανάρτηση-τροφή για σκέψη του Αντώνη Κανάκη
«Ψιλά γράμματα» θα μου πείτε… Ίσως να κάνω λάθος, αλλά κάθε άλλο.
Σε τι αναφέρομαι;
Πρόσφατα έκανα ένα διήμερο ταξιδάκι και βρέθηκα για πολλοστή φορά στη ζωή μου σε αεροδρόμιο.
Όμως, κάποια πράγματα που έχουν διεισδύσει σιγά σιγά στη ζωή μας, που τα έχουμε συνηθίσει, που μας είναι πλέον αόρατα, μας “σκάνε” απροειδοποίητα στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Τι “έσκασε” σε εμένα;
Αυτή η συνηθισμένη πορεία που μας υποχρεώνουν να ακολουθήσουμε στα αεροδρόμια προκειμένου να φτάσουμε στην πύλη επιβίβασης.
Αυτή τη φορά το βίωσα λες και μας παρακολουθούσα όλους από απόσταση όπως διανύαμε την πορεία αυτή και μου θύμισε εκείνες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπου σε ένα δυστοπικό μέλλον, οι άνθρωποι πλέον κινούνται σαν ρομπότ σε μια γραμμή παραγωγής ενός κοινωνικού εργοστασίου.
Η αιτία που “έσκασε” αυτή η εικόνα στο μυαλό μου, είναι το ότι η πορεία που έχουν φροντίσει να ακολουθούμε στα αεροδρόμια εμείς οι πρώην άνθρωποι, πρώην πολίτες και νυν καταναλωτές, περνάει υποχρεωτικά μέσα από τα εμπορικά κέντρα και καταστήματα των αεροδρομίων.
Με δεδομένο ότι ο βομβαρδισμός του ανθρώπου με προϊόντα, μάρκες, διαφημίσεις κτλ, είναι μια μορφή βίας και πλύσης εγκεφάλου, που δύσκολα πλέον διαχειρίζεται ο καθημερινός ενήλικας πολίτης, πόσο μάλλον τα παιδιά, δεν θα έπρεπε να έχουμε το δικαίωμα της επιλογής; Εάν θέλουμε δηλαδή να περνάμε μέσα από αυτήν την καταναλωτική υπερβολή, εάν όμως δεν το θέλουμε να υπάρχει μία άλλη επιλογή.
Δεν θα έπρεπε να έχουμε το δικαίωμα, εάν το επιθυμούμε, να μην υποβάλλουμε τους εαυτούς μας και κυρίως τα παιδιά μας, σε αυτήν την καταναλωτική επιθετική πολιορκία;
Δεν θα έπρεπε να έχουμε το δικαίωμα στην προσπάθεια να αποτοξινωθούμε από αυτήν την καταναλωτική μανία και να εμφυσήσουμε στα παιδιά μας μια πιο ισορροπημένη στάση ζωής σε σχέση με τον καταναλωτισμό;
Στην προσπάθεια μας αυτήv, δεν θα έπρεπε να μπορούμε να ασκούμε βασικά δικαιώματά μας, όπως το δικαίωμα στις μετακινήσεις και τα ταξίδια, χωρίς να πρέπει υποχρεωτικά να περνάμε μέσα από την απόλυτη καταναλωτική παγίδα;
Δεν έχει αποδειχθεί ότι ο καταναλωτισμός έχει πάρει διαστάσεις εξάρτησης για τους πολίτες των δυτικών κυρίως πολιτισμών;
Θα υποχρέωναν ποτέ έναν εξαρτημένο από ουσίες άνθρωπο, να περνάει μέσα από διαδρόμους γεμάτους με τις ουσίες της εξάρτησής του, απλά και μόνο για να ταξιδέψει;
Δεν θα έπρεπε οι κυβερνήσεις να διακρίνουν όλα τα παραπάνω και να εξασφαλίσουν στον κάθε πολίτη το δικαίωμα της επιλογής: “Να περάσω από την καταναλωτική κινούμενη άμμο, ή να πάω από τον άλλο διάδρομο που οδηγεί κατευθείαν στην πύλη επιβίβασης;”
Έλα όμως που δεν υπάρχει άλλος διάδρομος...
Όπως είπα και στην αρχή, «ψιλά γράμματα» θα πουν οι περισσότεροι...
Αντιθέτως θαρρώ. Αυτά τα φαινομενικά και ύπουλα «ψιλά», είναι τα πλέον «χοντρά».
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό, εφαρμόζει φυσικά σε πολλές ακόμα εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας».
Aκολουθήστε μας στo Google News
