«Κεραυνός εν αιθρία» από Χαρούλα Αλεξίου: «Μερικές φορές δοκίμασα το...»

Η σπουδαία καλλιτέχνιδα Χάρις Αλεξίου, έχοντας μισό αιώνα έντονης παρουσίας στο τραγούδι, δεν απασχόλησε ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας με την προσωπική της ζωή. Η ίδια παντρεύτηκε τον πρώτο της σύζυγο Αχιλλέα Θεοφίλου και μαζί προέβησαν στην υιοθεσία ενός αγοριού.

Η ίδια έχει παντρευτεί δύο φορές, ενώ το αγοράκι που υιοθέτησε με τον Αχιλλέα Θεοφίλου το ονόμασε Μάνο. Η Χάρις Αλεξίου τον είχε ονομάσει έτσι από τον πολύ καλό της φίλο και συνάδελφο, Μάνο Λοΐζο. Παράλληλα, αυτή είναι η συνολική περιουσία της Χαρούλας Αλεξίου.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Survivor 2024 spoiler: Ποια Νέα Υόρκη; Αυτό είναι το απίθανο έπαθλο που θα δώσει ο Ατζούν τις επόμενες μέρες!

Πριν μερικά χρόνια η Χαρούλα Αλεξίου είχε παραχωρήσει συνέντευξη στη Lifo και είχε μιλήσει για τη ζωή της.

Με ποιον τρόπο την «ψάχνετε» με τις μουσικές; Μόνη σας, από συστάσεις τρίτων;

Και από συστάσεις τρίτων, αλλά και από το YouTube κυρίως. Δηλαδή, μπορεί τώρα να «πατήσω» σε μουσικές του Αζερμπαϊτζάν ή του Θιβέτ και να με βγάλει αλλού. Μου αρέσει να το κάνω, αλλά χωρίς να με ενδιαφέρει το mainstream τραγούδι. Πλέον μπορώ να πω ότι δεν ξέρω τίποτα από τη σύγχρονη παραγωγή. Πάλι τυχαία μπορεί να πέσω κάπου από το ραδιόφωνο, λ.χ., αλλά θα αναζητήσω αμέσως αυτό που άκουσα και μου «μίλησε».

Βλέπω στο γραφείο σας ένα laptop. Στην παράσταση, πάλι, βγαίνετε με ένα iPad στα χέρια. Είστε ευθυγραμμισμένη με την εποχή…

Έχω τρεις συσκευές: iPad, laptop και desk. Τα κείμενα που ακούγονται στην παράσταση τα είχα γράψει και στο χέρι και στον υπολογιστή μου.

Αποτελούσαν εμπνεύσεις της στιγμής ή ημερολογιακές καταγραφές;

Ημερολόγιο δεν μπόρεσα ποτέ να κρατήσω. Μερικές φορές το δοκίμασα σε περιοδείες μου, έλεγα «σήμερα έγινε αυτό…», αλλά δεν είμαι τόσο οργανωμένος άνθρωπος ή συνεπής προς αυτό. Έλεγα «ωραία θα ήταν να κρατούσες ημερολόγιο», αλλά σίγουρα θα το άφηνα μετά από λίγο.

Από την άλλη, τα δικά σας τραγούδια αποτελούν συνήθως βιωματικά στιχουργικά σας concepts.

Μπορεί να υπάρχουν πολλές αφορμές γι’ αυτά, ακόμη και η στιγμή ενός κενού. Παλιά είχα γράψει ένα τραγούδι για τη μητέρα μου, κοιτάζοντας ένα ακουμπισμένο καδράκι της. Ήθελα πάλι να της μιλήσω.

Τα ερεθίσματα δεν ήταν ποτέ ίδια, έχω γράψει τραγούδι μέσα σε πούλμαν, σε αεροπλάνο ή στις 3 το πρωί, ακούγοντας ένα τραγούδι που εκείνη την ώρα με τσάκισε και μου άνοιξε μια πόρτα για να πω κι εγώ το δικό μου.

Δεν είμαι επαγγελματίας συγγραφέας που δουλεύει συστηματικά, γι’ αυτό και υπάρχουν μεγάλα κενά μέχρι να το ξανακάνω. Διαβάζω πολύ, όμως.