Μέσα στη φτώχεια η Σταματίνα Τσιμτσιλή: «Έμενα σε 60 τετραγωνικά, ξεκίνησα από...»
Τι αποκάλυψε για το παρελθόν της πριν την καταξιώση;
Συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! είχε παραχωρήσει πριν μερικά χρόνια η Σταματίνα Τσιμτσιλή, όπου μεταξύ άλλων είχε αναφερθεί στους γονείς της, τα παιδικά της χρόνια, αλλά και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν.
Με την ευκαιρία δείτε τι αποκάλυψε η γνωστή παρουσιάστρια για τις άτυχες εγκυμοσύνες της.
Δεν νιώθεις καμιά φορά εγκλωβισμένη μέσα σε αυτή την αψεγάδιαστη δημόσια εικόνα σου, πιεσμένη να την προστατεύσεις;
Δεν πιέζομαι ιδιαίτερα. Απλώς με τα χρόνια έμαθα να προσέχω, να φιλτράρω κάπως τα πράγματα. Πέρσι, για παράδειγμα, μες στην καραντίνα, μια μέρα που είχα φτιάξει πίτσα για πρώτη φορά και ήμουν χαρούμενη, ανέβασα μια φωτογραφία μου στο Instagram. Και επειδή έτυχε να φοράω σορτσάκι και ήταν χειμώνας, δέχτηκα κάτι απίστευτα αρνητικά σχόλια. Το ίδιο και άλλη μια φορά, που φωτογραφήθηκα στη Ραφήνα, σε μια περίοδο που τα μέτρα για τη μετακίνηση ήταν κάπως πιο χαλαρά. Κατάλαβα λοιπόν πως επειδή ο κόσμος δέχεται μεγάλη πίεση και ψάχνει πιθανόν τρόπους να την εκτονώσει, πρέπει να είμαι πιο προσεκτική. Να μην προκαλώ.
Δεν σε θυμώνει όλο αυτό το cyber bullying;
Με θυμώνει, δεν θα σου πω ψέματα. Το έχω αποδεχτεί όμως και έχω μάθει κάπως να ζω με αυτό, από τη στιγμή που τα social media είναι κομμάτι της δουλειάς μου. Τι άλλη επιλογή έχω; Να κλείσω τους λογαριασμούς μου; Όχι, δεν θα κάνω σε κανέναν αυτή τη χάρη.
Ποιο σχόλιο σε έχει ενοχλήσει πολύ;
Γενικώς, θυμώνω με σχόλια που εμπλέκουν άτομα της οικογένειάς μου, χωρίς να τα γνωρίζουν. Πες ό,τι θες για μένα, εφόσον εκτίθεμαι και έχω βήμα, λόγο και τρόπο να απαντήσω. Το να σχολιάζουν, όμως, τον άντρα μου ή τα παιδιά μου με ενοχλεί και με θυμώνει.
Στάθηκα σε μια παιδική φωτογραφία σου – είσαι πολύ μικρή και λίγο λυπημένη. “Νιώθω την ανάγκη” γράφεις “να αγκαλιάσω αυτό το κοριτσάκι με τα μεγάλα μάτια και να του πω ότι όλα θα πάνε καλά”. Γιατί φοβόσουν πως κάτι θα πήγαινε στραβά;
Δεν φοβόμουν ακριβώς. Απλά, όταν εγώ άρχιζα τη ζωή μου, τίποτα δεν ήταν προδιαγεγραμμένο – ούτε η επιτυχία ούτε η ασφάλεια. Ξεκίνησα από ένα διαμέρισμα 60 τετραγωνικών στα Άνω Πατήσια, με δυο γονείς που αγαπούσαν πολύ κι εμένα και την αδελφή μου, αλλά δεν είχαν τα οικονομικά μέσα να χρηματοδοτήσουν τα όνειρά μας, τις σπουδές μας κ.λπ. Ένιωσα λοιπόν πως καμιά φορά πρέπει να “χαϊδεύουμε” το παιδάκι που έχουμε μέσα μας. Αυτό το παιδί που είμαστε εμείς και που είχε την αγωνία αν θα τα καταφέρει, αν θα προχωρήσει, αν θα πετύχει κι αν θα γίνει ένας καλός άνθρωπος. Πρέπει να το πιάσεις από το χέρι και να του πεις: “Εντάξει, όλα πήγαν καλά. Τα καταφέραμε”.
Aκολουθήστε μας στo Google News
