«Βόμβα» από Ρένια Λουιζίδου: «Είναι σίγουρα χαμένος από χέρι...»
Τι εξομολογήθηκε;
Η Ρένια Λουιζίδου παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο «Down Town» της Κύπρου και μίλησε στον Αλέξανδρο Πρίφτη για τις φοβίες της, την κρίση ηλικίας περνάνε οι γυναίκες.
Με την ευκαιρία, αυτός είναι ο άγνωστος σύζυγος της ηθοποιού.
Διαβάστε μέρος της συνέντευξής της:
Έχεις ακόμα φοβίες;
Εκατομμύρια! Κι όλες έχουν να κάνουν με την αρρώστια και το θάνατο. Δεν είναι εύκολο να αποδέχεσαι ότι έχεις πίσω σου πια το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής σου και μπροστά σε περιμένει το λιγότερο. Αυτή είναι η αλήθεια! Το να μεγαλώνεις, όμως, είναι πολύ όμορφο, γεύεσαι καλύτερα τις εμπειρίες. Είναι σαν ευλογία. Ο θάνατος και οι αρρώστιες είναι το τραγικό, όχι η ηλικία.
Κρίση ηλικίας δεν πέρασες ποτέ;
Όχι με μία κι έξω, αλλά σταδιακά. Λειτούργησε το ένστικτο αυτοσυντήρησης κι έβαλα τον αυτό μου να μην ανταγωνίζεται κάτι που θα είναι σίγουρα χαμένος από χέρι. Το δούλεψα μέσα μου σιγά-σιγά. Δεν πέρασα υπαρξιακό! Απλά αποδεχόμουν τη φυσική ροή.
Οι γυναίκες στα 40 ή ανανεώνονται και νιώθουν 20 χρονών ή πέφτουν πολύ ψυχολογικά. Σε ποια κατηγορία ανήκεις;
Ναι, αυτό ισχύει και για τα 40 και για τα 50… Αν δεν είσαι όμως καλά στα 30 σου, γιατί να είσαι στα 40; Δεν πατάς ένα κουμπί και γίνεσαι καλύτερος ή χειρότερος άνθρωπος! Αν έρχεσαι με τρύπες ή κενά από τα προηγούμενα χρόνια, έτσι θα «διαβάσεις» και το θέμα της ηλικίας. Οι άνθρωποι «χτιζόμαστε» μέρα με τη μέρα.
«Βόμβα» από Ρένια Λουιζίδου: Αυτός είναι ο λόγος που δεν έκανε δεύτερο παιδί - «Δεν ήθελα να...»
Στο περιοδικό Hello είχε παραχωρήσει συνέντευξη πριν μερικούς μήνες η Ρένια Λουιζίδου, αποκαλύπτοντας τους λόγους για τους οποίους δεν θέλησε να κάνει δεύτερο παιδί. Με την ευκαιρία, δείτε ποιος είναι ο σύζυγός της και τι δουλειά κάνει.
Αν μου επιτρέπετε, γιατί δεν κάνατε περισσότερα παιδιά; Ίσως λόγω της φύσης της δουλειάς σας;
«Όχι, ήταν δικές μου, προσωπικές φοβίες. Είχα δυσκολίες στην εγκυμοσύνη μου που μου δημιούργησαν μεγάλο άγχος τα πρώτα χρόνια. Δεν ήθελα να τεντώσω το σκοινί, να ρισκάρω. Το μεγαλύτερο κομμάτι ήταν δικό μου, ψυχολογικό, όχι ιατρικό.
Όταν το ξεπέρασα και κατάλαβα πως δεν υπάρχει λόγος να νιώθω άγχος, ο Βίκτωρας είχε μεγαλώσει αρκετά, ήταν 6 ετών και δεν ήθελα να κάνω ακόμα ένα παιδί με το οποίο θα είχε τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας, ήθελα να μεγαλώνουν μαζί.
Είχα πέντε χρόνια διαφορά με τον αδελφό μου, είχε κερδίσει και χρονιά στο σχολείο, οπότε δεν συνυπήρξαμε σε καμία σχολική βαθμίδα. Στην παιδική μας ηλικία, ήταν σαν να ήμασταν δύο μοναχοπαίδια.
Έβλεπα φίλους μου που είχαν αδέλφια με μικρή διαφορά ηλικίας και φανταζόμουν πως ήταν σαν να είχαν έναν κολλητό στο σπίτι και να έπαιζαν συνεχώς»
Aκολουθήστε μας στo Google News
