Τέλος εποχής για τον Γιώργο Μαρίνο: «Δεν διεκδικώ πλέον κάτι, είναι ψυχολογική η ανάγκη μου να...»
Τι εξομολογήθηκε;
Το 2006 ο Γιώργος Μαρίνος είχε λάβει μέρος στο πρότζεκτ της LIFO «Οι Αθηναίοι». Τη συνέντευξη είχε πάρει ο τότε διευθυντής σύνταξης της LIFO, Νίκος Ράλλης, ο οποίος θα πέθαινε λίγα χρόνια μετά, στα 41 χρόνια του, από σπάνιο αυτοάνοσο. Παράλληλα, με αυτή τη γυναίκα ο γνωστός showman παραλίγο να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας.
Η συνέντευξη ψηφιοποιήθηκε για πρώτη φορά, και έχει ενδιαφέρον για δύο κυρίως σημεία: την αναφορά του στην διαλυμένη παιδική του ηλικία, και στην επίγνωση που είχε ότι σε μια εποχή που οι ομοφυλόφιλοι ήταν κάτι γραφικό ή ξεφτιλισμένο, αυτός μόνος, με πρωτοφανή τόλμη διεκδίκησε όσα η LGBTQI+ κοινότητα θα έκανε αγωνιστική ατζέντα της, δεκαετίες αργότερα.
«Σήμερα έχω μάθει να χαίρομαι την αγάπη και την εκτίμηση του κοινού. Παλιά ήμουν θύμα της ανασφάλειάς μου. Θέλω να πω, την καριέρα μου την έχω κάνει, δεν διεκδικώ πλέον κάτι. Την υγεία μου, ίσως. Εννοώ, όταν δουλεύω είμαι καλά, όταν δεν δουλεύω υπάρχει πρόβλημα. Και λέω «πρόβλημα» επειδή είναι αδύνατον να δουλεύω για πολλά χρόνια ακόμα. Είναι ψυχολογική η ανάγκη μου να δουλέψω, δεν είναι οικονομική. Αλλιώς, τρελαίνομαι»
«Όταν δεν δουλεύω, δεν περνάει ο καιρός. Είναι σαν να σταματάει ο χρόνος. Ο χρόνος σταματάει, εγώ όμως γερνάω. Έχω βέβαια κάποιους καλούς φίλους, μιλάμε και γελάμε, έχω χόμπι: κάνω παζλ, διαβάζω, συλλέγω γραμματόσημα - με τις ώρες. Είναι όλα μοναχικά χόμπι, άμα προσέξεις. Δεν με ενδιαφέρει να βγαίνω έξω όπως παλιά»
Αν μπορούσα να ξαναζήσω ως straight, δεν νομίζω ότι θα είχε διαφορά η ζωή μου. Θα ζούσα την ίδια ζωή. Ζούσα σε μία εποχή Brokeback Mountain, αλλά δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα να πω την αλήθεια. Ό,τι έχω κάνει, το υπογράφω. Με το πέρασμα του χρόνου το κοινό το εξετίμησε αυτό. Τώρα εισπράττω την αγάπη του, ίσως επειδή έχω ξεκαβαλήσει την πεντακοσάρα μου μηχανή. Σχεδόν ποτέ όμως δεν μου έκανε κάποιος μία νύξη κακή. Γενικώς, ήμουν τούκα προ, όλους τους προλάβαινα. Τι να σου πούνε; Όταν πας και τους λες «εγώ κύριε είμαι ομοφυλόφιλος», τι να σου πούνε; «Ρε πούστη»; Δεν είχα ενοχές και τύψεις, άρα δεν μπορούσε κανείς να με πληγώσει.
Aκολουθήστε μας στo Google News
