Μιλά για πρώτη φορά ο Γιώργος Μαρίνος: «Ήμουν θύμα της ανασφάλειάς μου, υπάρχει πρόβλημα...»
Τι εξομολογήθηκε;
Το 2006 ο Γιώργος Μαρίνος είχε λάβει μέρος στο πρότζεκτ της LIFO «Οι Αθηναίοι». Τη συνέντευξη είχε πάρει ο τότε διευθυντής σύνταξης της LIFO, Νίκος Ράλλης, ο οποίος θα πέθαινε λίγα χρόνια μετά, στα 41 χρόνια του, από σπάνιο αυτοάνοσο. Παράλληλα, με αυτή τη γυναίκα ο γνωστός showman παραλίγο να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας.
Η συνέντευξη ψηφιοποιήθηκε για πρώτη φορά, και έχει ενδιαφέρον για δύο κυρίως σημεία: την αναφορά του στην διαλυμένη παιδική του ηλικία, και στην επίγνωση που είχε ότι σε μια εποχή που οι ομοφυλόφιλοι ήταν κάτι γραφικό ή ξεφτιλισμένο, αυτός μόνος, με πρωτοφανή τόλμη διεκδίκησε όσα η LGBTQI+ κοινότητα θα έκανε αγωνιστική ατζέντα της, δεκαετίες αργότερα.
«Σήμερα έχω μάθει να χαίρομαι την αγάπη και την εκτίμηση του κοινού. Παλιά ήμουν θύμα της ανασφάλειάς μου. Θέλω να πω, την καριέρα μου την έχω κάνει, δεν διεκδικώ πλέον κάτι. Την υγεία μου, ίσως. Εννοώ, όταν δουλεύω είμαι καλά, όταν δεν δουλεύω υπάρχει πρόβλημα. Και λέω «πρόβλημα» επειδή είναι αδύνατον να δουλεύω για πολλά χρόνια ακόμα. Είναι ψυχολογική η ανάγκη μου να δουλέψω, δεν είναι οικονομική. Αλλιώς, τρελαίνομαι»
«Μέσα σε αυτό το τουρλουμπούκι που είναι η νύχτα και το ελληνικό τραγούδι, αφού μου κάνει κέφι, είπα ας βγω. Το μόνο που φοβόμουν ήταν να μην εκτεθώ. Ξεκίνησα πέρυσι σε μία ξεκούδουνη ημερομηνία, 24 Φεβρουάριου, για αυστηρά τριάντα παραστάσεις. Και ξαφνικά το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο, κάθε μέρα. Υπήρχε μία γενιά, μεταξύ 25-35 που δεν με είχε δει, είχε εικόνα μου μόνο από την τηλεόραση. Μου έλεγαν οι φίλοι μου ότι οι νέοι μ’ αγαπάνε, αλλά δεν περίμενα να ανταποκριθούν έτσι. Υπήρχε και αυτή η βαριά μυθολογία γύρω από το πρόσωπό μου, είχαν ακούσει τόσα πολλά από τους γονείς τους, που ανησυχούσα εάν θα τους άρεσα και στο ζωντανό. Και κόσμος μου παλιός είχε επιφυλάξεις εάν θα ήμουν καλός. Δεν ήταν στο μυαλό μου το πρόβλημα. Αν έβγαινα και από κάτω ήταν χλιαρά, αυτό θα μου απαγόρευε να κάνω όνειρα για το μέλλον»
«Όταν δεν δουλεύω, δεν περνάει ο καιρός. Είναι σαν να σταματάει ο χρόνος. Ο χρόνος σταματάει, εγώ όμως γερνάω. Έχω βέβαια κάποιους καλούς φίλους, μιλάμε και γελάμε, έχω χόμπι: κάνω παζλ, διαβάζω, συλλέγω γραμματόσημα - με τις ώρες. Είναι όλα μοναχικά χόμπι, άμα προσέξεις. Δεν με ενδιαφέρει να βγαίνω έξω όπως παλιά»
«Η αστρολογία είναι μανία μεγάλη, θεωρώ τον εαυτό μου αστρολόγο. Διαβάζω 25 χρόνια και έχω κάνει μαθήματα με τη Θεοδώρα Ντάκου. Τύπου μαθήματα, δεν πήγαινα στο σχολείο (γελάει). Όχι, για μένα δεν είναι απάτη. Ούτε είναι ο τρόπος μου να επικοινωνήσω με το άφατο. Έξω τη θεωρούν επιστήμη. Τα άστρα δείχνουν τάσεις, δεν δίνουν συμβουλές»
Aκολουθήστε μας στo Google News
