Απόλυτη ανατροπή με Τόλη Βοσκόπουλο: Αυτή τη δουλειά θα έκανε αν δεν γινόταν τραγουδιστής!
Το είχε αποκαλύψει ο ίδιος!
Ο Τόλης Βοσκόπουλος ήταν ένας μεγάλος και βαθιά αληθινός καλλιτέχνης, ένας αυθεντικός κι ευγενής ερμηνευτής.
Στη συνέντευξη Tύπου που είχε δώσει κάποτε με αφορμή την συναυλία του στο Ηρώδειο, ο Τόλης Βοσκόπουλος, περιτριγυρισμένος από τους συνεργάτες του – συντελεστές της συναυλίας , τους δημοσιογράφους και την σύντροφό του Άντζελα Γκερέκου, συγκινημένος και συγκινητικός μέσα στην απλότητά του, καθήλωσε με την εξομολόγηση του.
Παράλληλα, αυτή είναι η άγνωστη περιουσία της οικογένειας της Άντζελας Γκερέκου.
Παραλίγο μανάβης
«Η καταγωγή μου – είπε ο Τόλης – εκτός των μικρασιατών γονιών μου που ήρθαν πρόσφυγες μετά τον διωγμό είναι η γειτονιά μου. Εκεί όπου μεγάλωσα με αρχές. Είδα την Αθήνα στα 13 μου. Μέχρι τότε ήμουν στην λαχαναγορά, στα λεμονάδικα εκεί όπου ο πατέρας μου κατάφερε να γίνει αφεντικό με ταμπέλα στο μαγαζί του. Έβλεπε το όνομα του τα βράδια όταν έσβηναν τα φώτα και καμάρωνε. Ήθελε να βάλει εκεί και το γιο του . Άρχισε να κάνει παιδιά. Ήταν όλα κορίτσια. Ο 20Ος ήμουν εγώ. Είμαι ταμένος στον Αγ. Απόστολο το νέο στο Βόλο. Εκεί με έταξε και ο Άγιος έκανε το θαύμα του. Όλοι με ήξεραν Τόλιο τότε. Όταν βγήκα όμως στο θέατρο το άλλαξα μόνος μου. Από Αποστόλης, έγινα Τόλης. Όταν γεννήθηκα ο πατέρας μου την ίδια μέρα έφτιαξε κάρτες για το μαγαζί του Χαρ. Ι. Βοσκόπουλος και Υιός. Αυτός ήμουν εγώ, δέκα ημερών παιδί. Έφτιαξε και νέα ταμπέλα για το μαγαζί. Μεγαλώνοντας με έπαιρνε μαζί του στην λαχαναγορά αλλά και στην επαρχία για να μάθω τη δουλειά. Φρόντισε να με στείλει στο καλύτερο σχολείο στο Saint Paul στον Πειραιά. Στα 15 μου κατάλαβα ότι δεν ήθελα αυτή τη δουλειά. Είχα δει μια παράσταση μαζί με τους γονείς μου, τα γνωστά μπουλούκια της εποχής και τρελάθηκα.
«Θεέ μου αυτή τη δουλειά θέλω να κάνω » είπα. Φαντάζεστε τι σημαίνει για έναν λαχαναγορίτη να του πει ο γιος του ότι θέλει να γίνει θεατρίνος; Πίστευα ότι θα με σφάξει. Αντίθετα εκείνος μου ζήτησε να βάλω τα καλά μου ρούχα και με πήγε – χωρίς να το ξέρω – να γραφτώ στη δραματική σχολή. Στο Ωδείο Μανώλη Καλομοίρη. Εκεί πήγε και η Κάλλας. Επιστρέφοντας μου είπε: Για να μην πεις κάποια μέρα ότι δεν σε άφησα να κάνεις αυτό που ήθελες. Σας ορκίζομαι ότι ακόμη και τώρα που είμαι πια 80 χρόνων κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή του λέω: κοίτα τώρα! Είμαι ευτυχής γιατί κατάφερα με την απλότητα και τη λαϊκότητά μου να φτάσω ως εδώ. Η απλότητα δεν χάνει ποτέ».
Aκολουθήστε μας στo Google News
