Πολύ πριν γνωρίσει τον Νίκο Μάνεση και γίνει δημοσιογράφος: Αυτή ήταν η πρώτη δουλειά της Φαίης Μαυραγάνη
Καμία σχέση με το τωρινό της επάγγελμα
Η Φαίη Μαυραγάνη είναι εδώ και πολλά χρόνια μια καταξιωμένη δημοσιογράφος, ενώ στην προσωπική της ζωή είναι ευτυχισμένη στο πλευρό του Νίκου Μάνεση, περνώντας πρώτα τις δικές της περιπέτειες, για να φτάσει σε αυτό το σημείο, συζητούμενη μάλιστα μέχρι και για την αντικατάσταση του Γιώργου Παπαδάκη.
Ξεκινώντας η ίδια από το Δίστομο, το 1990 μετακομίζει στην Αθήνα και γράφεται σε μια ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας. Κάνει την πρακτική της στην κρατική τηλεόραση, ενώ μέχρι να πιάσει στα χέρια της τον πρώτο της μισθό εργάζεται ως πωλήτρια σε κατάστημα υποδημάτων.
Έτσι έγινε η αρχή για τη Μαυραγάνη
«Όταν ξεκινάς είναι πολύ δύσκολο να μπεις σε αυτό τον χώρο, εκτός αν έχεις συγγενή, φίλο ή διαλέξεις άλλους δρόμους. Για εμένα τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Θέλω να σου πω ότι μέχρι να αρχίσω να εργάζομαι ως δημοσιογράφος δούλευα για 7 μήνες σε ένα μαγαζί με παπούτσια. Επειδή ήρθα στην Αθήνα για έναν σκοπό, μέχρι αυτός να επιτευχθεί εγώ έπρεπε κάπως να ζήσω.
Μάλιστα, επειδή δεν ήθελα να μαθευτεί αρνήθηκα να μου κολλήσουν ένσημα. Σκεφτόμουν ότι είναι υποτιμητικό. Ωριμάζοντας συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο δεν ήταν υποτιμητικό, αλλά ήταν τιμή μου που δεν περίμενα να με συντηρήσει κάποιος άλλος και ούτε έγινα βάρος στην οικογένειά μου. Ο νόμος για το Ασφαλιστικό άλλαξε και τα ένσημα αυτά μου λείπουν, γιατί ήταν πριν από το 1993.
Τώρα λέω “Δεν πάω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο; Γιατί είπα όχι;’’. Σημειωτέον, ο εργοδότης μου είχε πάρει τα ένσημα κι εγώ του είχα πει δεν τα θέλω» εξηγεί. Ένας καθηγητής της από τη σχολή δημοσιογραφίας τής άνοιξε την πρώτη επαγγελματική πόρτα. «Μου πρότεινε να πάω στην ΕΡΤ ως δόκιμη, επομένως αμισθί. Ξεκίνησα λοιπόν το 1993 και όλοι έψαχναν να βρουν ποιο πολιτικό μέσο έχω.
Εγώ όμως δεν είχα κανέναν γι’ αυτό έκανα αυτό που λέμε λάντζα. Άλλαζαν λοιπόν οι κυβερνήσεις, έφευγαν και έρχονταν άτομα, αλλά εγώ παρέμενα χωρίς κανένα μέσο. Προσελήφθην οκτώ μήνες μετά την πρακτική μου. Ήμουν ελεύθερη ρεπόρτερ, που σημαίνει ότι έκανα τα πάντα. Μάλιστα, τότε ήταν ένας διευθυντής που τον είχα καθηγητή στη σχολή και με είχε λίγο άχτι, οπότε με έβαλε να κάνω και σύνταξη στο νυχτερινό δελτίο των 12.
Για να σου δώσω να καταλάβεις, είχαμε πάει αποστολή στην Τήνο τον Δεκαπενταύγουστο. Φύγαμε το πρωί, γυρίσαμε κι εγώ έμεινα μετά στο κανάλι για να κάνω σύνταξη στο δελτίο. Αυτό διήρκεσε επτά μήνες, όσους ήταν διευθυντής ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Ευτυχώς άλλαξε και απαλλάχτηκα».
Aκολουθήστε μας στo Google News
