Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

Ζωή Λάσκαρη: Ανατριχιαστική αποκάλυψη για την αιτία του θανάτου της - Το sex symbol της Ελλάδας με τους μεγάλους έρωτες, το δικαστήριο των κορών και οι απώλειες της

Η ζωή της μέσα από γνωστές και άγνωστες ιστορίες

19 Αυγούστου 2021 13:46
Ζωή Λάσκαρη: Ανατριχιαστική αποκάλυψη για την αιτία του θανάτου της - Το sex symbol της Ελλάδας με τους μεγάλους έρωτες, το δικαστήριο των κορών και οι απώλειες της
Από ATHENSMAGAZINE TEAM

Η Ζωή Λάσκαρη έφυγε σαν χθες (18/8) από τη ζωή, με τέσσερα χρόνια να έχουν περάσει από τότε, που πέθανε, και κανείς να μην την ξεχνά, τη στιγμή που υπάρχουν αποκαλύψεις για την αιτία του θανάτου της.

Σε παθολογικά αίτια οφείλεται, σύμφωνα με τις αρχές, ο θάνατος της Ζωής Λάσκαρη μέσα στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη. Ωστόσο, από τι έπασχε η Ελληνίδα σταρ;

Οι πληροφορίες που είχαν βγει πρώτες από το άτομο που πρώτο άκουσε τα μαντάτα, έκαναν λόγο για ανακοπή καρδιάς που υπέστη, ενώ όπως ξέρουμε όλοι, η αγαπημένη Ζωή είχε φύγει στον ύπνο της. Έπασχε, δε, από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και ήταν μανιώδης καπνίστρια.

Ο αξιωματικός υπηρεσίας του Αστυνομικού Τμήματος Μαρκοπούλου είχε ενημερωθεί στις 14.30 για το θάνατο της γνωστής ηθοποιού, η οποία είχε βρεθεί νεκρή στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού της από την οικιακή βοηθό της και την κόρη της.

Η Ζωή Λάσκαρη ζούσε μόνιμα τα τελευταία χρόνια στο τέρμα της οδού Απόλλωνος στο Πόρτο Ράφτη σε συγκρότημα κατοικιών με την ονομασία «Απολλώνιο». Πληροφορίες ανέφεραν τότε, ότι από την πρώτη εικόνα των Αρχών ο θάνατος προκλήθηκε από παθολογικά αίτια.

Η νίκη στα καλλιστεία στα 15 της

Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1944. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη.

Με αυτό το όνομα πήρε μέρος στα καλλιστεία του 1959 και κέρδισε. Στέφθηκε Σταρ Ελλάς σε ηλικία μόλις 15 ετών, συγκεντρώνοντας πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας. Ήταν μια συντηρητική εποχή και η συμμετοχή στα καλλιστεία μπορούσε να στιγματίσει την ηθική μιας κοπέλας.

Ζωή Λάσκαρη καλλιστεία

Η νεαρή καλλονή δεν φοβήθηκε τα κακόβουλα σχόλια και πήρε την απόφαση να περπατήσει στη γέφυρα της ομορφιάς. Λέγεται ότι η επιθυμία της να συμμετάσχει στο διαγωνισμό ήταν τόσο μεγάλη, που δήλωσε ψευδή ηλικία (δύο χρόνια μεγαλύτερη) για να της επιτρέψουν τον περίπατο στην πασαρέλα. Ο διαγωνισμός διεξήχθη στο κοσμικό κέντρο «Αστέρια» της Γλυφάδας.

Η εκδήλωση δεν πέρασε απαρητήρητη λόγω κι ενός άλλου λόγου. Μέλη της παραθρησκευτικής οργάνωσης «Αγ. Αθανάσιος» συγκεντρώθηκαν έξω από τον χώρο των εκδηλώσεων και φώναζαν συνθήματα κατά των καλλιστείων. Μάλιστα χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας που απομάκρυνε τους φανατικούς, προκειμένου να συνεχιστεί η βραδυά.

Μις Ελλάς ανακηρύχθηκε η νεαρή Υακίνθη Καραβίτη και η στέψη έγινε από την ιταλίδα ηθοποιό Κερίμα. Σχεδόν ένα μήνα μετά, η Ζωή Κουρούκλη βρέθηκε στο Λονγκ Μπιτς της Νέας Υόρκης για τις ανάγκες του διαγωνισμού Μις Υφήλιος. Ο Τύπος της εποχής δημοσίευσε φωτογραφία από την προετοιμασία των φιναλίστ. Μπορεί σε εκείνο το διαγωνισμό η Ζωίτσα να μην κέρδισε κάποιο τίτλο, με τη συμμετοχή της στα καλλιστεία όμως, κέρδισε το εισιτήριο για τον ελληνικό κινηματογράφο. Και όπως απέδειξε η πορεία της στον χώρο, το εισιτήριο αυτό ήταν διαρκείας.

Ο Γιάννης Δαλιανίδης εντόπισε μέσω των καλλιστείων τη νεαρή καλλονή και την επέλεξε για πρωταγωνίστρια στην ταινία του «Κατήφορος». Ο ίδιος, μαζί με τον Φιλοποίμην Φίνο, της άλλαξαν το όνομα από Κουρούκλη σε Λάσκαρη για να μην την μπερδεύουν με την διάσημη τότε τραγουδίστρια, Ζωή Κουρούκλη, που ήταν ξαδέλφη της. Μία λαμπρή καριέρα άρχιζε.

Η πορεία στην ηθοποιία

Τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει σε πολλές από τις μεγάλες επιτυχίες της Φίνος Φιλμ και θα συνεργαστεί με όλους τους σταρ της εποχής της (Αλέκος Αλεξανδράκης, Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, κ. ά). Στις μεγάλες της επιτυχίες συγκαταλέγονται οι ταινίες: «Νόμος 4000» (1962), «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Στεφανία» (1966), «Οι Θαλασσιές οι χάντρες» (1967) και «Μια κυρία στα μπουζούκια» (1968), όλες σε σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη.

Η «Στεφανία» και ο «Κατήφορος» έκαναν διεθνή καριέρα, διευρύνοντας την φήμη της Λάσκαρη στο εξωτερικό, ενώ «Οι θαλασσιές οι χάντρες» έκλεψαν, εκτός συναγωνισμού, τις εντυπώσεις στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Κανών το 1967, την ώρα που ο γαλλικός Τύπος έπλεκε το εγκώμιο της Ελληνίδας πρωταγωνίστριας.

Στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα, μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη, θεωρούνταν οι μεγαλύτερες ντίβες και πιο εμπορικές σταρ στην Ελλάδα. Η Ζωή Λάσκαρη είχε διαμορφώσει με τους ρόλους της την εικόνα της δυναμικής αλλά και μοιραίας γυναίκας και ήταν το νούμερο ένα σύμβολο του σεξ της εποχής της.

Η δύση του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου θα σηματοδοτήσει τη ενασχόλησή της Ζωής Λάσκαρη με το θέατρο. Το 1966, σε συνεργασία με τον Αντρέα Ντούζο, περιόδευσε στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά – Πρετεντέρη, την «Παγίδα» του Ρόμπερτ Τόμας και την «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Τέρενς Ράτιγκαν.

Το 1970, κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Αθήνα με το μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Μαριχουάνα Στοπ», το οποίο μεταφέρθηκε ένα χρόνο αργότερα στον κινηματογράφο με συμπρωταγωνιστή της τον Τόλη Βοσκόπουλο. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, δημιουργήθηκε και το μεταξύ τους φλογερό ειδύλλιο, που αποτυπώθηκε στο τραγούδι του Βοσκόπουλου «Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά», με το οποίο συμμετείχε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης το 1972.

Στην συνέχεια η Ζωή Λάσκαρη, πρωταγωνίστησε στις μεγάλες θεατρικές επιτυχίες «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Νιλ Σάιμον, «Η κυρία του Μαξίμ» του Ζορζ Φεϊντό και «Μις Πέπσι» της Πιερέτ Μπρινό. Η υποδοχή που την επιφύλαξαν οι θεατρικοί κριτικοί ήταν ενθουσιώδης.

Το 1982, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Γιώργου Καρυπίδη «Αναμέτρηση» και το 1985 προκάλεσε σκάνδαλο, όταν έγινε η πρώτη Ελληνίδα πρωταγωνίστρια που εμφανίσθηκε γυμνή σε φωτογράφηση της ελληνικής έκδοσης του περιοδικού «Playboy» (τεύχος Οκτωβρίου).

Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε όπως Μερικοί το προτιμούν κρύο, Νόμος 4000, Κορίτσια για φίλημα, Στεφανία, Μια κυρία στα μπουζούκια, Οι θαλασσιές οι χάντρες και πολλές άλλες.

Συνεργάστηκε με άλλα μεγάλα και αγαπημένα ονόματα, όπως Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά.

Το 1987, πρωταγωνίστησε σε δύο ποιοτικές βιντεοταινίες. Η πρώτη με τίτλο «H γυναίκα της πρώτης σελίδας», σε σκηνοθεσία Νίκου Φώσκολου, κυκλοφόρησε σε τρία μέρη και το 1990 προβλήθηκε από το Mega, ως σειρά 12 επεισοδίων. Στην δεύτερη με τίτλο «Αντίστροφη Πορεία» σε σκηνοθεσία Mανούσου Mανουσάκη, υποδυόταν μια εκδότρια μεγάλης εφημερίδας, με συμπρωταγωνιστή τον Aλέκο Aλεξανδράκη.

Πιστή λάτρης του θεάτρου συνεχίζει, αρχές δεκαετίας του ενενήντα, να παρουσιάζει μεγάλα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, σε συνεργασία με σπουδαίους Έλληνες σκηνοθέτες. Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στην «Καινούρια σελίδα» του Νιλ Σάιμον και την επόμενη σεζόν στο «Τρελοί για έρωτα» του Σαμ Σέπαρντ.

Την ίδια περίοδο ξεχωρίζουν οι εμφανίσεις της στα έργα: «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ» του Έντουαρντ Άλμπι (1992) , «Ορφέας στον Άδη» του Τένεσι Γουίλιαμς (1993), «Τρεις ψηλές γυναίκες» του Έντουαρντ Άλμπι (1995), και τα τρία σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, καθώς και το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο’ Νηλ (1997), σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη. Η συνεργασία της με τον Μιχάλη Κακογιάννη στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη (1997) έτυχε θερμής υποδοχής από τον Τύπο. Η θεατρική συνεργασία της με τον Ανδρέα Βουτσινά και τον Σταύρο Τσακίρη συνεχίζεται και στις αρχές του 2000 με τα έργα «Συνάντηση» του Πέτερ Νάντας, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Απόστολο Γκλέτσο και «Σκηνές Γάμου» του Έντουαρντ Άλμπι. Αποτίοντας ωστόσο έναν ιδιαίτερο φόρο τιμής στον Άλμπι θα ανεβάσει για δύο συνεχόμενες σεζόν την «Ευαίσθητη Ισορροπία» σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου. Ήταν η τέταρτη φορά στην θεατρική της καριέρα που ανέβασε έργο του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα.

Tο 2003 ίδρυσε την δική της θεατρική σκηνή στον πολυχώρο «Αθηναΐδα» στην Αθήνα. Το 2005 ανέβασε το «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά. Οι κριτικοί συμφωνούν για τον πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο «φώτισε» η ερμηνεία της αυτό το σπουδαίο έργο. Ακολούθησε, για δύο θεατρικές σεζόν, το έργο «Άλμα Μάλερ» του Ρον Χάρτ, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου. Τις σεζόν 2011-2013 παρουσίασε το έργο του Μάρτιν Σέρμαν «Ρόουζ» σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης Ρώσου σκηνοθέτη Άντολφ Σαπίρο.

Το 2013, τιμήθηκε από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, για τη συνολική προσφορά της στον κινηματογράφο. Το 2015, εμφανίστηκε για τελευταία φορά στην μεγάλη οθόνη στην ταινία του Δημήτρη Τζέτζα «The Republic» και τον επόμενο χρόνο στο θέατρο, στην παράσταση «Νύφη κουράγιο», σε κείμενο και σκηνοθεσία του Νίκου Μουτσινά, όπου μοιραζόταν τη σκηνή με την κόρη της Μαρία – Ελένη Λυκουρέζου.

Οι μεγάλοι έρωτες της ντίβας

«Έχω ερωτευτεί πάρα πολλές φορές, έχω κλάψει, έχω συρθεί αν θέλεις κι είμαι γεμάτη και πανευτυχής. Διότι αν δεν ερωτευτείς πολύ έχεις χάσει τη ζωή. Ξέρεις γιατί; Γιατί φοβάσαι να "μπεις μέσα με τα μπούνια". Κι όταν φοβάσαι, τότε άσ’ τα να πάνε. Η ζωή είναι δική σου, σου ανήκει και μια φορά ζεις», είχε πει σε συνέντευξή της η γυναίκα που αποτελούσε φαντασίωση των ανδρών για δεκαετίες. Ο πρώτος της γάμος με τον κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερό της Πέτρο Κουτομάνο, στο πρόσωπό του οποίου έβλεπε ένα πατρικό πρότυπο, της χάρισε την κόρη της, την Μάρθα. Εκείνος δεν άντεχε την καθημερινότητα μιας σταρ κι η Ζωή δεν μπορούσε με τίποτα να εγκλωβιστεί στην εικόνα της παραδοσιακής συζύγου. Έτσι οδηγήθηκαν στο διαζύγιο. Ακολούθησαν τρία εκρηκτικά χρόνια με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Γνωρίστηκαν στα γυρίσματα της «Μαριχουάνα Στοπ», της τραγούδησε το «Φεγγάρι Πάνωθε μου» κι ένας έρωτας γεννήθηκε. Ο Βοσκόπουλος για χάρη της έπαιρνε και το αεροπλάνο που τόσο φοβόταν για να τη συναντήσει και οι εφημερίδες της εποχής γέμιζαν με τις λεπτομέρειες της σχέσης τους. Όταν χώρισαν, καταρρακώθηκαν και οι δυο, αλλά στα χρόνια που ακολούθησαν παρέμειναν καλοί φίλοι, με τη Λάσκαρη να δηλώνει «ότι ο Τόλης ήταν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο της ζωής της».

Τελικά, βρήκε την ηρεμία και τη συντροφικότητα που αναζητούσε στο πλευρό του Αλέξανδρου Λυκουρέζου. Γνωρίστηκαν, όταν ως πελάτισσα τον επισκέφτηκε για να ζητήσει τις επαγγελματικές του συμβουλές και λίγο αργότερα παντρεύτηκαν στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου, με κουμπάρο τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Αυτό όμως που δεν ξέρουν πολλοί ήταν πως ο γάμος παραλίγο να μην γίνει. Όπως είχε δηλώσει η ίδια στο περιοδικό «Life and Style»: «Την ημέρα του γάμου μας, αποφάσισα τελικά να μην πάω στην εκκλησία. Είχα άσχημες εμπειρίες από τον πρώτο μου γάμο και δίστασα. Εάν δεν με έπαιρνε με το ζόρι ο αδελφικός μου φίλος, ο Χρήστος Νομικός, δεν θα παντρευόμουν εκείνη την μέρα...».

 

Gossip

Ροή ειδήσεων

Share