Μαζί (και) στη σκηνή...
Γιάννης Μπέζος & Ναταλία Τσαλίκη, Βλαδίμηρος Κυριακίδης & Έφη Μουρίκη, Τάσος Ιορδανίδης & Θάλεια Ματίκα. Τρία από τα πιο επιτυχημένα θεατρικά δίδυμα της σεζόν αποδεικνύουν πως όταν "πρωταγωνιστής" είναι η αγάπη, η αιώνια σύγκρουση των δύο φύλων και οι περίπλοκες ανθρώπινες σχέσεις παραμένουν μόνο στα συγγραφικά κείμενα, που καλείται ο καθένας τους να ερμηνεύσει...
Το θεατρικό κείμενο «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» έγινε γνωστό μέσα από τον κινηματογράφο, σωστά;
Ναταλία Τσαλίκη: Το συγκεκριμένο έργο είναι περίεργο που δεν έχει ανέβει πολλές φορές στο θέατρο, καθώς είναι σπουδαίο. Μου άρεσε πάντα, αλλά δεν περίμενα να ανακαλύψω τόσο ενδιαφέροντα πράγματα παίζοντάς το και πραγματικά αισθάνομαι τυχερή γι' αυτό.
Γιάννης Μπέζος: Παρόλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που γράφτηκε το κείμενο, δεν έχει αλλάξει τίποτα -πέρα από το εικαστικό μέρος της ζωής μας. Στην ουσία οι ανθρώπινες σχέσεις δεν μεταβάλλονται και κατά τη γνώμη μου εκεί κρύβεται το ενδιαφέρον του έργου. Έχει τη δομή της φαρσοκωμωδίας, αλλά είναι μια κωμωδία χαρακτήρων. Περιγράφει δηλαδή τον μικροαστό Έλληνα και κάνει μια «ανατομία» της κατάστασης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχει αλλάξει ουσιαστικά η μικροαστή πραγματικότητα. Κυρίως εστιάζει στις ανθρώπινες σχέσεις και μπορεί ο συγγραφέας να το βλέπει από την κωμική του πλευρά, όμως παραμένει ένα πρόβλημα.
Μέσα από το έργο βλέπουμε τον πόλεμο των δύο φύλων και την ανάγκη της μεγάλης ζωής;
Ναταλία Τσαλίκη: Ήταν τέτοια η εποχή που τροποποιούνταν οι οικονομικές συνθήκες της ζωής, το χρήμα είχε αρχίσει να ρέει κι οι άνθρωποι να αλλάζουν πρόσωπο στην κοινωνική τους ζωή. Νομίζω πως τότε τα πράγματα ήταν καλύτερα, εννοώ πιο γνήσια, ανθρώπινα και υγιή. Σήμερα οι ανθρώπινες σχέσεις, αντί να καλυτερεύουν, στην καλύτερη περίπτωση έχουν μείνει στάσιμες, αν όχι χειρότερες. Δυστυχώς, εμμένουν τα ίδια προβλήματα και αυτή είναι η αξία του έργου κι ο λόγος που ο κόσμος ταυτίζεται μαζί του. Βλέπει αυτά που γίνονται επί σκηνής, αναγνωρίζοντας κωμικά στοιχεία που υπάρχουν στην καθημερινότητά του.
Υπάρχει πόλεμος μεταξύ ανδρών και γυναικών;
Ναταλία Τσαλίκη: Το λάθος βρίσκεται στο ότι δεν έχουμε καταλάβει πως είμαστε δύο διαφορετικά φύλα. Είμαστε εκ φύσεως διαφορετικοί. Αντί ο καθένας να μένει σε όσα του έχει δώσει η φύση, στις ιδιαιτερότητές του, προσπαθεί να υπερισχύσει έναντι του άλλου. Το θέμα είναι να ισορροπήσουμε, να συμβιώσουμε με ωριμότητα και πολιτισμό, αλλά όλο αυτό είναι θέμα παιδείας.
Παρατήρησα πως το κοινό συμμετέχει στην παράσταση.
Ναταλία Τσαλίκη: Πέρα του ότι γνωρίζουν την ταινία και μπορεί κάποιες φράσεις να τους φαίνονται οικείες, βλέπουν και ανακαλύπτουν πολύ δικά τους πράγματα.
Γιάννης Μπέζος: Αν ο θεατής δεν αναγνωρίζει ένα κομμάτι από τον εαυτό του σε αυτό που βλέπει, δεν έχει νόημα.
Η νεολαία πηγαίνει θέατρο;
Γιάννης Μπέζος: Γιατί να μην πάει; Οι νέοι έχουν πιο επαναστατική διάθεση, έχουν μια ανασφάλεια και κάνουν περισσότερο θόρυβο. Η δουλειά των μεγαλυτέρων είναι να τους δείξουμε την αλήθεια μας, γιατί μόνο τότε μπορούν να μπουν σε σκέψεις. Αν τους την περάσουμε με καθαρή ματιά, τότε η νεολαία θα ακολουθήσει. Νομίζω πως πράγματι παρακολουθούν θέατρο, όσο φυσικά τους το επιτρέπουν τα οικονομικά τους, καθώς πάντα υπάρχει το θέμα με τις τιμές. Οι νέοι προτιμούν περισσότερο τον κινηματογράφο, γιατί τους φέρνει σε επαφή με ένα περιβάλλον έξω από τη χώρα τους. Πάντως το θέατρο δεν αντικαθίσταται με τίποτα και είναι η μόνη τέχνη που θα επιζήσει.
Μια θεατρική παράσταση βοηθά το θεατή στη λύση των δικών του προβλημάτων;
Ναταλία Τσαλίκη: Δεν είναι τόσο εγκεφαλικά τα πράγματα στην Τέχνη και ειδικότερα στον κινηματογράφο. Ο καθένας εισπράττει αυτό που μπορεί ανάλογα με το μέγεθός του. Στόχος του θεάτρου είναι η συγκίνηση, να ταυτιστεί ο θεατής μ' αυτό που γίνεται πάνω στη σκηνή και όλοι μαζί να ξεφύγουμε από το τέλμα της καθημερινότητας, της επανάληψης, της μη σκέψης και του μη βάθους. Αυτά συνιστούν την Τέχνη.
Κυρία Τσαλίκη, τα τελευταία χρόνια απέχετε από την τηλεόραση. Γιατί;
Κάποιες προτάσεις τις απέφυγα, κάποιες δεν μου ήρθαν, αλλά δεν μπορώ να «διοχετεύομαι» σε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Δεν έχω κάτι με την τηλεόραση· την αγαπώ και την έχω υπηρετήσει όσο καλύτερα γινόταν.
Πώς σας φαίνεται η τηλεόραση του 2010;
Γιάννης Μπέζος: Εξαρτάται από το τι βλέπεις. Υπάρχουν καλά προγράμματα, αλλά υπάρχουν και άθλια. Ο τηλεθεατής έχει πολλές επιλογές, αλλά πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Αν έχει συνηθίσει στο κακό φαγητό, αυτό θα συνεχίσει να τρώει.
Ναταλία Τσαλίκη: Δεν μπορεί να χαρακτηρίζει η τηλεόραση τη ζωή μας. Έχουμε δώσει σε αυτό το μέσο πολύ μεγαλύτερο μερίδιο από όσο πρέπει. Υπάρχουν άλλα, πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Την τηλεόραση πρέπει να την έχουμε σαν όλες τις άλλες ηλεκτρικές συσκευές που υπάρχουν στα σπίτια μας κι όχι να πιάνει περισσότερο χώρο από αυτόν που πραγματικά της αναλογεί.
Πώς είναι που είστε μαζί στη ζωή και στη σκηνή;
Ναταλία Τσαλίκη: Πάρα πολύ ωραία, αλλιώς δεν θα συνεργαζόμασταν. Τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι.
Η παράσταση ανεβαίνει για δεύτερη σεζόν. Αυτό αποτελεί μια επιβράβευση για εσάς;
Θάλεια Ματίκα: Σίγουρα, αλλά υπάρχει πάντα η αγωνία. Η φετινή χρονιά είναι πρόκληση, διότι ερμηνεύω διαφορετικό ρόλο από πέρυσι.
Τάσος Ιορδανίδης: Πάντα υπάρχει άγχος, αρκεί να είναι δημιουργικό και να σε πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα.
Οι σχέσεις είναι επικίνδυνες στις μέρες μας;
Θάλεια Ματίκα: Πάντα ήταν.
Τάσος Ιορδανίδης: Οι σχέσεις έχουν γίνει πιο ακίνδυνες απ' όσο θα έπρεπε. Υπάρχει έντονη έλλειψη αρσενικών και γι' αυτό βλέπεις πολλές γυναίκες να κάθονται μόνες τους, περιμένοντας έναν άνδρα να τις φλερτάρει.
Δεν υπάρχει πλέον το παιχνίδι του έρωτα και της αγάπης;
Θάλεια Ματίκα: Έχει υποβιβαστεί, γιατί προέχει το κυνήγι της καριέρας, με αποτέλεσμα οι προσωπικές σχέσεις να έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Δεν υπάρχει χρόνος και διάθεση να χτιστούν σοβαρές σχέσεις και με τρομάζει που η επικοινωνία έχει μεταφερθεί στο διαδίκτυο και στα κινητά.
Τάσος Ιορδανίδης: Είναι μεγάλο δυστύχημα το ότι έχει χαθεί η ανθρώπινη επαφή, το ανθρώπινο κοίταγμα και έχουν αντικατασταθεί από το facebook.
Είναι δύσκολο να προσεγγίσεις έναν ρόλο;
Θάλεια Ματίκα: Έχει να κάνει με την οπτική του σκηνοθέτη, αφού αυτός ορίζει το ύφος της παράστασης. Νιώθω τυχερή που συνεργαζόμαστε με τον Γιώργο Κιμούλη, ο οποίος μου έδωσε ένα σαφές στίγμα.
Τάσος Ιορδανίδης: Θεωρώ μεγάλη ευλογία που μας σκηνοθετεί ο Γιώργος Κιμούλης, μιας και είναι ο λόγος που έγινα ηθοποιός. Τον είδα στο Σιρανό Ντε Μπερζαράκ κι έφυγα μαγεμένος από το θέατρο. Η συνεργασία μας ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Θάλεια, θα εκβίαζες έναν άνδρα για να τον κρατήσεις, όπως κάνεις στο ρόλο σου;
Όχι, είναι πολύ μακριά από μένα η ηρωίδα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Το κοινό μας στοιχείο είναι τα έντονα στοιχεία φεμινισμού. Αυτά είναι κοντά σε μένα, γιατί, ζώντας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, θεωρώ πως η γυναίκα δεν έχει βρει τη θέση που της αξίζει.
Τάσο, ο ήρωάς σου δέχεται να εξαπατήσει και να παίξει με τα συναισθήματα μιας γυναίκας. Πώς το βλέπεις αυτό;
Όλο αυτό που συμβαίνει στο έργο χαρακτηρίζεται ως κουτοπονηριά. Για να υπάρχει εξαπάτηση, πρέπει να είσαι έξυπνος άνθρωπος. Η κουτοπονηριά είναι ό,τι χειρότερο.
Οι γυναίκες θέλουν να υπερέχουν των ανδρών;
Τάσος Ιορδανίδης: Θεωρώ πως και τα δύο φύλλα είναι ίσα... Η γυναίκα έχει μεγαλύτερη ανάγκη να θαυμάζει το σύντροφό της, αλλιώς βαριέται και πηγαίνει στον επόμενο.
Εκτός από το θέατρο είστε ζευγάρι και στη ζωή. Αυτό ενέχει κάποιες δυσκολίες;
Θάλεια Ματίκα: Το αντίθετο! Είναι μεγάλη ανακούφιση να μοιράζεσαι με τον άνθρωπό σου τον δύσκολο δρόμο του θεάτρου. Για μένα η επικοινωνία που έχουμε στις πρόβες και στην παράσταση είναι πολύτιμη και δεν την αλλάζω με τίποτα.
Τάσος Ιορδανίδης: Δεν έχουμε δυσκολίες, διότι κουβαλάμε την ίδια τρέλα και την ίδια αγάπη για το θέατρο. Έχουμε τις ίδιες απόψεις και είμαι πολύ ευτυχισμένος που είμαστε μαζί και στη σκηνή και στο σπίτι. Είναι σημαντικό που με στηρίζει στις δύσκολες στιγμές.
Οπότε, Θάλεια, μπορεί να καταλάβει τις ιδιαιτερότητες της δουλειάς σου;
Δεν το συζητώ... Εννοείται. Θα ήταν δύσκολο να ακολουθήσουμε ο ένας το πρόγραμμα του άλλου, αν ήμουν με κάποιον με τον οποίο θα είχαμε διαφορετικά ωράρια και επάγγελματα. Γενικότερα, όμως, όταν κάνεις το ίδιο με το σύντροφό σου, χρειάζεται ισορροπία και να υπάρχουν κι άλλα κοινά ενδιαφέροντα εκτός από τη δουλειά.
Αν έχετε τσακωθεί στο σπίτι, τι γίνεται πάνω στη σκηνή;
Θάλεια Ματίκα: Δύο χρόνια που ήμαστε μαζί δεν έχουμε τσακωθεί, πέρα από μικροκαβγάδες για πρακτικά ζητήματα του σπιτιού. Δεν μου αρέσουν οι καυγάδες. Θέλω να έχω τη γαλήνη και την ηρεμία μου.
Τάσος Ιορδανίδης: To ευτύχημα είναι ότι δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ...
Κάτι που σας αρέσει να κάνετε;
Θάλεια Ματίκα: Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Με στιγμάτισε όταν πήγα Νέα Υόρκη, Κάιρο και Βερολίνο. Επίσης, μου αρέσει να μαζευόμαστε σε σπίτια φίλων και να τρώμε.
Τάσος Ιορδανίδης: Η Θάλεια, παρόλο που δεν το παραδέχεται, μαγειρεύει πολύ καλά και η σπεσιαλιτέ της είναι το μεξικάνικο.
Θα σας δούμε κάπου τηλεοπτικά;
Θάλεια Ματίκα: Έχω γυρίσει το Ελεύθερος και Ωραίος που μάλλον θα ενταχτεί στο πρόγραμμα του ΑΝΤ1. Είναι καταστροφικό για μας τους ηθοποιούς το ότι έχουν σταματήσει να γυρίζονται σίριαλ. Ελπίζω και εύχομαι ο τηλεθεατής να αναζητήσει τις ελληνικές σειρές.
Τάσος Ιορδανίδης: Η τηλεόραση πάει κατά διαόλου. Θα συμμετείχα σε κάποιο σίριαλ μόνο αν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες. Δεν θα ήθελα να είμαι κάπου απλώς για να υπάρχω. Μπορεί η τηλεόραση να προσφέρει αναγνωρισιμότητα, αλλά εγώ έχω επιλέξει το δρόμο του θεάτρου.
Πώς σχολιάζετε το ότι ο καθένας κρίνει τη δουλειά σας;
Θάλεια Ματίκα: Υπάρχουν στιγμές που αδιαφορώ και άλλες που θυμώνω πολύ. Έφτασα σε σημείο να μην με ενοχλεί η κριτική. Με ενδιαφέρει η επαφή μου με το κοινό. Θαυμάζω ανθρώπους που έχουν χτίσει την καριέρα τους μέσα από το κοινό τους. Ως παράδειγμα έχω τον Πέτρο Φιλιππίδη, δίπλα στον οποίο πραγματικά αισθανόμουν δέος.
Τάσο, έχεις ήδη αποφασίσει την επόμενη παραγωγή σου;
Θα αρχίσω να την επεξεργάζομαι από Νοέμβριο. Δεν έχω καταλήξει, αλλά αυτό που μπορώ να πω σίγουρα είναι πως θα είμαι με τη Θάλεια.
Ένα δύσκολο κείμενο. Τι γεύση αφήνει στο κόσμο το «Κεκλεισμένων των θυρών»;
Έφη Μουρίκη: Οι θεατές λένε ότι το έργο είναι υπέροχο και για μας είναι σημαντικό που το καταλαβαίνουν. Ως σκηνοθέτις της παράστασης, στόχος μου ήταν να στηριχτώ στο κείμενο και στις ερμηνείες των ηθοποιών.
Οι ερμηνείες δένουν άψογα με το σώμα. Πετυχαίνει εύκολα αυτό;
Έφη Μουρίκη: Το σώμα σε προδίδει πάντα, όταν δεν έχεις το αληθινό συναίσθημα. Επίσης, είναι πολύ καλό που βρεθήκαμε 4 ηθοποιοί με πολύ καλή επικοινωνία πάνω στη σκηνή και αρμονία μεταξύ μας.
Έχουμε την εντύπωση πως η κόλαση συντίθεται από φωτιές, μαστίγια, δαίμονες, αλλά τελικά αποδεικνύεται πως την κόλαση την κάνουν οι γύρω μας...
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Εμείς προσδιοριζόμαστε από το πώς μας κοιτάζει ο άλλος. Αν δεν υπήρχαν καθρέφτες, μόνο εσείς θα μπορούσατε να καθορίσετε ποιος είμαι και τι είμαι. Υπό αυτή την έννοια, η κόλασή μας είναι πράγματι οι «άλλοι».
Μέσα από τους «άλλους» βλέπουμε τον πραγματικό μας εαυτό;
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Αν στηριχτώ στο έργο, το πρώτο που κάνουμε είναι να σκεφτόμαστε τι λένε οι άλλοι χαρακτήρες για μας· έτσι μαθαίνουμε τις μεγαλύτερες αλήθειες.
Έφη Μουρίκη: Είμαστε σκλάβοι του πώς μας βλέπουν οι «άλλοι» και πολλά πράγματα στη ζωή μας τα κάνουμε για εκείνους κι όχι για μας.
Χτίζουμε τη ζωή μας με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να είμαστε αποδεκτοί από τους συνανθρώπους μας;
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Από τη στιγμή που υπάρχουν κανόνες -ηθικοί και μη- και που υπάρχουν συμβάσεις, τότε ναι, φτιάχνουμε μια πλασματική εικόνα και την υπηρετούμε θαυμάσια. Αν κατορθώσουμε να βγούμε από το ψέμα και μιλήσουμε μόνο με αλήθειες, ίσως να πλησιάσουμε την ελευθερία μας· από την άλλη μεριά όμως η αλήθεια είναι αδυσώπητη.
Έφη Μουρίκη: Ο Σαρτρ λέει: «Είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις απέναντι στον εαυτό μας, αλλά απέναντι και σε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος». Πάντα δικαιολογούμε τις πράξεις μας και μιλάμε πολύ για τύχη. Προσωπικά, πιστεύω πως ελάχιστα πράγματα συμβαίνουν τυχαία.
Αντέχουμε την αλήθεια;
Έφη Μουρίκη: Οι άνθρωποι που λένε την αλήθεια μας πληγώνουν, μιας και έχουμε μάθει να μας κολακεύουν. Όμως, η ειλικρίνεια είναι απαραίτητη και τελικά δεν την αντέχουμε. Θέλουμε, δεν θέλουμε η πραγματικότητα είναι εκεί και μας περιμένει. Όσο την παραβλέπουμε, τόσο δυσκολεύει, όταν έρθει στην επιφάνεια. Όλα αυτά αφορούν και στη χώρα μας. Θα πρέπει πάντα να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, γιατί μέσα από αυτές μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι και να μάθουμε περισσότερο τον εαυτό μας. Στη σημερινή εποχή έχει γίνει αρρώστια το ότι κοιτάμε το αρνητικό και όχι το θετικό.
Γιατί οι άνθρωποι νοιάζονται πια μόνο για την επαγγελματική τους επιτυχία;
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Αυτό επιτάσσει η κοινωνία μας. Έτσι μας εξασκεί από τα παιδικά μας χρόνια. Από μικρός, θυμάμαι, μου έλεγαν πως πρέπει να κυνηγήσω το χρήμα και τη δόξα. Είναι «χρηματιστηριακές» οι εποχές που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Έφη Μουρίκη: Ξεχνάμε ότι η καθημερινότητα είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή μας. Μαθαίνουμε πώς πρέπει να γίνουμε πρώτοι και καλύτεροι και όχι το πώς να ήμαστε πιο ισορροπημένα άτομα.
Διδάσκετε σε δραματική σχολή. Τα παιδιά που παρακολουθούν τα μαθήματα αγαπούν το θέατρο ή τους ενδιαφέρει το κομμάτι της show-biz;
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Είναι μια μείξη. Υπάρχουν παιδιά που θέλουν να γίνουν stars, να υπηρετούν δηλαδή τις συνταγές του σήμερα, και από την άλλη παιδιά που τα ενδιαφέρει η Τέχνη. Μετά από ένα διάστημα γίνεται ξεκαθάρισμα μέσα στο κεφάλι τους για το τι θέλουν να ακολουθήσουν πραγματικά.
Κυρία Μουρίκη, απείχατε για μικρό χρονικό διάστημα από το θέατρο. Γιατί;
Δεν απείχα. Δίδασκα στη δραματική σχολή, μελετούσα έργα. Η δουλειά μας δεν είναι μόνο όταν βρισκόμαστε πάνω στη σκηνή. Η διακοπή είναι απαραίτητη για να μελετάς, μιας και για μένα ο καλός ηθοποιός είναι αυτός που σκέπτεται.
Κύριε Κυριακίδη, συνεχίζετε στο Caveman. Είναι τελικά δύσκολες οι σχέσεις ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες;
Βέβαια... Εδώ είναι δύσκολη η σχέση με τον εαυτό σου, δεν θα είναι δύσκολη με έναν ακόμη άνθρωπο; Θέλει κόπο και πολλή δουλειά για να καταφέρεις να συνυπάρξεις.
Θεωρούμε δεδομένες τις σχέσεις;
Μόλις τη θεωρήσεις δεδομένη, έχεις ταυτόχρονα χάσει το σύντροφό σου. Έλεγα στους μαθητές μου πως όταν μια γυναίκα πει «Σ' αγαπώ» ξέρει πολύ καλά τι ξεστομίζει, αντίθετα από τους άνδρες, που εκ των υστέρων συνειδητοποιούμε τι είπαμε.
Πώς είναι να είστε στη σκηνή και στη ζωή μαζί;
Έφη Μουρίκη: Υπάρχει επικοινωνία. Μόνο θετικά μπορώ να το δω.
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Με τις αγωνίες που περνάμε, δεν θα μπορούσε να με καταλάβει κάποια άλλη γυναίκα
Βλέπω πως έχετε ένα πολύ ωραίο δέσιμο μεταξύ σας.
Έφη Μουρίκη: Υπάρχει αγάπη. Το πιο σημαντικό συναίσθημα που μπορεί να ζήσει κάποιος είναι η αγάπη, ακόμα και ο έρωτας είναι φευγαλέος και εγωιστικός. Η αγάπη δεν μας έρχεται δώρο σαν γεννιόμαστε, αλλά είναι κάτι που κατακτάμε βήμα βήμα μέχρι το τέλος της ζωή μας.
Το μυστικό για μια πετυχημένη σχέση;
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Δεν υπάρχει μυστικό, μόνο σεβασμός στο χώρο και το χρόνο του άλλου.
Έφη Μουρίκη: Σε τίποτα στη ζωή δεν υπάρχει μυστικό συνταγής. Αν υπήρχε, οι ψυχολόγοι θα είχαν τις πιο πετυχημένες σχέσεις και οικογένειες. Επομένως, είναι κάτι που το ανακαλύπτεις στην πορεία.
To «Νησί» σαρώνει σε τηλεθέαση. Είναι ένα θετικό βήμα και μια αποστομωτική απάντηση στα ριάλιτι;
Έφη Μουρίκη: Σίγουρα είναι ένα τεράστιο βήμα. Ελπίζω να μην είναι ένα πυροτέχνημα, αλλά να υπάρχει συνέχεια. Το πρόβλημα είναι πως κατά καιρούς γίνονται ωραία πράγματα, μόνο που δεν βρίσκουν μιμητές.
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Η παντοδυναμία της τηλεόρασης έχει τελειώσει και αναπόφευκτα θα βγαίνουν κάποιες καλές δουλειές.
Aκολουθήστε μας στo Google News
