Το Αλφαβητάρι της τέχνης
Εκτός από τα λουκέτα, τις άδειες κερκίδες στις συναυλίες, τις συχνές καταλήψεις της Ακρόπολης και τα ριάλιτι της... τσίκνας, το δύσκολο 2010 είχε και τα καλά του: από την επιστροφή της πολιτικής στην πεζογραφία και το θέατρο ώς τις διεθνείς διακρίσεις του ελληνικού κινηματογράφου. Πριν το αποχαιρετήσουμε, ευκαιρία να τα θυμηθούμε...
ATTENBERG Και ξαφνικά, το ελληνικό σινεμά, διά στόματος του υπουργού Πολιτισμού, ταυτίστηκε με την Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη. Η ιδιαίτερη ταινία της βραβεύτηκε σε Βενετία και Θεσσαλονίκη, και η ίδια ανήκει σε μια δημιουργική ομάδα όπου εναλλάσσονται οι ρόλοι σκηνοθέτη, ηθοποιού και παραγωγού. Ομως δεν ήταν η μόνη φέτος στη Βενετία: ο Σύλλας Τζουμέρκας, ο Φίλιππος Τσίτος και ο μικρομηκάς Γιώργος Ζώης. Ρεκόρ ελληνικών συμμετοχών στη Μόστρα.
ΑΡΩΜΑ γυναίκας: Μέλοντι Γκαρντό, Μαρίζα, Φέργκι, Νταϊάνα Κραλ, Σέου, Κριστίνα Μπράνκο, Ούτε Λέμπερ, Ανζελίκ Κιντζό, Ριάνα, Αμπάρο Σάντσεζ - όλες για συναυλία φέτος στην Ελλάδα! Τραγουδοποιοί και τραγουδίστριες απ' όλο τον κόσμο, που, ακόμα κι αν δεν σπάνε πάντα τα ταμεία, δείχνουν ότι το ελληνικό κοινό δεν αρκείται στο μέινστριμ της ποπ, αλλ' αντίθετα είναι ανοιχτό στα πιο ετερόκλητα μουσικά ρεύματα.
ΑΛΑΡΜ Συναγερμός σήμανε στο θέατρο Αττις με την έξοχη παράσταση-«εγκατάσταση» με τίτλο «Αλάρμ», εμπνευσμένη από τη λυσσαλέα σύγκρουση δύο βασιλισσών, της Μαρίας Στιούαρτ (Αγλαΐα Παππά) και Ελισάβετ (Σοφία Χιλ). Ο Θόδωρος Τερζόπουλος ξεχώρισε και στο Φεστιβάλ Αθηνών με τον πολύγλωσσο «Προμηθέα» του, παράσταση που ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και το Εσεν της Γερμανίας, με τα εντυπωσιακά σκηνικά του Γιάννη Κουνέλη.
ΑΛΑ ΤΟΥΡΚΑ Το παίζαμε ολίγον υπερόπτες, αλλά την πατήσαμε! Και τον έρωτα του Ονούρ για τη Σεχραζάτ παρακολουθήσαμε πριν αγκιστρωθούμε στο «Κισμέτ», και στην Κωνσταντινούπολη - Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης ταξιδέψαμε, και το «Στρατηγικό βάθος» του Νταβούτογλου αγοράσαμε και σύγχρονους τούρκους συγγραφείς ανακαλύψαμε, πέραν του Παμούκ (από την Εσμαχάν Αϊκόλ και την Περιχάν Μαγκτνέν ώς τον Τζελίλ Οκέρ). Στο Αιγαίο να δούμε τι θα κάνουμε...
ΑΚΡΙΒΟΣ χωρίς λόγο. Στη Γαλλία τα εισιτήρια κόστιζαν 7-49 ευρώ, στο Βέλγιο 20-65, στην Ισπανία 10,40-45 ευρώ. Στην Ελλάδα, όσοι θέλησαν να παρακολουθήσουν τον Τζον Μάλκοβιτς στην «Κολασμένη κωμωδία» (αυτοβιογραφία του Αυστριακού γκάνγκστερ Τζακ Ουντερβέγκερ, γνωστού ως Τζακ του Αντεροβγάλτη) έπρεπε να πληρώσουν από 38,5 έως 150 ευρώ! Ποτέ δεν μάθαμε γιατί.
ΑΔΕΙΕΣ κερκίδες: Ο Ελβις Κοστέλο και η Γκρέις Τζόουνς δεν ήρθαν ποτέ. Η Νταϊάνα Κραλ έπαιξε μπροστά σε 350 άτομα. Η Ριάνα και οι Aerosmith μάλλον έμειναν έκπληκτοι από τον λίγο κόσμο. Το φεστιβάλ του Kosmos δεν είχε την περσινή επιτυχία, ενώ στο Rockwave ονόματα όπως οι Black Eyed Peas, οι Massive Attack και ο Φάτμποϊ Σλιμ είχαν ελάχιστο κοινό. Αυτό το καλοκαίρι ήταν ολέθριο για τους διοργανωτές συναυλιών.
AVATAR Τεχνικά άψογη η ταινία, δίνει μια γεύση από το οικογενειακό σινεμά του μέλλοντος. Κι όμως. Ο Τζέιμς Κάμερον έχασε το Οσκαρ καλύτερης ταινίας από την πρώην γυναίκα του Κάθριν Μπίγκελοου. Το πολεμικό «Hurt Locker» κατατρόπωσε το οικολογικό «Avatar». Σύμπτωση ή πολιτική στάση;
ΑΡΜΕΝΙΚΗ παράσταση. Μεροκάματο και νυχτοκάματο για ηθοποιούς και θεατές... Δώδεκα ολόκληρες ώρες διήρκησαν οι «Δαίμονες» του Πέτερ Στάιν, βασισμένοι στο αριστούργημα του Ντοστογέφσκι «Δαιμονισμένοι», στην Πειραιώς 260. Με κάμποσα διαλείμματα -ο σκηνοθέτης κουνώντας μια κουδούνα οδηγούσε ξανά τον κόσμο στην αίθουσα- η παράσταση ξεκίνησε από νωρίς το πρωί και τελείωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ με κοινωνικό και οικολογικό πρόσωπο. Αυτή η νέα διεθνής τάση κέρδισε έδαφος στην 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, όπου η Ελλάδα συμμετείχε με μια «Κιβωτό» παλαιών σπόρων για μελλοντικές καλλιέργειες. Ομως και οι εκθέσεις ισπανών και δανών αρχιτεκτόνων που είδαμε στην Αθήνα (Μουσείο Μπενάκη, Εθνική Γλυπτοθήκη) προβάλλουν ένα μοντέλο ήπιας κτιριακής ανάπτυξης, με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Αρκεί, λόγω ύφεσης, τα αρχιτεκτονικά σχέδια να μην μένουν... σχέδια.
ΑΚΕΦΑΛΟΙ Η χρονιά άλλαξε, αλλά ούτε η Λυρική Σκηνή, ούτε οι κρατικές ορχήστρες Αθήνας και Θεσσαλονίκης, ούτε η Ορχήστρα των Χρωμάτων απέκτησαν καλλιτεχνικό διευθυντή. Χωρίς διευθυντή και χωρίς μόνιμο προσωπικό εξακολουθεί να πορεύεται ως και το «υποδειγματικό» Μουσείο της Ακρόπολης, ενώ και οι κρίσεις για την τοποθέτηση επικεφαλής στα δύο βυζαντινά μουσεία της χώρας, καθυστερούν. Ολιγωρία; Γραφειοκρατικές αγκυλώσεις; Οπως και να 'χει, απαιτείται μεγαλύτερη έγνοια απ' το ΥΠΠΟ-Τ για τέτοιους θεσμούς.
ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ και πληθύνονται τα θέατρα. Κι ενώ το τοπίο των επιχορηγήσεων θόλωσε όσο ποτέ άλλοτε (το Κέντρο Θεάτρου και Χορού ολοκλήρωσε τον βραχύβιο και αμφιλεγόμενο κύκλο του), οι σκηνές πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο, όπως και οι νέοι ηθοποιοί που αποφοιτούν κατά φουρνιές από τις δεκάδες σχολές θεάτρου. Κάθε μέρα ξεφυτρώνει και μια νέα παράσταση στους πιο απίθανους χώρους.
ΒΙΝΥΛΙΟ Εκείνοι που δεν το απαρνήθηκαν ποτέ χαμογελούν με ικανοποίηση, βλέποντας πως σήμερα νέοι μουσικοί από κάθε είδος επιστρέφουν στο μουσικό αντικείμενο φετίχ.
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ Τα γλυπτά της Λουίζ Μπουρζουά -η οποία έφυγε από τη ζωή φέτος- και της Σάρα Λούκας που φιλοξενήθηκαν στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, οι φωτογραφίες της Ναν Γκόλντιν και η ζωγραφική της Ρίτα Ακερμαν στην γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή, αποτελούν μια σύγχρονη, τολμηρή ματιά πάνω στις σχέσεις των δύο φύλων, τη σεξουαλικότητα και τους γυναικείους ρόλους. Ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, η Αμερική αποτέλεσε ορμητήριο και για τις τέσσερις δημιουργούς - μάλιστα οι τρεις τελευταίες ήρθαν στην Αθήνα.
ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ με αυλαία. Το είδαμε κι αυτό: παράσταση σε γκαρσονιέρα, μυστική μάλιστα, αφού οι θεατές ενημερώνονται για τη διεύθυνσή της τηλεφωνικά και στο παρά πέντε... Δεν είναι το πρώτο παράδοξο μέρος που λειτουργεί ως θεατρικός χώρος. Τα τελευταία χρόνια η κατάργηση της θεατρικής σύμβασης συνενώνει ηθοποιούς και κοινό σε μπαρ, σπίτια, τρένα, δρόμους, γκαράζ, αυλές. Κι όσοι πιστοί προσέρχονται...
ΓΚΕΪ θέατρο. Επεκτείνεται τολμηρά από το εμπορικό «Παλλάς» με την υπερπαραγωγή «Το κλουβί με τις τρελές» του Σταμάτη Φασουλή μέχρι το Φεστιβάλ Αθηνών, με το έργο του Τόνι Κούσνερ «Αγγελοι στην Αμερική» (μια ξεχωριστή παράσταση του Ν. Μαστοράκη). Μικρές και μεγάλες σκηνές επιλέγουν έργα με πρωταγωνιστή το «τρίτο φύλο» και θέμα το πάθος, την αμφιθυμία, το λάιφ στάιλ του: «The Pride» στην Αθηναΐδα, «Η Τραβιάτα της Λισαβόνας» στο Αλκμήνη, «Δεν έχει ωραίες εικόνες» στο Θέατρο Τέχνης (η λεσβιακή σχέση της Γερτρούδης Στάιν), «Κάτω από τη σκάλα» στην Αλκυονίδα, «La Chunga» του Μάριο Βάργκας Λιόσα στο «Επί Κολωνώ», με την εξαιρετική ερμηνεία της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη στο ρόλο μιας ομοφυλόφιλης γυναίκας.
ΓΚΙΛΕΜ, Σιλβί. Δεν είναι χορεύτρια. Είναι φαινόμενο: δουλεύει νυχθημερόν, χορεύει σαν 20άρα, αναμετριέται με τις πιο σύγχρονες τάσεις και ενθουσιάζει το ελληνικό κοινό όποτε κι αν έρθει.
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ Ενθουσιώδης και πληθωρικός μπήκε ο Σταμάτης Κραουνάκης στην Επίδαυρο και τα σάρωσε όλα. Ο συνθέτης κατέλαβε την αρχαία ορχήστρα για να ερμηνεύσει στους αριστοφανικούς «Αχαρνής» τον απείθαρχο Δικαιόπολι που, καταμεσής ενός εμφυλίου, έκλεισε ειρήνη μοναχός του.
ΔΙΑΣΠΟΡΑ Κάνουν διεθνή καριέρα και προβάλλουν τη διττή ταυτότητά τους. Από την Αυστραλία επανακάμπτουν ο Χρήστος Τσιόλκας με το υποψήφιο για Μπούκερ μυθιστόρημα «Το χαστούκι», που ανατέμνει τη σύγχρονη μεσοαστική οικογένεια, και η κινηματογραφίστρια Αννα Κόκκινος («Ευλογημένες ψυχές»). Από την Αμερική ο Τζορτζ Πελεκάνος («Γλυκιά αιωνιότητα») συνδέει τις αστυνομικές υποθέσεις με τις κοινωνικές αντιθέσεις, ο Ντέιβιντ Σεντάρις συνεχίζει να γράφει με ανατρεπτικό χιούμορ («Σκίουρος ζητεί βερβερίτσα»), ενώ η Αντζελα Ισμαΐλος φιλμάρει «Μεγάλους σκηνοθέτες». Ο δε Πάνος Καρνέζης, που ζει εδώ και 18 χρόνια στο Λονδίνο, γράφει στα αγγλικά, αλλά τα θέματά του παραμένουν ελληνικά.
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ Με μαύρα πανό που έγραφαν «Οχι στις απολύσεις», οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού ανέβηκαν στα Προπύλαια, ενώ ακολούθησαν συμπλοκές με τα ΜΑΤ και χρήση χημικών. Οι σκηνές απείρου κάλλους στην Ακρόπολη προβλήθηκαν από τα ξένα δίκτυα, ενώ άναψαν οι συζητήσεις για τη χρήση και την κατάχρηση των μνημείων. Το ελληνικό παράδειγμα φαίνεται πως ζήλεψαν οι ιταλοί φοιτητές που κατέλαβαν την Πίζα και το Κολοσσαίο, διαμαρτυρόμενοι για τις μπερλουσκονικές μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια. Πάντως δεν τους κατηγόρησαν γιατί γέρνει ο πύργος της Πίζας...
ΕΠΕΤΕΙΟΙ Ελβις, Λένον, Χέντριξ, Τζόπλιν, τα μνημόσυνα δίνουν και παίρνουν στα μέσα ενημέρωσης και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν ζούσαν ακόμα πώς θα ήταν. Θα συνέχιζαν μια δημιουργική πορεία ή θα ήταν παρηκμασμένες φιγούρες που θα αναμασούσαν την παλιά τους δόξα;
ΕΘΝΙΚΟ θέατρο. Με όλες τις σκηνές του συγκεντρωμένες πλέον στο κτίριο της Αγίου Κωνσταντίνου, με σφιχτό εναλλασσόμενο ρεπερτόριο κι όλο το παλιό «Αμόρε» επί σκηνής, υποτίθεται ότι το κρατικό μας θέατρο «βλέπει» με το ένα μάτι στραμμένο στο καλλιτεχνικό αποτύπωμα των παραγωγών και με τ' άλλο στραμμένο στο ταμείο... Αν όμως λάβουμε υπόψη τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων για τη διοίκηση του Γιάννη Χουβαρδά και τη... λειψή πορεία της πετυχημένης και εμπορικότατης καλοκαιρινής «Λυσιστράτης» του Γ. Κακλέα -όπως είχε γίνει παλαιότερα με το «Τρίτο στεφάνι»- η εν λόγω «όραση» του Εθνικού Θεάτρου εμφανίζεται ασθενική. Η «Λυσιστράτη», που παιζόταν σε ανοιχτά θέατρα γεμάτα κόσμο, προγραμματίστηκε για 15 μόνο παραστάσεις και στη συνέχεια πουλήθηκε στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, όπου κάθε βράδυ έκοβε 900 εισιτήρια.
ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ Μεγάρου. Ενα πολιτιστικό «Ανοιγμα στην πόλη» επιχείρησε το Μέγαρο Μουσικής. Εντυπωσιακή η ζωντανή μετάδοση της συναυλίας που έδωσε ο Ρικάρντο Μούτι, με τη Φιλαρμονική της Βιέννης. Στον κήπο ακούσαμε Μότσαρτ, Σούμπερτ και Τσαϊκόφσκι. Με την ίδια άνεση πέρασαν την πόρτα του Μεγάρου οι πιτσιρικάδες για να ακούσουν τα γκρουπ του Schoolwave. Αμφιλεγόμενο, ωστόσο, το αποτέλεσμα της συναυλίας που δώσανε πρόσφατα μαζί με την Εκκλησία στον Αγιο Παντελεήμονα. Οι πόρτες ανοίγουν εύκολα. Τα μυαλά;
ΕΣΠΑ Σε καιρούς χαλεπούς και με τα οικονομικά του υπουργείου Πολιτισμού στο ναδίρ, ουρά κάνουν μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι γι' αυτό το έξωθεν μάννα εξ ουρανού, προκειμένου να προχωρήσουν αναστηλώσεις μνημείων και επεκτάσεις κτιρίων, να μπουν συστήματα πυρόσβεσης ακόμα και... τουαλέτες. Από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο της Πέλλας, και από τη Δωδώνη ώς το Μουσείο του Ηρακλείου, ο κατάλογος είναι μακρύς σε όλη την επικράτεια. Ποιος να πρωτοπάρει από την πίτα και πόσο έτοιμοι είμαστε να απορροφήσουμε τα κονδύλια;
Ε-BOOKS Μπορεί στις ΗΠΑ ο τζίρος τους ν' ανέβηκε θεαματικά (9% στο σύνολο των πωλήσεων), αλλά εδώ έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Οι μηχανές ανάγνωσης (e-reader) μοιάζουν με... εξωτικό προϊόν και σοβαρός κατάλογος ελληνικών ψηφιοποιημένων τίτλων δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα. Ο «Καστανιώτης» και ο «Ψυχογιός», πάντως, χορεύουν ήδη σε ηλεκτρονικούς ρυθμούς, δεκάδες άλλοι άρχισαν να τροφοδοτούν με εκδόσεις τους τη διαδικτυακή πλατφόρμα myebooks.gr, κι όλοι μαζί εναποθέτουν τις ελπίδες τους για ψηφιακή ανάπτυξη στο ΕΣΠΑ.
ΕΡΩΣ ανίκατε κρίσιν. Πρώτη φορά ένα ελληνικό μουσείο, το Κυκλαδικής Τέχνης, προσέγγισε ένα θέμα ταμπού, το σεξ στην αρχαία Ελλάδα, προβάλλοντας μέσα από 300 εκθέματα τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις: ρομαντικό και θεϊκό, αγοραίο και ομοφυλοφιλικό, βουκολικό και φιλοσοφικό. Τόλμησε και δικαιώθηκε. Η αρχαιολογική έκθεση «Ερως: Από τη Θεογονία του Ησιόδου στην ύστερη αρχαιότητα» έκανε, σε δύσκολους καιρούς, ρεκόρ επισκεψιμότητας, ενώ απέσπασε θετικές κριτικές και από το εξωτερικό.
ΕΦΥΓΑΝ ...και άφησαν δυσαναπλήρωτο κενό. Ανάμέσα τους και πολλοί από το σινεμά: ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο Ερίκ Ρομέρ, ο Μπλέικ Εντουαρτς, ο Μάριο Μονιτσέλι. Ο Γιώργος Φούντας Αννα Καλουτά. Ο διανοητής Κώστας Αξελός και ο συγγραφέας-στοχαστής Ζοζέ Σαραμάγκου. Αλλά και ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής της Λυρικής Στέφανος Λαζαρίδης.
ΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥΝ Ερχονται και ξανάρχονται στην Ελλάδα ο Τόμας Οστερμάγερ, ο Μπομπ Γουίλσον, η ομάδα της Πίνα Μπάους και η δουλειά τους βρίσκει ανταπόκριση στο ελληνικό θεατρόφιλο κοινό. Φέτος, μάλιστα, μας επισκέφτηκαν με δύο παραστάσεις ο καθένας. Με Ιψεν και Σέξπιρ ο πρώτος, με Μπρεχτ και Μπέκετ ο δεύτερος. Οσο για την ομάδα της γερμανίδας δημιουργού, παρουσίασε δύο έργα από την περίφημη σειρά «Πορτρέτα πόλεων». Κομψότητα κι ελαφράδα από τη Βραζιλία και την Κωνσταντινούπολη γέμισαν την αίθουσα, ενώ το χειροκρότημα ήταν ένας συγκινητικός αποχαιρετισμός στη μεγάλη χορογράφο.
ΖΟΥΝ και βασιλεύουν: πολλοί από τους βετεράνους της ροκ σκηνής. Αφού αυτός ο χρόνος έφερε δίσκους όπως το «Le Noise» όπου ο Νιλ Γιανγκ δίνει μαθήματα κιθάρας. Το «Band Of Joy» όπου ο Ρόμπερτ Πλαντ ωριμάζει μέσα από τα μπλουζ. Το «Olympia» όπου ο Μπράιαν Φέρι επιστρατεύει τους εναπομείναντες Roxy Music και τον Ντέιβιντ Γκίλμουρ μέχρι τους ηλεκτρονικούς Groove Armada. Και το «Small Craft on a Milk Sea», όπου ο Μπράιαν Ινο επιστρέφει στους ρηξικέλευθους πειραματισμούς.
ΗΡΘΕ η ώρα. Θρίλερ έγινε αυτό το πολύπαθο κινηματογραφικό νομοσχέδιο. Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Οι Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη τελικά τα κατάφεραν, και επέστρεψαν στο λιτοδίαιτο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που φέτος είπε αντίο στα κρατικά βραβεία. Ομως το νομοσχέδιο δίχασε. Ο «εμφύλιος» στο ελληνικό σινεμά συνεχίζεται.
ΘΑ Οπως κάθε φορά στις δημοτικές εκλογές, έτσι και φέτος ακούστηκαν πολλά. Η διαφορά με τις προηγούμενες ήταν το βάρος που δόθηκε στον πολιτισμό. Κι ενώ ο Κακλαμάνης πόνταρε στον Ψινάκη, ανασύροντάς τον ως κοσμοπολίτη του τηλεοπτικού πολτού, ο συνδυασμός του Καμίνη ενισχυόταν από προσωπικότητες σαν τον Τομπάζη, την Δοξιάδη και τη Γαλανάκη, αναπτερώνοντας τις ελπίδες μας ότι κάτι θ' αλλάξει και στην εικόνα του κέντρου της Αθήνας, και στη λειτουργία των πολιτιστικών θεσμών της.
ΙΣΤΟΡΙΑ Οι αιματοβαμμένες της σελίδες και οι πολιτικές τους διαστάσεις εξακολουθούν να στοιχειώνουν την ελληνική πεζογραφία. Η Μάρω Δούκα ανιχνεύει την περίοδο της αγγλογερμανικής κατοχής στα Χανιά («Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ»), ο Μισέλ Φάις αναζητά την κληρονομιά της κομμουνιστικής αριστεράς στη σημερινή νεολαία («Πορφυρά γέλια»), ο Νίκος Θέμελης επιτίθεται στην «αφασική δεξιά» («Η συμφωνία των ονείρων»), η Σοφία Νικολαΐδου μιλάει για την πολιτική διαφθορά στην ανώτατη παιδεία («Απόψε δεν έχουμε φίλους»), ενώ ο Δημήτρης Νόλλας συνθέτει το παζλ της εγχώριας τρομοκρατίας («Ο καιρός του καθενός»).
ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ Νίκος. Πάντα δημοφιλής, εκατό χρόνια από τη γέννησή του, ο «ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων» τιμήθηκε μ' εκδηλώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ μέσα από την αλληλογραφία του με την οικογένειά του και τον Καραγάτση (εκδ. Αγρα) εμφανίστηκε ολοζώντανος μπροστά μας, ονειροπόλος, ενοχικός, τρυφερός.
ΚΙΘ Εξακόσιες σελίδες χρειάστηκε ο Κιθ Ρίτσαρντς στην αυτοβιογραφία του «Life», για να διηγηθεί την ταραχώδη και γοητευτική διαδρομή των ατίθασων Rolling Stones μέσα από τόνους ναρκωτικά, άφθονο σεξ και πολύ ροκ εν ρολ. Παράλληλα δεν ξεχνάει τα φαρμακερά σχόλια προς τον Τζάγκερ ή τον Μπράιαν Τζόουνς. Κι ας αναρωτιούνται πολλοί πως είναι δυνατόν να τα θυμάται όλα αυτά...
ΚΩΜΙΚΟΙ. Νέους και παλιούς πρωταγωνιστές είδαμε φέτος στις αριστοφανικές κωμωδίες στην Επίδαυρο. Δίπλα στον βετεράνο Γιώργο Αρμένη, ο Παύλος Χαϊκάλης έκανε το ντεμπούτο του στο αρχαίο θέατρο με τους «Ιππής». Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος μεταμορφώθηκε σε μια αποφασισμένη Λυσιστράτη, ενώ οι Ελένη Κοκκίδου και Μάκης Παπαδημητρίου (εναλλάξ) σε μια λαχταριστή Μυρίνη. Οσο για τον Κώστα Βουτσά, ήταν πανταχού παρών αυτόν τον χρόνο. Οχι μόνο στους «Αχαρνής», αλλά και σε εκπομπές και συνεντεύξεις, αφού ποιος δεν θέλει να βλέπει το χορτασμένο, γενναιόδωρο γέλιο του.
ΛΑΡΣΟΝ Στιγκ: Ο σουηδός ακτιβιστής ρεπόρτερ που αναδείχτηκε μετά θάνατον σ' έναν από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς του κόσμου, βρήκε χιλιάδες θαυμαστές κι εδώ: και οι τρείς τόμοι με τις περιπέτειες της αμφισεξουαλικής χάκερ Λίσμπεθ Σαλάντερ (εκδ. Ψυχογιός) βρίσκονταν επί μήνες στις λίστες των μπεστ-σέλερ, αποκαλύπτοντας τις ρωγμές ενός ζηλευτού κοινωνικού μοντέλου και την ασυδοσία των οικονομικά ισχυρών.
ΛΟΥΚΕΤΑ Η Fnac μας αποχαιρέτησε, η εταιρεία διανομής «Κατάρτι» και πάνω από ογδόντα βιβλιοχαρτοπωλεία κατέβασαν ρολά. Κι ένας ζημιογόνος μεν αλλά ιστορικός οίκος, τα «Ελληνικά Γράμματα», εξαφανίστηκε από τη μια μέρα στην άλλη προσγειώνοντας απότομα όσους βαυκαλίζονταν ότι η ομπρέλα του ΔΟΛ θα λειτουργούσε προστατευτικά. Με τους τζίρους σε ελεύθερη πτώση, στεγνή από ρευστό και πλημμυρισμένη στις μεταχρονολογημένες επιταγές, η αγορά βιβλίου, υπό την πίεση της κρίσης, ξεφουσκώνει. Εξ ου και η συγκράτηση της παραγωγής, ο περιορισμός των διαφημιστικών εξόδων, οι μαζικές, χωρίς ΦΠΑ, εκτυπώσεις στο εξωτερικό και η συρρίκνωση του προσωπικού σε κάμποσα «μαγαζιά».
ΛΙΝΑΤΣΕΣ Σκισμένα πανιά καλύπτουν το «Ακροπόλ», το ιστορικό ξενοδοχείο στην Πατησίων, όπως και την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου. Κουφάρι παραμένει το βιομηχανικό κτίριο του Φιξ στη Συγγρού. Για την αποκατάσταση των πρώην βασιλικών κτιρίων του Τατοΐου πολλά τα σχέδια αλλά καμία έτοιμη μελέτη. Αντιθέτως, για την επέκταση της Εθνικής Πινακοθήκης η μελέτη είναι έτοιμη, αλλά έχει κολήσει γραφειοκρατικά. Πότε επιτέλους θα προχωρήσουν όλα αυτά; Τα χρόνια περνούν, οι λινάτσες παραμένουν και -βάλε μόνο το ενοίκιό τους- τις πληρώνουμε ακριβά.
ΛΙΟΣΑ, Μάριο Βάργκας. Με περισσότερα από τριάντα μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και δοκίμια πίσω του, όπου αποτύπωσε το δράμα των λατινοαμερικανικών πληθυσμών ανάμεσα στη δικτατορία και τη δημοκρατία, το ινδιάνικο πολιτιστικό παρελθόν και το ευρωπαϊκό μετααποικιακό πνεύμα, ο 74χρονος κοσμοπολίτης από το Περού είχε κατακτήσει την αίγλη νομπελίστα πολύ πριν τον τιμήσει η Σουηδική Ακαδημία. Και, ενώ δεν έλειψαν οι γκρίνιες για το φιλελεύθερο πολιτικό του προφίλ, κανείς δεν βρέθηκε ν' αμφισβητήσει το λογοτεχνικό του μεγαλείο.
ΜΑΙΚΗΝΕΣ Εν αναμονή της μεταμόρφωσης του φαληρικού Δέλτα σ' ένα τεράστιο πολιτιστικό πάρκο, όπου με χορηγία του Ιδρύματος Νιάρχου και σε σχέδια του Ρέντσο Πιάνο θ' ανεγερθεί η νέα Εθνική Βιβλιοθήκη και η μόνιμη στέγη της Λυρικής Σκηνής, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στη λεωφόρο Συγγρού, μπήκε δυναμικά στον χάρτη κλείνοντας το μάτι και στο κοινό του Μεγάρου και σ' αυτό του Φεστιβάλ Αθηνών. Ενώ στον άξονα της Πειραιώς, ήρθε να προστεθεί το Ιδρυμα Κακογιάννη, που αναδείχτηκε σε ζωντανό πυρήνα δράσης νέων καλλιτεχνών.
ΜΑΣΤΕΡ ΣΕΦ Και ξαφνικά η τηλεοπτική οθόνη γέμισε τουρναντό από ζαρκάδι με κουλί από φρούτα του δάσους. Κάποτε οι εκπομπές μαγειρικής ήταν εξορισμένες σε δεκάλεπτα της πρωινής ζώνης ή σε σεμινάρια πατριδογνωσίας. Τώρα πρωταγωνιστούν στα κανάλια με έμπειρους σεφ και αποφασισμένους ερασιτέχνες, που ανταγωνίζονται οπλισμένοι με κατσαρόλες. Η κουζίνα έγινε το πεδίο μιας νέας πορνογραφίας, όπου ο μουσακάς γίνεται και με φακές.
ΜΕΤΑΛ Οι 30 χιλιάδες νέοι που χοροπηδούσαν κάτω από το ψιλόβροχο με το μέταλ μπαράζ των Metallica έδειξαν ότι το είδος παραμένει ακμαίο. Το φεστιβάλ Sonisphere τον Ιούλιο με την τετράδα Metallica, Slayer, Megadeth και Anthrax απέδειξε ότι το κοινό τού μέταλ δεν πτοείται ούτε από την ύφεση ούτε από τα μπουρίνια.
ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ-ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ Μερικοί έχουν αρχίσει και φεύγουν, άλλοι επενδύουν στο ιδιόμορφο «Σόχο» της Αθήνας. Εκεί όπου οι οίκοι ανοχής μπλέκονται με τις γκαλερί και τα θέατρα, μεγαθήρια της νυχτερινής διασκέδασης, όπως η «Ιερά Οδός» ανοίγουν σύρριζα στα αρχαία, η νέα πινακοθήκη του δήμου Αθηναίων πνίγεται από τα νεόδμητα λοφτ. Σ' αυτό το σκληρό πόκερ, όποιος αντέξει.
ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ γένους θηλυκού. Γυναίκες ερμηνεύουν στη σκηνή μονολόγους ακόμα και δύσκολα αφηγηματικά κείμενα όπως η «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου» με τη Νένα Μεντή και «Η Γυναίκα της Πάτρας» με την Ελένη Κοκκίδου, σε πετυχημένες παραστάσεις που παίζονται για δεύτερη και τρίτη σεζόν. Ακούσαμε τη φωνή της Τζάκι Κένεντι (Σοφία Σεϊρλή), της Γουίνι του Μπέκετ (Μίνα Αδαμάκη), της Ρόζας Λούξεμπουργκ (Μαρία Κατσανδρή), μιας μάνας που πολιορκεί το γιο της, εύζωνο στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη (Αννα Παναγιωτοπούλου), μέχρι και τη «Φωνή της Λουντμίλα» (Ηρώ Μουκίου), μιας γυναίκας που έζησε τον εφιάλτη του Τσέρνομπιλ.
ΜΟΥΣΕΙΑ Το ότι είχαν ελλείψεις το ξέραμε, τώρα το γνωρίζει και το ΥΠΠΟ-Τ. Εκατόν εβδομήντα έξι μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι μπήκαν στο μικροσκόπιο για τις προσφερόμενες υπηρεσίες τους και, όπως ήταν αναμενόμενο, άριστα δεν πήρε κανένας. Η Ακρόπολη, μ' ένα εκατομμύριο επισκέπτες το χρόνο, δεν έχει δίγλωσσες πινακίδες για όλα τα μνημεία της, στους Δελφούς και την Επίδαυρο δεν διατίθεται ενημερωτικός οδηγός, ενώ στο Ολυμπιείο δεν βρίσκεις ούτε ένα ποτήρι νερό. Πάλι καλά που μέσα στην επόμενη τριετία θα δοθούν για την αναβάθμισή τους 20 εκατ. ευρώ.
ΜΗΤΡΩΟ πολιτιστικών φορέων. «Ρουσφέτια τέλος!» μήνυσε το ΥΠΠΟ-Τ σε όσους του ζητούν λεφτά. Οποιο θέατρο, χορευτική ομάδα, σύλλογος, λέσχη κ.ο.κ. θέλει ενίσχυση, πρέπει προηγουμένως να εγγραφεί στο μητρώο, να «συστηθεί» και να δικαιολογήσει με λεπτομέρειες το αίτημά του. Δεν έχει φανεί πώς θα λειτουργήσει το σύστημα στην πράξη -οι επιτροπές αξιολόγησης μόλις συγκροτήθηκαν- αλλά η διαφάνεια στις επιχορηγήσεις είναι καλοδεχούμενη.
ΝΤΙΛΑΝ Μπομπ: Βγήκε στη σκηνή του Terra Vibe με μια φωνή να αραδιάζει τα κλισέ που έχουν ειπωθεί κατά καιρούς γι' αυτόν ως ποιητή του ροκ και είδωλο του '60. Κι έπειτα μας ταξίδεψε στο χρόνο για δυο ώρες παίζοντας μερικά από τα φημισμένα τραγούδια του, από το «Like a rolling stone» μέχρι το «Ballad of a thin man». Η φωνή του ήταν βραχνή και σπασμένη και στηρίχθηκε στο παλιό του, κυρίως, ρεπερτόριο. Τι σημασία έχει; Παραμένει αυθεντικός όσο ελάχιστοι. Η συναυλία του ήταν μια καλή αρχή ενός δύσκολου καλοκαιριού.
ΝΗΣΙ Καλόγουστη και δαπανηρή η παραγωγή του Μέγκα «Το νησί» που σκηνοθετεί ο βραβευμένος Θοδωρής Παπαδουλάκης. Ομως μέσα στη ριαλιτοκρατούμενη τηλεόραση, την αποψιλωμένη από σίριαλ και σοβαρές εκπομπές, ένα «ερημονήσι» δεν μας σώζει από το ναυάγιο...
ΝΤΙ ΚΑΠΡΙΟ Φέτος είχε την τιμητική του με δύο θρίλερ που συζητήθηκαν: Στο «Νησί των καταραμένων» του Σκορσέζε ενσάρκωσε έναν ντετέκτιβ που εξερευνά μια εξαφάνιση . Στο δαιδαλώδες «Inception» του Νόλαν «εισβάλλει» στα όνειρα των θυμάτων του, κλέβοντας ιδέες και μυστικά. Κάποιοι λένε πως πως ο πιτσιρικάς του Χόλιγουντ ωρίμασε. Αλλα πάλι επιμένουν πως είναι απλώς υπερεκτιμημένος.
ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ αλλά... δεν έκαναν εισιτήρια. «Μαχαιροβγάλτης», «Χώρα προέλευσης», «Μέσα στο δάσος», «Χάρισμα», «Τέσσερα μαύρα κοστούμια», «Τρυφερότητα», «Τα οπωροφόρα της Αθήνας», «Ταξίδι στη Μυτιλήνη», και άλλες, ιδιαίτερες ταινίες που συζητήθηκαν, πλην όμως... Τα περισσότερα εισιτήρια, μακράν, έκοψε η χοντροκομμένη κωμωδία «Ι love Karditsa». Τι ειρωνεία, στην εποχή που το ελληνικό σινεμά γυρίζει σελίδα.
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Χρήστος. Κάποιοι τον χαρακτήρισαν λευκό μπλουζίστα, κι είχαν δίκιο: την ώρα που η κρίση έδειχνε για τα καλά τα δόντια της, με τα διηγήματα της συλλογής «Κάτι θα γίνει, θα δεις» («Πόλις») έφερε στην επιφάνεια το στρίμωγμα και τ' ανεκπλήρωτα όνειρα της σημερινής φτωχολογιάς του Πειραιά, αναδεικνύοντας χωρίς μελοδραματισμούς την ομορφιά και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων της. Ενα από τα πιο δυνατά βιβλία της χρονιάς που και διαβάστηκε, και εκτιμήθηκε.
ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ Ο μεγαλύτερος πνεύμονας πρασίνου στην καρδιά της Αθήνας άνοιξε για τον κόσμο έπειτα από τρία χρόνια εργασιών, αρκετές αναβολές και υπερβάσεις του προϋπολογισμού. Το πάρκο Ριζάρη παραδόθηκε φροντισμένο και το πάρκο Αντώνη Τρίτση καθαρίστηκε. Πρώτη φορά ο επιβλητικός κήπος του προεδρικού μεγάρου αποκάλυψε τα μυστικά του, ωστόσο ο κήπος του Βυζαντινού Μουσείου καθυστερεί. Για την πλατεία Θεάτρου, ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός, που με την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων θα δώσει άλλα 500 στρέμματα πρασίνου. Μια μικρή ανάσα την πήραμε.
ΠΑΡΑΦΩΝΙΕΣ Καθένας στη Λυρική τραβάει τον δικό του δρόμο: Η διοίκηση παλεύει να εξαφανίσει το έλλειμμα και καταλήγει σε επαναλήψεις και επιλογές χωρίς καλλιτεχνικό έρεισμα. Οι συνδικαλιστές -χωρισμένοι- άλλοτε αντιδρούν, άλλοτε συμπορεύονται. Το κοινό, παραδόξως, γεμίζει τις αίθουσες και τα θέατρα για να παρακολουθήσει «μια από τα ίδια». Κι όλοι εκείνοι που ονειρεύονταν μια όπερα διεθνών προδιαγραφών απλώς ανατριχιάζουν με τις προκλητικές δηλώσεις του προέδρου Νίκου Μουρκογιάννη που δηλώνει «μαχητής του Ψυχρού Πολέμου», «αντισοβιετικός», αλλά και προφήτης, λέγοντας πως «σε 10 χρόνια στο κέντρο της Αθήνας θα κυκλοφορούν μόνο Πακιστανοί»!
ΠΟΛΙΤΙΚΟ θέατρο: Πλήθος τα έργα με πολιτικό περιεχόμενο ελληνικά και ξένα, κλασικά και καινούρια. Οι στρατοί κατοχής (η περίπτωση της ακτιβίστριας Ρέιτσελ Κόρι στη Γάζα), ο ρατσισμός και η ξενοφοβία («Ορφανά» του Ντένις Κέλι), η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα (παίζονται ήδη δύο έργα του Γιώργου Σκούρτη), τα οικονομικά σκάνδαλα και η νέα... ανερχόμενη τάξη των νεόπτωχων, αποτελούν θέματα που εμπνέουν συγγραφείς και σκηνοθέτες.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ, Λένα. Οσο μεγάλη ήταν η θέρμη με την οποία την υποδέχτηκε το κοινό τον μελοποιημένο Καβάφη της στο Θέατρο της Μικρής Επιδαύρου τόσο χλιαρό ήταν το χειροκρότημα όταν τα ίδια τραγούδια μπλέχτηκαν στο «Παλλάς» με τις εικόνες του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Περιμένουμε την κυκλοφορία του άλμπουμ για να ακούσουμε τις μουσικές της, χωρίς τις κινηματογραφικές ευκολίες του χορογράφου.
ΡΑΤΤΥ Το καινούριο εφηβικό είδωλο είναι ένα 13χρόνο κοριτσάκι από την Αργεντινή με σιδεράκια και χοντρά γυαλιά μυωπίας, με το οποίο ταυτίζονται τα κοριτσάκια που περιμένουν να μεταμορφωθούν από ασχημόπαπα σε κύκνους. Χιλιάδες από αυτά κολλάνε κάθε Δευτέρα απόγευμα στο σίριαλ και τιτιβίζουν στο facebook της. Εσπευσαν δε στην πρώτη αθηναϊκή εμφάνιση της Λάουρα Εσκιβέλ, που την ενσαρκώνει, «γκρεμίζοντας» το «Public». Ομως τι κρίμα: η Patty είναι πια 17χρονη...
ΡΑΔΙΟ κονσέρβα. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί εξαρτώνται από τις δισκογραφικές εταιρείες, οι επικεφαλής επικεντρώνονται στην κερδοφορία, οι playlist κυριαρχούν και οι παραγωγοί απολύονται ο ένας μετά τον άλλον. Ενα αγαπημένο μέσο επικοινωνίας μαραζώνει.
ΡΙΑΛΙΤΙ Τώρα πια μέσω TV μπορείς να παντρευτείς πρώην τουρίστρια ή νυν αγρότη. Να βρεις καινούριο μάγειρα ή και πελάτες, ακόμα και υδραυλικό βραδιάτικα. Η τηλεόραση μας επιδιορθώνει κατ' εικόνα και ομοίωσή της. Με την καινούρια, μάλιστα, τεχνολογία, μας προσφέρει τρεις διαστάσεις. Οφείλουμε να μας είναι αρκετές.
ROUS, Lolek, Mary's flower superhead, The boy, Berlin Brides, Tango with lions, Smokey bandits, Leon. Τα νέα, αγγλόφωνα ελληνικά συγκροτήματα και οι καλλιτέχνες μάς έκαναν να αναθαρρήσουμε. Φροντισμένες δουλειές, ολοκληρωμένα άλμπουμ και τραγούδια με άποψη. Δεν χορταίνουμε να τους ακούμε.
ΡΙΜΙΝΙ Πρότοκολ. Ούτε δέκα, ούτε είκοσι, αλλά εκατό Αθηναίους, πρόσωπα της διπλανής πόρτας, συγκέντρωσε στη σκηνή του Ηρωδείου η πρωτοποριακή ομάδα θεάτρου-ντοκουμέντου για να παρουσιάσει τον δικό της «Προμηθέα», σε μια εντυπωσιακή παραγωγή που έκλεισε το Φεστιβάλ Αθηνών. Στο ελαφρωμένο φετινό πρόγραμμα, ανάμεσα στις παραστάσεις που ξεχώρισαν ήταν επίσης κι ένα αλλιώτικο «Λεωφορείον ο Πόθος» με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, καθώς και οι ελληνικές αλλά ενδιαφέρουσες «Παραλογές ή μικρές καθημερινές τραγωδίες» της ομάδας sforaris.
ΣΙΚΟΥΕΛ Sex and the city 2, Toy story 3, Shrek 4, Χάρι Πότερ 7. Καλά κρατούν και οι βαμπίρ έφηβοι («Εκλειψη»), ενώ ολοκληρώθηκε και η τριλογία του Λάρσον («Το κορίτσι στη φωλιά της σφήκας»). Α, κι ένα κάπως καθυστερημένο σίκουελ: Το επίκαιρο «Γουόλ Στριτ 2». Αν πουλάνε; Σκίζουν!
ΣΚΑΘΑΡΙΑ Τώρα και στον υπολογιστή σου. Η Apple του Στιβ Τζομπς, ιδιοκτήτρια του μεγαλύτερου διαδικτυακού δισκάδικου iTunes και η Apple Corps των Beatles αποφάσισαν ότι συμφέρει να συνεργαστούν παρά να επιμένουν στα δικαστήρια για το κόπιραϊτ του ονόματος. Οπότε η ΕΜΙ των Σκαθαριών έδωσε το δικαίωμα στην Apple να πουλάει τα τραγούδια στο Ιντερνετ. Can't buy me love- ok. Then buy me Beatles!
ΣΠΑΛΑ σινιέ. Φοριέται και σαν φουστάνι, αν πασχίζεις συνέχεια για καινούριους τρόπους να απασχολείς τα ΜΜΕ. Η Λέιντι Γκάγκα το κατάφερε και φέτος, έστω χωρίς νέο δίσκο. Πότε με αμφιλεγόμενες συναυλίες κι εμφανίσεις, πότε γυρίζοντας γκροτέσκα βίντεο, πότε περηφανευόμενη για τους δέκα εκατομμύρια φίλους της στο Facebook.
ΤΖΑΖ που επιμένει. Διασημότητες όπως ο Τσάρλι Χέιντεν και ο Κιθ Τζάρετ ξανάπαιξαν μαζί ύστερα από χρόνια, ενώ ο πρώτος συνεργάστηκε με τις μεγαλύτερες γυναικείες τζαζ φωνές. Παράλληλα στην Αθήνα βρέθηκαν θρύλοι όπως ο σαξοφωνίστας Σόνι Ρόλινς, ο μπασίστας Μίροσλαβ Βίτους των Weather Report και ο Μπόμπι Μακ Φέριν, ενώ κάποιοι άλλοι συνέπραξαν δημιουργικά με δικούς μας καλλιτέχνες: Ο Τσαρλς Λόιντ συνάντησε τη Μαρία Φαραντούρη και ο Γιάν Γκαρμπάρεκ την Ελένη Καραΐνδρου.
ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ με τη Μαρινέλλα: Τι φωνή! Αλλά και πόση γλυκόζη, απλωμένη πάνω σε φτερά και φραμπαλάδες, που θύμιζαν την προηγούμενη μεγάλη επιτυχία του Σταμάτη Φασουλή.
ΤΣΙΛΕΡ Ερνέστος. Ιλίου Μέλαθρον, Μέγαρο Μελά, Εθνικό Θέατρο... Την ευκαιρία για έναν ρομαντικό περίπατο στη νεοκλασική Αθήνα που χάνεται έδωσε η έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη, με σχέδια, ακουαρέλες και φωτογραφίες του μεγάλου φιλέλληνα αρχιτέκτονα
ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ-ΘΕΟΦΙΛΟΣ Δύο εξαιρετικές αναδρομικές εκθέσεις στο Μουσείο Μπενάκη έφεραν στο προσκήνιο το έργο των κορυφαίων καλλιτεχνών μας και τις δύο πλευρές της ελληνικότητας στην τέχνη: Οπως αυτή εκφράστηκε με την «αθώα» ματιά του Θεόφιλου στην παράδοση και με την «κοσμοπολίτικη» άποψη του Τσαρούχη, που προσεγγίζει τόσο την Ευρώπη όσο και την Ανατολή.
ΦΟΥΜΑΡΑ Η ελληνική κοινωνία σε τρία βήματα: Η πολιτεία αδιαφόρησε για τις ανθρώπινες παραμέτρους του νόμου για το κάπνισμα και πολλοί αδιαφόρησαν για το νόμο, αδιαφορώντας συγχρόνως για το διπλανό τους. Ταιριάζει παντού, δεν νομίζετε;
ΧΡΕΟΣ Μαζί με τους ανεπιθύμητους μεν, καλεσμένους δε του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ήρθαν και τα βιβλία για την οικονομία. Οι προθήκες των βιβλιοπωλείων γέμισαν από έρευνες για τον καταστροφικό καπιταλισμό, αποκαλύψεις για το τζογάρισμα στις χρηματιστηριακές αγορές, μελέτες για την οικονομική ύφεση σε χώρες που εισέβαλε το ΔΝΤ και βιογραφίες του Μαρξ και του Κέινς. Θα πάρουμε κανένα μάθημα;
«ΨΥΛΛΟΙ στ' αφτιά μου» τραγουδούσε ο Τόλης Βοσκόπουλος την εποχή της δόξης του, τελικά όμως ούτε ψύλλος στον κόρφο του για τα χρέη του ύψους 5,5 εκατομμυρίων προς την εφορία, που όταν αποκαλύφθηκαν τον περασμένο Μάιο...αποψίλωσαν τη σύζυγο Αντζελα Γκερέκου από το υπουργείο Τουρισμού. Η συνέχεια θα μπορούσε να εμπνεύσει στίχους ετερου λαϊκού σουξέ.
ΩΡΑΙΟΙ! Αλλα όχι μόνο ως σταρ. Η Σακίρα διαμαρτυρήθηκε κατά του νέου ρατσιστικού νόμου για τους μετανάστες στην Αριζόνα. Ο Ρίκι Μάρτιν την ακολούθησε. Οι Rage Against the Machine, Sonic Youth, Massive Attack κήρυξαν εμπάργκο σε όλη την πολιτεία. Ενώ ο Ελβις Κοστέλο, οι Pixies και ο Σαντάνα ματαίωσαν τις συναυλίες στο Ισραήλ διαμαρτυρόμενοι για την σφαγή των Παλαιστινίων στη Γάζα. Σταρ του Χόλιγουντ όπως ο Τζορτζ Κλούνεϊ και η Αντζελίνα Τζολί μαζεύουν χρήματα για την ανακούφιση των θυμάτων στη σεισμόπληκτη Αϊτή, που τώρα βασανίζεται από τις ασθένειες. Και τέλος ο Ζαν Λικ Γκοντάρ τάραξε τα νερά με την άρνησή του να παρευρεθεί στο Φεστιβάλ των Κανών, διαμαρτυρόμενος για την τοκογλυφική «βοήθεια» των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στην Ελλάδα.
3D Τα στούντιο ποντάρουν στην τρισδιάστατη τεχνολογία, βλέποντάς την σαν τον μόνο τρόπο να συναγωνιστούν το home cinema και το Internet. Και βέβαια ήταν ζήτημα χρόνου να κάνει την εμφάνισή της η τρισδιάστατη τηλεόραση. Οι εταιρείες συναγωνίζονται η μία την άλλη σε πανάκριβα μοντέλα, αλλά, μεταξύ μας, πόσοι μπορούν να τα αγοράσουν σήμερα;
WEB CINEMA... και web serials. Ολοένα και περισσότεροι σκηνοθέτες μας αντιμετωπίζουν το Ιντερνετ ως μια εναλλακτική πλατφόρμα διανομής, εξειδικευμένα site προβάλλουν ντοκιμαντέρ και μικρού μήκους, ενώ διδικτυακά νεανικά σίριαλ χτυπάνε ψηλά νούμερα.
U2 Γεμάτο από κόσμο ήταν το Ολυμπιακό Στάδιο και στους Ρόλινγκ Στόουνς και στον Διονύση Σαββόπουλο -για να θυμηθούμε τη μουσική προϊστορία του. Αλλά τόσο γεμάτο, και με τέτοιο εντυπωσιακό σκηνικό, μάλλον πρώτη φορά. Ούτε το Allou Fun Park δεν έχει τέτοιο λαμπερό, πολύχρωμο διαστημόπλοιο. Ολοι μπορούσαν πάνω του να διαβάσουν τα συνθήματα, που έλεγαν τι δεν πάει καλά, αλλά -προσοχή!- όχι ποιος φταίει. Αυτού του είδους οι αιχμές ανήκουν μάλλον στην προηγούμενη συναυλία των U2, που είχαμε απολαύσει το 1997 στη Θεσσαλονίκη. Αυτή τη φορά, τουλάχιστον, χαρήκαμε και σπουδαία τραγούδια τριών άλμπουμ παραπάνω!
VIVA Βενεζουέλα! Βρήκαν το κουράγιο να ξεφύγουν από τα γκέτο της Βενεζουέλας και ήρθαν πανέμορφοι, με τα νιάτα, τα καλά κοστούμια τους και τα φορέματα κι έπειτα τα πολύχρωμα μπουφάν στα εθνικά τους χρώματα, να παίξουν στο Ηρώδειο. Ηταν φανερό ότι αυτό και μόνο θα αρκούσε να ξεσηκώσει τις επευφημίες του κοινού. Αλλά όχι: τα μέλη της Ορχήστρας Νέων «Σιμόν Μπολιβάρ» είναι πάνω απ' όλα μουσικοί. Και έπαιξαν Μπετόβεν και Στραβίνσκι με συντονισμό, ακρίβεια και πάθος. Από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς.
ΠΗΓΗ: enet.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
