Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

Mία όαση καλού ελληνικού φαγητού στα Πατήσια!

10 Φεβρουαρίου 2018 14:20
Mία  όαση καλού ελληνικού φαγητού στα Πατήσια!

Το εστιατόριο του Μαρτίνη το θυμάμαι από παιδί. Ο θείος Μίμης και η θεία Ελένη το είχαν στέκι τους, άλλωστε έμεναν σε απόσταση αναπνοής από την πλατεία του Αγίου Λουκά, εκεί όπου στέκει το εστιατόριο εδώ και 49 χρόνια. Παρόλο που και οι δύο ήταν εξαιρετικοί μάγειρες και οικοδεσπότες, ο θείος με τη μερακλίδικη πηχτή και το γκιούλμπασι από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Τρίπολη και η θεία με το ανεπανάληπτο κοκκινιστό με χοντρά μακαρόνια – ροζμπίφ ή καπαμά το έλεγαν εκείνα τα χρόνια – και τους απίστευτα νόστιμους λαχανοντολμάδες της, είχαν υιοθετήσει το εστιατόριο του Μαρτίνη όταν είχαν να περιποιηθούν πολλούς νοματαίους, σόγια και φίλους. Ήξεραν πως εκεί θα ήταν σαν να είχαν καλέσει τον κόσμο στο σπίτι τους, σαν να είχαν μαγειρέψει οι ίδιοι.

Άλλοτε στη σάλα και άλλοτε στον κήπο του Μαρτίνη, την όαση που δεν περιμένεις να βρεις στην φασαριόζικη Πατησίων, γιόρτασαν γενέθλια, γιορτές και επετείους και τα 50 χρυσά χρόνια της κοινής τους ζωής. Ήταν κάτι παραπάνω από φυσικό να διαλέξει τον Μαρτίνη η μοναχοκόρη τους και ξαδέλφη μου για το γεύμα της παρηγοριάς, όταν ήρθε εκείνη η ώρα.

Τι θυμάμαι από τον Μαρτίνη; Την απίστευτη ποικιλία σε ορεκτικά, μαγειρευτά και ψητά που παρέλαυναν στο τραπέζι με τη σωστή σειρά και τις πρέπουσες παύσεις ενδιάμεσα. Κάτι που δεν είναι δυστυχώς καθόλου αυτονόητο, ακόμη και σε ακριβά εστιατόρια. Τη φρεσκάδα των υλικών, τον σεβασμό στην πρώτη ύλη και τη νοστιμιά στο πιάτο. Μαγείρεμα ανεπιτήδευτο μεν, εξαιρετικά φροντισμένο δε. Τις χορταστικές μερίδες. Το άψογο σερβίρισμα στη σωστή θερμοκρασία, την προθυμία και την ευγένεια των ανθρώπων.

Είχαν περάσει λίγα χρόνια από την τελευταία φορά που είχα επισκεφθεί το εστιατόριο. Μέχρι προχθές που ξαναπήγα και αντίκρισα τον ίδιο ακριβώς χώρο, ντυμένο στα λευκά, μετά από μία τόση-όση ανακαίνιση. Η βιτρίνα με τα τεράστια ταψιά με τα μαγειρευτά ήταν εκεί, μια εικόνα ήδη δυσεύρετη, μιας και τα μαγεριά λιγοστεύουν επικίνδυνα, ενώ οι σουβλακερί ξεφυτρώνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην Αθήνα της κρίσης. Ο κ. Κώστας Μαρτίνης, ίδιος κι απαράλλαχτος, θυμήθηκε πολύ καλά τον θείο και τη θεία και τα θρυλικά τραπεζώματά τους. Η αγάπη για τη δουλειά του ολοφάνερη, η πίστη του στη γειτονιά συγκινητική. Και η γειτονιά τού την επιστρέφει στο πολλαπλάσιο με τους ανθρώπους που πάνε και ξαναπάνε από γενιά σε γενιά.

Οι γεύσεις των κλασσικών πιάτων ήταν εκεί, λες και με περίμεναν για να μου θυμίσουν την κουζίνα που χάνεται. Τυροπιτάκια αέρινα, χορτόπιτα με χειροποίητο φύλλο, φάβα βελούδινη, μελωμένο γιουβέτσι, μοσχαράκι της κατσαρόλας. Το κλου ήταν η σαλάτα του σεφ (!) με το μαρούλι κομμένο σαν δαντέλα, για να με πάει πίσω στα ένδοξα σέβεντις, τότε που η chef’s salad ήταν ό,τι το πιο γκουρμέ. Αποταγμένη σήμερα, μάλλον καλώς εδώ που τα λέμε, πλην όμως χρυσή ανάμνηση, σαν τα oldies τραγούδια, oldies but goodies! Τα κλασσικά εδέσματα είχαν για παρέα τους και πιο σύγχρονες γεύσεις, αυτές που μπήκαν από τον νεότερο μάγειρα της μπριγάδας, που άνοιξε ζωηρό διάλογο με τα γιουβέτσια και τους ντολμάδες. Μην φανταστείτε εξαλλοσύνες, άλλωστε δεν τις σηκώνει το μαγαζί. Την παρέλαση έκλεισαν τα επικά ψητά της σούβλας. Κοκορέτσι και κοντοσούβλι από τα πιο νόστιμα που έχω φάει τα τελευταία χρόνια. Γύρος τραγανός και σχεδόν διάφανος από το λεπτό κόψιμο, που τον ψάχνεις πια με τα κιάλια, κι αν τον βρεις, γράψε μου.

Το εστιατόριο μαγειρεύει καθημερινά πάνω από 40 φαγητά και χορταίνει μεσημέρι και βράδυ οικογένειες και φοιτητές, παρέες και εργένηδες, ζευγάρια και μοναχικούς γείτονες, λόχους πεινασμένων Αθηναίων. Τους τα πάει και στο σπίτι με ένα τηλεφώνημα, ζεστά-ζεστά και λαχταριστά. Τις Κυριακές υποδέχεται τον κόσμο με έξτρα μερακλίδικα πιάτα, όπως κουνέλι σαλμί, ελάφι με δαμάσκηνα κι άλλα σπάνια διαμάντια της ελληνικής και όχι μόνον, κουζίνας. Η σκυτάλη, αφού πέρασε από την πρώτη στη δεύτερη γενιά, ετοιμάζεται να περάσει στην τρίτη με όλη την εμπειρία που έχει μαζέψει, την αποδεδειγμένη αγάπη για το καλό, τίμιο φαγητό και τον σεβασμό στον πελάτη που έρχεται και ξανάρχεται, αποζητώντας ένα εστιατόριο σαν το σπίτι του.

Πηγή:In2life

 

Athens Guide

Ροή ειδήσεων

Share