Κορυδαλλός: Έξω από το... κλουβί!
Αν ρωτήσεις κάποιον Αθηναίο τι είναι ο Κορυδαλλός σίγουρα η απάντησή του θα συμπεριλαμβάνει τη λέξη «φυλακές». Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ, πριν επισκεφθώ αυτή τη δυτική συνοικία, ήμουν αρκετά προκατειλημμένη. Ο Κορυδαλλός, όμως, δεν είναι μόνο αυτό· αποτελεί μία από τις πιο δυνατές και πιο ανερχόμενες πιάτσες της Αττικής εξαιτίας της φτηνής αγοράς και της ανεπιτήδευτης διασκέδασής του.
Πάμε πλατεία;
Είναι γεγονός ότι η εικόνα που έχουμε για την περιοχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το σωφρονιστικό ίδρυμα, το οποίο είναι κτισμένο δεξιά και αριστερά της οδού Σολωμού, η οποία ενώνει το κέντρο της με τον Άνω Κορυδαλλό. Σε κάθε αναστάτωση, με κάθε μικρή ή μεγάλη εξέγερση των κρατουμένων, η πόλη κόβεται στα δύο και το αίσθημα του φόβου πλανάται πάνω από τα γειτονικά σπίτια. Για περισσότερα από 25 χρόνια η δημοτική αρχή αγωνίζεται για την απομάκρυνσή τους. Ένα πρώτο βήμα προς την επίτευξη αυτού του στόχου έγινε πρόσφατα, όταν τα 2/3 της γυναικείας πτέρυγας μεταφέρθηκαν στη Θήβα και ο χώρος παραχωρήθηκε για τη δημιουργία μιας έκτασης πρασίνου. Παρ' όλα αυτά, λίγο πιο κάτω, η ζωή κινείται σε κανονικούς αστικούς ρυθμούς. Οι 4 βασικές πλατείες του (από τις 15 συνολικά), που συγκεντρώνουν την εμπορική δραστηριότητα, είναι η Ελευθερίας, η Μέμου (ή Παγκόσμιας Ειρήνης), η Ελ. Βενιζέλου και η Αγ. Γεωργίου. Οι πρώτες δύο κατέχουν εναλλάξ τα πρωτεία της νεανικής διασκέδασης, ανά τετραετία, ενώ οι υπόλοιπες διατηρούν ένα πιο οικογενειακό -συνοικιακό θα έλεγα- ύφος. Η πιο όμορφη από αυτές είναι μακράν η Αγ. Γεωργίου με το σιντριβάνι και τη ξύλινη γεφυρούλα να αποτελεί μια «παραμυθένια» εικαστική παρέμβαση. Ωστόσο, εκείνη που ξεχωρίζει (αυτή την εποχή τουλάχιστον) για την ανεβασμένη της διάθεση μέρα-νύχτα είναι και η μεγαλύτερη, η πλατεία Ελευθερίας. Το πρωί όλα τα τραπεζάκια των cafes, τα οποία απλώνονται κατά μήκος της, λούζονται από φως και είναι γεμάτα κόσμο που απολαμβάνει snacks και ροφήματα, αγναντεύοντας στην περαντζάδα. Απ' την άλλη, στα μεζεδοπωλεία της Μέμου, αυτή την περίοδο, συναντήσαμε ζευγαράκια και κόσμο μεγαλύτερης ηλικίας.
Ώρα για shopping...
Ο Κορυδαλλός, όμως, προσφέρεται και για shopping, μιας και διαθέτει μία αρκετά ενημερωμένη και φθηνή αγορά. Μετά τον καφέ αναζήτησα τους πιο εμπορικούς δρόμους και διαπίστωσα ότι η βόλτα για ψώνια αρχίζει και τελειώνει στην Ταξιαρχών και την παράλληλή της, την Αθήνας. Η έρευνά μου με οδήγησε σε δεκάδες μαγαζιά με ρούχα, κάποια μεγάλα brands και λίγες μικρές γωνιές με «θησαυρούς» που δεν πίστευα ότι θα έβρισκα εδώ. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Renata. Παρ' ότι βρίσκεται στην πάνω πλευρά της Ταξιαρχών (πριν τη Γρ. Λαμπράκη), η οποία δεν φημίζεται για την ποιότητα των καταστημάτων της, υποδέχεται τους πελάτες της σε έναν καταπληκτικό χώρο που αγαπάει τη μοντέρνα γυναικεία τσάντα και αποτελεί το μοναδικό σημείο στην ευρύτερη περιοχή όπου βρήκα τις πολυμορφικές Gaps από την Φλωρεντία. Συνεχίζοντας προς τα κάτω, παρατήρησα ότι η αγορά καλυτερεύει. Σταμάτησα στο L' Αlure (Ταξιαρχών 134) για μια ματιά στα ανοιξιάτικα της βιτρίνας και χάζεψα φορέματα, φούστες κι αέρινες πουκαμίσες σε πολύ καλέ τιμές. Εντυπωσιακά κομμάτια σε αξεσουάρ και παπούτσια, όπως και εκκεντρικές τσάντες είδα στο Focus Style (Ταξιαρχών 38). Ένα ακόμα μαγαζί που κάνει τη διαφορά είναι το cozy Ετερώνυμο (Ταξιαρχών 47). Εκεί ανακάλυψα μία απίστευτη συλλογή χειροποίητων κοσμημάτων. Τα σχέδια του καλοκαιριού σε χρυσό ή ασήμι, με ημιπολύτιμες πέτρες ή Swarovski είναι πραγματικά εντυπωσιακά.
Κορυδαλλός by night!
Η δύση του ήλιου με βρήκε στον Κορυδαλλό και το γεγονός ότι στην περιοχή δεν υπάρχει κάποιο club ούτε μπουζουξίδικο δεν με πτόησε καθόλου -ούτε φυσικά τη νεολαία του που διψά για χορό. Η πρωτοτυπία εδώ είναι ότι κάθε βράδυ τα cafes στην Πλατεία Ελευθερίας, όπου χτυπάει η καρδιά της νυχτερινής διασκέδασης, μεταμορφώνονται! Από mainstream στέκια γίνονται σκληρά ελληνάδικα με lives κατά τη διάρκεια των οποίων άκουσα μέχρι και νησιώτικα. Στα ίδια τραπεζάκια που το πρωί ο κόσμος πίνει τον καφέ του, με μία ειδική πατέντα -που ξεκίνησε από την Αίγλη- μετατρέπονται σε stands και φιλοξενούν πάνω τους επίδοξες χορεύτριες, ενώ δεν λείπει και ο κλασικός λουλουδοπόλεμος! Καθώς πλησίαζαν μεσάνυχτα, αφέθηκα κι εγώ σε αυτό το αυθόρμητο, αυτοσχέδιο πάρτι που διήρκεσε μέχρι το επόμενο πρωί.
Aκολουθήστε μας στo Google News
