Σάλος με τα 23 πλαστά έργα του Μοντιλιάνι!
Η δίκη δεν έχει ολοκληρωθεί!
Η προσωπογραφία της Σελίν Χάουαρντ, ξαπλωμένης χωρίς ρούχα, που είχε χρησιμοποιηθεί ακόμη και ως αφίσα σε μία έκθεση στη Ρώμη και είχε εξοργίσει το Βατικανό για τη γύμνια της, «είναι πλαστή, η υπογραφή του (Αμεντέο) Μοντιλιάνι είναι αβέβαιη, ξεφτισμένη, περασμένη δύο φορές», όπως υποστηρίζει η ενάγουσα αρχή στη σχετική δίκη για τα πλαστά έργα του μεγάλου Λιβορνέζου ζωγράφου. Την άποψη αυτή αντικρούει η υπεράσπιση: πρόκειται «για πρωτότυπο έργο, πιστοποιημένη ήδη από τη δημιουργία του». Οι απόψεις διίστανται επίσης και για τον πίνακα «Μαρία», ένα λάδι σε χαρτόνι, που καλύπτεται από ασφάλεια ύψους 28 εκατ. δολαρίων.
Το αποκορύφωμα όμως είναι η προσωπογραφία της Χάνκα Ζμπορόφσκα, συζύγου του μεγαλύτερου μαικήνα του ζωγράφου, που από το 1972 με όλες τις σφραγίδες του ιταλικού κράτους έχει κατοχυρωθεί ως έργο εθνικού ενδιαφέροντος. «Το πρόσωπο, το αυτί, ο λαιμός, έχουν ζωγραφισθεί με χρώματα άλλης εποχής. Είναι χονδροειδώς πλαστογραφημένο», όπως διατείνονται οι ειδήμονες που επικαλείται η εισαγγελία. «Πιστοποιημένο και κατοχυρωμένο από την δημιουργία του», αντιτείνουν οι ειδικοί που εξέτασαν το έργο για λογαριασμό του ιδιοκτήτη του.
Πηγή: Il Corriere della Sera, ΑΠΕ ΜΠΕ
Μοναδικό: Αυτή είναι η φωνή της Φρίντα Κάλο!
Το πρόσωπό της είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στον κόσμο, αλλά ποιος γνωρίζει τη φωνή της Φρίντα Κάλο; Η Γερμανο-Γαλλίδα φωτογράφος Ζιζέλ Φρόιντ κάποτε την είχε περιγράψει ως «μελωδική και ζεστή» και τώρα ένα ηχητικό ντοκουμέντο που έρχεται για πρώτη φορά στο φως φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτόν το χαρακτηρισμό. Η Εθνική Βιβλιοθήκη του Μεξικού πιθανότατα ανακάλυψε τη μοναδική ηχογράφηση της Φρίντα στον κόσμο, από ένα επεισόδιο πιλότο της ραδιοφωνικής εκπομπής «El Bachiller», το οποίο μεταδόθηκε μετά τον θάνατο της εικαστικού το 1954.
Σε αυτό το απόσπασμα η Κάλο περιγράφει τον σύντροφό της, Ντιέγκο Ριβέρα, ως ένα «γιγαντιαίο, τεράστιο παιδί, με φιλικό πρόσωπο και θλιμμένο βλέμμα», διαβάζοντας ένα κείμενο που είχε γράψει για τον κατάλογο μιας έκθεσης που είχε διοργανωθεί το 1949 στο Παλάτι των Καλών Τεχνών του Μεξικού.
«Τα μεγάλα, σκούρα, εξαιρετικά ευφυή μάτια του σπάνια μένουν ακίνητα. Με τα εξογκωμένα τους βλέφαρα, σχεδόν βγαίνουν από τις κόγχες τους – είναι σαν ενός βατράχου. Επιτρέπουν στο βλέμμα του να καταλαμβάνει ένα πολύ ευρύτερο οπτικό πεδίο, λες και δημιουργήθηκαν ειδικά για έναν ζωγράφο για μεγάλους χώρους και πλήθη». Αν επιβεβαιωθεί η αυθεντικότητα του ντοκουμέντου, θα ξέρουμε πλέον ότι η Κάλο, πέρα από κορυφαία ζωγράφος και εμπνευστική προσωπικότητα, ήταν και χαρισματική αφηγήτρια.
Πηγή: Womantoc
Aκολουθήστε μας στo Google News
