Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

Η διάγνωση και η μεγάλη μάχη: Συγκλονίζει η ιστορία του 35χρονου δικηγόρου που πέθανε!

Το τελευταίο του ποστ στο facebook!

23 Ιουνίου 2018 16:16
Η διάγνωση και η μεγάλη μάχη: Συγκλονίζει η ιστορία του 35χρονου δικηγόρου που πέθανε!

«Μην αφήνετε τους ανθρώπους μόνους. Στο μαζί κρύβεται η αξιοπρέπεια» δήλωνε σε συνέντευξή του ο Χρήστος Γραμματίδης, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή μετά από μάχη με τον καρκίνο.

Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε τη θλίψη στα social media. Ο Χρήστος Γραμματίδης πάλεψε γενναία αλλά δεν τα κατάφερε. Ο γνωστός δικηγόρος έχασε δυστυχώς τη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν μόλις 36 ετών. Οι συγκλονιστικές αναρτήσεις του μέσα από τον Ευαγγελισμό όπου έδινε τον δικό του τεράστιο αγώνα τους τελευταίους μήνες αποδεικνύουν το απαράμιλλο θάρρος του απέναντι στην αρρώστια που τελικά δεν στάθηκε δυνατό να νικήσει.

Δικηγόρος και δυνατή social media persona, ο Χρήστος Γραμματίδης αντιμετώπισε την ασθένεια με γενναιότητα και κατάφερε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα να αγγίξει πολλούς ανθρώπους.

Πολύ συχνά έπαιρνε θέση για θέματα της επικαιρότητας με έναν ευφυή τρόπο και κάποιες φορές οι αναρτήσεις του προκάλεσαν έντονες συζητήσεις.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τέλος εποχής για τον Νίκο Ευαγγελάτο!

Η διάγνωση και η μεγάλη μάχη
Ο Χρήστος Γραμματίδης διαγνώστηκε πριν κάποιους μήνες με μη Hodgkins λέμφωμα σταδίου 4, ένα είδος καρκίνου του λεμφικού συστήματος.

Σε συνέντευξή του στο amagi είχε περιγράψει τις σκέψεις του από τη στιγμή της διάγνωσης:

«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι δεν με νοιάζει αν θα πεθάνω, αλλά φοβάμαι τον πόνο και την κατάρρευση. Δεν ήθελα να υποφέρω, να γίνω σκελετός και να μην μπορώ να κουνηθώ. Σε σκέψεις περί αδίκου δεν μπήκα ποτέ. Και θα ήταν και γελοίο. Δηλαδή θα ήταν δίκαιο να αρρώσταινε κάποιος άλλος; Υπάρχει δίκαιη αρρώστια; Εφόσον είμαστε θνητοί, παίζουν κι αυτά.

Τουλάχιστον εγώ ζω στη Δύση του 21ου αιώνα, όπου έχουμε φάρμακα και θεραπείες. Αυτός που έχει λέμφωμα στο Μπουρούντι, ξέρω γω, τι να πει για αδικία; (…)

Σήμερα σκέφτομαι ότι με νοιάζει τελικά αν θα πεθάνω. Δεν θέλω, είναι νωρίς. Επιμένω ότι δεν θέλω να γεράσω πολύ, να γίνω ραμολί, αλλά τα 35 δεν μου φτάνουν. Θέλω αλλά τόσα σίγουρα. Δεν φοβάμαι τόσο, εξοικειώνεσαι σιγά-σιγά, αλλά κάποιες στιγμές νιώθω ότι έχω κουραστεί. ’Ντάξει, ανθρώπινο…»

«Χωρίς τη στήριξη που έχω από σύντροφο, οικογένεια, φίλους και γιατρούς, θα είχα πεθάνει ήδη. Δεν έμεινα λεπτό μόνος, δεν με έχουν αφήσει στιγμή. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι αλληλένδετο με το πρώτο: έχω δει στο νοσοκομείο πώς περνάνε αυτήν την αρρώστια οι άνθρωποι που είναι μόνοι. Είναι απάνθρωπο, αβάσταχτο. Μην αφήνετε τους ανθρώπους μόνους. Στο μαζί κρύβεται η αξιοπρέπεια…»

 

Ειδήσεις

Ροή ειδήσεων

Share