HARRY’S BAR: Η ιστορία του θρυλικότερου bar της Ευρώπης!
Αν σας αρέσουν οι αυθεντικές ιστορίες πίσω από γαστριμαργικούς μύθους, έχω να σας διηγηθώ, όσο πιο σύντομα γίνεται, μια πολύ ενδιαφέρουσα για έναν απ' τους σημαντικότερους: To Ηarry's Bar, της Βενετίας.
Είμαστε στο 1929, στη Βενετία. Ο Giuseppe Cipriani δούλευε ως μπάρμαν στο ξενοδοχείο Europa, ένα από τα top spots της πόλης. Ένας απ' τους καλούς του πελάτες, ήταν ο Harry Pickering, φοιτητής απ' τη Βοστώνη που έμενε στο ξενοδοχείο με το σκυλάκι του, τη θεία του και ...τον ζιγκολό της. Ο Harry, γόνος πλούσιας οικογένειας, διασκέδαζε για ώρες στο μπαρ, φλερτάροντας με όμορφες παρουσίες και δοκιμάζοντας όλα τα διαφορετικά cocktails που ο Cipriani πρόθυμα και αριστοτεχνικά του ετοίμαζε. Μέχρι που, μια μέρα ο Harry εμφανίστηκε άκεφος και καταβεβλημένος, κινούμενος σα φάντασμα στο tearoom, αρνούμενος πεισματικά να έρθει για να πιει στο μπαρ.
Ο Giuseppe μετά από μια διακριτική αλλά διεισδυτική «ανάκριση», αυτή που μόνον ένας έμπειρος μπάρμαν μπορεί να κάνει σε έναν καλό του πελάτη, έμαθε ότι για κάποιο λόγο ο Harry δεν είχε τα $5,000 για να πληρώσει το ξενοδοχείο «και να πιεί ένα τελευταίο martini»...
Σε μια απερίσκεπτα αυθόρμητη κίνηση, ο Cipriani αποφασίζει να του δανείσει όλες του τις οικονομίες και να σώσει τον Harry, που αναχωρεί με το κεφάλι ψηλά για τη Βοστώνη ...αφού βεβαίως απήλαυσε το τελευταίο του dry martini δια χειρός Cipriani.
Το ντεσού της ιστορίας είναι ότι ο Harry είχε σταλεί από τους γονείς του στη Βενετία προκειμένου να απαλλαγεί από την ιδιαίτερη έφεση προς το ποτό. Η θεία του -υποτίθεται ότι- θα είχε τον ρόλο επόπτη. Προφανώς, όμως, η θεία ασχολήθηκε κάπως παραπάνω με το φλογερό Ιταλό ζιγκολό της και κάπου το ανεψούδι ξέφυγε... Έτσι, όταν οι γονείς του έμαθαν τι συμβαίνει έκοψαν βιαίως τη χρηματοδότηση αυτής της εκδρομής εξαγνισμού και ανακάλεσαν τα απολωλότα πρόβατα στην πατρίδα.
Βενετία, 1931. Ο Giuseppe Cipriani, που μάλλον είχε ήδη μοιρολογήσει τα λεφτά του, την ώρα που χτυπά στο shaker ένα cocktail βλέπει με την άκρη του ματιού του τον Harry Pickering να εμφανίζεται από το πουθενά. Ο Harry είναι εκεί, όχι απλά για να του επιστρέψει την οφειλή, αλλά για να δώσει τη δυνατότητα στον Cipriani να γράψει ιστορία. Εκτός απο τα $5,000, o Pickering του δίνει άλλα $15,000 με το σκεπτικό ότι είναι αρκετά για να ανοίξει ένα μπάρ με το όνομα... "Harry's Bar". Ο Cipriani είχε το όραμα έτοιμο στο μυαλό του από πριν και κινήθηκε άμεσα... Ήθελε ένα πολυτελές μπάρ -όπως των ξενοδοχείων της εποχής- αλλά σε ένα χώρο όπου οι πελάτες να μπορούν να έχουν άμεση πρόσβαση, χωρίς δηλαδή να περνάνε από τα μεγάλα χολ με τα αδιάκριτα βλέμματα (αυτό δεν ήταν προφανώς δεδομένο τότε...). Μάλιστα οραματιζόταν να είναι σε ένα σημείο που να σε εξαναγκάζει να έρχεσαι επί τούτου, όχι σε πέρασμα όπου τυχαία μπαίνεις μέσα. harrys bar. Επιπλέον, αυτό το μπαρ ήθελε να σερβίρει εκλεκτό φαγητό σε περιβάλλον λιτό αλλά κομψό και κυρίως άνετο για τους θαμώνες, ώστε να απολαμβάνουν την ουσία της εμπειρίας ενός «καταφύγιου για bon-viveurs".
Το μαγαζί βρέθηκε σ' ένα αδιέξοδο κοντά στην πλατεία του Αγίου Μάρκου (τότε ήταν μόνο το ισόγειο 9Χ5 ...ο όροφος με τα 10 τραπέζια νοικιάστηκε στη δεκαετία του 60) και με τη βοήθεια του Βαρώνου Gianni Rubin de Cervin διακοσμήθηκε σε Art Deco στιλ (το προχώ της εποχής) και άνοιξε τις πόρτες του την 13η Μαϊου του 1931. Από τα εγκαίνιά του, το Harry's Bar αγκαλιάστηκε από την ευρωπαϊκή αριστοκρατία και μέσα στον πρώτο χρόνο έγινε το μέρος όπου οι διάσημοι της εποχής διακέδαζαν με άνεση. Ίσως και γιατί παρότι διάσημοι είχαν την αντιμετώπιση ενός κοινού θνητού, σύμφωνα με τις ρητές οδηγίες του Cipriani προς όλο το προσωπικό, κάτι που τους έκανε να νιώθουν άνετα για να αισθάνονται οι «εαυτοί» τους και να διασκεδάζουν αυθεντικά. Ίσως πάλι γιατί το όλο concept είχε έναν απόλυτα ισορροπημένο συνδυασμό απλότητας και κομψότητας που φάνταζε πρωτότυπος και ηδονικός, σε αντίθεση με τα δυσκοίλια (constipé) δεδομένα της εποχής.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ
Aκολουθήστε μας στo Google News
